Η νομοτελειακή χρεοκοπία της Ιταλίας

Το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας αγγίζει το 160% του ΑΕΠ της, χωρίς την ενδεχόμενη κεφαλαιοποίηση των τραπεζών της που τα κόκκινα δάνεια τους άρχισαν ξανά να αυξάνονται – οπότε η μοναδική βιώσιμη λύση της είναι η επιστροφή στη λιρέτα, ταυτόχρονα με τη μετατροπή των χρεών της στο δικό της νόμισμα και τη διαπραγμάτευση μίας μεγάλης διαγραφής τους.

«Η Ιταλία αποχώρησε από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών το 1992 για να υποτιμήσει τη λιρέτα, επιστρέφοντας το 1996 – οπότε παραχώρησε τη νομισματική της κυριαρχία στην ΕΚΤ, με αντάλλαγμα το χαμηλό κόστος του πληθωρισμού και του δανεισμού, ο οποίος από 12% του ΑΕΠ μειώθηκε στο 5% (κάτι αντίστοιχο ισχύει επίσης για την Ελλάδα, τα επιτόκια της οποίας είχαν πλησιάσει στο 25%). 

Η ανατομία του χρέους και τα 740 δις € του προϋπολογισμού

Από το 1995 έως το 2016 η Ελλάδα ανακύκλωσε χρέη ύψους 390,69 δις €, ενώ επιβαρύνθηκε με τόκους 207,89 δις € και με παράπλευρες δαπάνες 3,49 δις € – οπότε ουσιαστικά το κόστος του δημοσίου χρέους της για αυτά τα έτη ήταν συνολικά 211,38 δις €.

Ανάλυση

Επειδή κυκλοφορούν αρκετές θεωρίες σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της χώρας, μεταξύ άλλων στην προσπάθεια να ερμηνευθεί πού οφείλεται η υπερχρέωση και τελικά η χρεοκοπία της (αν και η τελευταία είναι ξεκάθαρα το αποτέλεσμα των σκόπιμων ή μη λαθών των κυβερνήσεων μας μετά το 2010, ειδικά του PSI και του ξεπουλήματος της Ελλάδας στη συνέχεια), θεωρούμε σκόπιμη την παρουσίαση ορισμένων πινάκων – από τους οποίους μπορεί κανείς να εξάγει μόνος του τα συμπεράσματα του, χωρίς να επαφίεται στις κρίσεις άλλων ή σε θεωρίες συνωμοσίας.

Κρατικό δίκαιο χρεοκοπίας

Η μη ύπαρξη σαφούς κριτηρίου πτώχευσης ενός κράτους της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με το πτωχευτικό δίκαιο που θέλει να προωθήσει η Γερμανία, θα οδηγούσαν σε υψηλότερα επιτόκια δανεισμού τις αδύναμες οικονομίες – οπότε δεν θα είχαν κανένα λόγο παραμονής τους στο ευρώ, ούτε θα ήθελαν να κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη επάνω από τα κεφάλια τους.

Άποψη

Μία από τις αλλαγές που προωθούνται στην Ευρωζώνη (ανάλυση), είναι η δημιουργία ενός πτωχευτικού Δικαίου για τα κράτη-μέλη της. Εν προκειμένω, η απορία που εύλογα προκύπτει είναι με ποια κριτήρια μία χώρα θα θεωρείται χρεοκοπημένη – κάτι που ασφαλώς δεν αποτελεί μία τεχνική λεπτομέρεια, επειδή η μη ύπαρξη σαφών κριτηρίων θα μετέτρεπε τα κράτη σε μία μπάλα ποδοσφαίρου των χρηματαγορών.

Στο σπιράλ του διαβόλου

Η διατήρηση της εγχώριας διαφθοράς είναι προς το συμφέρον των ξένων – αφού με τη βοήθεια της μπορούν να υφαρπάζουν πολύ ευκολότερα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας και των Πολιτών της.

«Ο επαγγελματίας πολιτικός είναι ένα ιδιόμορφο ον που γνωρίζει πώς να πλασάρει τον εαυτό του, πώς να εξασφαλίζει ψήφους, πώς να υποκλίνεται σε όσους μπορούν να τον προωθήσουν, πώς να βλάπτει όσους δεν το κάνουν, πώς να καρπώνεται τη δουλειά των άλλων, πώς να μην έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό, πώς να δημαγωγεί, πώς να κρύβει την ανικανότητα του, πώς να διαφθείρεται ατιμώρητος και πώς να αποφεύγει τις ευθύνες» (Χ.Ν.).

Πώς το ευρώ οδήγησε σε κρίση την Ευρώπη, όπως ο κανών του χρυσού τη δεκαετία του ΄20

Παναγιώτης Τσονόπουλος

Η προσαρμογή μίας οικονομίας που ανήκει σε νομισματική ένωση σε μειωμένη ποσότητα χρήματος γίνεται μέσω της εσωτερικής υποτιμήσεως. Η εφαρμοζόμενη εσωτερική υποτίμηση έχει υψηλότερο κόστος και είναι αποτελεσματικότερη από εξωτερική, όπως δείχνει η ιστορική εμπειρία.

Ο κανόνας του Χρυσού και το ΕΥΡΩ 

Η εισαγωγή του ευρώ έχει οδηγήσει σε κρίση την Ευρώπη, όπως ο κανών του χρυσού τη δεκαετία του ΄20, με τη διαφορά ότι τότε δεν υπήρξαν πακέτα διασώσεως. Μετά τον α παγκόσμιο πόλεμο οι περισσότερες χώρες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη σύνδεση των νομισμάτων τους με το χρυσό. 

Ο πλανήτης και η αποικία χρέους

Η άνοδος του ρυθμού ανάπτυξης παγκοσμίως, για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν τα βουνά των χρεών που συνεχίζουν να συσσωρεύονται, εξαρτάται από την αύξηση των επενδύσεων – ενώ ο κορυφαίος υποψήφιος μίας επόμενης κρίσης είναι η Κίνα, με την εθελόδουλη Ελλάδα στο απόλυτο μηδέν.

«Δεν βοηθούν δυστυχώς τα ιστορικά παραδείγματα κρατών που κέρδισαν την ελευθερία τους αφού χρεοκόπησαν διασώζοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία, όπως της Γερμανίας το 1953, της Ρωσίας το 1998 και της Αργεντινής το 2001 – τα χρέη των οποίων διεγράφησαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, αφού προηγουμένως είχαν υπερχρεωθεί (μονομερώς της Ρωσίας και της Αργεντινής, σε συμφωνία με τους πιστωτές της Γερμανίας). 

ΠΟΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ-ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ

Οι Γερμανοί είναι παγιδευμένοι κι γιαυτό θα χρησιμοποιήσουν τρόπους που θα φθάσουν ακόμα και στον πόλεμο.

Greek Spirit

22-12-2017

Οι πλειστηριασμοί ακινήτων έχουν πλασαριστεί ως η πανάκεια για την αποφυγή του κουρέματος καταθέσεων. Με άλλα λόγια η θεωρία της αποφυγής νέας "ανακεφαλιοποίησης" δηλαδή απο νέα χρηματοδότηση των τραπεζών , περνάει απο τα ακίνητα που θα πλειστηριαστούν. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν φαλιρίσει εδώ και χρόνια και κρατούνται στην ζωή με δύο τρόπους, ό ένας είναι ο ELA, δηλαδή ο σχεδόν καθημερινός δανεισμός τους απο την ΕΚΤ και ο δεύτερος είναι οι "ανακεφαλαιοποιήσεις" οι οποίες προκύπτουν απο τους κατά καιρούς ελέγχους που υφίστανται οι τράπεζες απο την ΕΚΤ. 

ΑΝΤΙ ΝΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στην Ελλάδα, δεν άφησαν το κράτος να χρεοκοπήσει, αλλά χρεοκόπησαν την κοινωνία.

Η κρατικοδίαιτη παρασιτική ελίτ, προκειμένου να μην αφήσει το κράτος να δηλώσει επίσημη χρεοκοπία, όπως κάνουν όλα τα κράτη που χρεοκοπούν, δηλαδή για να μην αφήσει να ξεφύγει από τα χέρια της η «αγελάδα» που αρμέγει και συντηρείται, σε συνεννόηση με τους δανειστές, διατηρεί ανεπίσημα μια κυλιόμενη κρατική χρεοκοπία μεταφέροντας την σιγά σιγά στην κοινωνία.

Το φάρμακο της χρεοκοπίας

Η εξέλιξη της οικονομίας της Ρωσίας μετά την πτώχευση του 1998 δεν είναι η μοναδική περίπτωση που τεκμηριώνει ότι, είναι προτιμότερο ένα οδυνηρό τέλος, από μία οδύνη δίχως τέλος – όπως αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα.

Άρθρο

Όποιον και να ακούσει κανείς, συνιστά την αποφυγή της χρεοκοπίας – τονίζοντας πως είναι εξαιρετικά επώδυνη για ένα κράτος, γεγονός που είναι απόλυτα σωστό. Οι ίδιοι όμως ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν έχει μέλλον, εάν δεν επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης – επίσης απόλυτα σωστό.

Η ιταλική βόμβα μεγατόνων

Τυχόν έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ, με το 93% των ομολόγων της στο εθνικό της δίκαιο και με χρέη στα 2,3 τρις €, πανικοβάλλει τη Γερμανία – επίσης τη δεύτερη ισχυρότερη της τράπεζα και τις ασφαλιστικές της εταιρείες, οι οποίες έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος του ιταλικού χρέους.

Άρθρο

Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι η Ιταλία – κυρίως λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους της που πλησιάζει τα 2,3 τρις € (επταπλάσιο του ελληνικού), των προβλημάτων των τραπεζών της και των λοιπών αδυναμιών της οικονομίας της (άρθρο). Η χώρα έχει βέβαια πολλά όπλα στη διάθεση της, ειδικά όσον αφορά την άσκηση πιέσεων στη Γερμανία – οπότε είναι σε πολύ καλύτερη θέση από την Ελλάδα. Τα βασικότερα είναι τα εξής:

Η περίοδος των μαζικών θανάτων στη Ρωσία

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την πολιτική σοκ και δέους που επιβλήθηκε στη χώρα, πέθαναν 13.600.000 Ρώσοι μέσα σε ελάχιστα έτη – όσοι περίπου κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είναι γνωστό πως η Σοβιετική Ένωση απέρριψε τον κομμουνισμό τη δεκαετία του 1990, ενώ την ίδια εποχή οι σοβιετικές δημοκρατίες διαχωρίστηκαν από τη «μητρική χώρα» – αποτελώντας οι περισσότερες μέρος της τσαρικής Ρωσίας στο παρελθόν, όπου στη συνέχεια αναγνωρίσθηκαν ως αυτόνομες δημοκρατίες.

Σκισμένα κομμάτια γνώσης

Είτε θα υπάρξει κάποια σαφήνεια και μία κοινή εθνική στάση στην Ελλάδα, είτε μόλις ξεκίνησε η κρίση – η οποία θα την οδηγήσει στη χρεοκοπία και στην έξοδο από την Ευρωζώνη, ενώ θα τη σβήσει από το χάρτη ως Έθνος.

Άποψη 

Βομβαρδιζόμαστε, εισπράττουμε καθημερινά «σκισμένα κομμάτια γνώσης», σύμφωνα με την έκφραση του Σοπενχάουερ – τα οποία κατά κάποιον τρόπο δεν ταιριάζουν σωστά μεταξύ τους. Γνώσεις όμως και πληροφορίες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, δεν γίνονται κατανοητές, ενώ είναι αποσπασματικές και κατακερματισμένες, δεν μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πράξεις, οι οποίες θα είχαν κάποιο θετικό αποτέλεσμα – αντίθετα, κάνουν ακόμη πιο πυκνή την ομίχλη που μας τυλίγει, εντείνοντας την υφιστάμενη αδυναμία μας να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, ενεργώντας ορθολογικά. 

Αν τολμούσαμε να χρεοκοπήσουμε

«Θυμηθείτε και προετοιμαστείτε: Όταν στύβεις μία λεμονόκουπα έως ότου δεν έχει πια καθόλου χυμό, την πετάς στα σκουπίδια«.

Άποψη 

Δεν είναι καλό να επαναλαμβάνεσαι, αλλά μερικές φορές πρέπει. Είμαστε μία από τις πλέον εγωιστικές γενιές που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα. Πιθανόν λόγω αυτού ακριβώς του εγωισμού και της βρώμικης ιδιοτέλειας μας, έχουμε «εκθρέψει» τη διαφθορά σε ολόκληρο το δημόσιο βίο. Επί πλέον, επιλέγαμε συνεχώς ανίκανες, προδοτικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η πατρίδα μας στην καταστροφή. 

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη

Εμείς οι Έλληνες αναζητούμε λύσεις στα προβλήματα μας – πολύ σωστά κάνουμε. Λέμε φτάνει πια με τις διαπιστώσεις, όλοι γνωρίζουμε τι έχει συμβεί – σωστά, αν και δεν είμαστε τόσο σίγουροι, αφού κανένας δεν έχει τιμωρηθεί. Χρειάζονται πράξεις, τονίζουν οι περισσότεροι, αφού ολόκληρη η σοφία του κόσμου και οι γνώσεις είναι διαφορετικά άχρηστες – κάτι με το οποίο επίσης συμφωνούμε, με την έννοια πως τα σοφά λόγια δεν βοηθούν σήμερα κανέναν. Οι λύσεις βέβαια που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πράξεις, έχουν σχέση με τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπάρχουν και οι οποίες είναι οι εξής: 

Το μέλλον του γερμανικού προτεκτοράτου

Είναι προφανές ότι, οι δανειστές της πατρίδας μας δεν πρόκειται ποτέ να τη βοηθήσουν να ανακτήσει την πιστοληπτική της ικανότητα, έτσι ώστε να επιστρέψει σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης – έχοντας απέναντι τους δειλές, διεφθαρμένες και ανίκανες κυβερνήσεις που δεν είναι αποφασισμένες να το διεκδικήσουν.

Πολιτικούς που αντί να εργάζονται μέρα-νύχτα για να ξεφύγει η χώρα από την κρίση, κάνουν ταξίδια αναψυχής και διασκεδάζουν σε καζίνο – ή άλλους που τους κατηγορούν απλά και μόνο για να τους υφαρπάξουν τη νομή της εξουσίας, αδιαφορώντας εξίσου για την πατρίδα τους.

Γιατί είμαστε απαθείς;

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

«Όλοι οι μηχανισμοί του σημερινού αντιπροσωπευτικού συστήματος – κόμματα, εκλογές, κοινοβούλιο – έχουν χρεοκοπήσει στη συνείδηση των πολιτών. Οι μείζονες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες – συχνά εξωεθνικούς. Τα κόμματα εξουσίας υπηρετούν τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους. Και οι παντοιοτρόπως χειραγωγούμενοι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες και προσεπικυρώνουν τη σκηνοθεσία».

Κυριάκος Σιμόπουλος «Η διαφθορά της εξουσίας»

Ο Κυριάκος Σιμόπουλος αναφέρονταν στη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος αποδίδοντας την στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας και στη διαφθορά της εξουσίας.

Η κοινωνική έκρηξη ως νομοτέλεια

Κάποια στιγμή οι Έλληνες θα αντιληφθούν την οικονομική βία που τους ασκείται, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους, οπότε θα αντιδράσουν – αφού το καπάκι μίας κατσαρόλας που βράζει χωρίς σταματημό, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια κλειστό.

«Άνθρωποι μηχανές, με τη λογική της μηχανής και με την καρδιά της μηχανής» (Charlie Chaplin στο «Ο μεγάλος δικτάτορας», για τους ναζί της Ευρώπης). 

Το κραχ ως αναγκαιότητα

Πρόκειται για ένα «φάρμακο» που, όσο πιο πολύ καθυστερεί ο ασθενής να το πάρει, τόσο πιο μεγάλες δόσεις χρειάζεται και τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος να πεθάνει – ενώ, λόγω των εσφαλμένων αντιλήψεων που επικρατούν σήμερα, θα κινδυνεύσει να καταστραφεί ολόκληρο το σύστημα.

Ανάλυση

Όλα τα οικονομικά συστήματα δημιουργούν διαστρεβλώσεις – είτε προς τα πάνω κατά τη διάρκεια των ανοδικών κύκλων, είτε προς τα κάτω όταν βιώνουμε καθοδικούς κύκλους. Εν μέρει μόνο εξαίρεση αποτέλεσε το σύστημα της κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας «σοβιετικού τύπου» – το οποίο καταστράφηκε από τη μη δημιουργική αδράνεια του, τεκμηριώνοντας πως ούτε η «δογματική σταθερότητα» αποτελεί λύση.

Η επόμενη ελληνική χρεοκοπία

Tο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε το θάρρος να πει την αλήθεια στους Έλληνες, αποκαλύπτοντας τους με ειλικρίνεια όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, είναι ασφαλώς ασυγχώρητο – ενώ εάν δεν διορθώσει το λάθος του, έστω καθυστερημένα, θα το πληρώσει πάρα πολύ ακριβά τόσο ο ίδιος, όσο και η πατρίδα μας.

Άποψη 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ξανά, όπως συνέβη την πρώτη φορά με το PSI – αφού δεν θα είναι ασφαλώς σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της το αργότερο το 2022, όπου μόνο οι τόκοι τότε θα είναι της τάξης των 24,4 δις €. Επομένως πρέπει να αναδιαρθρωθούν τα τοκοχρεολύσια της, γεγονός που είναι συνώνυμο με τη χρεοκοπία, όσο και αν θέλει να το ωραιοποιεί κανείς – ενώ με νέα χρέη δεν πληρώνονται ποτέ τα παλαιά, όταν ένα κράτος έχει υπερχρεωθεί σε τέτοιο βαθμό. 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΔΕ

Μπορεί το ελληνικό δημόσιο και όχι η ελληνική κοινωνία να χρεοκόπησε, αλλά φυσικά ουδόλως το βάζει κάτω.

Απεναντίας διεκδικεί περισσότερα οφέλη για την κομματική του πελατεία. Πως αλλιώς μπορούν να εξηγηθούν τα πιο κάτω που ψηφίστηκαν;

Μέσα στο μνημόνιο λοιπόν μπήκαν στο παρά πέντε τα εξής: