Μάθε τι σου ετοιμάζουν στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

του Δημήτρη Καζάκη 

Κι ενώ η εσωτερική πολιτική σκηνή δονείται από τις «απειλές» του Τσίπρα προς τους δανειστές και το πένθος για το «τεράστιο κενό» που αφήνει πίσω του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ενώ η όλη συζήτηση επικεντρώνεται σκόπιμα σε μια δήθεν ελάφρυνση του δημοσίου χρέους με επιμήκυνση για μετά το 2020, όταν η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τουλάχιστον θα διπλασιαστεί σε ετήσια βάση, τα ΜΜΕ τηρούν σιγή ιχθύος για τις θεμελιώδεις θεσμικές αλλαγές που συντελούνται στην ευρωζώνη και την ΕΕ. 

Ξεκίνησε η τιμωρία της Μ. Βρετανίας

Μετά τις απρόσμενες εξελίξεις στις αμερικανικές εκλογές, όπου κέρδισε ο κ. Trump ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, καθώς επίσης στο βρετανικό δημοψήφισμα που κανένας δεν περίμενε την επικράτηση του BREXIT, φαίνεται πως το σύστημα έχει πάρει ξανά τα ηνία στα χέρια του – ενδεχομένως με τη βοήθεια των τρομοκρατικών επιθέσεων.

Άρθρο

Η πρωθυπουργός της Βρετανίας εισέπραξε ήδη πολλές επιπλήξεις για την απόφαση της να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, οι οποίες την οδήγησαν στην απώλεια της αυτοδυναμίας – με αποτέλεσμα να αποκτήσει η χώρα μία κυβέρνηση αδύναμη και ασταθή, από ισχυρή και σταθερή, η οποία θα βοηθούσε σημαντικά τις διαπραγματεύσεις εξόδου της από την ΕΕ. 

Ακόμη να καταλάβει η ΝΔ ότι… δεν πουλάει το ευρωγερμανιλίκι;

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Φυσιογνωμιστής δεν είμαι, αλλά από τη φάτσα και μόνο του Μπαρόζο αντιλαμβάνεσαι ότι ο τύπος κυνηγάει στον αέρα ακόμη και το δίφραγκο. Αν προσθέσεις, μάλιστα, όλες τις αποχρώσες ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση, τα περίεργα ταξίδια αναψυχής με mega yachts… χορηγών, τις 22 (!) αμειβόμενες θέσεις σε διοικητικά συμβούλια διεθνών οργανισμών που κατέλαβε μετά τη λήξη της θητείας του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς και τον πρόσφατο νόμιμο αλλά καθόλου… ηθικό διορισμό του στην Goldman Sachs, η υποψία καθίσταται μαθηματική βεβαιότητα. 

Πάνω από όλα η Ελλάδα!

Ελπίζω να έχουμε συνειδητοποιήσει πια όλοι πως κανένας δεν μπορεί να είναι αξιοπρεπής και ασφαλής, εάν η πατρίδα του δεν είναι οικονομικά υγιής και εθνικά ανεξάρτητη – ενώ όχι μόνο μπορούμε να τα καταφέρουμε αλλά, επί πλέον, είμαστε σε θέση να κάνουμε τη χώρα μας μεγάλη, αρκεί να το θελήσουμε πραγματικά.

«Όταν μιλάμε για ελληνική διαφθορά, να έχουμε υπόψη μας ότι οι γαλλικές, γερμανικές, σκανδιναβικές ή άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες και επιχειρήσεις, συμμετείχαν σε αυτή τη διαφθορά. Όταν επομένως μιλάτε για ατασθαλίες, να αναφέρεσθε στις ατασθαλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνον στην Ελλάδα. Θα πρέπει να σταματήσουμε πλέον να φορτώνουμε στην Ελλάδα μια συμπεριφορά που στην ουσία είναι γενικευμένη» (Πρόεδρος Γάλλων Πρασίνων).

«Στο Μαϊάμι, αποκαλύφθηκε ότι τα κέντρα υπηρεσιών υγείας Medicare και Madicaid, απώλεσαν 60 δις $, από τα οποία σημαντικό μέρος κατευθύνθηκε σε δήθεν αγορές ακριβών φαρμάκων εναντίον HIV/AIDS – καθώς και αναπηρικών πολυθρόνων για ανύπαρκτους ασθενείς» (Economist).

Γιατί η Ελλάδα είναι πάντα εχθρός της Γερμανίας;

( Σ.Σ. : Μήπως γιατί η Γερμανία, δεν έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα, όπως έκανε με όλες τις υπόλοιπες χώρες μετά την λήξη του Β'ΠΠ ; 

Αν η Γερμανία υπογράψει αυτή την συνθήκη, θα πρέπει να αναλάβει και τις ευθύνες της σε σχέση με το κατοχικό δάνειο, τις κατοχικές αποζημιώσεις και τις καταστροφές που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα.... πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να δώσει πάνω από 600 δις ευρώ στην Ελλάδα. Οπότε εξακολουθεί να το "παίζει τρέλα" , ειδικά όταν οι τράπεζες της κόντεψαν να τιναχθούν στον αέρα το 2009 και μέσω της "ευρωπαϊκής αλληλεγγύης" που ελέγχει η ίδια, κατάφερε να μεταφέρει ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος της στην Ελλάδα. Όμως εθελοτυφλούν, αν νομίζουν ότι θα την γλιτώσουν με τα καραγκιοζλίκια και τις απατεωνιές που κάνουν. )

Του Ραφαήλ Αξιώτη 

Ένα σοβαρό ερωτηματικό πλανάται εδώ και χρόνια πάνω από την Ελλάδα της κρίσης: Γιατί η Ελλάδα είναι πάντα ο υπ’ αριθμόν ένας στόχος των Γερμανών; Μήπως τελικά δεν φταίει αποκλειστικά η οικονομία; 

Τι συμβαίνει με τα Ευρωομόλογα;

Της Παναγιώτας Μπλέτα*

Βλέποντας την Ευρωπαική Ένωση να σύρεται στη διάλυση, πρότεινε πρόσφατα η Κομισιόν τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών, την κοινή έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων (European Safe Assets) ή ευρωομολόγων, κοινή εγγύηση καταθέσεων, αλλά και αυστηρότερα δεδομένα οικονομικής σύγκλισης. Δράσεις οι οποίες εφόσον εγκριθούν, πρόκειται να υλοποιηθούν στο χρονικό διάστημα 2020 έως 2025.

Για να δούμε όμως τι είναι ακριβώς τα ευρωομόλογα;

Ρήξη ή μνημόνια στο διηνεκές

Η επίλυση του ζητήματος του χρέους είναι απολύτως καθοριστική για το μέλλον της χώρας μας, ενώ κανένα πολιτικό κόμμα από μόνο του δεν μπορεί να το διαχειριστεί – κάτι που όμως θα έπρεπε να συμβεί τώρα, αμέσως, πριν από το ξεπούλημα, πριν τις γερμανικές και ιταλικές εκλογές, καθώς επίσης πριν από τη λήξη της τρίτης δανειακής σύμβασης στα μέσα του 2018.

Ανάλυση

Ένα ερώτημα που ακούγεται συχνά είναι το ποιός φταίει για την υπερχρέωση της Ελλάδας έως το 2010 – επειδή, από το χρονικό σημείο εκείνο και μετά, η ευθύνη της καταστροφής ανήκει αποκλειστικά στις κατοχικές κυβερνήσεις της, κυρίως όμως στην πολιτική των μνημονίων (ανάλυση), με τις επόμενες χρεοκοπίες της να είναι δυστυχώς προδιαγεγραμμένες.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ στρέφουν ήδη την προσοχή μας στο 2060, δήθεν μισοαστεία, δήθεν μισοσοβαρά, για να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα και να το χωνέψουμε.

Όμως μάγκες των ΜΜΕ, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Μέχρι το 2060 μεσολαβούν 43,5 χρόνια, δηλαδή μισός αιώνας.

Τι θα γίνει λοιπόν; Θα μείνουμε σε μνημόνια μέχρι τότε ή θα αποκτήσουμε από τώρα την ελευθερία μας, το δικό μας νόμισμα και τη δική μας οικονομική ανάπτυξη;

ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ;

Έστω να δεχτούμε ότι δεν παίζει ρόλο το νόμισμα (ευρώ ή δραχμή) αυτό καθαυτό, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Δεν μπορεί όμως να μη δεχτούμε ότι παίζει καθοριστικό ρόλο το ποιος ελέγχει το νόμισμα, το ποιος αποφασίζει σχετικά με το νόμισμα. Εκεί έγκειται το πρόβλημα.

Είναι δηλαδή καλό για μας τους Έλληνες, να κρατά την κάνουλα της χρηματοδότησης και να αποφασίζει για το νόμισμα που καθορίζει τη ζωή μας ο κάθε Σόϊμπλε σήμερα και γενικά ο κάθε Γερμανός αύριο;

Το περιούσιο Έθνος και η Ελλάδα

Όλες οι χώρες πρέπει να θαυμάζουν ή να φοβούνται τη Γερμανία, η οποία θεωρεί πως είναι ένα κράτος εκλεκτό και παράδειγμα προς μίμηση – ενώ η κυβέρνηση της έχει στόχο να ισοπεδώσει κυριολεκτικά τη χώρα μας, υποτάσσοντας σταδιακά όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις της, κυρίως όμως τους Πολίτες της.

«Πριν από μία περίπου εβδομάδα, μετά την επίσκεψη του κ. Trump στην Ευρώπη και την παράλογη επιμονή του να τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσε στους Πολίτες των Η.Π.Α., η Γερμανία έχει αναδειχθεί σε μία δύναμη που θέλει να προστατεύσει την ειρήνη στον πλανήτη – έχοντας την πεποίθηση πως έχουν ξεχάσει όλοι την ιστορία της που μοιάζει περισσότερο με ποινικό μητρώο. Στα πλαίσια αυτά, αφού η καγκελάριος ανακοίνωσε μιλώντας σε οπαδούς του κόμματος της την αμυντική ανεξαρτησία της χώρας της, το βερολινέζικο κατεστημένο πλημμύρισε τη Γερμανία με προτάσεις αντιμετώπισης του νέου εχθρού του Έθνους: των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Η ησυχία πριν από τη μεγάλη καταιγίδα

Το μέλλον του πλανήτη στους επόμενους μήνες ίσως δεν κριθεί από την Ευρώπη, τις Η.Π.Α., τον Καναδά, την Αυστραλία ή την Ιαπωνία – αλλά από την Κίνα, η οποία προκάλεσε ήδη δύο σεισμούς στις παγκόσμιες χρηματαγορές τα προηγούμενα χρόνια: τον Αύγουστο του 2015 και τον Ιανουάριο του 2016

Ανάλυση 

Στις αρχές του 2000 ο μεγάλος ασθενής της Ευρωζώνης ήταν η Γερμανία, η οικονομία της οποίας αδυνατούσε να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αυξάνεται επικίνδυνα η ανεργία – κάτι που προσπάθησε να αντιμετωπίσει η ΕΚΤ αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα κράτη, με τη μείωση των βασικών επιτοκίων στο 2% (ανάλυση). 

Μέσω πυραμίδας το Βερολίνο κυριαρχεί στην ΕΕ

Είναι κοινός τόπος ότι τα τελευταία χρόνια, δια της διολισθήσεως, η ΕΕ έχει αποκτήσει αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμοντέρνες αποικίες, όπως η Ελλάδα. Η οικονομική κρίση διευκόλυνε και επιτάχυνε αυτή την εξέλιξη, αλλά ταυτοχρόνως έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιφάσεις και όξυνε τις αντιθέσεις. 

Στο υπόστρωμα της μείωσης των εισοδημάτων και της περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων, ήλθαν να προστεθούν οι κοινωνικές παρενέργειες από το προσφυγικό-μεταναστευτικό κύμα και την ισλαμική τρομοκρατία. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθεί μία μεγαλύτερη ή μικρότερη εκλογική εξέγερση των μικρομεσαίων στρωμάτων στην Ευρώπη. 

Χάρτης του 1990 αποκαλύπτει τη νέα Ευρώπη – Βρετανία και Ελλάδα είναι εκτός

«Η Γερμανική αυτή επιλογή επιβεβαίωσε τους αρχικούς δυτικούς φόβους περί της προσπάθειας γερμανικών κύκλων συγκρότησης ενός νέου Ράϊχ στο οποίο θα συμμετείχαν οι υποδουλωμένες οικονομικά Ευρωπαϊκές χώρες και θα αμφισβητούσε την Αμερικανική και Ρωσική παγκόσμια κυριαρχία». 

Η αρχή του τέλους ήταν προδιαγεγραμμένη για τις Γερμανικές επιδιώξεις, αν και αργή, εφόσον η ΗΠΑ χρειάζονταν (και χρειάζονται ακόμα) τη Γερμανία προκειμένου να επιτύχουν άμεσους μελλοντικούς παγκόσμιους σχεδιασμούς τους. 

Η νέα γερμανική απειλή

Εικόνα: Checkpoint Charlie στο δυτικό Βερολίνο

Η πρωσική κυβέρνηση θεωρεί πως οι συνθήκες είναι κατάλληλες για μία ιστορική αλλαγή: για την κατάκτηση της ηγεμονίας της Ευρώπης, παράλληλα με την ανεξαρτητοποίηση της από τις Η.Π.Α. – η τραγική οικονομική κατάσταση του φτωχότερου 40% των γερμανών Πολιτών, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης.

«Ένα από τα κυριότερα καθήκοντα του ΝΑΤΟ όταν ιδρύθηκε μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν να δεσμεύσει τη Γερμανία σε ένα διεθνές πλαίσιο, το οποίο θα την εμπόδιζε να αποτελέσει ξανά μία απειλή για την ειρήνη στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα λόγια του πρώτου γραμματέα της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας, «το ΝΑΤΟ θα φρόντιζε να διατηρήσει τους Ρώσους έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω». Τώρα η Merkel δημιουργεί την εντύπωση πως οι Αμερικανοί δεν είναι πραγματικά μέσα, επί πλέον πως η Γερμανία και η Ευρώπη θα διαδραματίσουν έναν πολύ σημαντικό και ανεξάρτητο ρόλο, από αυτόν τα τελευταία 70 χρόνια» (Washington Post 28.05.12, πηγή).

Γεωπολιτικές και εθνικές εξελίξεις

Δεν είναι απίθανο να διαμοιρασθεί η Ευρώπη μεταξύ των Η.Π.Α., της Κίνας και της Ρωσίας, στα πλαίσια ενός τριπολικού πλανήτη – ενώ η Ελλάδα πρέπει να πάρει τη μοίρα της στα δικά της χέρια, όπως πρότεινε η καγκελάριος για την ΕΕ, προτού είναι πολύ αργά.

«Οι εποχές κατά τις οποίες ήμασταν σε θέση να βασιζόμαστε ολοκληρωτικά σε άλλους, έχουν κάνει ένα βήμα προς το παρελθόν….Εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάρουμε τη μοίρα μας πραγματικά στα δικά μας χέρια…Πρέπει φυσικά να παραμείνουμε φίλοι με τις Η.Π.Α. και με τη Μ. Βρετανία, αλλά οφείλουμε να γνωρίζουμε πως θα πρέπει να αγωνιζόμαστε μόνοι μας για τη μοίρα μας» (A. Merkel, πηγή).

Οι Ηθικοί Αυτουργοί

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Ο Alan Greenspan ήταν από το 1987 έως το 2006 ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED). Ήταν ο άνθρωπος που επέβαλε στον κόσμο την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ο άνθρωπος που εισηγήθηκε και πέτυχε την κατάργηση κάθε κανονισμού στη λειτουργία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, ο άνθρωπος που υπέδειξε στα πανεπιστήμια να διδάσκουν τους φοιτητές ότι οι ελεύθερες αγορές πάντα τιμολογούν σωστά οτιδήποτε τιμολογείται, είναι ο άνθρωπος που έπεισε ότι οι κρίσεις είναι παρελθόν για τον καπιταλισμό, και τέλος είναι ο άνθρωπος που έκανε τον Πρόεδρο Bill Clinton να πει την διάσημη φράση τότε (1996) ότι ‘η εποχή των μεγάλων κυβερνήσεων τελείωσε’. Όλα τα παραπάνω, συμφώνα με τον Alan Greenspan πατέρα σου σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, θα μας οδηγούσαν στην ανάπτυξη και στην καθολική ευημερία.

Το τέλος της χίμαιρας

Σχηματίζονται σταδιακά δύο αντίπαλα στρατόπεδα: από τη μία πλευρά με συμμάχους τις Η.Π.Α. και τη Ρωσία, όπου ασφαλώς θα προστεθούν η Ιαπωνία και η Βρετανία, ενώ από την άλλη τη Γερμανία με την Κίνα – κάτι καθόλου ευχάριστο για την παγκόσμια ειρήνη.

«Είτε η ανθρωπότητα θα τελειώσει τους πολέμους, είτε ο πόλεμος θα αποτελειώσει την ανθρωπότητα» (J.F. Kennedy).

Άρθρο 

Το ξεκίνημα της χιλιετηρίδας είχε χαρακτηρισθεί από μία χιμαιρική συνεργασία μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών – δύο αντίπαλων μεγάλων δυνάμεων που ήταν μεν ιδεολογικά αντίθετες, αλλά τα οικονομικά τους συμφέροντα επέβαλλαν τη συνεργασία, χωρίς να έχει προηγηθεί μία τυπική συμφωνία. 

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΟΪΜΠΛΕ…

Όσο η προσοχή μας εστιάζεται (με την έντεχνη συστημική προπαγάνδα) πάνω στον Σόϊμπλε, που παίζει το ρόλο του «κακού», βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος.

Ο Σόϊμπλε δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα εάν προηγουμένως δεν το έχει εγκρίνει η καγκελάριος Μέρκελ.

Και η Μέρκελ δεν μπορεί να είναι αντίθετη με τη γερμανική ολιγαρχία.

Το νούμερο ένα εθνικό ζήτημα

Πρόκειται για το υπέρογκο δημόσιο χρέος, αφού από αυτό εξαρτάται η ασφάλεια της πατρίδας μας, η εδαφική της ακεραιότητα, η άμυνα, η παιδεία, η υγεία, η επιβίωση και το μέλλον των παιδιών μας – ενώ σε αυτό οφείλονται όλα τα δεινά μας, κυρίως η σχεδιαζόμενη ληστεία της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας

«Οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί» (The Germans are bad, very bad – D. Trump, πηγή).

Ανάλυση

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, έτσι όπως έχει εκτοξευθεί στα ύψη από την πολιτική των μνημονίων που μας επιβλήθηκε, είναι το νούμερο ένα πρόβλημα μας – αφού σε αυτό οφείλεται η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, η εποπτεία των πιστωτών με την εγκατάσταση κατοχικών κυβερνήσεων, ο διεθνής εξευτελισμός μας, η καταρράκωση της αξιοπρέπειας και ο εκμηδενισμός της εθνικής μας υπερηφάνειας.

Το σενάριο της ονομαστικής διαγραφής χρέους

Η Ελλάδα είναι σήμερα η φθηνότερη χώρα στον πλανήτη, με πολύ καλές υποδομές, με σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και με εξαιρετικές μελλοντικές προοπτικές – οπότε το ελληνικό οικονομικό θαύμα θα συμβεί νομοτελειακά: το θέμα λοιπόν δεν είναι το εάν θα συμβεί, αλλά το ποιόν θα ωφελήσει.

«Η Ελλάδα πλήρωσε πολλαπλάσια τα λάθη της, πληρώνοντας επί πλέον τα τεράστια σφάλματα των πιστωτών της – οπότε τα μέτρα πρέπει να καταργηθούν, η Τρόικα να εκδιωχθεί αμέσως, καθώς επίσης να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους, με κάθε κόστος και με κάθε θυσία«.