Η υπερβολικά φιλελεύθερη ιδεολογία

Το ιδιαίτερο πρόβλημα, όμως, με την παρεμπόδιση της έκφρασης μιας γνώμης είναι ότι πλήττει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος, τόσο τη μέλλουσα όσο και την παρούσα γενιά- εκείνους που υποστηρίζουν αυτή τη γνώμη, αλλά ακόμα περισσότερο εκείνους που διαφωνούν μ’ αυτήν. Αν η γνώμη είναι σωστή, τότε χάνουν την ευκαιρία να αντικαταστήσουν το σφάλμα με την αλήθεια∙ αν είναι λαθεμένη, τότε στερούνται κάτι που είναι σχεδόν εξίσου ωφέλιμο: τη δυνατότητα διαυγέστερης αντίληψης και πιο ζωηρής εντύπωσης της αλήθειας, που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ αλήθειας και σφάλματος.

Ξένη Δημοσίευση

Το πρόβλημα του υπερφιλελευθερισμού

Του John Gray 

Η πρόσφατη μεταμόρφωση των πανεπιστημίων σε θεσμούς αφοσιωμένους στην εξάλειψη των εγκλημάτων γνώμης, θα πρέπει να φαίνεται στα μάτια των φιλελεύθερων ένα αρκετά παράδοξο φαινόμενο. Στο παρελθόν, το ιδανικό της απροκατάληπτης έρευνας καθόριζε σημαντικά την φυσιογνωμία της ανώτερης εκπαίδευσης: Σοσιαλδημοκράτες και Συντηρητικοί, Φιλελεύθεροι και Μαρξιστές δίδασκαν και ερευνούσαν μαζί με άλλους πανεπιστημιακούς όχι και τόσο έντονα πολιτικοποιημένους. Σίγουρα, κάθε γνωστικό αντικείμενο υπηρετούσε την δική του ορθοδοξία, που κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει εύκολα. Ωστόσο, ομιλίες επισκεπτών καθηγητών δεν ακυρώνονταν επειδή κάποιοι βρήκαν τις απόψεις τους αποκρουστικές, η εκπαιδευτική ύλη δεν περνούσε από αυστηρότατους ελέγχους μήπως περιέχει υλικό το οποίο θα μπορούσε να φανεί προσβλητικό στους φοιτητές, και οι καθηγητές που πήγαιναν πέρα από την κυρίαρχη συναίνεση δεν αντιμετώπιζαν εκστρατείες φίμωσης, ή προσπάθειες ώστε να μπει ένα τέλος στην καριέρα τους. Το σημερινό ιεροεξεταστικό πνεύμα, δεν είχε επικρατήσει ακόμα. 

Η απειλή του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού

Είναι εύλογο πως δεν επιτρέπεται να επαφίενται όλες οι εξελίξεις στο αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς του Adam Smith, όπως πιστεύουν οι οπαδοί του ακραίου νεοφιλελευθερισμού – μεταξύ άλλων επειδή δεν ζούμε πλέον στην εποχή του οικονομολόγου, όπου τα χρηματιστήρια δεν λειτουργούσαν με το συγκεκριμένο τρόπο, ούτε οι κερδοσκόποι είχαν τόσα πολλά οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής στη διάθεση τους. Δεν συμβαίνει άλλωστε ούτε αυτό που είχε προβλέψει ο A. Smith, σύμφωνα με το οποίο ο παραγόμενος πλούτος θα διαχέεται υποχρεωτικά προς τα κάτω, μεταξύ άλλων μέσω των επενδύσεων των πλουσίων (trickledown effect) – πόσο μάλλον όταν έχουν περιορισθεί πλέον σε μεγάλο βαθμό οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, κατευθυνόμενες στα χρηματιστήρια που λειτουργούν με τους κανόνες ενός καζίνο. 

Η γερμανική παγίδα των «δωρεάν» 500 δις €

Η Ελλάδα «διασώθηκε» με δανεικά της Τρόικα – με αντάλλαγμα την κατάκτηση της από τη Γερμανία, τη μετατροπή της δηλαδή σε μία γερμανική αποικία χρέους, τη λεηλασία της, την εξαθλίωση των Πολιτών της και σύντομα την αλλοίωση της κοινωνίας της, μέσω της παράνομης μετανάστευσης. Οι άλλες χώρες τώρα που ευρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από αυτήν της Ελλάδας του 2010, έχουν διδαχθεί από την οδυνηρή ελληνική εμπειρία – οπότε αντιδρούν σε μία ανάλογη «διάσωση» τους, μέσω του γερμανικού ESM αυτή τη φορά, γνωρίζοντας τις συνέπειες. Ως εκ τούτου η Γερμανία αναζητάει καινούργιους τρόπους, για τους οποίους όμως θα έπρεπε να την πείσει κανείς, έτσι ώστε να μην αποκαλυφθούν οι πραγματικές προθέσεις της – ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως τα δανεικά στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά αγύριστα. Αυτό που την ενδιαφέρει όμως, πόσο μάλλον αφού μόνο ένα μικρό μέρος τους είναι δικά της, δεν είναι η επιστροφή των δανεικών, αλλά η κυριαρχία της – η μετατροπή των εταίρων της σε δικά της προτεκτοράτα, μέσω της επιβολής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής (=ξεπούλημα των παραγωγικών τους πόρων στην ίδια). Προσποιείται λοιπόν ότι «πείσθηκε» από τη Γαλλία, όσον αφορά το «Ταμείο Ανασυγκρότησης» των 500 δις € – ενώ είμαστε σίγουροι πως θα πείσει τις χώρες που αντιδρούν, διαθέτοντας την ισχύ, όπως την Ολλανδία που εξαρτάται απόλυτα από τις εξαγωγές της στη Γερμανία.

Ο ανηλεής πλανητικός πόλεμος

Διαχρονικά η ιστορία διδάσκει ότι οι μεγάλες αλλαγές προκύπτουν ύστερα από τεράστιες καταστροφές και αντιπαραθέσεις μεγάλης κλίμακας. Κάτι τέτοιο προοιωνίζεται από την σημερινή πλανητική καταστροφή της πανδημίας του κορωνοϊού, που έχει ήδη προκαλέσει σοβαρό πλανητικό έμφραγμα.

Άποψη

Του Γεωργίου Παπασίμου 

Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες είναι βαθύτατες και εντελώς απροσδιόριστες. Το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, πολυπλόκαμο στην αρχιτεκτονική του, δείχνει τις ευάλωτες βάσεις του λίγα χρόνια μετά τη σοβαρή κρίση των τοξικών ομολόγων του 2008. Πίσω από την ανθρωπιστική και επιδημιολογική κρίση, που βυθίζει τις κοινωνίες σε φόβο και θλίψη, εκτυλίσσεται σκληρός αγώνας μεταξύ των παγκόσμιων καπιταλιστικών πόλων (ΗΠΑ, Κίνα, Ε.Ε., Ρωσία) για την κατάληψη της καλύτερης θέσης στον σκληρό γεωπολιτικό ανταγωνισμό. Το «χρυσόμαλλο δέρας» της σημερινής εποχής είναι αυτό των σκήπτρων της παγκόσμιας ηγεμονίας στο διαμορφωθέν, πριν τη πανδημία γεωπολιτικό πλαίσιο της αντιπαράθεσης των παγκόσμιων πόλων στα πλαίσια της υποχώρησης της αμερικανικής ηγεμονίας κατά την προηγούμενη δεκαετία. 

Αυτοί είναι οι δυο πιο "αναγνωρίσιμοι και γνωστοί" νεκροί του κορονοϊού

geralt / pixabay

Η παγκόσμια επιδημία κορονοϊού έχει δυο επιβεβαιωμένους θανάτους 

- Ο πρώτος νεκρός είναι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι οι ιδιώτες μπορούν να αναλάβουν τα πάντα, ακόμη και την υγεία. 

Είναι σαφές ότι μια χώρα δεν μπορεί να μην έχει Εθνικό Σύστημα Υγείας, δηλαδή σύστημα περίθαλψης που να είναι κατά κύριο λόγο υπό τον έλεγχο του κράτους.

Ο διχασμός της κοινωνίας

Ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν ήταν η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, ακόμη και εάν δεν είχε μία διαχρονικά ανεπαρκή, ανίκανη, καθώς επίσης διεφθαρμένη πολιτική, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει υπό τις σημερινές συνθήκες στην παγκοσμιοποίηση – ούτε στη μικρογραφία της, την ΕΕ, με τη βιομηχανία της αποψιλωμένη και με την ξεπερασμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της. Πόσο μάλλον με τα μνημόνια που της επιβάλλουν οι δανειστές της, τα οποία οδηγούν τους ‘Έλληνος κατ’ ευθείαν στην κόλαση – ενώ παράλληλα κορυφώνονται τα μεταναστευτικά και εθνικά της προβλήματα. Εύλογα λοιπόν οφείλει να σκέφτεται κανείς την έξοδο της από την ΕΕ, με στόχο τη λήψη μέτρων προστασίας της οικονομίας και της κοινωνίας της – εκτός εάν πάψει να εφαρμόζεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, καθιστώντας έτσι συμβατή τη Δημοκρατία τόσο με τον προστατευτισμό, όσο και με την παγκοσμιοποίηση.

Η κυριαρχία των ΑΓΟΡΩΝ

Για τους ηττημένους που ευρίσκονται στο έλεος των Αγορών και των πάσης φύσεως δανειστών τους, όπως είναι κυρίως η Ελλάδα, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις – ενώ η γάγγραινα είναι προχωρημένη σε μεγάλο βαθμό. Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει όχι μόνο με τη λεηλασία της αλλά, επιπλέον, με την αλλοίωση του πληθυσμού της – με την απώλεια της εδαφικής της ακεραιότητας, με τη μετατροπή των Ελλήνων σε σκλάβους χρέους ή σε πρόσφυγες ενός οικονομικού πολέμου που μαίνεται, με την υποβάθμιση της σε μία περιοχή-στρατόπεδο συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, χρησιμοποιούμενο ως ανάχωμα της Ευρώπης, με την ραγδαία άνοδο της εγκληματικότητας κοκ. Η λύση εν προκειμένω είναι τόσο επώδυνη, όσο και η θεραπεία της γάγγραινας – την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να προτείνει κανείς σε έναν ασθενή, πόσο μάλλον γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας της εγχείρησης. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως εάν δεν το επιδιώξει, για παράδειγμα με το GREEXIT ταυτόχρονα με το κλείσιμο των συνόρων, τότε «Καληνύχτα Ελλάδα».

Η πράσινη ευρωπαϊκή παγίδα

Η Ευρώπη, με τη δικαιολογία της κλιματικής αλλαγής, οδηγείται από το νεοφιλελευθερισμό που έφτασε στα όρια του, σε μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία των ελίτ – μέσω μίας «Οικολογικής ΕΚΤ». Είναι δε σαφές πως η πολιτική λιτότητας απέτυχε παταγωδώς, αν και το λογαριασμό τον πλήρωσε πανάκριβα μόνο η Ελλάδα – η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης που ξεπούλησε την εθνική της κυριαρχία, υποθήκευσε τα πάντα και σήμερα τα χάνει όλα, μέσω του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ, της ΑΑΔΕ και του σχεδίου Ηρακλής των τραπεζών, όπου στην ουσία θα κατασχεθούν και θα πλειστηριαστούν τα σπίτια των Ελλήνων ηλεκτρονικά για να μην αμυνθούν, με την ανοχή του ανύπαρκτου πια Κράτους Δικαίου και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

BREXIT ώρα μηδέν

Ο ισχυρισμός της ΕΕ, σύμφωνα με τον οποίο υπάρχει μόνο η επιλογή του υφιστάμενου status quo και του φασισμού, τεκμηριώνει απλά και μόνο τη μονομέρεια της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων της γερμανικής ηγεμονίας – η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο να τρομοκρατήσει τους Πολίτες για να διατηρηθεί, πείθοντας τους πως δεν υπάρχει ζωή εκτός της. Η αλήθεια είναι όμως πως υπάρχει ζωή εκτός της ΕΕ – ενώ οι Βρετανοί δεν είναι Έλληνες για να συγχωρούν την αντιστροφή των δημοψηφισμάτων ενάντια στο Σύνταγμα ή για να τιμωρούν τον «προδότη» της Μακεδονίας εκλέγοντας κάποιον άλλο που τους υπόσχεται πως θα σεβαστεί την προδοσία!

Νταβός 2020

Χρεοκοπημένες χώρες-αποικίες όπως η Ελλάδα, οι οποίες προσπαθούν να υιοθετήσουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο σαράντα χρόνια μετά την εμφάνιση του, στα πρόθυρα της κατάρρευσης του, κάνουν ένα πολύ μεγάλο λάθος – το οποίο δεν θα τους κοστίσει μόνο την απώλεια των περιουσιακών τους στοιχείων αλλά, πολύ χειρότερα, την εξαφάνιση τους ως Έθνος, εάν δεν αλλάξουν αμέσως τακτική. Εάν δεν εκπονήσουν και εάν δεν δρομολογήσουν ένα ορθολογικό οικονομικό μοντέλο, βασισμένο στις θετικές και αρνητικές εμπειρίες των άλλων ανεπτυγμένων κρατών – αφού είναι δείγμα σοβαρής ηλιθιότητας το να προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει τον τροχό ή το να υιοθετεί παρωχημένα και αποτυχημένα οικονομικά μοντέλα.

Η ουτοπία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης

Εμείς είμαστε ασφαλώς εναντίον της ΕΕ, πόσο μάλλον της Ευρωζώνης που δεν διαθέτει κανένα εργαλείο αντιμετώπισης κρίσεων ή ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας μίας χώρας, αφενός μεν επειδή έχει μετατραπεί σε γερμανική, αφετέρου επειδή έχει οικοδομηθεί και λειτουργεί στηριζόμενη στο νεοφιλελευθερισμό – με τον οποίο δεν συμφωνούμε, αφού πρόκειται για το δόγμα της ζούγκλας, ενώ προωθεί έναν διεθνισμό που έρχεται σε αντίθεση με το εθνικό κράτος, στο οποίο στηρίζεται η Δημοκρατία. 

Η μοναδική μας διαφορά, εξαιτίας της οποίας δεν το εκφράζουμε και δεν επιδιώκουμε την έξοδο μας, είναι το ότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως η χώρα μας είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια – ενώ η παγίδα έκλεισε με τον αφελληνισμό των τραπεζών και με την ίδρυση του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ, με τα οποία ολοκληρώθηκε το εθνοκτόνο έγκλημα των κυβερνήσεων μας. Εκτός αυτού οι δεσμώτες μας φρόντισαν να αποψιλώσουν τη στρατιωτική μας άμυνα, μειώνοντας κατακόρυφα τις αμυντικές μας δαπάνες με τα μνημόνια – έτσι ώστε να είμαστε πλέον έρμαιο στις διαθέσεις τους, αφού αρκεί να επιστρατεύουν περιοδικά την Τουρκία για να μας καθηλώνουν. Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, δεν πρόκειται ποτέ να μας επιτρέψει να απελευθερωθούμε – αφού δεν θέλει να διακινδυνεύσει την πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων που μας οφείλει, ύψους κατά τους δικούς της οικονομολόγους άνω των 300 δις €, ενώ γνωρίζει πως η Ελλάδα έχει αρκετές δυνατότητες ανάκτησης της εθνικής της κυριαρχίας, εάν καταφέρει να αντιδράσει.

Το δόγμα της ζούγκλας

Η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού οφείλεται κυρίως στην αποτυχία της αριστερής ιδεολογίας – θυμίζοντας πως όταν η οικονομία της «laissez-faire» οδήγησε στο κραχ του 1929 και στη Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε, ο Keynes την αντικατέστησε με μία ολοκληρωμένη οικονομική θεωρία που εφεύρε. Όταν με τη σειρά της η θεωρία του απέτυχε, μεταξύ άλλων επειδή αποθρασυνθήκαν τα εργατικά συνδικάτα και οι εργαζόμενοι έγιναν αχόρταγοι, υπήρξε μία εναλλακτική λύση έτοιμη: ο νεοφιλελευθερισμός. Όταν όμως ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε παταγωδώς το 2008, επίσης στην Ευρωζώνη το 2010, δεν υπήρξε τίποτα για να τον αντικαταστήσει – οπότε αποθρασύνθηκε και διογκώθηκε έκτοτε, απειλώντας να καταστρέψει κάποια στιγμή τα πάντα.

Το δόγμα Monroe 2.0 και η Κίνα

Στην Αργεντινή οι Πολίτες, στις 27 Οκτωβρίου, καταψήφισαν τον ακραία νεοφιλελεύθερο και υποχείριο των Η.Π.Α. πρόεδρο Macri, ο οποίος είχε κερδίσει την ηγεσία της χώρας με τις χειραγωγημένες εκλογές του 2015 – καταστρέφοντας τη χώρα εντός της τετραετούς θητείας του. Ο άνθρωπος αυτός ξεπούλησε κυριολεκτικά τις δημόσιες επιχειρήσεις ιδιωτικοποιώντας υποδομές, εκπαίδευση, υγεία, συγκοινωνίες κοκ. – με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν μεγάλη αύξηση των τιμών, μαζικές απολύσεις εργαζομένων, ανεργία και φτώχεια. Ενώ λοιπόν το επίπεδο φτώχειας ήταν στο 15% όταν ανήλθε στην εξουσία το 2015, εκτοξεύθηκε πάνω από το 40% τον Οκτώβριο του 2019 – υπενθυμίζοντας πως παρά το δάνειο ύψους 57,2 δις $ που πήρε το 2018 από το ΔΝΤ, από το ληστρικό βραχίονα των Η.Π.Α., το μεγαλύτερο στην ιστορία του Ταμείου, δεν κατάφερε να σταματήσει την κατάρρευση του νομίσματος της χώρας.

Το τρίτο Ράιχ του 21ου αιώνα

Ελάχιστοι έχουν κατανοήσει πως αναβιώνουν υπό τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, τα δύο συστήματα που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία του 20ου αιώνα: (α) ο εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία, στη χώρα της απάτης και της διαφθοράς που θέλει να μετατρέψει την Ευρώπη στο 4ο δικό της Ράιχ και (β) ο κομμουνισμός στην Κίνα, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας που επιτρέπει πλέον την αποτελεσματική λειτουργία μίας κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας. Ο παράγοντας βέβαια που θα καθορίσει της εξελίξεις, εκτός από τις Η.Π.Α., είναι η Ρωσία – η οποία όμως από τη μία πλευρά προσπαθεί να συνεργασθεί με τη Γερμανία, ενώ από την άλλη στηρίζει την Κίνα, μη εκτιμώντας σωστά τη δυναμική της. Μπορεί δηλαδή να υπερέχει σήμερα στο στρατιωτικό σκέλος, αλλά είναι μία πολύ μικρή οικονομία του 1,5 τρις $ ΑΕΠ (χαμηλότερο από το ιταλικό) – ενώ ο πληθυσμός της είναι μηδαμινός σε σχέση με αυτόν της Κίνας, με την οποία συνορεύει.

Σπύρος Στάλιας – Δημοσιονομική Πολιτική: Η νοικοκυρά της Σουηβίας και ο παραγκωνισμός

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Σύμφωνα με τους μετακεϋνσιανούς (σχολή που έλκει την καταγωγής της από τον Μάρξ, Καλέτσκι, Κέϋνς, Σράφα με κοινή επιστημονική βάση την ενεργό ζήτηση) και από τα μαθήματα που έχουμε πάρει από την μεγάλη κρίση του 1929 αλλά και από τις μεταγενέστερες, το κράτος που εκδίδει το νόμισμα του, έχει την θεμελιώδη υποχρέωση να διατηρεί το επίπεδο της εθνικής δαπάνης-ζήτησης σε εκείνο το επίπεδο έως ότου επιτύχει την πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού και των πόρων, την προστασία της αξίας του νομισματος, την δίκαιη κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου και την σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος. 

Ο νεοφιλελεύθερος παραλογισμός

Θεωρούμε γελοίες τις αναφορές στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων σε χώρες όπως η Ελλάδα, στην οποία διεξάγεται η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών – αφού δεν πρόκειται να ωφεληθούν ούτε στο ελάχιστο οι Έλληνες, οι οποίοι θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές. Ντρεπόμαστε επί πλέον για την παγίδα, στην οποία έχουμε οδηγηθεί ως κοινωνία, όσον αφορά επενδύσεις όπως της ELDORADO ή αποκρατικοποιήσεις όπως της FRAPORT – όπου επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία πρόθεση να τηρήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις εκβιάζουν τη χώρα, τοποθετώντας τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη και το ένα πολιτικό κόμμα εναντίον του άλλου. Αναγκάζουν δε ακόμη και τους εργαζομένους τους να πολεμούν για τα συμφέροντα τους, εκμεταλλευόμενες τη φτώχεια και την ανεργία στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά μας υπενθυμίζουν τη διπροσωπία του δημοκρατικού ουμανισμού, η οποία φαίνεται από την αντιπαραβολή κειμένων του Alexis de Tocqueville (ύμνησε τη δημοκρατία στην Αμερική) – αφενός μεν εναντίον της δουλείας, αφετέρου υπέρ της αποικιοκρατικής πολιτικής στη χειρότερη της μορφή. 

Οι λαϊκιστές και οι ελίτ

Η μεσαία τάξη έχει τις εξής τρεις επιλογές: (α) είτε να συνεχίσει να αγωνίζεται για ένα μερίδιο στον πλούτο που συρρικνώνεται συνεχώς, σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, (β) είτε να αποχωρήσει (μεταναστεύσει), αναζητώντας αλλού την τύχη της, (γ) είτε να διολισθήσει στην κατώτερη τάξη που έχει τις προϋποθέσεις για τα πλήρη κοινωνικά επιδόματα του κράτους προνοίας. Η μείωση τώρα του ποσοστού της μεσαίας τάξης είναι η πηγή της αδυναμίας ανάπτυξης, καθώς επίσης της μεγάλης πολιτικής αστάθειας που διαπιστώνεται στη Δύση – σε πλήρη αντίθεση με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως στο παράδειγμα της Κίνας, στην οποία η άνοδος της μεσαίας τάξης έχει αυξήσει την πολιτική σταθερότητα, με μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για την οικονομία της παρά τα χρέη της.

Η κοινωνία των σκλάβων χρέους

Κατασκευάσθηκε μετά την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και δεν ξέρει δυστυχώς να απαντήσει στις κατηγορίες που εισπράττει – έχοντας μετατραπεί πλέον σε θύμα και πιστεύοντας πως πράγματι ισχύουν. Δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτή στηρίζει το σύστημα που την εκμεταλλεύεται και την έχει υποδουλώσει – ενώ την οδηγεί στην καταστροφή και στο χάος. Θεωρεί δε πως αφού ο κομμουνισμός κατέρρευσε, ο καπιταλισμός αποτελεί την μοναδική εναλλακτική λύση – χωρίς να κατανοεί πως το σημερινό σύστημα δεν έχει καμία σχέση με τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, έτσι όπως λειτούργησε τη χρυσή τριακονταετία. Αντί τώρα να αγωνισθεί και να πολεμήσει για την επαναφορά του, έχασε τον προσανατολισμό της, έχοντας ουσιαστικά εξουδετερωθεί – κάτι που δεν θα πληρώσει ακριβά μόνο η ίδια, αλλά και οι ελίτ που το επέβαλλαν. Συμπερασματικά λοιπόν η κοινωνία των σκλάβων δεν μπορεί να καταλάβει, χειραγωγούμενη μέσω του φόβου και της τρομοκρατίας που εισπράττει ότι, έχει κάθε δικαίωμα να καταστρέψει αυτή εκείνο το σύστημα που προσπαθεί να την καταστρέψει.

Ο νεοφιλελεύθερος εκτροχιασμός

Το πλουσιότερο 20% των αμερικανικών νοικοκυριών εισπράττει σχεδόν το 50% των εισοδημάτων μετά από τους φόρους, καταναλώνει όμως μόνο το μισό των χρημάτων του. Από την άλλη πλευρά, το φτωχότερο 40% των αμερικανικών νοικοκυριών, καταναλώνει περισσότερα χρήματα από όσα εισπράττει – οπότε η αγοραστική δύναμη δεν βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε, για να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων και τη σωστή λειτουργία της οικονομίας. Στα πλαίσια αυτά, το κενό καλύπτεται με πιστώσεις – οι οποίες προέρχονται είτε από το εσωτερικό της χώρας, είτε από το εξωτερικό. Ως εκ τούτου, η αύξηση των «τοξικών δανείων» είναι το πραγματικό οικονομικό αποτέλεσμα των πλεονασμάτων στον κλάδο των επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με την μη ισορροπημένη κατανομή των εισοδημάτων. 

Οι αδίστακτοι

Η Μ. Βρετανία ξεπουλήθηκε επί Thatcher που εγκαινίασε την εποχή του νεοφιλελευθερισμού (=όλα στους ιδιώτες) για να παραμείνει στην εξουσία, επειδή οι συνδικαλιστές του δημοσίου είχαν γίνει πραγματικά αμετροεπείς – χάνοντας έτσι τη στήριξη τους από τους Πολίτες. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δεν παύει να είναι το σημερινό της κατάντημα – οπότε καταλαβαίνει κανείς τι θα συμβεί με την Ελλάδα, όταν τα αεροδρόμια της θα είναι γερμανικά, τα λιμάνια της κινέζικα ή αμερικανικά, οι σιδηρόδρομοι της ιταλικοί, τα νερά της γαλλικά, οι επικοινωνίες της γερμανικές, οι τράπεζες της ποιός ξέρει τι, ενώ θα έχει πλημμυρίσει ταυτόχρονα με μουσουλμάνους Αφγανούς, Πακιστανούς, Αφρικανούς, Λιβανέζους, Κινέζους κοκ., χωρίς να μειωθούν καθόλου τα χρέη της. Απλούστατα οι Έλληνες, εκτός από μειοψηφία στην ίδια τους τη χώρα, όπου δεν είναι σίγουρη ούτε η εδαφική της ακεραιότητα, θα μετατραπούν σε φθηνούς, εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους και στα γκαρσόνια της Ευρώπης, χωρίς να τους ανήκει τίποτα. Όλα αυτά επειδή η Δεξιά κυβέρνηση τους ενδιαφέρεται μόνο για τη νομή της εξουσίας – την οποία θέλει να εξασφαλίσει διαλύοντας την εκλογική πελατεία των αντιπάλων της, κυρίως της Αριστεράς.