Η συνέχεια της ελληνικής τραγωδίας

Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε χώρα της LIDL – με τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται να οδηγούν τις ελληνικές, ιδίως τους παραγωγούς, είτε στην εξαγορά τους, είτε στη χρεοκοπία 

Άρθρο 

Η Ελλάδα βάλλεται πλέον από παντού, αποτελώντας στόχο για ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Για παράδειγμα, όλοι αναφέρουν πως οι ικανότεροι και οι αποτελεσματικότεροι Έλληνες εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα τους – οπότε εύλογα προκύπτει ο συνειρμός, σύμφωνα με τον οποίο όλοι εμείς που παραμένουμε στην Ελλάδα δεν είμαστε ούτε ικανοί, ούτε αποτελεσματικοί, αφού διαφορετικά θα φεύγαμε! 

Το μέλλον της Ελλάδας

Εάν δεν εκμεταλλευθούμε έγκαιρα τις γεωπολιτικές συγκυρίες, καθώς επίσης εάν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζί, τότε η πατρίδα μας θα μετατραπεί σε μία μαύρη τρύπα στο χάρτη – σε μία πολυπολιτισμική περιοχή που οι ιθαγενείς θα αποτελούν την εξαθλιωμένη μειονότητα, ενώ δεν θα έχει καμία σχέση με τη σημερινή.

Άποψη

Κατά την άποψη μου η ενασχόληση με τις εκλογές, με το ποιό κόμμα δηλαδή θα αποτελέσει την επόμενη κατοχική κυβέρνηση της Ελλάδας, τη χειρότερη όλων στην ιστορία μας όπως προβλέπεται, αποτελεί το άκρον άωτο της ανοησίας – ειδικά όταν μπορεί κανείς εύκολα να υποθέσει το μέλλον της χώρας μας, διαθέτοντας τα εξής πολύ ασφαλή κριτήρια:

Η δραματική ηττοπάθεια των Ελλήνων

Όταν οι Πολίτες δεν διαμαρτύρονται, σκύβουν δουλικά το κεφάλι, θεωρούν πως είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την εθνική τραγωδία που βιώνουν, εθελοτυφλούν και παραμένουν απαθείς, το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο – χωρίς καμία ελπίδα να αποφύγουν τη αναξιοπρεπή σκλαβιά τους στο διηνεκές.

«Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή: Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι, είναι το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά του – λόγω της έμφυτης διαφθοράς του, της εγγενούς οκνηρίας του, της διανοητικής ανεπάρκειάς του, των μειωμένων ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. 

Το οδυνηρό ελληνικό αδιέξοδο

Γνωρίζουμε τι ακριβώς θα χρειαζόταν η πατρίδα μας για να τα καταφέρει, αλλά δεν έχουμε καμία υπεύθυνη λύση να προτείνουμε, κάτω από τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα – ειδικά μετά την τελευταία ευκαιρία που είχαμε στη διάθεση μας στις αρχές του 2015, επιλέγοντας τότε τη ρήξη για να ξεφύγουμε από τον αργό θάνατο.

«Τα κύρια γνωρίσματα του Έλληνα είναι τα εξής: παρουσιάζει μεγάλη ατομική πρωτοβουλία, είναι εφευρετικός, είναι ατομιστής, διαπρέπει στο εμπόριο, αποφεύγει τη χειρωνακτική εργασία, επιδιώκει το κέρδος, είναι αρκετά απειθάρχητος και έχει βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της ιδιοκτησίας. Οι ιδιότητες του αυτές πρέπει να θεωρηθούν ως επί το πλείστον μη συμβατές με το αμιγές σοσιαλιστικό σύστημα. Σημαντικός παράγοντας, όσον αφορά την Ελλάδα, είναι η έλλειψη οργάνωσης στον κρατικό και διοικητικό μηχανισμό» (Ζολώτας, 1943). 

Η ουτοπία της ειρηνικής λύσης

Έτσι όπως έχει δεθεί χειροπόδαρα η Ελλάδα από τις κυβερνήσεις της, το μέλλον της είναι σκοτεινό και προδιαγεγραμμένο – εκτός εάν αντιδράσουν κάποια στιγμή μαζικά οι Έλληνες, παύοντας να ελπίζουν σε θαύματα.

Άποψη

Η αιτία που υπερχρεώθηκε η Ελλάδα το 2009 είναι η πολιτική διαφθορά, η οποία δεν θα ήταν εφικτή εάν οι κυβερνήσεις της δεν είχαν διαφθείρει με τη σειρά τους τον κρατικό μηχανισμό – καθώς επίσης εάν δεν προσέφεραν στους Πολίτες υπερβολικές παροχές, όπως οι μη αναγκαίες προσλήψεις στο δημόσιο, οι μεγάλες ή/και πρόωρες συντάξεις, οι κομματικές εξυπηρετήσεις κοκ. Πρόκειται βέβαια για τη μισή αλήθεια, αφού συνέβαλλε τόσο η πολιτική της ΕΚΤ, όσο και της Γερμανίας – κάτι που όμως αφορά ολόκληρη την Ευρωζώνη (άρθρο).

Η διαδικασία κατάληψης της Ευρωζώνης

Η Γερμανία σχεδίαζε από την αρχή να δημιουργήσει το 4ο Ράιχ, αυτή τη φορά με οικονομικά αντί με στρατιωτικά όπλα – παράλληλα να ανεξαρτητοποιηθεί από τις Η.Π.Α., έχοντας επί πλέον την προοπτική να αντικαταστήσει το ευρώ το δολάριο, ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Άποψη 

Χωρίς καμία αμφιβολία φαίνεται φως στο τούνελ, όσον αφορά το ρυθμό ανάπτυξης της Ευρωζώνης. Την ίδια στιγμή όμως η «διαδικασία αποσύνθεσης», μεταξύ των χωρών του κέντρου όπως είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, καθώς επίσης της νοτίου περιφέρειας (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία) συνεχίζει να εξελίσσεται – παραμένοντας ένα άλυτο πρόβλημα. 

Στο σπιράλ του θανάτου

Η κυλιόμενη χρεοκοπία θα συνεχιστεί, οπότε θα απαιτούνται διαρκώς μέτρα, μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, νέες δανειακές συμβάσεις κοκ. – αφού η πολιτική λιτότητας είναι αδύνατον να επαναφέρει στη ζωή μία ήδη σκελετωμένη οικονομία, εάν θέλει να παραμένει κανείς ρεαλιστής.

«Όταν ακούμε πως κάποιοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας προειδοποιούσαν από πολλά χρόνια πριν για τους κινδύνους χρεοκοπίας της, ασφαλώς δεν τους θεωρούμε προφήτες – αφού επρόκειτο για μία αυτονόητη πρόβλεψη τους, γνωρίζοντας «εξ ιδίων» το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς. 

Το κλείσιμο της αυλαίας

Είναι προτιμότερο να πάψει κανείς να ασχολείται μονότονα με τα μνημόνια, με τις αξιολογήσεις και γενικότερα με την Ελλάδα – λύσεις άλλωστε δεν υπάρχουν χωρίς ανθρώπους που να πιστεύουν στην ελευθερία, στην εθνική κυριαρχία, καθώς επίσης στο ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με κόπους και με θυσίες.

Άρθρο 

Συνολικά 19 ευρωπαϊκά κράτη έχουν εγκλειστεί στη φυλακή του ευρώ, όλα με τη θέληση τους, με εξαίρεση τη Γερμανία που ουσιαστικά υποχρεώθηκε – παίρνοντας όμως από την αρχή τα μέτρα της, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί στο δεσμοφύλακα της Ευρωζώνης. Σε μία χώρα δηλαδή που θα μπορούσε καλύτερα από όλες τις άλλες να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση, αλλά δεν το κάνει – επειδή σκοπεύει μέσω του ευρώ να δημιουργήσει ξανά μία γερμανική αυτοκρατορία, αυτή τη φορά με οικονομικά όπλα διείσδυσης και κατοχής. 

Ευτυχώς που υπάρχουν οι γερμανικές εφημερίδες και μαθαίνουμε για την Ελλάδα!

Ενώ η Ελλάδα συνεχίζει να βουλιάζει στην ανοησία, ένα άρθρο της Süddeutsche Zeitung για τον Αλέξη Τσίπρα, βάζει τα πράγματα στη θέση τους και μας ενημερώνει για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα, και για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Το άρθρο της γερμανικής εφημερίδας για τον Αλέξη Τσίπρα έχει τίτλο «Ο υποτιμημένος».

Η οδυνηρή δεξιά εμπειρία της Βραζιλίας

Μετά την καθαίρεση της αριστερής προέδρου της το 2016, εν μέσω πολυπληθών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, η χαρά των συντηρητικών ήταν μεγάλη – σήμερα όμως επικρατεί σιωπή στη χώρα που μετατρέπεται σε αμερικανική αποικία, ενώ η φτώχεια, η πείνα και η εξαθλίωση έχουν επιστρέψει στις φαβέλες.

«Υπάρχει κοινωνική αντίσταση, όσον αφορά την πολιτική της ακραίας νεοφιλελεύθερης και διεφθαρμένης νέας κυβέρνησης της Βραζιλίας – όπου όμως τη θέση της αριστεράς έχει πάρει η άκρα δεξιά, η οποία είναι η μοναδική που επωφελείται από την απογοήτευση που επικρατεί στη χώρα. Κάτι ανάλογο θα είχε άλλωστε συμβεί ήδη και στην Ελλάδα, εάν η άκρα δεξιά δεν είχε στιγματιστεί από τα ναζιστικά στελέχη της – τα οποία ασφαλώς δεν είναι αποδεκτά από τους Πολίτες«.

Η εθνική κυριαρχία και η Καταλονία

Ο εγκλωβισμός της Ελλάδας στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια, με τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, είναι δεδομένος – ενώ το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλα οικονομικά προβλήματα στην Ισπανία και κατ’ επέκταση στην Ευρωζώνη.

«Τα κράτη μπορούν να διακηρύσσουν την εθνική τους ανεξαρτησία. Εν τούτοις, όταν δεν έχουν πρόσβαση στις χρηματαγορές, η ανεξαρτησία είναι μία δαπανηρή, ανόητη ουτοπία. Κυρίαρχος και ανεξάρτητος είναι μόνο εκείνος που διαθέτει πιστοληπτική ικανότητα, αυτός που είναι αξιόχρεος ή δεν έχει ανάγκη να δανειστεί«.

Η ψευδαίσθηση της βελτίωσης – 6 δείκτες αποδεικνύουν ότι οικονομία - τράπεζες έχουν καθηλωθεί στο πάτο του βαρελιού

H βελτίωσης της ελληνικής οικονομίας είναι ψευδαίσθηση 

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί με αφορμή την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, την έξοδο στις αγορές, την προετοιμασία για την ΔΕΘ και την 3η αξιολόγηση να επιχειρηματολογήσει ότι η Ελλάδα αρχίζει να βλέπει φως, ότι ανακάμπτει και πλησιάζει την πόρτα εξόδου από τα μνημόνια. 

Προφανώς και κάθε κυβέρνηση θέλει να ωραιοποιεί τις καταστάσεις, αυτή είναι η τακτική της πολιτικής αλλά η πραγματικότητα όπως ορίζεται από 6 ποιοτικούς δείκτες αποδεικνύουν ότι η ελληνική οικονομία είναι καθηλωμένη στον πάτο του βαρελιού.

Οι δορυφόροι της γερμανικής Ευρώπης

Η έξοδος της Βρετανίας ήταν μία απάντηση στη μετατροπή της ΕΕ σε έναν Θεσμό, ο οποίος εξασφαλίζει και διατηρεί κρυφή τη γερμανική ηγεμονία – μία αντίδραση στην απώλεια της εθνικής της ανεξαρτησίας, καθώς επίσης στον υποβιβασμό της σε έναν «γερμανικό τροχό».

«Το δίδαγμα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι το ότι, γνωρίζουμε πλέον τί δεν θα έπρεπε να κάνει ένα κόμμα. Δεν υπάρχει τίποτα θετικό να μάθει κανείς από αυτήν την περίπτωση. Το ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε πάρα πολλά, κέρδισε τις εκλογές και μετατράπηκε σε μία μαζική, μεγάλη παράταξη. Ορισμένοι ισχυρίζονταν πως επρόκειτο για μία νέα μορφή πολιτικής οργάνωσης της αριστεράς. Εν τούτοις το 2012, όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο το 2015, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν υπήρξε καμία εσωτερική δημοκρατία στο κόμμα – αφού μεταλλάχθηκε σε μία μηχανή που απορροφήθηκε από το κράτος και περιστρέφεται γύρω από μία αρχηγική φιγούρα. 

Το μέλλον του ελληνικού προτεκτοράτου

Mε μηδενικές προοπτικές εγχώριας ανάπτυξης, με ελλειμματικούς Θεσμούς και με ανεπαρκή πολιτική ηγεσία, καθώς επίσης έχοντας μετατραπεί σε γερμανική αποικία, το θέμα που οφείλει να μας απασχολεί είναι το πώς θα μας συμπεριφερθούν οι Γερμανοί – αφού μη αντιδρώντας έχουμε αποδεχθεί τη μοίρα μας.

Άποψη 

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει κανείς να ασχολείται με την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού «ισολογισμού», έτσι ώστε να καταλαβαίνει πού ακριβώς βρίσκεται. Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα σήμερα έχει ένα δημόσιο χρέος της τάξης των 325 δις € ή στο 184% ενός ΑΕΠ ύψους περί τα 176 δις € – το οποίο μπορεί μεν να εξυπηρετείται λόγω της ρύθμισης του, αλλά εμποδίζει εάν δεν αποκλείει εντελώς την ανάπτυξη της οικονομίας της. 

ΦΟΡΟΣ – ΕΙΣΟΔΗΜΑ. ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΙΣΟΥΣ

Στην Ελλάδα των μνημονίων έχει διαρραγεί η σχέση φοροδοτικής ικανότητας και φόρου.

Ενώ θα έπρεπε να καταβάλει ο πολίτης φόρο στο κράτος, ένα μέρος από τα εισοδήματα που απέκτησε, στην κατεχόμενη Ελλάδα της κρίσης επιβάλλονται φόροι, ανεξάρτητα από το τι εισοδήματα απέκτησε ή δεν απέκτησε ο καθένας (π.χ. ΕΝΦΙΑ, τεκμήρια, προκαταβολές φόρου, τέλη κ.λ.π.). Μάλιστα δεν φορολογούνται όλοι οι Έλληνες το ίδιο αλλά διαφορετικά, μερικοί μάλιστα αντιμετωπίζονται εκ προοιμίου ως φορολογικοί απατεώνες.

Οριστικοί τίτλοι τέλους

Οι Έλληνες αναζητούν φως στη σκοτεινή σπηλιά του Πλάτωνα που περπατούν αλυσοδεμένοι, προσποιούμενοι ότι δεν γνωρίζουν το αυτονόητο – το ότι φως υπάρχει μόνο έξω από τη σπηλιά, ενώ έχουν οι ίδιοι τοποθετήσει της αλυσίδες στα πόδια τους, επειδή θέλουν να πιστεύουν πως δεν τους επιτρέπεται να βγουν έξω.

Ανάλυση

Ο χρόνος και οι δεκάδες λύσεις που είχε η Ελλάδα στη διάθεση της για να αντιμετωπίσει σωστά την κρίση, αρνούμενη την πολιτική των μνημονίων, της απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας, της υποτέλειας και των υποκλίσεων, της διεθνούς επαιτείας και εποπτείας, έχει τελειώσει – έχουν πέσει οριστικά οι τίτλοι του τέλους. Με κριτήριο δε τη σημερινή της κατάσταση, αυτοί που τάθηκαν εναντίον της συγκεκριμένης πολιτικής έκαναν κακό στη χώρα – με την έννοια πως δεν είχαν υπολογίσει ότι,

Δικαστικο-αστυνομικό αλαλούμ για να μην προσαχθεί στον εισαγγελέα η σύζυγος Στουρνάρα

Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν εντός και εκτός της δικαστικής αιθούσης όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη του Κώστα Βαξεβάνη μετά από μήνυση που έχει καταθέσει εναντίον του η σύζυγος του Γιάννη Στουρνάρα.

Αν και το δικαστήριο αποφάσισε να οδηγηθεί η σύζυγος του Γιάννη Στουρνάρα στον εισαγγελέα μετά την αποκάλυψη κατά την ακροαματική διαδικασία ότι είχε δώσει σε φίλη της το κινητό της προκειμένου παρανόμως να ηχογραφεί τη διαδικασία, η Λίνα Νικολοπούλου, έφυγε ανενόχλητη από τα δικαστήρια. 

Λαφαζάνης: Η συμφωνία δεσμεύει τη χώρα με άγρια λιτότητα μέχρι το 2060

Κατάπτυστη χαρακτηρίζει την απόφαση του Eurogroup ο γραμματέας του Π.Σ της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, τονίζοντας ότι δεσμεύει την Ελλάδα, με μνημόνιο, με επιτροπεία και με άγρια λιτότητα μέχρι το 2060. Η απόφαση αυτή, ανέφερε πως ελήφθη με πραξικοπηματικές και αντισυνταγματικές διαδικασίες.

«Εμείς απευθυνόμαστε από εδώ, από τα Τρίκαλα, σε όλες ανεξαιρέτως τις αριστερές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, και τις καλούμε σε ένα κοινό μεγάλο πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο, για να διαμορφώσουμε νέες πολιτικές αντιμνημονιακές εξελίξεις», δήλωσε από τα Τρίκαλα ο κ. Λαφαζάνης.

Γιατί χαίρεται το Μαξίμου και χαμογελάει, πατέρα; γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι γιατί φέγγει έτσι η μέρα;

Κάπως έτσι θα μπορούσε να τροποποιηθεί ελαφρά ο ύμνος του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου (1936) για να εκφράζει το σημερινό κατοχικό καθεστώς της πατρίδας μας. Και πώς να μην χαίρεται το Μαξίμου. Μετά το προχθεσινό Eurogroup η κλίκα του Μαξίμου πήρε δυο θεμελιώδεις διαβεβαιώσεις από τους Ευρωπαίους και δη τους Γερμανούς.

Πρώτο, πήρε τη διαβεβαίωση ότι θα παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας όχι μόνο μέχρι την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά και για να υπογράψει το νέο ακόμη πιο σκληρό μνημόνιο, που θα ακολουθήσει. Δηλαδή οι Γερμανοί επιθυμούν την Τσιπροσυμμορία να παραμείνει στην κυβέρνηση μέχρι τα τέλη του 2018. Είναι να μην χαίρονται οι επιτήδειοι της αρπακτής; Έχουν έτσι έναν ακόμη ολόκληρο χρόνο για να λεηλατήσουν ως εκεί που δεν παίρνει τον κρατικό κορβανά και για να τελειώσουν οριστικά με τη χώρα. Χαράς ευαγγέλια. Επιτέλους η αριστερά τώρα δικαιώνεται!

Οι δολοφόνοι της τελευταίας ελπίδας

Πρόκειται ασφαλώς για αυτούς που, ενώ είχαν υποσχεθεί τη ρήξη, άλλαξαν λόγω δειλίας ή/και ενδοτισμού στρατόπεδο – ενώ αδυνατώ να καταλάβω γιατί η εγχώρια και διεθνής ελληνική οικονομική ελίτ αδιαφορεί σε τόσο μεγάλο βαθμό για την Ελλάδα, κρίνοντας από το ότι δεν κάνει απολύτως τίποτα, ενώ έχει τόσο τις ικανότητες, όσο και τις δυνάμεις.

Άποψη 

Κανένας σοβαρός Έλληνας δεν μπορεί να ισχυρισθεί τεκμηριωμένα πως η σημερινή κυβέρνηση φταίει για το θλιβερό κατάντημα της Ελλάδας – χωρίς να εννοώ μόνο την οικονομική, την κοινωνική και την πολιτισμική της κατάρρευση αλλά, κυρίως, τη μετατροπή της σε ένα άβουλο γερμανικό προτεκτοράτο, το οποίο άγεται και φέρεται από τις αποφάσεις ενός παθολογικά συμπλεγματικού Γερμανού.