Γ. Κοντογιώργης, Πώς το πολιτικό σύστημα ιδιοποιείται το κράτος και χειραγωγεί την κοινωνία

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 2.4.2021 στην εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο. 

 

Ελληνική Επανάσταση- 1821: Μια στοχαστική ματιά στη διαδρομή 200 χρόνων

Μία αναλυτική συζήτηση και μια στοχαστική ματιά , στη διαδρομή 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 . 

 

Ποιοι είμασταν πριν την κορυφαία πράξη της ηρωικής επανάστασης. 

 

Γιατί το 1821 αποτέλεσε το μείζον εκείνο γεγονός που οι Έλληνες, όλοι τότε, με τον αγώνα τους κατέλυσαν το καθεστώς του ραγιά και εγκαθίδρυσαν το καθεστώς του πολίτη. 

 

Τι ήθελε η Επανάσταση των Ελλήνων και τι έγινε τελικά μετά την Επανάσταση; 

 

Πως θεμελίωσαν την πολιτική τους ύπαρξη; 

 

Πως τελικά αποτιμάμε τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821; 

 

ΟΧΙ, το ελληνικό έθνος ΔΕΝ “κατασκευάστηκε” το 1821

( John.k - Το «κράτος των δανειστών» κατασκευάστηκε … απλά! )

 

Με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ένα αρχαίο έθνος δημιούργησε κράτος. Το Έθνος προϋπήρχε επί αιώνες και διατηρήθηκε παρά την υποδούλωση. Η Εθνεγερσία υπήρξε η απόδειξη της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Η Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο (Ρωμανία) εμπνέουν και καθοδηγούν τους αγωνιστές, μορφωμένους ή ολιγογράμματους, λαϊκούς και κληρικούς.

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

 

«Για τον Χριστό και τον Λεωνίδα» αγωνιζόμαστε, γράφει η προκήρυξη του Σαλώνων Ησαΐα και του Αθανασίου Διάκου, η οποία δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα της Τεργέστης. Τους Τριακόσιους του Λεωνίδα καλεί και ο Διονύσιος Σολωμός να σηκωθούν και να δουν τα παιδιά τους πώς αγωνίζονται. Στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες αναφέρεται η Προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη της 24.2.1821.

Η χρηματοπιστωτική καταστολή

Όταν η μεσαία τάξη μίας χώρας ευημερεί, ενώ η κατώτερη (πάντοτε με εισοδηματικά κριτήρια) δεν δυσκολεύεται να επιβιώσει, τότε το πολίτευμα που επιλέγεται είναι συνήθως ο φιλελευθερισμός –με περισσότερο ή λιγότερο κοινωνικό πρόσωπο, ανάλογα με τις κοινωνικές ευαισθησίες και τον παραγόμενο πλούτο, σε καθεστώς Δημοκρατίας. Χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Σουηδία κοκ. επιβεβαίωναν έως πρόσφατα τον κανόνα – είτε επιλέγοντας συντηρητικά, είτε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με κριτήριο το δικαιότερο μοίρασμα του πλούτου, μεταξύ άλλων μέσω της ποιότητας του κράτους προνοίας. Αντίθετα, όταν μία χώρα, ειδικά με εξαθλιωμένη μεσαία και κατώτερη τάξη, απειλείται είτε από εξωτερικούς εχθρούς (όπως η Γερμανία τη δεκαετία του 1930, λόγω της υποχρέωσης της να πληρώσει υπέρογκες πολεμικές επανορθώσεις), είτε από μεταναστευτικά κύματα (τα οποία θεωρούνται εχθρικά, κυρίως λόγω του ότι επιδεινώνουν τις ήδη προβληματικές συνθήκες διαβίωσης), τότε κλίνει προς το φασισμό – θεωρώντας πως μόνο έτσι μπορεί να προστατευθεί, κινδυνεύοντας να σβηστεί από τον παγκόσμιο χάρτη.

Στάλιας : Πως λειτουργεί οικονομικά ένα σύγχρονο κυρίαρχο Κράτος

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD

Η ανεξαρτησία ενός σύγχρονου κράτους βασίζεται, κατά κυριολεξία, στο γεγονός ότι το κράτος εχει το μονοπώλιο της έκδοσης του νομίσματος της χώρας. Το κράτος είναι ο μοναδικός προμηθευτής του νομίσματος (προσφορά) και απαιτεί, στο νόμισμα που εκδίδει, να πληρώνονται οι φόροι από τους πολίτες που αυτό επιβάλει (ζήτηση).

Κατά συνέπεια το κράτος πρέπει πρώτα να δαπανήσει το νόμισμα του για να μπορέσει μετά ο ιδιωτικος τομέας να το ζητήσει για να πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν ή να αγοράσει ομόλογα.

Οι ανεξάρτητες Αρχές και το νεοφιλελεύθερο Επιτελικό Κράτος

Επειδή οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς παραπλανώνται, θεωρώντας πως ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν, οφείλουν να γνωρίζουν πως ως ιδεολογία ο νεοφιλελευθερισμός προκύπτει πράγματι από τη δραστική μείωση της επιρροής του κράτους. Εν τούτοις, στην πολιτικοοικονομική πραγματικότητα, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική – αφού ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί ισχυρότερους, πιο παρεμβατικούς, ακόμη και αυταρχικούς κρατικούς μηχανισμούς. Παράδειγμα στην Ελλάδα το Επιτελικό Κράτος του σημερινού πρωθυπουργού που ισχυροποιείται διαρκώς, ενώ οι υπουργοί μετατρέπονται σε υπερυπουργούς με τεράστιες δικαιοδοσίες που στην ουσία μεταφέρουν στον κ. Μητσοτάκη – με τελικό αποτέλεσμα να έχουμε μία αυταρχική «ενός ανδρός αρχή» που υπάγεται και λογοδοτεί σε τελική ανάλυση στις δυνάμεις κατοχής της χώρας μας. Στα πλαίσια αυτά, αποτελεί μία διαδεδομένη, λανθασμένη αντίληψη το ότι, οι νεοφιλελεύθεροι είναι εναντίον του κράτους και έχουν ως στόχο τους να το διατηρήσουν όσο το δυνατόν μικρότερο – όπως διαδίδουν προς τα έξω, για να παραπλανήσουν και για να έχουν με το μέρος τους τους φιλελεύθερους. Ειδικότερα τα εξής: «Σε αντίθεση με τους κλασικούς φιλελεύθερους, οι νεοφιλελεύθεροι χρειάζονται και θέλουν ένα ισχυρό κράτος που να παρέχει τους απαραίτητους θεσμούς και να διασφαλίζει ότι, ο κοινοβουλευτικός συνασπισμός σχεδιάζεται με τέτοιον τρόπο, ώστε να συμβαδίζει με την αγορά» (Angela Merkel) – γεγονός που σημαίνει, μεταφράζοντας στην καθομιλουμένη την παραπάνω έκφραση της καγκελαρίου, πως η (κατ’ επίφαση) δημοκρατία δεν εμποδίζει τα εταιρικά κέρδη. Η διαδεδομένη υπόθεση λοιπόν πως το κράτος είναι εχθρός των νεοφιλελευθέρων, είναι απολύτως ψευδής – αφού το κράτος είναι το πιο σημαντικό μέσον για την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού που δεν διαφέρει σημαντικά από τον εθνικοσοσιαλισμό, αποτελώντας στην ουσία την εξέλιξη του. Εν προκειμένω, οι αγορές είναι κοινωνικές και θεσμικές κατασκευές που χρειάζονται νόμους και κανόνες για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά – οπότε απαιτείται ένα ισχυρό κράτος για να δρομολογηθούν αυτές οι αγορές, για να επιβληθούν και για να συντηρηθούν. Τα καθήκοντα ενός τέτοιου κράτους συμπεριλαμβάνουν την παροχή γενικότερων υποδομών, τη δημιουργία και τη διαφύλαξη των κανόνων Δικαίου στα νεοφιλελεύθερα πρότυπα, τη ρύθμιση των κοινωνικών συγκρούσεων μεταξύ των εργαζομένων και του κεφαλαίου, την εξωτερική και εσωτερική ασφάλεια από την αστυνομία και το στρατό κοκ. – ενώ όποιος δεν βλέπει πως αυτά ακριβώς δρομολογούνται σήμερα στην Ελλάδα, απλά εθελοτυφλεί. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία της νεοφιλελευθεροποίησης δεν θα ήταν δυνατή, εάν τα κράτη δεν την είχαν εφαρμόσει με τη λήψη των κατάλληλων μέτρων, καθώς επίσης με την εκμετάλλευση όλων των κρίσεων – όπως της χρηματοπιστωτικής του 2008, της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους του 2010 και του Covid σήμερα. Ποια είναι αυτή η διαδικασία; Απλούστατα η ίδρυση ανεξάρτητων Αρχών (από το κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία), η απελευθέρωση των αγορών αγαθών και κεφαλαίων, η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών όπως το νερό και η ενέργεια, η απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών, οι περιορισμοί στα εργασιακά δικαιώματα, η μείωση των κοινωνικών προγραμμάτων κοκ.

Με προφάσεις εν αμαρτίαις κρύβει τη γύμνια του το (επιτελικό) κράτος

Τα πάνω από 800 δέντρα που έπεσαν λόγω χιονόπτωσης είχαν αποτέλεσμα να μην έχουν ρεύμα 70.000 σπίτια, δηλαδή πολλές πόλεις στη σειρά. Ακούσαμε τον πρωθυπουργό, λοιπόν, να λέει ότι ο κρατικός μηχανισμός κάνει "ό,τι καλύτερο" για ένα "φαινόμενο το οποίο πράγματι είναι πρωτόγνωρο". Ο περιφερειάρχης Αττικής είπε το απίστευτο ότι ο αριθμός των δέντρων που έπεσαν ήταν "απρόβλεπτος"!

Την ώρα που η πολιτική ηγεσία μένει με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τον χιονιά, ένα απίστευτο παιχνίδι διάχυσης ευθυνών που θυμίζει το παιχνίδι με την κολοκυθιά, λαμβάνει χώρα στα ΜΜΕ. Σημασία όμως έχει τι έπρεπε να είχε κάνει ο μηχανισμός, και όχι "ό,τι καλύτερο" κάνει κατόπιν εορτής.

Εκνευρισμός Χρυσοχοΐδη με Τζίμα: Δεν είστε συνήγορος του Πολίτη

«Δεν είστε συνήγορος του Πολίτη», απάντησε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στη συνέντευξη που έδωσε χθες Πέμπτη στο Mega και στη δημοσιογράφο Ράνια Τζίμα, σε ερώτηση για το αν ασκήθηκε αστυνομική βία σε διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη.

Το κλίμα ανάμεσα στη δημοσιογράφο και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κατά τη συνέντευξη που έδωσε στο Mega, χθες, Πέμπτη, άρχισε να «δυναμιτίζεται» μετά την ερώτηση της κυρίας Τζίμα στον κ. Χρυσοχοΐδη, για τις διαδηλώσεις και για και ποιος θα αποφασίζει για την επικινδυνότητα μίας διαδήλωσης κάτι που αφήνει πολλά πράγματα στην κρίση του επικεφαλής της δύναμης που θα βρίσκεται στον δρόμο

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 – Άξονες Εθνικής Αυτοσυνειδησίας 200 χρόνια μετά

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους και συνομιλούν :

-Ο κ. Χρήστος Γιανναράς , Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Συγγραφέας

 

- Η κ. Μαρία Ευθυμίου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

-ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης , Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

 

- η κ. Κωνσταντίνα Μπότσιου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Η Ελληνική επανάσταση του 1821 - 200 χρόνια πορείας του Ελληνισμού/ το έθνος και το κράτος

Η εκπομπή ανοίγει με μια παρέμβαση – έκπληξη , με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 , με τον τέως Πρόεδρο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας και Επίτιμο Καθηγητή της Νομικής Σχολής, στο Τομέα Δημοσίου Δικαίου, 

του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπη Παυλόπουλο

Στη συζήτηση που ακολουθεί καταθέτουν την οπτική τους : 

 

Τα δάνεια που πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα το 2021

Πληρωμές ύψους 11,5 δισ. ευρώ ακόμα και για τα δάνεια του πρώτου Μνημονίου θα πρέπει να πραγματοποιηθούν μέσα στο 2021, ενώ το δημόσιο θα πρέπει να δανειστεί, μέσα στην επομένη χρονιά, ποσό ύψους 12 δισ. ευρώ από τις διεθνείς αγορές και να αποφύγει έτσι να βάλει βαθιά το χέρι στον «κουμπαρά» των ταμειακών διαθέσιμων του κράτους.

Του Στέλιου Κράλογλου

Το πρόγραμμα δανεισμού του υπουργείου Οικονομικών για το 2021 αποτελεί στοίχημα για την κυβέρνηση λόγω του αστάθμητου παράγοντα της πανδημίας όσο και της ανταπόκρισης των διεθνών αγορών σε συνθήκες οικονομικής αβεβαιότητας.

Δυστοπικές εξελίξεις

Όπως είχε αναλύσει ο Marx, το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο θα ενθάρρυνε αναπόφευκτα την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα – αφαιρώντας με τον τρόπο αυτό την τιμολογιακή ισχύ και τα κέρδη του βιομηχανικού κεφαλαίου. Όταν τώρα θα υπήρχαν περισσότερα αγαθά, από αυτά που θα μπορούσε να αγοράσει η εργασία με την αμοιβή της, θα δινόταν πίστωση στην εργασία για την αγορά της πλεονασματικής παραγωγής του βιομηχανικού κεφαλαίου – με αποτέλεσμα την αύξηση των χρηματοοικονομικών κερδών, με μοχλό κερδοσκοπίας το χρέος και τις φούσκες των περιουσιακών στοιχείων (μετοχές, ακίνητα κλπ.). Η εποχή αυτή έχει ήδη φτάσει, ενώ οδηγείται στο τέλος της – αφού τα κέρδη της εργασίας ήδη μειώνονται και η χρηματοδότηση έχει σταματήσει, επειδή τα χρέη έχουν υπερβεί τα ανώτατα όρια τους. Με απλά λόγια, το κεφάλαιο δεν μπορεί πια να παράγει κέρδος – με εξαίρεση τη στήριξη του από τις κεντρικές τράπεζες που συμφωνούν να αγοράσουν παράλογα υπερτιμημένα περιουσιακά στοιχεία, με τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης τους (QE). Φυσικά οι κεντρικές τράπεζες ισχυρίζονται πως οι μη συμβατικές αυτές ενέργειες τους είναι προσωρινές. Εν τούτοις, η δυναμική που περιγράφει ο Marx είναι θεμελιώδης και αμείλικτη – με την έννοια πως η παραφροσύνη των κεντρικών τραπεζών να δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, για να αγοράζουν παράλογα υπερτιμημένα περιουσιακά στοιχεία, δεν πρόκειται να σταματήσει. Προέβλεψε λοιπόν πως αυτό θα είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού – επειδή δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την κατάρρευση. Εν τούτοις, εμφανίσθηκε την τελευταία στιγμή η πανδημία, ως σωσίβιο στη μεγάλη τρικυμία – σε μία εποχή που οι προβλέψεις του Marx συγκλίνουν με τις απόψεις του Kafka και με τις αναφορές τόσο του Orwell, όσο και του Huxley.

Η εξάρτηση από το χρέος

Νίκος Ιγγλέσης

 

Η εθνική κυριαρχία, ακόμα και για τις Μεγάλες Δυνάμεις, είναι ένα σχετικό, όχι απόλυτο, μέγεθος και εξαρτάται από τους συντελεστές ισχύος κάθε κρατικής οντότητας. Ένας από τους σημαντικότερους αν όχι ο σημαντικότερος, συντελεστής ισχύος είναι η νομισματική – οικονομική ανεξαρτησία. Για να γίνει κατανοητό το «Ελληνικό Ζήτημα Εθνικής Κυριαρχίας» πρέπει να απαντηθεί ένα καθοριστικό ερώτημα: Γιατί επιβλήθηκαν τα Μνημόνια; Βέβαια το πολιτικό σύστημα, που τα υπέγραψε, έδωσε τη δική του απάντηση. Είπε ότι ήταν αναγκαία, ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, ότι ήταν μονόδρομος.

Μια «επιχείρηση φόβος» τέθηκε σε άμεση εφαρμογή για να πείσει τους Έλληνες ότι χωρίς τα μνημόνια δε θα είχαν τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και άλλα αγαθά. Στη συνέχεια μια «γκεμπελικής υφής» προπαγάνδα ανέλαβε να υποτάξει όχι μόνο την οικονομική συμπεριφορά των πολιτών αλλά και τον τρόπο που σκέπτονται, που αξιολογούν, που κατανοούν την κοινωνία και τον κόσμο. Στόχος ήταν να διαμορφωθεί ο «μνημονιακός ιδιότυπος» του παγκοσμιοποιημένου ραγιά με εργαλεία τον παράλογο φόβο, την ανασφάλεια για το μέλλον και την υποταγή σε υπέρτερες δυνάμεις.

Πρόδρομος Εμφιετζόγλου: Ο τελευταίος εθνικός ευεργέτης μιλά στον Τ.Γκουριώτη για όλα τα εθνικά θέματα

Μην χάσετε στις 21.00 απόψε την εκπομπή PRONEWS του Alert TV, με παρουσιαστή τον Τάσο Γκουριώτη και προσκεκλημένο τον πρόεδρο του ομίλου ΜΗΧΑΝΙΚΗ, Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Η εκπομπή θα μεταδοθεί ταυτόχρονα και στο Pronews TV στο youtube.gr.

Ο επιχειρηματίας που έχει χαρακτηριστεί και ως «ο τελευταίος Έλληνας εθνικός ευεργέτης», ένας άνθρωπος με πλούσιο εθνικό έργο, με αφορμή την κίνησή του για το «Ταμείο του Εθνικού Στόλου ΑΒΕΡΩΦ ΙΙ», μιλά για όλα όσα απασχολούν σήμερα τους Έλληνες στις σχέσεις τους με την Τουρκία και τα εθνικά θέματα.

Γ. Τράγκας: Το κράτος δεν προστατεύει τους πολίτες αλλά σπρώχνει στην απόλυτη οικονομική καταστροφή, την ώρα που ο Τούρκος παραμονεύει να αρπάξει το μισό Αιγαίο

( John.k - Βασικά η «κυβέρνηση» στο μόνο πού λυπάται είναι στο ότι δεν θα ξέρει η ΑΑΔΕ ( η «Ανεξάρτητη Αρχή» της Ε.Ε. των Γερμανών ) που να στείλει τα ΕΝΦΙΑ…. )

 

Τρία χρόνια θέλει η Καρδίτσα για να συνέλθει από τις πλημμύρες. Το ίδιο και οι άλλες περιοχές που επλήγησαν από τον «Ιανό». Σε αρκετές περιοχές δεν έχουν ακόμη ρεύμα. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι η περίφημη πολιτική προστασία είναι «φρουφρου και αρώματα». Στρατιωτικά μπουφανάκια για τον κο Χαρδαλιά. Κομψές μπότες και βλακώδεις μάσκες. Μαύρες με εθνόσημο κάτω δεξιά ή αριστερά. Είτε από τον κορονοϊό είτε από βροχή είτε από φωτιά, το κράτος δεν προστατεύει τους πολίτες. Αντίθετα με τις επιλογές του σπρώχνει στην απόλυτη οικονομική καταστροφή, την ώρα που ο Τούρκος παραμονεύει να αρπάξει το μισό Αιγαίο. Κάθε φορά που γίνεται μια θεομηνία, ειδικά επί μνημονίου, η αντιπολίτευση φωνάζει «δώστε αμέσως βοήθεια στους πληγέντες», και την επομένη ο πρωθυπουργός μεταβαίνει στην κατεστραμμένη περιοχή και μοιράζει αντίδωρα τα οποία ποτέ δεν φτάνουν για να επουλώσουν τις πληγές.

Scripta Manent – Μιχαήλ Μπακούνιν: Περί Κράτους και Πατρίδας

Η ευημερία του κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι η σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι ο φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Ακόμα και αν ο Λαός υποκύπτει –πολύ συχνά αλίμονο– στις αρχές, κάθε αρχή του είναι μισητή. Το Κράτος δεν είναι η Πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας.

Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την Πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός, και ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του Κράτους δεν είναι η ακριβής έκφραση αυτού του γεγονότος αλλά μια εκφυλισμένη έκφραση μέσω μιας απατηλής αφαίρεσης, και πάντα προς όφελος μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας.

Ο ιός που ξεγύμνωσε την ιδιώτευση

Του Θανάση Παπαδημητρίου 

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια αέναη αντιπαράθεση ανάμεσα στο συλλογικό και το ατομικό, ανάμεσα στο εγώ και το εμείς, ανάμεσα στις ομάδες και το άτομο ανάμεσα στους οργανωμένους πολιτικούς φορείς και την ατομική δράση, ανάμεσα στη ανθρωποκεντρική λογική και τη δεσποτεία. 

Οι πολλοί και αδύναμοι, προέτασσαν την οργάνωση, τη συλλογική δράση. Οι λίγοι και ισχυροί προέβαλαν πάντα την αναγκαιότητα του ενός που είναι και ως συνήθως ο υπέρτατος στην κρίση και στον Λόγο. 

Πανδημία στην Τουρκία: Τι σημαίνουν αυτοί οι μυστικοί ομαδικοί τάφοι;

Τι μας λένε οι κρυμμένοι μαζικοί τάφοι!

του Ergun Babahan

Σε μια εποχή που όποιος άνοιξε το στόμα του για να αμφισβητήσει τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση στο θέμα της υγείας και της οικονομίας, έχει συλληφθεί και κατηγορήθηκε ότι είναι μέλος του “Τρομοκρατικού Δικτύου Γκιουλέν” (FETO), ο λαός έμεινε μόνος και αβοήθητος μπροστά σε μια επιδημία που έσπασε τον κόσμο. Αυτή είναι μια περίοδος κατά την οποία η αρχή του κοινωνικού κράτους καταστρέφεται και καταπατάται, η αλήθεια στέλνεται σε εξορία και το ψέμα και η επιδεικτική θρησκοληψία επικρατούν… 

Στα πρόθυρα του χάους

Ελπίζουμε να μην έχει πια ψευδαισθήσεις η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά το ευρωομόλογο και την υπαγωγή στον ESM, αναζητώντας αλλού τις λύσεις που χρειάζεται επειγόντως η πατρίδα μας και φυσικά υπάρχουν – εάν δεν θέλει να βιώσουν οι Έλληνες πρωτόγνωρες, οδυνηρές καταστάσεις. Αυτό θα πρέπει να συμβεί σήμερα, αμέσως – αφού εάν καθυστερήσει θα είναι πολύ αργά. Οφείλει δε να κατανοήσει πως τα προεκλογικά μέτρα που ανακοίνωσε, η καταναλωτική στήριξη δηλαδή με δωρεάν χρήματα χωρίς απολύτως καμία στήριξη της παραγωγής, με το ταυτόχρονο κλείδωμα της Οικονομίας, είναι έγκλημα – ενώ όσο μία χώρα δεν παράγει, βουλιάζει.

Η χώρα της ντροπής

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος, όπου η λαφυραγώγηση των όποιων λημμάτων κοινωνικού προϊόντος ή τοκογλυφικού δανεισμού από την εκάστοτε κυβερνώσα κομματική συντεχνία είναι αυτονόητη, απροκάλυπτη, ξεδιάντροπη. Στον ελλαδικό δημόσιο βίο το χάρισμα της διάγνωσης, η ικανότητα να διακρίνει και να εντοπίζει κανείς τις καταβολές και τα αίτια της ενδημικής ανοργανωσιάς, φυγοπονίας και κακομοιριάς, περιττεύει.

Διάγνωση στατιστικά εδραιωμένη

– του Χ. Γιανναρά

Στην άσκηση της ιατρικής και στην πράξη της πολιτικής η ξεχωριστή ικανότητα, το ταλέντο ή χάρισμα, αποκαλύπτεται στη διάγνωση: Στην ταχύτητα και ευστοχία εντοπισμού της αιτίας που γεννάει το νοσηρό σύμπτωμα. Ταχύτητα και ευστοχία προϋποθέτουν στέρεη γνώση, πλούσια εμπειρία, καθόλου προκατάληψη. Το ταλέντο της διάγνωσης τα εμπεριέχει αυτά και ταυτόχρονα, με τρόπο εκπληκτικό, τα ξεπερνάει: Ταλέντο είναι η εύστοχη και ταχύτατη αντιληπτικότητα, η γνώση και η εμπειρία συντονισμένες να λειτουργούν με τον αυτοματισμό της όρασης, σαν φωτισμός. Είναι δυσπροσδιόριστο χάρισμα και προσόν η διάγνωση, αλλά είναι αυτό που βεβαιώνει την έκπληξη ή και το θάμβος της ξαφνικής ανάδυσης ενός άγνωστου ώς χθες ταλέντου, τενίστα λ.χ. ή νεαρώτατου πιανίστα, στην κοινή αναγνώριση.