Η επίθεση εναντίον του κ. Μπουτάρη

Η άσκηση βίας από οποιονδήποτε, ακόμη και αν έχει σοβαρή αιτία, είναι εντελώς απαράδεκτη. Δεν είναι όμως μόνο η φυσική, σωματική βία απαράδεκτη αλλά, επίσης, η βία που ασκείται με τα λόγια, με τις δηλώσεις και φυσικά με τα έργα των πολιτικών.

«Την προσαγωγή τριών ακόμη ατόμων για την υπόθεση του ξυλοδαρμού του δημάρχου Θεσσαλονίκης, δρομολόγησε η αστυνομία το βράδυ της Κυριακής. Οι αρχές εξετάζουν αν οι τρεις προσαχθέντες συμμετείχαν στην επίθεση σε βάρος του δημάρχου Θεσσαλονίκης το Σάββατο, στην περιοχή του Λευκού Πύργου, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου«

ΑΝΑΠΤΥΞΗ Ή ΑΝΑΤΑΣΗ;

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους γενικότερα, δεν είναι απλά μια οικονομική αστοχία. Είναι πρόβλημα παρακμής. Παρακμή σε όλους τους τομείς. Μια παρακμή που ξεκινά από τους θεσμούς και φθείρει αναπόδραστα ολόκληρη την κοινωνία και το έθνος. 

Αν το πρόβλημά μας ήταν απλά μια οικονομική αστοχία σε μια καλοκουρδισμένη οικονομική μηχανή, τότε ίσως τα γιατροσόφια της τρόϊκας θα ήταν αρκετά να κάνουν τη μηχανή να δουλέψει και πάλι. Όμως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται περί επιταχυνόμενης παρακμής σε όλους τους τομείς. Τίποτε δεν μένει όρθιο. Η παρακμή έχει ως αφετηρία τους θεσμούς οι οποίοι έχουν διαβρωθεί πλήρως και δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον τίποτα το υγιές. Αυτή η παρακμή εξαπλώθηκε στην πολιτική, στην οικονομία και στον πολιτισμό. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να υπάρξει πάτος στο βαρέλι. Η οικονομική ύφεση κάποτε βρίσκει πάτο, η παρακμή ποτέ, μέχρι να διαλύσει μια κοινωνία.

Πώς οι κερδοσκόποι χρεοκοπούν κράτη και πτωχεύουν κοινωνίες

Του Παναγιώτη Ρουμελιώτη

Οι ίδιοι οι κερδοσκόποι που προκαλούν τις κρίσεις αυτές καταφέρνουν σχεδόν πάντα να κερδίζουν τόσο από τη δημιουργία των ‘’φουσκών”, όσο και από το σπάσιμό τους, ή τουλάχιστον, στην τελευταία περίπτωση, να περιορίζουν τις ζημιές τους με κρατικές συνήθως επιδοτήσεις και χρηματοδοτική στήριξη. Συνήθως, οι διασυνδέσεις των κερδοσκόπων με το πολιτικό σύστημα τους διευκολύνουν να προωθούν τα σχέδιά τους με ευνοϊκούς γι’ αυτούς νόμους και εποπτικούς μηχανισμούς, ώστε να κερδοσκοπούν ευκολότερα. Επίσης, όταν προκαλούνται οι κρίσεις, το πολιτικό σύστημα τους προστατεύει από την κατακραυγή της κοινωνίας, ώστε όταν ξεπεραστεί η κοινωνική οργή να συνεχίσουν ανενόχλητα την κερδοσκοπική δραστηριότητά τους, μέχρι να ξεσπάσει η επόμενη κρίση.

Βασικά Εργαλεία Μνημονιακής Χειραγώγησης

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη, 

Τα Μνημόνια, εκτός των άλλων, φρενάρουν τη συναισθηματική μας εξέλιξη, προκαλώντας συνθήκες συναισθηματικής εξάρτησης που μας στρέφουν σε φανταστικούς ιδεοληπτικούς κόσμους -ακόμη και μιας κάποιας «αριστερής διακυβέρνησης»- καθοδηγούμενοι από την ατομική ανάγκη ανακούφισης των ενδοψυχικών συγκρούσεων και αφήνοντας, εν τέλει, στην άκρη τις πραγματικές ανάγκες του Λαού και του τόπου.

Το τελικό αποτέλεσμα της Μνηνονιακής χειραγώγησης είναι η παθητικοποίηση, η αδράνεια και το «πάγωμα» ακόμη και των στοιχειωδών εντικτώδικων αντιδράσεων αυτοσυντήρησης του λαού μας που εξοντώνεται «υπομονετικά» περιμένοντας τη σειρά του

Τύπος Κρίσης 3: Ο ασφαλισμένος

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Ο ασφαλισμένος είναι ο τρίτος τύπος ανθρώπου που παρουσιάζεται στην κρίση σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση των Χαρτ και Νέγκρι. 

Στον τύπο αυτό περιλαμβάνουν τον σημερινό άνθρωπο που παρακολουθείται διαρκώς όπως είχα αναφέρει και στο κείμενό μου «Σε βλέπω» για τον περιορισμό της ατομικής ελευθερίας μέσω του ηλεκτρονικού χρήματος όπου θα καταγράφονται όλες οι κινήσεις του ατόμου με ψευτοδικαιολογία την πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά στην ουσία για πλήρη επιτήρηση και απομάκρυνση των αντιιφρονούντων με κλείσιμο των τραπεζικών τους λογαριασμών (Χέρινγκ) και με τη γενικότερη ηλεκτρονική παρακολούθηση όλων των δραστηριοτήτων του ανθρώπου (Ραμονέ). 

Προβλέψεις για το μέλλον

Εάν δεν υπήρχε το τρομακτικό μειονέκτημα της πολιτικής ανικανότητας, διαπλοκής και διαφθοράς, ο τεράστιος πλούτος της χώρας μας θα ήταν ικανός να μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση – κάτι που πρέπει να προβληματίσει τους Έλληνες, αφού μόνο αυτοί μπορούν να επιβάλλουν τις πραγματικές αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα για να τα καταφέρει.

«Πιστεύω πως ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι η ουτοπική ελπίδα των Πολιτών της – την οποία συντηρούν πολύ έξυπνα οι δανειστές, επειδή εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τα συμφέροντα τους, μαζί με τον εκφοβισμό που επιχειρείται μέσω της γειτονικής μας χώρας. 

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ Γ΄ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε όλοι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας, διαφορετικά, αν δεν το αντιληφθούμε αυτό, δεν θα μπορέσουμε ποτέ, ούτε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για μια κοινή δράση, ούτε φυσικά θα μπορέσουμε ποτέ να διεκδικήσουμε κάτι συγκεκριμένο και να το επιτύχουμε. Θα πρέπει με άλλα λόγια να ξέρουμε τι ζητάμε.

Το πραγματικό πρόβλημα, σπεύδουμε να πούμε, είναι η πλήρης διάσταση μεταξύ κράτους και κοινωνίας, η πλήρης αυτονόμηση του πρώτου και η καταδυνάστευση της δεύτερης..

Η Δύση και ο ελληνικός δρόμος

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Η Πολιτεία που επικράτησε στην Ευρώπη, αρχικά ως απολυταρχία/κρατική δεσποτεία και στη συνέχεια με το προσωνύμιο του κράτους-έθνους, ταξινομείται από το νεοτερικό άνθρωπο στις δημοκρατίες. Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία την ορίζει ως μια εκλόγιμη μοναρχία με ισχυρή ολιγαρχική θεμελίωση. Επικράτησε στη Δύση ως φυσική συνέπεια της μετεξέλιξης των κοινωνιών της από τη φεουδαρχία στον πρώιμο ανθρωποκεντρισμό.

Οι αγορές και η επιστροφή του γερμανικού ηγεμονισμού.

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Οι δυνάμεις των αγορών, έχοντας σε πλανητικό επίπεδο αναλάβει την ηγεσία της αστικής τάξης, μετέρχονται την πολιτική της ισχύος. Την ασκούν άμεσα ή δια χειρός της πολιτικής ηγεσίας των κρατών του ηγεμονικού πυρήνα, που αντλούν συμφέρον ή αίρονται από αυτές. Στο εσωτερικό της πολιτικής Ευρώπης, ο σκοπός των αγορών ήταν ήδη θεσμοθετημένος ως σκοπός της ΕΕ. Η σχετική, όμως, ισορροπία των κρατών-μελών στην κορυφή και οι εσωτερικοί συσχετισμοί στο εσωτερικό των επιμέρους κρατών, επέτρεψαν την αναζήτηση συγκερασμών με το συμφέρον των κοινωνιών.

Το κοινωνικό συμβόλαιο

Άποψη

Ο Hobbes αιτιολόγησε την ύπαρξη της πολιτικής εξουσίας, αντιπαραθέτοντας την με το «νόμο της Φύσης» – όπου κυριαρχεί η έλλειψη τροφής και ο φόβος, ο κάθε ένας είναι εχθρός του άλλου, ενώ η ζωή είναι μοναχική, φτωχή, δυσάρεστη, ζωώδης και μικρή.

Στο βασίλειο της Φύσης δεν υπάρχουν νόμοι, τάξη, ηθική ή ιδιοκτησία, ενώ επικρατεί ένα και μοναδικό «φυσικό δικαίωμα»: το δικαίωμα να προστατεύεις τον εαυτό σου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεση σου, θεμιτά και αθέμιτα, συμπεριλαμβανομένης της βίας και του φόνου.

ΕΛΙΤ «ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ»

Έχουμε μια διαπλεκόμενη ελίτ «νταβατζή» της κοινωνίας, η οποία, ενώ η ίδια χρεοκόπησε το κράτος, αγωνίζεται να επιβιώσει, με τη χρήση της χρεοκοπημένης κρατικής βίας, απομυζώντας κάθε κοινωνικό πόρο και μετατρέποντας την κοινωνία σε αναξιοπρεπή εξαρτώμενη επιδοματούχο από το κράτος – «πατερούλη». 

Λιγοστεύουμε οι Έλληνες – 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις το 2017

Σοκάρουν τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών αναφορικά με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας, αφού φέτος καταγράφεται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ θανάτων και γεννήσεων στην ελληνική επικράτεια τα τελευταία χρόνια. 

Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο από τα ληξιαρχεία όλων των δήμων, ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις ληξιαρχικές πράξεις (θάνατοι, γεννήσεις, γάμοι, διαζύγια και τα σύμφωνα συμβίωσης) και επικαιροποιήθηκε προχθές, το 2017 σημειώθηκαν στην Ελλάδα 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις. 

Η Γενιά Χ θα αλλάξει τον κόσμο

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Η γενιά Χ δηλαδή αυτοί που είναι γεννημένοι το 1965-1980 είναι μία γενιά που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας γιατί τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Πάνος Καμμένος ανήκουν σε αυτή. Είναι η μικρότερη πληθυσμιακά γενιά συγκρινόμενη με τη γενιά που προηγήθηκε (τη γενιά του Πολυτεχνείου/baby boomers) και την επόμενη τη Γενιά Υ (δύο άκρως ατομικιστικές γενιές). 

Ουραγός στην Κοινωνική Δικαιοσύνη σε όλη την Ευρώπη η Ελλάδα.

Στην τελευταία θέση της Ευρώπης των 28 κρατών μελών στο πεδίο της Κοινωνικής Δικαιοσύνης τοποθετεί την Ελλάδα η ετήσια έκθεση του Bertelsmann Stiftung, θέση την οποία διατηρεί σταθερά κατά τα τελευταία χρόνια. Στις πρώτες θέσεις χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία.

Σύμφωνα με την έκθεση Social Justice Index 2017, παρατηρείται μία «τάση» αλλαγής της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά από επτά και πλέον χρόνια κρίσης, γεγονός που προς το παρόν δεν έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η αγορά εργασίας στις 26 από τις 28 χώρες της Ένωσης κάνει βήματα προόδου, καθώς ο μέσος όρος ανεργίας το περασμένο έτος βρέθηκε στο 8,7%, την ώρα που το 2013 βρισκόταν στο 11%.

Παίρνουν διαζύγιο για να γλιτώσουν φόρους και πλειστηριασμούς

Στις ημέρες μας όλο και περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν στα «χαρτιά» για να ξεφύγουν από την εφορία και τις τράπεζες, για να έχουν έκπτωση 50% στον ΕΝΦΙΑ και στο ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και για να εισπράξουν κοινωνικά επιδόματα. Αυτή είναι μια νέα πραγματικότητα, που από πίσω της κρύβεται η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ «ΚΑΤΣΙΚΑΣ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ»

Όταν πεινάει κάποιος δεν ζηλεύει την «κατσίκα του γείτονα». Απλά την τρώει για να επιβιώσει.

Διάφοροι βολεμένοι με τα μνημόνια, αλλά και τρολ του καθεστώτος, προκειμένου να κρατήσουν την κοινωνία σε καταστολή απέναντι στην κρατικοδίαιτη ολιγαρχία και το βολεμένο κρατικοκομματικό προσωπικό, εκτοξεύουν συνεχώς το σύνδρομο της «κατσίκας του γείτονα».

Έτσι εκείνοι που δυστυχούν ή βλέπουν τις τεράστιες αδικίες, αυτοακυρώνονται κάτω από το βάρος της δήθεν δημόσιας κατακραυγής για ζηλοφθονία και άλλες τέτοιες ανοησίες. Με τον τρόπο αυτό, ο επαναστατημένος αυτοκατευνάζει τις διαθέσεις του και στην ουσία αυτοακυρώνεται υπέρ του συστήματος.

Δεν αρκεί να είσαι έξυπνος, πρέπει να είναι και οι άλλοι!

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Η συζήτηση για την ευφυΐα των λαών αποτελεί, εδώ και αρκετό καιρό, αντικείμενο ενδιαφέροντος για τους ψυχολόγους και τους οικονομολόγους. Οι οικονομολόγοι ενδιαφέρονται και γιατί ήδη υπάρχει από το 1950 μία τάση συνδυασμού της οικονομίας και της κοινωνιολογίαςως συνέχειας της κλασικής οικονομικής σχολής αλλά και γιατί σχετίζουν τον εθνικό δείκτη ευφυΐας με την οικονομική ανάπτυξη. 

Επικίνδυνη Κοινωνία – Διαφθορά, Βία και Παγκοσμιοποίηση

Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Στην κοινωνία όπου δεν συνυπάρχουν μεγάλος πλούτος και μεγάλη φτώχεια διαμορφώνονται τα πιο υγιή ήθη, γιατί εκεί δεν ευδοκιμούν ούτε η αλαζονεία, ούτε η αδικία ούτε ο φθόνος».

Πλάτων

Η άνοδος και η πτώση των συστημάτων

Η πολιτική της ελεύθερης αγοράς χωρίς κρατικές παρεμβάσεις οδήγησε στο κραχ του 1929, ενώ η ελεγχόμενη οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο έχασε το παιχνίδι από τις πετρελαϊκές κρίσεις και την παγκοσμιοποίηση – οπότε γιγαντώθηκε ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος όμως φτάνει επίσης στο τέλος του.

«Η τεράστια αύξηση της ανεργίας στη δημοκρατία της Βαϊμάρη συνετέλεσε στο να πεισθεί η πλειοψηφία των Γερμανών ότι, υπήρχε ανάγκη ριζικής πολιτικής αλλαγής – οπότε δρομολογήθηκε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Αμέσως μετά, στα πλαίσια του εθνικοσοσιαλισμού, αυξήθηκαν οι δημόσιες επενδύσεις, οπότε ανέκαμψε η οικονομία – με αποτέλεσμα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μειωθεί η ανεργία από το 25% στο 2%. Ως εκ τούτου ισχύει το εξής:

Η ψηφιακή γενιά Ζ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Οι νεότερες γενιές κατηγορούνται για απάθεια από τις προηγούμενες χωρίς όμως, στις όποιες συζητήσεις να λαμβάνονται υπόψη αφενός τα χαρακτηριστικά των νεότερων γενεών, αφετέρου ο μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν μπορούμε να ζητάμε αντίδραση με βάση τις συνθήκες των προηγούμενων γενεών, η κοινωνία μετασχηματίζεται και οφείλουμε να κατανοούμε (όχι όμως απαραίτητα και να ασπαζόμαστε) τις αλλαγές αυτές.