Η αφαίμαξη των ανθρώπων, επιδίωξη των τυραννικών καθεστώτων!

«… Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένειά τους πρέπει να δουλέψουν…» Αριστοτέλης, Πολιτικά.

Η οικονομική αφαίμαξη, που υφίσταντο οι άνθρωποι ανεξαρτήτως πολιτικοοικονομικού φορέα, ήταν η αφορμή για μεταβολές της κρατικής διαχείρισης. Κατά την αρχαϊκή εποχή, οι ευγενείς εκμεταλλεύονταν δούλους για την αγροτική εργασία, οι οποίοι θεωρούνταν και χρησιμοποιούνταν ως αντικείμενο τους. Κατά τον 7ο αιώνα π.χ., ο Δράκων παρεχώρησε πολιτικά δικαιώματα στους μεσαίους γαιοκτήμονες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να αγοράζουν όπλα και πανοπλία. Επίσης, δημιούργησε μια πρώιμη έννοια του όρου πολίτης-οπλίτης, με τη σύνδεση των ιδιοτήτων του πολίτη με αυτές του οπλίτη. Η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη προερχόταν από την καταγωγή των δύο γονέων, που έπρεπε να είναι Αθηναίοι πολίτες. 

Μιχαήλ Μπακούνιν: «Η εξουσία διαφθείρει τους κάλλιστους»

Μιχαήλ Μπακούνιν: Η εξουσία διαφθείρει τους κάλλιστους – Το Κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτή η κυριαρχία και η εκμετάλλευση νομιμοποιημένη και συστηματοποιημένη. Θα επιχειρήσουμε να τα δείξουμε αυτό εξετάζοντας τις συνέπειες της κυβέρνησης των λαϊκών μαζών από μια μειοψηφία, εξ αρχής ευφυής και όσο αφοσιωμένη θέλετε, σε ένα ιδανικό Κράτος, θεμελιωμένο πάνω σε ένα ελεύθερο συμβόλαιο. 

Το κοινωνικό συμβόλαιο

Άποψη

Ο Hobbes αιτιολόγησε την ύπαρξη της πολιτικής εξουσίας, αντιπαραθέτοντας την με το «νόμο της Φύσης» – όπου κυριαρχεί η έλλειψη τροφής και ο φόβος, ο κάθε ένας είναι εχθρός του άλλου, ενώ η ζωή είναι μοναχική, φτωχή, δυσάρεστη, ζωώδης και μικρή.

Στο βασίλειο της Φύσης δεν υπάρχουν νόμοι, τάξη, ηθική ή ιδιοκτησία, ενώ επικρατεί ένα και μοναδικό «φυσικό δικαίωμα»: το δικαίωμα να προστατεύεις τον εαυτό σου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεση σου, θεμιτά και αθέμιτα, συμπεριλαμβανομένης της βίας και του φόνου.

Από μαθημένος να χτυπά τους άλλους, τώρα στο έδαφος να παρακαλά για έλεος εκείνους που ήθελε να δείρει

Του Στρατή Μαζίδη

Οι φωτογραφίες του Αρη Μεσσίνη (https://twitter.com/ArisMessinis) για το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων είναι αυτό που λέμε, μια εικόνα χίλιες λέξεις.

Οι φωτογραφίες είναι από τις διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης για αλλάγες στον απεργειακό νόμο.

ΦΙΛΕ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Το ότι έχεις ένα δικαίωμα φίλε αναγνώστη, το έχεις γιατί κάποιος νόμος το ορίζει να το έχεις. Για παράδειγμα, το ότι έχεις στην κυριότητά σου ένα ακίνητο, ο νόμος όρισε τις προϋποθέσεις με τις οποίες το απέκτησες και ο ίδιος ο νόμος ορίζει πως αυτό σου το δικαίωμα προστατεύεται. Ποιος έφτιαξε όμως αυτόν τον νόμο; Οι πολιτικοί.

Το ΟΧΙ του Σόιμπλε

Αφού ο Macron δρομολόγησε τις μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, υποσχόμενος τη μεγαλύτερη συνοχή της Ευρώπης με έναν κεντρικό προϋπολογισμό και με έναν κοινό υπουργό οικονομικών, εισέπραξε την άρνηση του Γερμανού – ο οποίος μένει σταθερός στην πρόθεση του για τη μετατροπή της ηπείρου μας στο 4ο Ράιχ.

«Ενώ εμείς στην Ελλάδα συζητάμε σκόπιμα αποπροσανατολισμένοι για την αλλαγή φύλου εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης στην ιστορία μας, με τον πληθυσμό μας να μειώνεται σταθερά μετά την κρίση, ο κ. Σόιμπλε πλησιάζει όλο και περισσότερο το στόχο του – ο οποίος φυσικά δεν εξαρτάται από την παραμονή του ή μη στο υπουργείο οικονομικών της χώρας του, αφού η γερμανική πολιτική δεν αλλάζει από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Το κλείσιμο της αυλαίας

Είναι προτιμότερο να πάψει κανείς να ασχολείται μονότονα με τα μνημόνια, με τις αξιολογήσεις και γενικότερα με την Ελλάδα – λύσεις άλλωστε δεν υπάρχουν χωρίς ανθρώπους που να πιστεύουν στην ελευθερία, στην εθνική κυριαρχία, καθώς επίσης στο ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με κόπους και με θυσίες.

Άρθρο 

Συνολικά 19 ευρωπαϊκά κράτη έχουν εγκλειστεί στη φυλακή του ευρώ, όλα με τη θέληση τους, με εξαίρεση τη Γερμανία που ουσιαστικά υποχρεώθηκε – παίρνοντας όμως από την αρχή τα μέτρα της, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί στο δεσμοφύλακα της Ευρωζώνης. Σε μία χώρα δηλαδή που θα μπορούσε καλύτερα από όλες τις άλλες να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση, αλλά δεν το κάνει – επειδή σκοπεύει μέσω του ευρώ να δημιουργήσει ξανά μία γερμανική αυτοκρατορία, αυτή τη φορά με οικονομικά όπλα διείσδυσης και κατοχής. 

Η σταδιακή μετατροπή κρατών σε προτεκτοράτα

Μέσω του συστήματος του χρέους, οι μικρές χώρες οδηγούνται σε μία παγίδα ρευστότητας που καταλύει το δημοκρατικό τους πολίτευμα – με τελικό αποτέλεσμα να χάνουν την εθνική τους κυριαρχία, καθώς επίσης να δίνονται βορά στο Καρτέλ, εάν οι Πολίτες τους δεν αντιδράσουν.

«Ελάχιστοι αμφιβάλουν πως τα μνημόνια δεν θα συνεχιστούν με την υπαγωγή της Ελλάδα στο ευρωπαϊκό ΔΝΤ (ESM) μετά το 2018 – όπου, με κριτήριο την πεποίθηση του κ. Σόιμπλε πως η οικονομία μας δεν έχει άλλη δυνατότητα επανεκκίνησης εκτός από την υιοθέτηση της δραχμής, με υποτιμήσεις κοκ., η λογική υπαγορεύει πως εκεί θα οδηγηθεί σύντομα, για να ολοκληρωθεί η λεηλασία της με ακόμη φθηνότερες τιμές«.

ΕΘΝΙΚΌ ΝΟΜΙΣΜΑ Η «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ»

Σε ένα κράτος με εθνική κυριαρχία, το οποίο εκδίδει το δικό του εθνικό ανεξάρτητο νόμισμα, η φορολογία δεν γίνεται για να βρει το κράτος χρήματα να ξοδέψει, αφού το κράτος εξ ορισμού εκδίδει το ίδιο το χρήμα και μπορεί να εκδώσει όσο θέλει. Γίνεται για να αφαιρέσει το κράτος χρήμα από την αγορά ώστε να διατηρήσει την αξία του χρήματος και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό.

Αντίθετα όταν υπάρχει ύφεση, το κράτος μειώνει τη φορολογία και αυξάνει τις δαπάνες του (δηλαδή κρυφά εκδίδει χρήμα και το ρίχνει στην αγορά) ώστε να ξαναπάρει η οικονομία μπρος, να αυξηθεί η ζήτηση και να πέσει η ανεργία. Αν μάλιστα η κεντρική τράπεζα του κράτους ανήκει στο λαό και όχι σε ιδιώτες ιδιοκτήτες, τότε τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα.

«Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Ή ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ»: Σφοδρή κριτική από νομπελίστες οικονομολόγους

Μόνιμη σταθερότητα στην ευρωζώνη μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν η Ευρώπη ξεπεράσει τις αμαρτίες του παρελθόντος και επανεφευρεθεί, δηλώνουν στην γερμανική εφημερίδα “Die Welt” νομπελίστες οικονομολόγοι, με αφορμή συνέδριο το οποίο έγινε στο Λίνταου της Γερμανίας.

Προσθέτουν δε ότι η Γερμανία θα πρέπει να παραχωρήσει εξουσία ή να αποχωρήσει από την ευρωζώνη.

Η αλήθεια για τα μνημόνια και το 4ο Ράιχ

Τα ηγεμονικά σχέδια της πρωσικής κυβέρνησης καλύπτονται πίσω από το ιδεολογικό πέπλο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έτσι ώστε να μην ενοχλούν – οπότε ο ευρωπαϊσμός της Γερμανίας είναι ουσιαστικά γερμανικός εθνικισμός, ενώ η πολιτική λιτότητας αποτελεί το όπλο για την οικονομική κατοχή των εταίρων της.

«Στην πραγματικότητα οι ναζί και οι σύμμαχοι τους αφιέρωσαν πάρα πολλά χρόνια στην αναζήτηση έξυπνων προγραμμάτων που θα προωθούσαν την οικονομική και πολιτική ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών κρατών – προγράμματα που έχουν μία εντυπωσιακή ομοιότητα με το σημερινό σχεδιασμό της Ευρωζώνης» (πηγή). 

Ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός

Η ιστορία των γαλλικών εκλογών θυμίζει σε κάποιο βαθμό την Ελλάδα, στην οποία σύντομα θα προωθηθεί ο δικός της Macron από τη γερμανική κυβέρνηση – κάποιος που θα υποστηριχθεί από ορισμένες εγχώριες και ξένες ελίτ, ενώ δεν θα είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, αλλά ένας εξτρεμιστής κεντρώος.

«Από τη δεκαετία του 1990 η ενωμένη Ευρώπη θεωρείται ως η εκθαμβωτική βιτρίνα του μοναδικού δυνατού καινούργιου κόσμου: της σύγχρονης νέας τάξης πραγμάτων που θα ισχύσει σταδιακά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι μόνιμοι ιστορικοί συμβιβασμοί μετά το 1945, μεταξύ της εξουσίας του χρήματος και των δημοκρατικών Εθνών στη δυτική Ευρώπη, οι οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω του κράτους προνοίας, άρχισαν να περιορίζονται σταδιακά από τη δεκαετία του 90 – ενώ φαίνεται πως ο στόχος της νέας (αντί) πολιτικής, βασικός εκφραστής της οποίας θεωρείται ο γάλλος πρόεδρος, είναι η πλήρης κατάργηση του κοινωνικού κράτους.

Η παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου

Ο καπιταλισμός, κρατικός όπως στην περίπτωση της Κίνας ή ιδιωτικός όπως στις Η.Π.Α., καταργώντας τη δημοκρατία και την πολιτική, έχει δώσει τα ηνία του πλανήτη στους πολυεθνικούς κολοσσούς – με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει μία νέα εποχή στην ιστορία, όπου μεταξύ άλλων οι πόλεμοι θα είναι πλέον οικονομικοί.

«Η παγκόσμια οικονομία ήταν ανέκαθεν διαπλεγμένη, συνυφασμένη, αλληλένδετη. Η εθνική οικονομία είναι η επιστήμη που αναρωτιέται, που αναζητάει την απάντηση δηλαδή στο γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν χρήματα. Μετά το Μαρξ η ερώτηση αυτή έχει απαντηθεί, ο γρίφος έχει λυθεί άπαξ και δια παντός: έκτοτε οι άνθρωποι συνεχίζουν να μην έχουν χρήματα, αλλά τουλάχιστον γνωρίζουν την αιτία» (K. Tucholsky, Hamburg).

Κοινωνική Βία και Φόβος των Ελίτ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Ο φόβος είναι ένα ισχυρότατο συναίσθημα, έχει δε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και στην πολιτική. Ο φόβος δεν είναι μόνο ατομικός αλλά μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία και να γίνει συλλογικός (δεν βιώνουμε άλλωστε κάτι τέτοιο σήμερα;). 

Δεν φοβάται όμως μόνο η «μάζα» αλλά και η ελίτ. Σύμφωνα με τον Brown (1997) η μάζα φοβάται όταν αισθάνεται απειλή για την ασφάλειά της. Η δε ασφάλεια μπορεί να είναι σωματική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική/κοινωνική. 

ΟΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ ΚΟΥΝΟΥΝ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΣΤΟ ΛΑΟ

Οι κρατικοδίαιτοι καθεστωτικοί συνταγματολόγοι, κουνούν το δάκτυλο στα μούτρα του λαού και του λένε ότι δεν έχει καμία αρμοδιότητα για το Σύνταγμά του.

Οχυρώνονται (και δικαίως) πίσω από το άρθρο 110, όμως αποκρύπτουν από το λαό, ότι το άρθρο αυτό μπορεί να αναθεωρηθεί και αποκλειστικά αρμόδιος για το Σύνταγμά του να γίνει πλέον ο ίδιος ο λαός.

Διάταξη ντροπής για τους τραπεζίτες… Προσβλητική για τους εισαγγελείς !!!

Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΔΗΘΕΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ 

Διάταξη ντροπής για τους τραπεζίτες : Προσβλητική για τους εισαγγελείς η αναφορά του πολυνομοσχεδίου σε αυθαίρετες διώξεις !!! 

Αν είναι αυθαίρετες οι ποινικές διώξεις στην Ελλάδα, τότε θα πρέπει να προστατευθούν όλοι οι Πολίτες από την αυθαιρεσία των Εισαγγελέων και όχι μόνον οι τραπεζίτες !!! 

Οι άχρηστοι υπηρέτες

Το δημόσιο χρήμα θεοποιήθηκε αφού κατά βάση ήταν το καύσιμο των μηχανισμών διάσωσης – ενώ οι θύτες κρύφθηκαν μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την κατακραυγή των θυμάτων που καθημερινά πολλαπλασιάζονταν.

Άρθρο

Η εκλογή Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ σηματοδοτεί την αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης της μεγαλύτερης υπερδύναμης με βασικό άξονα τον παραμερισμό των πολιτικών.

Ο επιχειρηματικός κόσμος παύει πλέον να διοικεί από τα παρασκήνια και πλέον βρίσκεται στην εκτελεστική εξουσία.

Μια κοινωνια που βραζει και ενα πολιτικο συστημα που καταρεει.Το σταυροδρομι της επιλογης

ΛΕΛΙΑΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Το τελευταίο διάστημα παρατηρώντας την Ελληνική κοινωνία γίνονται πολλές ζυμώσεις για την ίδρυση νέων πολιτικών φορέων, εκατοντάδες είναι πλέον οι συμπολίτες μας που από αγάπη ίσως από ίδιον συμφέρον ίσως από καιροσκοπισμό; προσπαθούν να ορθώσουν μια φωνή πολιτική αναζητώντας την ψήφο σας. 

Ακούμε και νέους ανθρώπους άνθρωποι που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί να ορθώνουν ανάστημα και να έχουν μια άποψη όλοι βέβαια μιλάνε με το λάβαρο στα χέρια της οικονομικής πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί στη χώρα. Παρατηρούμε επίσης ένα φαινόμενο που έχει να κάνει με την ενίσχυση των άκρων όπως κομματικούς σχηματισμούς τύπου χρυσής αυγής και αριστερών οργανώσεων τύπου ΚΚΕ μαρξιστικών και λενινιστικών απόψεων.

ΠΟΙΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ; (Για να γνωρίσουμε το πολίτευμά μας)

Το άρθρο 51 παρ. 2 του Σ. λέει: «2. Oι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος». Προσέξτε αυτή τη λεπτομέρεια. Οι λέξεις δεν έχουν τεθεί τυχαία: 

1) Δεν λέει εκπροσωπούν (δηλαδή «εκ» του προσώπου), αλλά λέει ανιπροσωπεύουν (δηλαδή

«αντί» του προσώπου). Στην ουσία δηλαδή, το Σύνταγμα λέει ότι η εξουσία των βουλευτών δεν προέρχεται εκ του προσώπου που εκπροσωπούν, δεν βρίσκονται δηλαδή σε μια σχέση εκτέλεσης κάποιας εντολής του προσώπου που τους ψήφισε (πολίτη, λαού), αλλά είναι στη Βουλή αντί του προσώπου αυτού. Είναι δηλαδή ένα εικονικό αντίγραφο. Οπότε μπορούν να αποφασίζουν ό,τι θέλουν και δεν ελέγχονται, ούτε ανακαλούνται. 

Νόμος για την παραχώρηση εξουσιών: Ελλάδα 2016, Γερμανία 1933

Ίσως, αυτό το γεγονός να διαφεύγει κάπως από την μνήμη ή την γνώση πολλών συμπολιτών μας, αλλά η παραχώρηση απόλυτης δημοσιονομικής εξουσίας στον Υπουργό Οικονομικών και σε όργανα όπως το Δημοσιονομικό Συμβούλιο ή την ΓΓΔΕ, απόλυτα ελεγχόμενα από τους Θεσμούς ή τον ESM,όπως και η γενικευμένη παραχώρηση με νόμο όλης της δημόσιας περιουσίας στην Εταιρεία Συμμετόχων και Περιουσίας ΑΕ για 99 χρόνια με το ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο, διαθέτουν ένα ενδιαφέρον ιστορικό ανάλογο ή προηγούμενο πριν από ογδόντα χρόνια περίπου.