Το θανατηφόρο όπλο του μέλλοντος

Εκτός από το σύστημα του χρέους και το δολάριο, οι Η.Π.Α. διαθέτουν πολλά άλλα πανίσχυρα χρηματοπιστωτικά «αεροπλανοφόρα» που είναι σε θέση να πλήξουν οποιαδήποτε χώρα τοποθετηθεί στο στόχαστρο τους – με κυριότερο το SWIFT, το οποίο έχουν χρησιμοποιήσει μόνο στο Ιράν ως προειδοποίηση της Κίνας και της Ρωσίας, ενδεχομένως επίσης της Γερμανίας.

«Εάν το δολάριο χάσει τη θέση του ως παγκόσμιο συναλλακτικό και αποθεματικό νόμισμα, το δυτικό σύστημα του χρέους δεν θα λειτουργεί πια – οπότε οι κίνδυνοι για την υπερδύναμη θα ήταν τεράστιοι. Για παράδειγμα, υπολογίζεται από τους ειδικούς πως η αμερικανική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν τότε να εφαρμόσει ελέγχους κεφαλαίων, να εθνικοποιήσει τις αποταμιεύσεις, να κατάσχει τα χρήματα των συνταξιοδοτικών ταμείων, να δημεύσει τα περιουσιακά στοιχεία των ευκατάστατων Πολιτών της κοκ. – αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με το νόμισμα της, με τον πληθωρισμό, με τη χρηματοδότηση των χρεών της κλπ.»

Ο ζυγός του χρέους

Η ελίτ έχει στα χέρια της τα εργαλεία παραγωγής χρέους – ενώ όλοι εμείς είμαστε συλλογικά υπεύθυνοι για την ξέφρενη, ασυγκράτητα αυξανόμενη άνοδο των χρεών

Άποψη

Υπήρχαν ασφαλώς εποχές όπου η ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη.

Το μεγάλο χρηματιστηριακό πάρτι

Ο αμερικανικός δείκτης σήμερα έχει τα ένατα γενέθλια της εντυπωσιακής ανόδου του, κατά τη διάρκεια της οποίας σχεδόν τετραπλασιάσθηκε – προικίζοντας με τεράστια κέρδη τους επενδυτές.

Επενδύσεις & Αγορές

Πριν από ακριβώς εννέα χρόνια, στις 9 Μαρτίου του 2009, ο αμερικανικός δείκτης S&P είχε φτάσει στο κατώτατο σημείο του από το Σεπτέμβριο του 1995 – στις 676,5 μονάδες, έχοντας κατά τη διάρκεια της ημέρας αγγίξει τις 666,8 μονάδες. Έκτοτε ο δείκτης παρουσιάζει μία σχεδόν συνεχή άνοδο, έχοντας σχεδόν τετραπλασιαστεί (γράφημα, μπλε καμπύλη, αριστερή κάθετος) – ενώ δεν είναι ο μοναδικός, αφού κάτι ανάλογο συμβαίνει με τον ελβετικό δείκτη (κόκκινη καμπύλη, δεξιά κάθετος), ο οποίος όμως έχει «μόνο» υπερδιπλασιαστεί, καθώς επίσης με πολλούς άλλους. 

Το όπλο των κεντρικών τραπεζών

Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις εκβιάζονται με τη βοήθεια χρηματοπιστωτικών εργαλείων, από τα μη εκλεγμένα τραπεζικά λόμπι, έτσι ώστε να μην εφαρμόζουν αυτά που θέλουν οι Πολίτες που τις εξέλεξαν – αλλά να προωθούν πιστά τη «νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση» του κοινωνικού κράτους.

«Ο στόχος της ΕΚΤ, την επίτευξη του οποίου επιβλέπουν οι αγορές, είναι η μετατροπή της Ευρώπης σε μία περιοχή χωρίς εθνικά κράτη και σύνορα, στην οποία θα βασιλεύει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ».

Το κραχ και η κατάρα της Fed

Ο υπερδιπλασιασμός της αξίας των χρηματιστηρίων σε σχέση με το 2008, τεκμηριώνει πως είναι υπερδιογκωμένα και άρα υποψήφια μίας πολύ μεγάλης πτώσης – η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει μία παγκόσμια κατάρρευση τεραστίων διαστάσεων, πιθανότατα πολύ μεγαλύτερη από την προηγούμενη του 2008.

Επενδύσεις & Αγορές

Τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου, τη δεύτερη ημέρα των χρηματιστηριακών αναταράξεων, ανέλαβε τα ηνία της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. ο κ. J. Powell (εικόνα) ο οποίος, με κριτήριο την ιστορία, ίσως επαληθεύσει την κατάρα που ακολουθεί πολλούς διοικητές της Fed – δηλώνοντας βέβαια πως όλα βαίνουν καλά στη χώρα: ότι η ανεργία είναι χαμηλή, η οικονομία αναπτύσσεται σωστά και ο πληθωρισμός είναι χαμηλός, ενώ θα υποστηρίξει μέσα από τη νομισματική πολιτική την περαιτέρω ανάπτυξη της υπερδύναμης.

Το φαινόμενο του Φεβρουαρίου

Η συνεχιζόμενη πτώση των τελευταίων ημερών στα διεθνή χρηματιστήρια ίσως σημαίνει πως ξεκίνησε το αναμενόμενο και νομοτελειακό παγκόσμιο κραχ, το οποίο θα ήταν θανατηφόρο για πολλά κράτη – αν και είναι πολύ ενωρίς να το πει κανείς, αφού θα μπορούσε να αποτελεί το ξεκίνημα της τελικής μεγάλης φούσκας (ηχητικό).

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουμε το «January effect» (εφέ του Ιανουαρίου), κατά το οποίο αυξάνονται συνήθως οι τιμές των μετοχών (α) ως αποτέλεσμα της πτώσης τους το Δεκέμβριο, επειδή οι επενδυτές πουλούν για να εγγράψουν κεφαλαιακά κέρδη ή για να καλύψουν τις ζημίες τους και (β) λόγω του ότι χρησιμοποιούν τις ετήσιες προμήθειες τους (bonus) για να αγοράσουν μετοχές τον επόμενο μήνα. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει ακόμη μία φορά την αναποτελεσματικότητα των αγορών και την ανάγκη ρύθμισης τους από τα κράτη, για να μην καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα – επειδή, εάν ήταν ορθολογικές όπως ισχυρίζονται οι ακραία νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Η νομισματική πυραμίδα

Τα σχήματα «Ponzi» πάντοτε καταρρέουν και οι φούσκες πάντοτε σπάζουν – ενώ όσο πιο πολύ αργεί να συμβεί το νομοτελειακά αναπόφευκτο, το κραχ και το χάος που ακολουθεί, τόσο περισσότερο διογκώνεται, οπότε γίνεται καταστροφικότερο.

«Για να περιγράψει κανείς οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε μία πυραμίδα επενδυτών, το παράνομο σχήμα δηλαδή που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε παλαιότερους επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνουν οι νεότεροι, αντί από τα καθαρά κέρδη που θα προέρχονταν από πραγματικές πωλήσεις, χρησιμοποιεί το όρο «σχήμα Πόντσι» – από το όνομα του Ιταλού απατεώνα που χρησιμοποίησε πρώτος τη συγκεκριμένη μέθοδο, για να κλέψει τα χρήματα αυτών που του τα εμπιστεύονταν. 

Ο άναρχος καπιταλισμός

Επειδή δεν είναι δυνατόν να αυξάνονται οι φούσκες και τα χρέη στο διηνεκές, το παγκόσμιο κραχ δεν θα αποφευχθεί – εκτός εάν οι κεντρικές τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν βρει ένα ανάλογο μυστικό, με αυτό που αναζητούσαν οι αλχημιστές για το χρυσό (ηχητικό).

Άρθρο

Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές μέχρι σήμερα, η κατάσταση στον πλανήτη είναι εκρηκτική, με τα χρέη να αυξάνονται συνεχώς – ενώ το κραχ έχει απλά καθυστερήσει, επειδή οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες βρήκαν μία καινούργια μέθοδο αντιμετώπισης της κατάρρευσης: τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης (αγοράς παγίων, QE), μέσω των οποίων πλημμύρισαν τις αγορές με νέα χρήματα, ύψους περί τα 17 τρις $. 

Πόσο κοντά είναι το κραχ στις παγκόσμιες αγορές; - Τι μας έμαθε πραγματικά η «μαύρη Δευτέρα» του 1987

Από τους 13 κύκλους σύσφιξης της Fed που υπήρξαν μετά τον πόλεμο, οι 10 εξ αυτών έχουν τελειώσει σε απροσδόκητη ύφεση

Πότε θα σκάσει η φούσκα που έχει δημιουργηθεί από την υπερ-ποσότητα χρήματος που βρίσκεται στην παγκόσμια οικονομία από το συντονισμένο σχέδιο των κεντρικών τραπεζών;

Αυτό είναι το ερώτημα που αναζητά απάντηση στο μυαλό των περισσότερων αναλυτών και traders που διακρίνουν έστω και με δυσκολία ότι το συνεχές ράλι στις παγκόσμιες αγορές κάποια στιγμή θα σταματήσει.

Το κρυφό χρέος και το χρυσό τέχνασμα

Η επίλυση του προβλήματος της παγκόσμιας υπερχρέωσης, ιδίως των Η.Π.Α., δεν επιτυγχάνεται χωρίς τη βοήθεια του πληθωρισμού – ο οποίος, με δεδομένη την αποτυχία δημιουργίας του από τη Fed, θα μπορούσε να εξασφαλισθεί μόνο με την υποτίμηση του δολαρίου απέναντι στο χρυσό.

Ανάλυση 

Το διεθνές χρηματοπιστωτικό ινστιτούτο IIF, στην τελευταία έκθεση του ανέφερε πως το συνολικό παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει σε ένα νέο επίπεδο ρεκόρ, ύψους 217 τρις $ ή στο 327% του ΑΕΠ του πλανήτη (γράφημα) – οφείλεται δε σε μία άνευ προηγουμένου αύξηση της μόχλευσης των αναδυομένων αγορών. Η κλιμάκωση του χρέους βέβαια, όταν τα επιτόκια είναι μηδενικά, δεν προκαλεί καμία έκπληξη – ούτε οι τεράστιες φούσκες που έχουν δημιουργηθεί σε πολλές χώρες, όπως στην αγορά ακινήτων της Αυστραλίας, αφού έχει διογκωθεί σε υπερβολικό βαθμό η παροχή τεχνητής ρευστότητας από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες. 

Τι αντιπροσωπεύει το εθνικό χαρτονόμισμα; Ανήκει στο κράτος;

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου: «Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.» Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν; Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%.

Η Fed, οι μαύροι κύκνοι και η Ελλάδα

Η ανόητη δήλωση της κυρίας Yellen, οι κίνδυνοι κραχ στον πλανήτη και η επιμονή του de facto υπουργού οικονομικών της πατρίδας μας, του συμπλεγματικού κ. Σόιμπλε – ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι δεν είναι θύματα αλλά θύτες, επιτιθέμενος συνεχώς στους εφοπλιστές, επειδή γνωρίζει πως η χώρα του ηττάται σταθερά από το νούμερο ένα της παγκόσμιας ναυτιλίας.

«Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι δεν θα υπάρξει ποτέ μία χρηματοπιστωτική κρίση; Θα ήταν προφανώς υπερβολικό, αλλά σκέφτομαι πως είμαστε σήμερα πολύ πιο ασφαλείς και ελπίζω ότι δεν θα συμβεί ξανά κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Πιστεύω επίσης πως δεν θα συμβεί» (J. Yellen, επικεφαλής της Fed στη διάσκεψη του Λονδίνου την Τρίτη).

Ποιοί ΤΥΠΩΝΟΥΝ και ποιοί ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ τα χρήματα στον κόσμο;

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ‘ΒΙΝΤΕΟ’ (ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ), ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ «Ξ Ε Ν Τ Υ Ν Ε Ι» ΤΟ ΔΟΛΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΧΝΟΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ!

Πώς το αμερικανικό μοντέλο έχει εφαρμοστεί και στην Ευρώπη…

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:

«Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Τον στρατό των Νοτίων μπροστά μου και τον στρατό των …Τραπεζιτών πίσω μου! Από τους δυο αυτούς εχθρούς, ο χειρότερος είναι ο …πίσω μου!»

Οι Ηθικοί Αυτουργοί

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Ο Alan Greenspan ήταν από το 1987 έως το 2006 ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED). Ήταν ο άνθρωπος που επέβαλε στον κόσμο την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ο άνθρωπος που εισηγήθηκε και πέτυχε την κατάργηση κάθε κανονισμού στη λειτουργία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, ο άνθρωπος που υπέδειξε στα πανεπιστήμια να διδάσκουν τους φοιτητές ότι οι ελεύθερες αγορές πάντα τιμολογούν σωστά οτιδήποτε τιμολογείται, είναι ο άνθρωπος που έπεισε ότι οι κρίσεις είναι παρελθόν για τον καπιταλισμό, και τέλος είναι ο άνθρωπος που έκανε τον Πρόεδρο Bill Clinton να πει την διάσημη φράση τότε (1996) ότι ‘η εποχή των μεγάλων κυβερνήσεων τελείωσε’. Όλα τα παραπάνω, συμφώνα με τον Alan Greenspan πατέρα σου σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, θα μας οδηγούσαν στην ανάπτυξη και στην καθολική ευημερία.

Η βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του πλανήτη

Εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς τις συνέπειες της αύξησης των βασικών επιτοκίων, η οποία ξεκίνησε από τη Fed, σε έναν τρομακτικά υπερχρεωμένο πλανήτη – καθώς επίσης τους κινδύνους ενός παγκοσμίου κραχ, αφού τα χρέη δεν μπορούν να κλιμακώνονται επ’ άπειρον (ηχητικό)

«Ασφαλώς έχει μεγάλα προβλήματα η Ελλάδα, όπως η ανεργία, η χρεοκοπία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποψίλωση του παραγωγικού της ιστού, η φτώχεια, το ασφαλιστικό κοκ. Το μεγαλύτερο μέρος τους όμως οφείλεται στην εγκληματική πολιτική που μας επιβλήθηκε από την Τρόικα η οποία, εάν ακυρωθεί και αντικατασταθεί από μία εντελώς διαφορετική, σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρέους, θα δημιουργήσει ένα επενδυτικό κλίμα αισιοδοξίας, προκαλώντας ανάπτυξη – χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος μας από την κρίση.

Το στημένο παιχνίδι των βασικών επιτοκίων

Οι κεντρικές τράπεζες, έχοντας πλέον καταναλώσει όλα τα νομισματικά και δημοσιονομικά τους όπλα, διαθέτουν μόνο μία δυνατότητα αντιμετώπισης ξαφνικών κρίσεων, καθώς επίσης χρηματιστηριακών κραχ – τη χειραγώγηση των αγορών.

Άρθρο

Η Fed αύξησε τα βασικά της επιτόκια κατά 0,25 μονάδες, οπότε η ονομαζόμενη «Federal Funds Rate» βρίσκεται πλέον μεταξύ του 0,75% και 1%. Ο λόγος, για τον οποίο ελπίζει η αμερικανική τράπεζα πως πιστεύουν οι επενδυτές ότι το έκανε, είναι η αύξηση της παραγωγής των εγχωρίων επιχειρήσεων, η μείωση της ανεργίας και η άνοδος των καταναλωτικών δαπανών – δηλαδή, η κλιμάκωση του ρυθμού ανάπτυξης, εξαιτίας της οποίας πρέπει να γίνει πιο «σφιχτή» η νομισματική πολιτική, για να μην κινδυνεύσει η οικονομία να υπερθερμανθεί, οδηγούμενη σε υψηλό πληθωρισμό.

Το σενάριο του δολαρίου

Η υιοθέτηση από μία χώρα της Ευρωζώνης ενός άλλου νομίσματος, υπό προϋποθέσεις φυσικά και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, δεν θα είχε κανένα μειονέκτημα για την οικονομία της – αφού, έτσι ή αλλιώς, το νόμισμα της θα παρέμενε ξένο, όπως επίσης το «γερμανικό Ευρώ».

«Εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να υιοθετήσει τη δραχμή, θα είχε τη δυνατότητα να επιτρέψει σε όλους να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε δραχμές – με μία ισοτιμία, η οποία θα καθοριζόταν ελεύθερα από την Ελληνική Βουλή» (άρθρο μας από τις 03.12.2011, πριν την υπογραφή του PSI – πηγή).

Προς μία νέα τάξη πραγμάτων

Είναι προφανές πως το «σύστημα Fed», μετά από έναν περίπου αιώνα από τη δημιουργία του, φτάνει στο τέλος του – με πλημμυρισμένο το δάσος, καθώς επίσης με τις ρίζες των δέντρων να σαπίζουν από τα πολλά νερά που έχουν συσσωρευτεί για να σβήσουν την πυρκαγιά.

Ανάλυση

Υπενθυμίζουμε πως η κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α., η Fed, ιδρύθηκε από το ισχυρότερο τραπεζικό καρτέλ όλων των εποχών – ενώ έχει την απαιτούμενη «δημοκρατική νομιμοποίηση», παρά το ότι είναι ίσως ο πλέον δικτατορικός Θεσμός του πλανήτη. Όσον αφορά το δολάριο, ευρίσκεται στα χέρια του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος (Federal Reserve System) – οι ιδιοκτήτες του οποίου είναι μερικές ιδιωτικές τράπεζες που συνιστούν το νούμερο ένα χρηματοπιστωτικό καρτέλ του πλανήτη.

Το διπλό πρόσωπο του χρήματος

Είναι θέμα χρόνου η διάλυση της Ευρωζώνης, ακόμη και αν δεν υπερισχύσουν στις εκλογές κόμματα που θέλουν την έξοδο των χωρών τους – αφού οι ανάγκες, οι επιθυμίες, καθώς επίσης οι συνήθειες ορισμένων κρατών του Βορά, είναι εντελώς αντίθετες από αυτές του Νότου.

Άποψη

Ο μέσος πληθωρισμός στην Ευρωζώνη υπολογίζεται στο 1,8% για τον Ιανουάριο, ενώ ο αντίστοιχος στη Γερμανία είναι περίπου στο ίδιο ύψος (γράφημα) – αν και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αύξηση των τιμών της ενέργειας. Μπορεί λοιπόν να μειωθεί σε ετήσιο επίπεδο, επίσης λόγω της ενέργειας – αλλά το ποσοστό αύξησης του χωρίς την ενέργεια, ο «πυρήνας του πληθωρισμού» όπως αποκαλείται, θα διαμορφωθεί παρ’ όλα αυτά λίγο χαμηλότερα από το 1%. 

Οι κίνδυνοι ενός παγκοσμίου κραχ

Η διαστρέβλωση των οικονομικών κύκλων από τις κεντρικές τράπεζες, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την υπερχρέωση του πλανήτη, δεν γίνεται να καταπολεμηθεί με τις τεράστιες ποσότητες νέων χρημάτων, με τις οποίες έχουν πλημυρίσει το σύστημα – οπότε η κατάρρευση μπορεί μεν να αργήσει, αλλά δεν πρόκειται να αποφευχθεί. 

Ανάλυση 

Το σημαντικότερο πρόβλημα για την παγκόσμια οικονομία είναι ασφαλώς οι Η.Π.Α. – η πραγματική οικονομία των οποίων επιδεινώνεται διαρκώς, το δολάριο ανατιμάται παράλογα, θέτοντας σε κίνδυνο όλες τις αναπτυσσόμενες οικονομίες λόγω του δανεισμού τους σε συνάλλαγμα, σε συνδυασμό με τις εκροές κεφαλαίων, ενώ η φούσκα της Wall Street έχει χάσει εντελώς την επαφή της με την πραγματικότητα.