ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. ΑΥΤΟΙ ΤΗ "ΔΟΥΛΕΙΑ" ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ.

Μου φαίνεται ότι δεν έχουμε καταλάβει κάποια πράγματα και έτσι τα βάζουμε με τους πολιτικούς, επειδή δεν προάγουν λέει το κοινό καλό ή επειδή μας είπαν ψέμματα ή επειδή μας καταπιέζουν, μας φτωχοποιούν κ.λ.π.

Οι πολιτικοί δεν είναι στην εξουσία για να υπηρετούν εμάς, αλλά για να

ικανοποιούν την προσωπική φιλοδοξία τους, το πάθος τους για εξουσία και την τσέπη τους.

Το άκρον άωτο του εξευτελισμού

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν οι Πολίτες μίας χώρας τα αυτονόητα; Πώς τα μνημόνια δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα; Πως η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή και στο χάος, από εκείνα τα κόμματα που νομίζουν πως μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα, με ψέματα και με αναρίθμητες κενές υποσχέσεις;

Άποψη

Πόσο εξευτελισμό μπορεί να αντέξει κανείς; Από την πλευρά του πρωθυπουργού, ο εξευτελισμός που υφίσταται εκ μέρους κυρίως των πρώην στελεχών τού κόμματος του, τα οποία τον εγκατέλειψαν προτιμώντας να παραμείνουν πιστά στην ιδεολογία τους, καθώς επίσης στις προεκλογικές τους υποσχέσεις, έχει υπερβεί προ πολλού τα ανώτατα όρια – ενώ δυστυχώς για τον ίδιο στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα που είναι αδύνατον να αμφισβητηθούν.

Το κοινωνικό συμβόλαιο

Άποψη

Ο Hobbes αιτιολόγησε την ύπαρξη της πολιτικής εξουσίας, αντιπαραθέτοντας την με το «νόμο της Φύσης» – όπου κυριαρχεί η έλλειψη τροφής και ο φόβος, ο κάθε ένας είναι εχθρός του άλλου, ενώ η ζωή είναι μοναχική, φτωχή, δυσάρεστη, ζωώδης και μικρή.

Στο βασίλειο της Φύσης δεν υπάρχουν νόμοι, τάξη, ηθική ή ιδιοκτησία, ενώ επικρατεί ένα και μοναδικό «φυσικό δικαίωμα»: το δικαίωμα να προστατεύεις τον εαυτό σου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεση σου, θεμιτά και αθέμιτα, συμπεριλαμβανομένης της βίας και του φόνου.

Η μεγάλη πρόκληση του 2018

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, τόσο εκείνοι που τάσσονται υπέρ των μνημονίων, όσο και οι άλλοι, είναι πως είμαστε κλεισμένοι στη φυλακή των πιστωτών – κυρίως όμως ότι, μόνο εάν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε, ενώ όταν πολεμάει ένα Έθνος σύσσωμο για την εθνική του κυριαρχία απελευθερώνονται τεράστιες δυνάμεις, μέσω των οποίων επιτυγχάνονται θαύματα.

«Πρέπει να γνωρίζουμε πως το νούμερο ένα εθνικό μας πλεονέκτημα είναι η «φυλετική» μας ομοιογένεια – η οποία συναντάται σε ελάχιστα κράτη στον πλανήτη. Για παράδειγμα, στην Τουρκία συνυπάρχουν πολλές εθνικότητες, στο Βέλγιο οι Φλαμανδοί, στην Ισπανία ή στις Η.Π.Α. διάφοροι λαοί και στην Ιταλία επίσης – ενώ στη Γερμανία οι Πρώσοι, οι Σάξονες, οι Βαυαροί κοκ. 

Ο δεσποτικός χαρακτήρας του κοινοβουλευτισμού

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Ο πολίτης στο κράτος σύστημα παραμένει κυριολεκτικά υπήκοός του, δεν είναι εταίρος της Πολιτείας. Συνάγεται δηλαδή ότι ο άνθρωπος της νεοτερικότητας απελευθερώθηκε μεν από τα δεσμά της φεουδαρχίας, σε ό,τι αφορά στην ατομικότητά του, όμως το κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό σύστημα διατήρησε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δεσποτικού καθεστώτος. Παραμένει υποκείμενο ιδιοκτησίας. Πράγμα που σημαίνει ότι

ο αποκλεισμός των μελών της κοινωνίας από την ιδιοκτησία του συστήματος, δεν καθιστά το άτομο ελεύθερο στο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πεδίο.

Η απάτη εις βάρος της Ελλάδας

Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς της αλλά, επίσης, εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων που τον έχουν εκλέξει – πόσο μάλλον όταν το επιδεινώνει, επισφραγίζοντας την κατοχή της.

Άποψη 

Όπως οι περισσότεροι Έλληνες, πιστεύω στα πλεονεκτήματα και στα οφέλη της ελεύθερης αγοράς – τασσόμενος όμως εναντίον τόσο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, όσο και του κρατισμού που θυμίζει σοβιετικού τύπου καθεστώτα. Εκτός αυτού είμαι υπέρ της ΕΕ, καθώς επίσης του κοινού νομίσματος, υπό την προϋπόθεση να επιλυθούν τα τεράστια ελαττώματα του – μέσω των οποίων οι μικρότερες οικονομίες απομυζούνται από τις ισχυρές χωρίς κανένα νομισματικό όπλο στη διάθεση τους, με τελικό αποτέλεσμα είτε τη μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, είτε τη μετατροπή τους σε αποικίες χρέους, είτε τη χρεοκοπία τους. 

Η συνθήκη της Λωζάνης: Τα άρθρα που αφορούν Ελλάδα και Τουρκία …Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τον Ερντογάν

Από την έναρξη της Συνδιάσκεψης (7/11/1922) ως την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24/7/1923)- Το παρασκήνιο και οι δραματικές διαπραγματεύσεις

Το καλοκαίρι του 1922, οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν αποφασίσει να διοργανώσουν στη Βενετία διεθνή Συνδιάσκεψη για την Εγγύς Ανατολή , σαν συνέχεια της συνδιάσκεψης των Παρισίων .

Μετά την ελληνική ήττα στο μικρασιατικό μέτωπο, τα σχέδια αυτά εγκαταλείφθηκαν και μόνο έπειτα από την ανακωχή των Μουδανιών, άρχισαν να γίνονται συζητήσεις για τη σύγκληση Συνδιάσκεψης Ειρήνης.

Ο Ερντογάν (ξανα)σώζει προς στιγμήν την Κύπρο από τον Τσίπρα, τον Κοτζιά και τον Αναστασιάδη!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Ακόμα μια φορά ο Ταγίπ Ερντογάν γλύτωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τον αφανισμό της! Αυτό είναι το πιο σημαντικό, καίριας εθνικής σημασίας αποτέλεσμα από την επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας στην Ελλάδα. 

Δυστυχώς όμως δεν είναι οριστικό. Η κυβέρνηση της Αθήνας θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, την προσπάθεια να «κλείσει» το θέμα, δηλαδή να συμβάλλει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της, και τυπικά, σε μεταμοντέρνα αποικία των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Αυτό της ζητάνε οι «Νταβατζήδες», αυτό κάνει. (Και θα το είχε ήδη πετύχει προ πολλού, αν είχαν καταφέρει να ανατρέψουν τον Ερντογάν και να βάλουν στη θέση του ένα ανδρείκελο, με το περσινό πραξικόπημα, γιατί είναι η Τουρκία που εμποδίζει μέχρι τώρα αυτή την κατάληξη). 

Πώς από τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) ήρθε η Συνθήκη της Λωζάνης (1923);

Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αμέσως μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου , ο Ελευθέριος Βενιζέλος , εν όψει της υπογραφής συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, με μια σειρά από ταξίδια και προσωπικές επαφές στο εξωτερικό , προσπάθησε και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό , την ικανοποίηση των ελληνικών αιτημάτων. Οι νικητές Σύμμαχοι , αποφάσισαν η καθεμία από τις ηττημένες χώρες να υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης . Τελευταία υπογράφτηκε η συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία . Οι συνομιλίες έγιναν στις Σέβρες (Sevr) , προάστιο του Παρισιού και η υπογραφή της συνθήκης έγινε 22 μήνες μετά τη λήξη του πολέμου, στις 28 Ιουλίου 1920. Στη διάσκεψη μετείχαν 18 χώρες . Επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Από οθωμανικής πλευράς , υπέγραψαν ο γερουσιαστής στρατηγός Χαμδί πασά, ο γερουσιαστής Ρίζα Τεβφίκ Μπέης και ο Ρεσάτ Ναλίς Μπέης . Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Τα πέντε φίλτρα της χειραγώγησης

Οι Πολίτες των δημοκρατικών χωρών θα πρέπει να παρακολουθούν μαθήματα πνευματικής αυτοάμυνας, για να είναι σε θέση να αμύνονται απέναντι στις προσπάθειες χειραγώγησης και ελέγχου τους – με απλά λόγια, για να αποφεύγουν το διανοητικό αποικισμό τους.

«Όταν διαβάζει κανείς μία εφημερίδα ή ακούει ειδήσεις, οφείλει να συνειδητοποιεί πως δεν πρόκειται για ολόκληρη την αλήθεια – αλλά μόνο για σκόπιμα φιλτραρισμένες πληροφορίες, οι οποίες εξυπηρετούν ή προστατεύουν πάντοτε κάποια συμφέροντα«. 

ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ, (DEFACTO ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - ΔΕΞΙΑΣ)

Δεδομένου ότι το εγχώριο σύστημα έχει ταχθεί απόλυτα στην υπηρεσία των δανειστών (σε συνεργασία με την ντόπια ολιγαρχία), ολόκληρο το συστημικό φάσμα από την Αριστερά μέχρι και τη Δεξιά, συμφωνεί σιωπηρά στην πράξη με τους πλειστηριασμούς. Δεν έχουν δε τα μέλη του κανένα ηθικό ενδοιασμό, καλυπτόμενα ηθικά από τις ιδεολογικές τους επιταγές, αν και έχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.

Πως φτάσατε εδώ

Οι πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου αυτής της χώρας εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες. Αυτοί που οδήγησαν τα πράγματα μέχρι το σήμερα.

Μια φωτογραφία που τα λέει όλα. Αλήθεια, ποιος από όλους αυτούς μπορεί να καυχηθεί ότι εργάστηκε για το καλό της πατρίδας και ποιος από όλους αυτούς έχει να μας πει για πεπραγμένα του που τόσο…. «ωφέλησαν» τον τόπο ;

Η φωτογραφία αυτή περιγράφει την Ελλάδα υπό κατοχή. Λείπει όμως «κάτι»! 

Αυτό το κάτι είναι και ένας ανεύθυνο λαός που έβγαζε πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις σκεπτόμενος μόνο το ιδιοτελές του συμφέρον και αδιαφορώντας για την εθνική προδοσία σε βάρος της πατρίδας του.

Χρεοκοπία εν λειτουργία

Ουσιαστικά πρόκειται για έναν αργό θάνατο, ο οποίος θα έχει μεν την ίδια κατάληξη, την πτώχευση και την έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά συνηθίζεται από τους ανθρώπους – οι οποίοι μαθαίνουν σταδιακά να ζουν στη μιζέρια και στη σκλαβιά, συμβιβαζόμενοι με το ότι χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν.

«Ο Ελληνισμός, για την ώρα τουλάχιστον, πέτυχε ως γένος, αλλά απέτυχε ως κράτος! Η Ελλάδα πάσχει από μια μόνιμο, πλήρη, και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας της και του ήθους που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολο του! Πιο αναλυτικά, ο λαός αυτός κατά κανόνα εκλέγει την ηγεσία του. Εν τούτοις, όταν αυτή αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας (είτε την αριστοκρατία εκπροσωπεί, είτε την αστική τάξη, είτε το προλεταριάτο), κατά έναν μυστηριώδη τρόπο αποξενώνεται από τη βάση που την ανέδειξε και ενεργεί σαν να βρισκόταν σε κάποια άλλη χώρα. 

ΦΙΛΕ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Το ότι έχεις ένα δικαίωμα φίλε αναγνώστη, το έχεις γιατί κάποιος νόμος το ορίζει να το έχεις. Για παράδειγμα, το ότι έχεις στην κυριότητά σου ένα ακίνητο, ο νόμος όρισε τις προϋποθέσεις με τις οποίες το απέκτησες και ο ίδιος ο νόμος ορίζει πως αυτό σου το δικαίωμα προστατεύεται. Ποιος έφτιαξε όμως αυτόν τον νόμο; Οι πολιτικοί.

Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

Ο Λάτσης, ο Κωνσταντόπουλος, ο Σημίτης και ο Κακαουνάκης… 

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”

egerssi@otenet.gr

www.egerssi.gr

 

Μετά την πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, και τον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Πατρίδα μας εισήλθε σε μια νοσηρή πολιτική περίοδο, η οποία ζει και βασιλεύει μέχρι και τις ημέρες των Μνημονίων! Την ονόμασαν “Μεταπολίτευση”. Σ΄ αυτή λοιπόν, την “Μεταπολίτευση” ανδρώθηκαν τα πολιτικά τζάκια της διαπλοκής και των απατεώνων. 

ΚΑΖΑΚΗΣ : Γιατί κανένας δεν μιλά για την Γκελνκόρ και τη σχέση της με την Ελλάδα;

Φαντάζομαι ότι είδατε με τι επιμέλεια τα ειδησιογραφικά δελτία είχαν το απαραίτητο αφιέρωμα στις αποκαλύψεις των Paradise Papers. Πρόκειται για πάνω από 13,5 εκατομμύρια έγγραφα, τα οποία αποκαλύπτουν το πώς διαπλέκεται σε παγκόσμιο επίπεδο η πολιτική ελίτ και οι πολυεθνικές διαμέσουτων υπεράκτιων φορολογικών παραδείσων. Κι ενώ τα δελτία μας εμφάνιζαν λεπτομέρειες για πολιτικά πρόσωπα και καταστάσεις, μακριά από τις υποθέσεις της Ελλάδας, ξέχασαν επιμόνως να αναφερθούν και αναλύσουν τη δράση της πολυεθνικής Γκλενκόρ. Γιατί άραγε; 

ΔΝΤ, ο θεματοφύλακας του καπιταλισμού

Η αξιωματική αντιπολίτευση, με το άλλο μείγμα πολιτικής που πρεσβεύει, με τον προσανατολισμό της προς τη Γερμανία, καθώς επίσης με τις πεπαλαιωμένες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της, είναι εκτός τόπου και χρόνου – επίσης όσοι τάσσονται υπέρ της «πολιτικής Σόιμπλε» που εφαρμόζεται στη χώρα μας, μάλλον από βαθιά άγνοια σε συνδυασμό με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

«Ασφαλώς πρέπει να μειωθούν οι φόροι στην Ελλάδα στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα – ειδικά η εξοντωτική προκαταβολή και οι ασφαλιστικές εισφορές, αφού κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλοντικά του εισοδήματα, ενώ το ασφαλιστικό είναι αδύνατον να επιβιώσει εάν δεν βρουν απασχόληση οι 1.400.000 άνεργοι, οπότε να διορθωθεί ο καταστροφικός δείκτης εξάρτησης. Ποιός θα ήταν άλλωστε τόσο ανόητος να επενδύσει αναλαμβάνοντας ρίσκα, με φόρους και εισφορές που υπερβαίνουν το 100% των προσδοκώμενων κερδών του;

Οι Συμπληγάδες της πολιτικής ανασύνταξης

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η κατάσταση της Ελλάδας εννιά χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης και εφτά χρόνια μετά την έναρξη των μνημονίων είναι δυσοίωνη. Οι οικονομικές συνθήκες δεν ευνοούν την ταχύρρυθμη ανάπτυξη που απαιτείται για να επουλώσει η χώρα τις πληγές της. Η κοινωνική πραγματικότητα ωθεί προς επιδείνωση της ανισότητας και της κοινωνικής αγριότητας. Οι πολιτικές εξελίξεις έχουν φέρει πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, σκλήρυνση της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας, και υποχώρηση της δημοκρατίας.

Ένα υπόμνημα με αφορμή τους Ευέλπιδες και τους απέλπιδες...

Έγραφα τις προάλλες στον Λόγιο Ερμή για τον ξυλοδαρμό των Ευελπίδων, για την έννοια της άνανδρης αυτής πράξης, την πολιτική της σημασία, τις αριστερές πολιτικές παρεκτροπές και για τις ευθύνες της πολιτείας που αφήνει να επωάζονται φιλοκυβερνητικοί και κόκκινοι ολοκληρωτισμοί, καθώς ο αρμόδιος υπουργός μας καθησύχαζε, πως όλα βαίνουν καλώς (!).

Η κριτική που σημειώθηκε κατά των σκέψεών μου εστιάστηκε στους κακούς μηχανισμούς του κράτους που δέρνουν φτωχούς, στα ελαττώματα της φυλής, στις άδικες καταδίκες αγωνιστών, στα διάφορα, αριστερά και δεξιά, πολιτικά συμπλέγματα και στους νόμους ("να πέρασε και κανένα νομοσχέδιο από τη βουλή δεν παίζει;) που ψηφίζονται. Και το σπουδαιότερο, κατηγορήθηκα για μονομέρεια.

Αν τολμούσαμε να χρεοκοπήσουμε

«Θυμηθείτε και προετοιμαστείτε: Όταν στύβεις μία λεμονόκουπα έως ότου δεν έχει πια καθόλου χυμό, την πετάς στα σκουπίδια«.

Άποψη 

Δεν είναι καλό να επαναλαμβάνεσαι, αλλά μερικές φορές πρέπει. Είμαστε μία από τις πλέον εγωιστικές γενιές που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα. Πιθανόν λόγω αυτού ακριβώς του εγωισμού και της βρώμικης ιδιοτέλειας μας, έχουμε «εκθρέψει» τη διαφθορά σε ολόκληρο το δημόσιο βίο. Επί πλέον, επιλέγαμε συνεχώς ανίκανες, προδοτικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η πατρίδα μας στην καταστροφή.