Κ. Φαρσαλινός: Βατερλό διαχείρισης με κεντρική επιλογή μόνο το Lockdown

Απούσες οι επιδημιολογικές μελέτες και άρα η επιδημιολογική επιτήρηση ανά περιφέρεια , αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι η ύπαρξη μιας ή δύο βάσεων καταγραφών κρουσμάτων. Αστοχίες και ελλείψεις επιδημιολογικών μελετών επιδείνωσαν την ήδη υπάρχουσα διαχείριση αντιμετώπισης της πανδημίας στην Ελλάδα, επαναλαμβάνει στον 98.4 ο γιατρός και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής Κωνσταντίνος Φαρσαλινός. 

 

Σε αυτά που δεν έγιναν πρέπει να επικεντρωθεί η κουβέντα κι όχι σε αυτά που λέγονται στο όριο του κουτσομπολιού, πρόσθεσε και τάχθηκε υπέρ της δημοσιοποίησης των πρακτικών της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας που λάμβανε τις αποφάσεις για όλους εμάς. 

 

Η τρομακτική απειλή της πολυπανδημίας

Περίπου 2.000.000 άνθρωποι πέθαναν σε διάφορες χώρες, απλά και μόνο επειδή ο Covid παρέλυσε τα υγειονομικά τους συστήματα – η βίαιη κρατική καταστολή αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ μία σειρά εκλογών ακυρώθηκαν στην Αφρική. Στα πλούσια βιομηχανικά κράτη η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη – αφού στη Γαλλία μαίνονται οι αναταραχές, στις Η.Π.Α. ο αριθμός των εξτρεμιστικών και βίαιων δημοσιεύσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυξήθηκε κατά 21%, ο εθνικισμός κλιμακώθηκε σε πολλές χώρες, ενώ 92 κράτη επέβαλαν απαγορεύσεις εξαγωγής ιατρικών προϊόντων. Παράλληλα, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ χρειάστηκαν τρεις μήνες για να δρομολογηθούν, αντί αυθημερόν όπως συνέβαινε πάντοτε – ενώ όσον αφορά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, θεωρείται πλέον παράλυτος. Τέλος, οι πόλεμοι που θα ξεσπάσουν στις αναπτυσσόμενες χώρες λόγω της πανδημίας, θα πυροδοτήσουν νέα κύματα μεταναστών και προσφύγων – γεγονός που σημαίνει πως οι επιπτώσεις της κρίσης στην Αφρική και αλλού, θα γίνουν αισθητές στην Ευρώπη που ήδη υποφέρει από την ισλαμική τρομοκρατία.

Η Πρόεδρος των Νοσοκομειακών γιατρών Θεσσαλονίκης Δάφνη Κατσίμπα στον Γιώργο Τράγκα: Χάσαμε ανθρώπους λόγω κορονοϊού χωρίς να έχουν κορονοϊό

– Εξαιρετική προχειρότητα στον τρόπο που στήθηκε η διαδικασία νοσηλείας

Η Πρόεδρος Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Θεσσαλονίκης κα. Δάφνη Κατσίμπα μίλησε στην τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Τράγκα στο ΒΕΡΓΙΝΑ TV για το πως χάσαμε ανθρώπους λόγω κορονοϊου χωρίς να έχουν κορονοιο καθώς έχει κλείσει η μονάδα καρδιοχειρουργικής στο Ιπποκράτειο και έγινε και αυτή εντατική. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων καρδιοχειρουργικών, αγγειοχειρουργικών, αναπνευστικών εξαρτάται από αυτές τις μονάδες που έκλεισαν. Όλοι αυτοί οι ασθενείς διακομίστηκαν σε ιδιωτικά νοσοκομεία. 

Τα big data, ο τρόμος του Γιουβάλ και ο ελληνικός ψηφιακός μετασχηματισμός

Την ώρα που ο πρόεδρος της Microsoft Μπραντ Σμιθ, ο CEO της στην Ελλάδα, Κύπρο, Μάλτα Θεοδόσης Μιχαλόπουλος και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωναν επένδυση 400 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία κόμβου Data Center στην Αττική, ο Ισραηλινός ιστορικός, συγγραφέας και influencer Γιουβάλ Νόα Χαράρι περιέγραφε στον διευθυντή της "Καθημερινής" Αλέξη Παπαχελά τους πολιτικούς και κοινωνικούς κινδύνους που ενυπάρχουν στα big data, τα μεγάλα δεδομένα, πέρα από τις θετικές δυνατότητες που αυτά ανοίγουν. Είπε:

1. Το χάσμα μεταξύ των χωρών που θα έχουν τεχνητή νοημοσύνη και big data θα είναι μεγαλύτερο από εκείνο μεταξύ αγροτικών και βιομηχανικών χωρών στο παρελθόν.

Μάζης: Mηχανισμός “αποσυμπίεσης” ή Μηχανισμός…εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων;

Γράφει ο

Δρ Ιωάννης Θ. Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, ΕΚΠΑ

MILITAIRE.GR 6-10-2020

Ανεκοινώθη μετά βαΐων και κλάδων εις την Σύνοδον Κορυφής της ΕΕ της 1ης/10/2020 η Συμφωνία ιδρύσεως «Μηχανισμού αποσυμπίεσης» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ο οποίος θα εμπεριείχε και «κόκκινη γραμμή επικοινωνίας προς αποφυγήν ατυχών καταστάσεων μεταξύ των δύο πλευρών». Η ανακοίνωσις αυτή διευκόλυνε την γερμανίδα Καγκελάριο να στοιχειοθετήσει την ειρηνική μεταστροφή της Αγκύρας (!) και τον επαναπροσανατολισμόν της πολιτικής της προς τον “ειρηνικόν διάλογον” (!) άρα να δικαιολογήσει την μή επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, δικαιώνοντας και την επιθυμίαν του έλληνος πρωθυπουργού ο οποίος εδήλωσε ευθερσώς ότι «δεν επιθυμεί την επιβολή κυρώσεων εις την Τουρκίαν αλλά ειρηνικόν διάλογον». Όλοι, λοιπόν, εξήλθον ευτυχείς, πρωτίστως η Τουρκία και ο «Τουρκο-γερμανικός άξων φιλίας και συνεργασίας». Ενας «άξων» κείμενος υπεράνω δημοκρατικών ευαισθησιών αναλόγων με αυτές που οδήγησαν εις την καταγγελίαν της Λευκορωσίας!

Ο μονεταρισμός του δημοσίου χρέους

Η δημοκρατία της Βαϊμάρη που δεν θα ξεχάσει ποτέ η Γερμανία, διέθετε τη δική της κεντρική τράπεζα που εξέδιδε το «μάρκο του Ράιχ» – το οποίο όμως το 1923 είχε σχεδόν μηδενική αξία. Η αιτία ήταν το ότι, η κεντρική τράπεζα του Ράιχ είχε προηγουμένως ξεκινήσει να χρηματοδοτεί όλες τις κρατικές δαπάνες μέσω της αγοράς χρεωστικών τίτλων του δημοσίου (ομόλογα) – οπότε με το μονεταρισμό των κρατικών χρεών. Όταν δε κατέρρευσε η αξία των χρημάτων και ακολούθησε νομοτελειακά ο πληθωρισμός, αντέδρασε εκδίδοντας όλο και πιο πολλά χρήματα, όλο και πιο γρήγορα – τυπώνοντας τα μόνο από τη μία πλευρά για να κερδίζει χρόνο, ενώ στο τέλος για ένα δολάριο έπρεπε να τυπώνει πάνω από 4 δις μάρκα! Κάτι ανάλογο διενεργεί η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας σήμερα, η οποία δεν είναι πια μία ανεξάρτητη αρχή, αλλά υπηρετεί την κυβέρνηση – σε μία χώρα που στηρίζει πλέον την ανάπτυξη της στην πολεμική της βιομηχανία που προϋποθέτει τη διεξαγωγή πολέμων, όπως η Γερμανία του Χίτλερ. Η ισχύς της βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την τότε γερμανική – οπότε η κατάρρευση της είναι θέμα χρόνου, με τελικό αποτέλεσμα να έχει η χώρα την κατάληξη της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Θα χρησιμοποιήσει μάλλον το όπλο των χρεών της απέναντι στις ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως στις ισπανικές, τις επενδύσεις που έχουν στη χώρα Γερμανοί, Ιταλοί κλπ., καθώς επίσης την πολιτική δύναμη που της παρέχουν στη Γερμανία ή στην Ολλανδία οι ομογενείς της (διαθέτει πάνω από 900 τζαμιά στη Γερμανία και 450 στην Ολλανδία), αλλά η πιθανότητα να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ είναι μεγάλη – αφού καμία χώρα δεν θέλει να εκβιάζεται, ενώ γνωρίζει πως η μία υποχώρηση φέρνει την άλλη. Σε κάθε περίπτωση, οι Τούρκοι Πολίτες παύουν σταδιακά να εμπιστεύονται το νόμισμα της χώρας τους – γεγονός που τεκμηριώνεται από την αύξηση των καταθέσεων τους σε ξένο συνάλλαγμα και από τις αγορές χρυσού εκ μέρους τους.

Κύρα Αδάμ : Προκλητικές «μαγκιές» της κυβέρνησης σε βάρος ελληνικής κυριαρχίας

Της Κύρας Αδάμ

Εν μέσω παρατεταμένης και επικίνδυνης κρίσης στα ελληνοτουρκικά, με την κυβέρνηση να έχει χάσει αμαχητί την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά του 28ου μεσημβρινού και να έχει παραδώσει οικειοθελώς στην Άγκυρα και το Κάιρο τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα επί της ΑΟΖ του Καστελόριζου, Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, δύο πρόσφατες αντιδράσεις κυβερνητικού εκπροσώπου και υπουργού Αμύνης- δηλαδή του Μεγάρου Μαξίμου- δημιουργούν κάκιστες και αρνητικές εντυπώσεις.

Η πρώτη αφορά στην αστραπιαία αποπομπή του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Αλ. Διακόπουλου, ο οποίος είπε το προφανές, (δια γυμνού οφθαλμού ανειδίκευτου και ανίδεου Έλληνα) , ότι το Όρους Ρέις κάνει παράνομες έρευνες στην περιοχή της ΝΑVΤΕΧ. 

Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση (Σουν Τζου)

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς 

Ο ολοένα και πιο εξελιγμένος υβριδικός πόλεμος, οι προηγμένες στρατιωτικές δυνατότητες, τα έξυπνα όπλα και ο διάχυτος ανταγωνισμός ισχύος εκτιμάται ότι θα αναδιαμορφώσουν τις μελλοντικές κρίσεις και συγκρούσεις προκαλώντας τους παραδοσιακούς τρόπους σκέψης για κλιμάκωση αλλά και τις προσπάθειες διατήρησης σταθερότητας. Αυτό το αναδυόμενο περιβάλλον ασφάλειας θα απαιτήσει νέες ιδέες και εργαλεία για τη διαχείριση του κινδύνου ακούσιας κλιμάκωσης για τη μείωση των συγκρουσιακών καταστάσεων στο ζωτικό μας χώρο τόσο στο Αιγαίο, όσο και τη Μεσόγειο. 

Ο φόβος της επιστροφής στην κανονικότητα

Η κυβέρνηση διασπείρει ψευδείς ελπίδες στους Έλληνες, με κενές υποσχέσεις που δεν πρόκειται να εκπληρωθούν – όταν πριν ακόμη από την κρίση της «πανδημίας», η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων βάδιζε σε τεντωμένο σχοινί, ενώ οι εργαζόμενοι ανταγωνίζονταν με τους ανέργους και με τους μετανάστες, για μία άθλια και κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Χωρίς να συμπεριλάβουμε εδώ τα εθνικά μας προβλήματα, όσον αφορά την Τουρκία, ούτε τη συνεχώς κλιμακούμενη παράνομη μετανάστευση και τις καταστροφικές συνέπειες της για την αγορά εργασίας, για την ασφάλεια της χώρας, για την άμυνα της κοκ., η στάση της κυβέρνησης στην Οικονομία είναι κάτι περισσότερο από ανεύθυνη – ενώ μπορεί μεν επικοινωνιακά να έχει πετύχει θαύματα, αλλά αυτό που θα μετρήσει στο τέλος θα είναι η ουσία. Οι ψυχροί αριθμοί που δεν ωραιοποιούνται, ακόμη και εάν μία κυβέρνηση έχει θεϊκά επικοινωνιακά χαρίσματα – ενώ θα φανούν πολύ πιο γρήγορα, από όσο όλοι μας φανταζόμαστε. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να διατηρηθεί τότε τουλάχιστον η κοινωνική ηρεμία – χωρίς όμως να το πιστεύουμε, οπότε λογικά μας τρομάζει η επιστροφή στην κανονικότητα.

Η Παγκοσμιοποίηση του Φόβου

Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορνικάντης 

Ο φόβος είναι ένα από τα επτά βασικά συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος στη ζωή του, ο οποίος τον ακολουθεί μαζί με τις ‘’αδερφές’’ του, τις φοβίες*. Ο πρώτος πηγάζει από τα αρχέγονα ένστικτα και την πραγματική ανάγκη του ανθρώπου για ασφάλεια και προστασία ενώ οι δεύτερες έχουν πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και προέρχονται κυρίως από ψυχολογικούς και κοινωνικούς λόγους. ‘’Φοβάμαι τον θάνατο’’, ‘’Φοβάμαι μην μείνω μόνος στη ζωή μου’’, ‘’Φοβάμαι να μην αποτύχω’’ κ.α. αποτελούν φόβοι των ανθρώπων λόγω της άγνωστης πορείας του μέλλοντος.

Η Υψοφοβία, Κλειστοφοβία, Αγοραφοβία κ.α. αποτελούν φοβίες των ανθρώπων λόγω μιας υπαρκτής ψυχολογικής κατάστασης του παρόντος αλλά επί της ουσίας ‘’ανύπαρκτης’’ στην πραγματικότητα.

Η εμπειρία του Μεξικού

Το μόνο σχέδιο που έχει δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση είναι το «Μένουμε σπίτι» – ενώ από την πλευρά της μακροοικονομικής πολιτικής το «Βλέποντας και κάνοντας», χωρίς καμία πρόβλεψη για τη μετά πανδημίας εποχή – όπου θα μας βρει με τεράστια ελλείμματα και χρέη, χωρίς καμία φροντίδα για τη διαχείριση και χρηματοδότηση τους. Ακόμη χειρότερα, με μία εποχή βαθιάς ύφεσης και λανθασμένων μέτρων που έχει προηγηθεί, η οποία έχει «γονατίσει» τους Έλληνες – με την Ελλάδα υποχείριο της Γερμανίας και κυβερνώμενη από γερμανόφιλες κυβερνήσεις. Οι συνέπειες για τον τουρισμό του Μεξικού πάντως από τον ιό Η1Ν1το 2009, ο οποίος αποτελεί το 8,7% του ΑΕΠ του, έναντι σχεδόν 21% της Ελλάδας, ήταν καταστροφικές – αφού χάθηκε κατά μέσον όρο το 80% των εσόδων του. Όλα αυτά παρά το ότι διέθετε ένα σχέδιο που είχε προετοιμαστεί από το 2003 και προέβλεπε μία επιδημία γρίπης κάτω από διαφορετικά σενάρια – ένα σχέδιο που περιελάμβανε την υγειονομική ασφάλεια ως μέρος του δόγματος εθνικής ασφαλείας, ενώ εκπονήθηκε από μία ομάδα ειδικών επιστημόνων υψηλού επιπέδου που συμμετείχαν ο γραμματέας Εθνικής Άμυνας και ο γραμματέας του πολεμικού Ναυτικού. Περιείχε δε ειδικές δράσεις για κάθε θεσμικό όργανο, με επιχειρησιακές στρατηγικές για πολλούς τομείς – οπότε ήταν εύκολος ο συντονισμός και η ωριμότητα που επέδειξε το Μεξικό στην καταπολέμηση του Η1Ν1.

Καλεντερίδης – Ξυπνάτε, δεν είναι “μεταναστευτικό” αλλά επιχείρηση αποδυνάμωσης της κυβέρνησης, για να γίνει του “χεριού” του Ερντογάν – Αυτό είναι το “όπλο” για να κοπούν με μαχαίρι οι ροές

Βρίσκουν και τα κάνουν – Ιδού η λύση για το Μεταναστευτικό (δημοσιεύθηκε τις 6 Οκτωβρίου 2019, υλοποιούν τις προτάσεις μας σήμερα – πάλι καλά) 

Σάββας Καλεντερίδης 

Ένα πρόβλημα δεν μπορείς να το λύσεις, αν δεν το ορίσεις. 

Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και αποτελεί πλέον ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της Τουρκίας, μετά την εγκληματική από κάθε άποψη –ανθρωπιστική και εθνική– απόφαση των Τσίπρα-Χριστοδουλοπούλου να ανοίξουν τα σύνορα και να καταστήσουν την Ελλάδα την πλέον ελκυστική χώρα του κόσμου για τα κυκλώματα και τις εγκληματικές συμμορίες που διακινούν και «υπερασπίζονται» τα δικαιώματα αλλοδαπών που επιθυμούν να μπουν παράνομα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. 

Ισλανδία, ο άλλος δρόμος

Η κατοχή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν επομένως δύο επιλογές: ή αποδέχεσαι την κατοχή και όλες τις μεθόδους που είναι αναγκαίες για την επιβολή της, σκύβοντας πειθήνια το κεφάλι ή, διαφορετικά, την απορρίπτεις εξ ολοκλήρου και όχι μόνο κάποια συγκεκριμένα μέρη της.

Ιστορία

Ενώ η Ελλάδα υπέκυψε τελικά στη δικτατορία των αγορών το 2010, το 2012, το 2015 και σήμερα, οι εθνοκτόνες κυβερνήσεις της καλύτερα, απογοητεύοντας όλους τους Ευρωπαίους με την ήττα της Δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε, η Ισλανδία αντιστάθηκε με επιτυχία, παρά τα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα της – αρνούμενη να αναλάβει τα χρέη των τραπεζών της, τα οποία ήταν δεκαπλάσια του ΑΕΠ, αν και είχε απέναντι της πανίσχυρα κράτη (Βρετανία, Ολλανδία, Ευρωζώνη), κυρίως όμως το χρηματοπιστωτικό καρτέλ, το οποίο ήθελε να κοινωνικοποιήσει τις ζημίες του (άρθρο).

Η Μεταναστευτική πολιτική και ο Ισλαμικός παράγοντας

Γράφει ο Δρ Δημήτριος Γκίκας* 

1.Το μεταναστευτικό πρόβλημα: Γενική θεώρηση 

1.1.Το Μεταναστευτικό ως ελληνικό πρόβλημα 

Η ελληνική κρίση στο μεταναστευτικό ζήτημα που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια και η εκπεφρασμένη αδυναμία του εγχώριου πολιτικού συστήματος να το αντιμετωπίσει (βλ. δήλωση Υπ.Προ-Πο κ. Χρυσοχοΐδη στην Ευρωβουλή, όπου όρισε το ζήτημα ως μη διαχειρίσιμο) έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα που απασχολούν όχι μόνο την ελληνική κοινωνία και πολιτεία, αλλά και τη διεθνή πολιτική σκηνή. Η μεταναστευτική κρίση έχει τόσο οξυνθεί, ώστε έχει πάρει τη σκυτάλη από την οικονομική κρίση της χώρας το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αφορμή μάλιστα τις αναποτελεσματικές ενέργειες της νυν κυβέρνησης να το λύσει, μεταφέροντας μετανάστες στην ηπειρωτική Ελλάδα και δημιουργώντας προσωρινές δομές, οι οποίες όμως δεν επιλύουν το πρόβλημα, αλλά αντίθετα το καθιστούν χρόνιο. 

Οικονομικός «Αρμαγεδδών» απειλεί τον πλανήτη: Υπέρογκο χρέος «πνίγει» τις ΗΠΑ & οδηγεί σε παγκόσμια κρίση – Μη αναστρέψιμη η κατάσταση

Τι συμβαίνει ακριβώς με το αμερικανικό χρέος; Απλούστατα έχει γίνει πλέον τόσο μεγάλο που δεν είναι διαχειρίσιμο για τον πλανήτη. Έτσι η παγκόσμια οικονομία δεν το αντέχει πλέον και το τύπωμα δολαρίων επειγόντως θα πρέπει να σταματήσει καθώς δημιουργεί μια τεράστια «φούσκα».

Ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί ωστόσο, μετά από τουλάχιστον σαράντα χρόνια, είναι αποφασισμένοι να μην αλλάξουν πολιτική, αυξάνοντας το εθνικό χρέος των ΗΠΑ.

Το χρέος βρίσκεται σήμερα σε σταθερή άνοδο, ανερχόμενο στα 22.925.000.000.000 δολάρια. Ένα άτομο θα μπορούσε να περάσει ώρες κοιτάζοντας το ρολόι του χρέους καθώς προστίθονται δεκάδες χιλιάδες δολάρια κάθε δευτερόλεπτο. Αλλά είναι κάτι περισσότερο από απλούς αριθμούς σε μια οθόνη. Το οικονομικό μέλλον αυτού του έθνους φαίνεται πιο ζοφερό από ποτέ, γράφει το national interest.

Η ΕΚΤ παίζει με τη φωτιά

Ο κ. Ντράγκι αποφάσισε να διατηρήσει μηδενικά τα βασικά επιτόκια και αρνητικά τα επιτόκια καταθέσεων των τραπεζών στην ίδια (από το -0,4% στο -0,5%), καθώς επίσης να αυξήσει ξανά την ποσότητα χρήματος (QE), με αγορές παγίων της τάξης των 20 δις € μηνιαία από το Δεκέμβρη – ερχόμενος για πρώτη φορά σε σύγκρουση με τους διοικητές των τραπεζών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Αυστρίας κλπ., επειδή αυτή η πολιτική μεγεθύνει τις τεράστιες φούσκες στο εσωτερικό τους, ενώ επιβαρύνει τόσο τους καταθέτες των τραπεζών, όσο και τις ίδιες, καθώς επίσης τις ασφαλιστικές εταιρείες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Ανέφερε βέβαια πως είναι η τελευταία του νομισματική επέμβαση, ενώ πρέπει να πάρει πλέον τα ηνία για την αντιμετώπιση της ύφεσης η δημοσιονομική πολιτική, αλλά πρόκειται μάλλον για ευχολόγιο – αφού η Γερμανία και όχι μόνο επιμένει στην πολιτική λιτότητας. Από την άλλη πλευρά, τυχόν επάνοδος της νομισματικής πολιτικής σε φυσιολογικά επίπεδα, θα αύξανε τα επιτόκια των ομολόγων και την ισοτιμία του ευρώ, οδηγώντας χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα ολοταχώς προς τη χρεοκοπία – οπότε κυριολεκτικά είναι εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΛΒΟ (Β’ Μέρος)

Το ερώτημα είναι αν θέλουμε αν διατηρηθεί η ΕΛΒΟ και υπό ποιους όρους. Θα υπάρχουν προσωπικό και προστιθέμενη αξία, απασχόληση και τεχνολογία; Η θα κατακρεουργηθεί και θα εξαρτόμαστε από παραχωρήσει αγορές ή έστω σε αποσπασματική συμμετοχή σε παραγωγή για τα μάτια του κόσμου; Σκοπεύουν κάποιοι να αφοπλίσουν την χώρα και να την κάνουν έρμαιο «προστάτιδων» δυνάμεων και ορέξεων εχθρών, συμβολαίων με δωροδοκίες και άλλα; Όπως όταν η Τρόικα απαιτούσε στα πρώτα χρόνια των μνημονίων να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες και όπως πρόσφατα υποστήριξε και το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, η κυρία Μιράντα Ξαφά; Τέλος, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αποικία τουρισμού ή χρέους της Ευρώπης – ενώ το εκπαιδευμένο προσωπικό της, οι νέοι επιστήμονες για να μείνουν, δεν φτάνουν παχιά λόγια για αλληλεγγύη που εξαντλούνται σε μνημόνια ή σε θέσεις στο Δημόσιο, στον τουρισμό, στα logistics και στους αγωγούς! Χρειάζονται δουλειές αν όχι ανάλογα υψηλών αποδοχών με την Ευρώπη ή με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στο αντικείμενό τους – ώστε να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να παράγουν προστιθέμενη αξία και πρόοδο στην κοινωνία, με την ικανοποίηση της αυτοπραγμάτωσης που αυτό συνεπάγεται! Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα όραμα, ένα σχέδιο και μια ελπίδα, ένα φως στο τούνελ – αντί μεγάλα λόγια, φτιασίδια και φιέστες 2021 για μια ανεξαρτησία που έχει χαθεί και για την οποία εταιρίες σαν την ΕΛΒΟ αποτελούν μια εμπράγματη εγγύηση!

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΛΒΟ (Α’ Μέρος)

Μετά την αποχώρηση Μυτιληναίου εν μέσω μνημονίων, αποφασίζεται το 2012 επί Στουρνάρα η ιδιωτικοποίηση των αμυντικών βιομηχανιών ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, κάτω από πιέσεις της Τρόικας. Όμως το 2013 αλλάζουν γνώμη και αποφασίζεται να μη ιδιωτικοποιηθούν τελικά – αλλά να γίνει αναδιοργάνωση που στην περίπτωση της ΕΛΒΟ σημαίνει εκκαθάριση και απαξίωση! Εν τω μεταξύ οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι, ενώ το 2015 είχε υπογραφεί συμφωνία για συντήρηση BMP-1 του Ελληνικού Στρατού που θα παραχωρούνταν στην Αίγυπτο στα πλαίσια διακρατικής συμφωνίας, το Υπουργείο Οικονομιών τους επέπληξε γιατί είχε άλλα σχέδια!! Τελικά ούτε αυτό αλλά ούτε και ένα πρόγραμμα για κατασκευή 250-300 Hummer για το Ιράκ προχωρούν. Επίσης το 2013 ακυρώνεται λόγω αδυναμίας της ΕΛΒΟ να εκτελέσει την συμφωνία, έργο προμήθειας 309 φορτηγών για την Εθνοφρουρά της Κύπρου που είχε υπογραφεί το 2008 και είχε προϋπολογισμό 38 εκ. €. Κι αυτή την περίοδο, αντί η ΕΛΒΟ να παράγει ή να σχεδιάζει οχήματα για τον Ελληνικό Στρατό, παραχωρούνται 460 μεταχειρισμένα ΤΟΜΠ Μ-113 από τις ΗΠΑ όπως και Μ-114. Απλά σημειώνουμε τα γεγονότα και αφήνουμε να το κρίνουν οι έμπειροι Έλληνες αξιωματικοί.

Η μαγική εικόνα του χρέους

Υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη δημοσίων χρεών: (α) το χρέος της Γενικής κυβέρνησης, αυτό που υπολογίζεται από τη συμφωνία του Μάαστριχτ και (β) το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης που είναι υψηλότερο κατά το ποσόν του ενδοκυβερνητικού χρέους και των λοιπών στοιχείων που προβλέπονται από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής (ESA 2010). Τα δύο αυτά «είδη χρέους» διαφέρουν κατά το ποσόν του εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού που επιταχύνθηκε το 2015 – όπου έκτοτε η κυβέρνηση υποχρεώνει τους πλεονασματικούς οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα να καταθέτουν ένα μεγάλο μέρος των πλεονασμάτων τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, αντί στις εμπορικές τράπεζες, πληρώνοντας επιτόκιο 2,5% για 15 ημέρες.

Τα κρατικά πολυεθνικά θηρία

Όταν όλοι γνωρίζουν πως είναι αδύνατον να ανταγωνιστούν οι επιχειρήσεις μικρών χωρών αυτές των μεγαλυτέρων, πόσο μάλλον τους κρατικούς πολυεθνικούς γίγαντες σε μία σειρά κλάδων, ιδίως στον ενεργειακό, είναι ανόητο να θεωρεί κανείς πως τα κράτη μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ασύδοτης παγκοσμιοποίησης και άκρατου ανταγωνισμού χωρίς μεγάλες δημόσιες εταιρείες που να είναι σε θέση να επενδύσουν – οπότε είναι έγκλημα να ξεπουλάει η Ελλάδα εταιρείες όπως η ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ κλπ., ειδικά όταν θα διαθέτει μελλοντικά δικά της ενεργειακά αποθέματα.

Άποψη 

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα κράτη έχουν γίνει ιδιοκτήτες μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, ελέγχοντας ήδη σχεδόν το 25% των εταιριών που ευρίσκονται στις 500 της λίστας «Fortune Global 500». Με τον τρόπο αυτό τα κράτη αυξάνουν την επιρροή τους απέναντι τόσο στα άλλα κράτη, όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ειδικά όσον αφορά την ενέργεια, είναι γνωστή η διείσδυση της Ρωσίας στην Ευρώπη μέσω της κρατικής GAZPROM, καθώς επίσης η ισχύς της πετρελαϊκής SAUDIARAMCO της Σαουδικής Αραβίας. Στο γράφημα φαίνεται ο συνολικός αριθμός των πολυεθνικών ομίλων (TSOE, trans-national state owned enterprises) που ανήκουν σε κράτη.