Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος

Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών

Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης 

Το 1990 η επιστημονική επιθεώρηση ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ εξέδωσε ένα τεύχος-αφιέρωμα στα ελληνοτουρκικά, με θέμα: «Οι τουρκικές προθέσεις και οι ελληνικές αυταπάτες». Σε αυτό διαπρεπείς διπλωμάτες και επιστήμονες υποστήριζαν ότι η Τουρκία είναι ένα επεκτατικό και αναθεωρητικό κράτος, επιδιώκει την μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη και αποδίδει σημασία μόνον στους συσχετισμούς ισχύος και όχι στο διεθνές δίκαιο. Οπότε η Ελλάδα θα πρέπει να οργανώσει στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της σε ρεαλιστική βάση, αντί να θεωρεί ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ή το διεθνές δίκαιο θα «εξημερώσουν» και θα αναχαιτίσουν από μόνα τους την γειτονική χώρα.

Σκάνδαλο Siemens: Παραγράφηκε το αδίκημα της δωροδοκίας με το νέο Ποινικό Κώδικα!

( John.k : Αφού η κ. Μέρκελ δεν θέλει .... να εμπλέκετε Γερμανική εταιρία σε σκάνδαλο .... πάνω από όλα , τιμιότης .... )

Παραγράφηκε το αδίκημα της παθητικής και ενεργητικής δωροδοκίας για τους κατηγορούμενους στο σκάνδαλο της Siemens με τις διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! 

Έτσι η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Ελένη Σκεπαρνιά υποστήριξε σήμερα με συμπληρωματική αγόρευσή της ότι το αδίκημα της δωροδοκίας έχει εξαλειφθεί λόγω παραγραφής καθώς με διάταξη στο νέο Ποινικό Κώδικα ο υπάλληλος του ΟΤΕ δεν είναι πλέον δημόσιος υπάλληλος. 

Γιατί δεν ονομάζουμε αμέσως την ΕΕ γερμανική Ευρώπη;

Η ήπειρος μας έχει μεταλλαχθεί σε ένα είδος τέταρτου Ράιχ που επιτεύχθηκε με οικονομικά όπλα αυτή τη φορά και που δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί στη συνέχεια. Εν προκειμένω, οι πλέον ανήσυχοι για αυτές τις εξελίξεις είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί Πολίτες – οι οποίοι έχουν υποφέρει τα πάνδεινα στο παρελθόν, υπό την κυριαρχία της βιομηχανικής τους ελίτ. Στα πλαίσια αυτά, το επόμενο μεγάλο δράμα θα βιωθεί όταν ξεσπάσει η αναμενόμενη κρίση, η οποία θα βρει κράτη, κεντρικές τράπεζες, εμπορικές τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά χωρίς όπλα και βυθισμένους στα χρέη – ενώ ειδικά η Ευρωζώνη δεν έχει δημιουργήσει ακόμη έναν αποτελεσματικό μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων, ούτε φυσικά ανάκτησης της χαμένης ανταγωνιστικότητας πολλών μελών της.

Οι πόλεμοι των ελίτ

Ο «μισός κανόνας του χρυσού» που υιοθετήθηκε το 1922, κατά τον οποίο μόνο η Μ. Βρετανία και οι Η.Π.Α. όφειλαν να έχουν αντίκρισμα σε χρυσό, όσον αφορά τα νομίσματα τους απέτυχε – ενώ μεταξύ των ετών 1920 και 1930 αυξήθηκε το μίσος εναντίον των τραπεζών, καθώς επίσης των ιδιοκτητών τους. Οι άνθρωποι, άνεργοι και πεινασμένοι, ήθελαν να αποκτήσουν ξανά τα κράτη τον έλεγχο των νομισμάτων τους, τον οποίο είχαν παραδώσει ανόητα στις τράπεζες – με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η εξουσία του καρτέλ. Ακολούθησε το κραχ του 1929, η Μεγάλη Ύφεση και ένας ακόμη παγκόσμιος πόλεμος.

Η γερμανική σχιζοφρένεια

Η Γερμανία, η οποία είναι ο εχθρός τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης, προφανώς διεστραμμένη λόγω των τραυματικών εμπειριών της από το παρελθόν, οπότε χωρίς ουσιαστικά να το θέλει, προσπαθεί να μας υποτάξει με τη βοήθεια της άσκησης τρομοκρατίας – κατά κάποιον τρόπο όπως οι ναζί στο παρελθόν, οι οποίοι είχαν τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες τόσο από την ήττα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, όσο και από το μεσοδιάστημα. Από την άλλη πλευρά, επειδή πιστεύουμε πως το πρόβλημα δεν είναι ούτε η ΕΕ, ούτε το ευρώ, αλλά η γερμανική Ευρώπη και το γερμανικό ευρώ, έχουμε την άποψη πως πρέπει μεν να ψηφίσουμε για τις Ευρωεκλογές, αλλά σε καμία περίπτωση εκείνα τα κόμματα που δεν έχουν αντιδράσει στη μετατροπή της ηπείρου μας σε γερμανική.

Ο πόλεμος της 4ης γενιάς και τα ψευδή παραδείγματα

Χωρίς να το παίρνετε καθόλου είδηση, χωρίς να το νοιώθετε ή να το συνειδητοποιείτε, η θέληση σας καταλαμβάνεται από αόρατες κατοχικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν διεξάγονται σε μακρινούς τόπους, αλλά μέσα στο ίδιο σας το κεφάλι. Δεν πρόκειται πλέον για έναν πόλεμο με στόχο τη στρατιωτική κατάκτηση κάποιων περιοχών, αλλά για έναν πόλεμο που έχει αντικείμενο την κατάκτηση του εγκεφάλου σας – για μάχες που εσείς οι ίδιοι ως άτομα, όπου και αν βρίσκεσθε, αποτελείτε τον κύριο στόχο.

«Ο μεγαλύτερος εχθρός όλων εκείνων των προσπαθειών που έχουν στόχο την αλλαγή των ανθρώπινων συνηθειών είναι η αδράνεια. Ο πολιτισμός και η εξέλιξη περιορίζονται ή εμποδίζονται από την αδράνεια (E. Bernays, Εβραίος στην καταγωγή και πατέρας της σύγχρονης προπαγάνδας). Στα πλαίσια αυτά, ο πόλεμος έχει στόχο τη βίαιη μεταβολή της αδράνειας του πολιτισμού – ενώ αλλάζει δυναμικά την κατεύθυνση του, με έναν τρόπο όμως που ωφελεί αυτούς που σχεδιάζουν τις συγκρούσεις».

Οι γερμανικές Ευρωεκλογές

Οι Γερμανοί θέλουν να καταλάβουν όλες τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπου τους λείπουν ακόμη μόνο η προεδρία της Κομισιόν και της ΕΚΤ – κάτι που πιθανότατα θα επιτύχουν εντός του 2019, μετατρέποντας πλέον ολοσχερώς την Ευρώπη σε μία δική τους αυτοκρατορία και τα κράτη της σε αποικίες τους.

Ανάλυση 

Τα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν ειδικό πρόγραμμα για τις Ευρωεκλογές – εύλογα, αφού δεν έχουν καμία σχέση με τις εθνικές, ενώ στην ΕΕ αποφασίζονται περίπου το 80% των νόμων που ισχύουν για όλες τις χώρες. Στα πλαίσια αυτά, έχουν ενδιαφέρον το επί μέρους πρόγραμμα της δεξιάς «CDU/CSU», καθώς επίσης οι απόψεις και τα συνθήματα των βασικών γερμανικών κομμάτων, τα οποία είναι τα εξής: 

Η χρηματοπιστωτική καταστολή

Εάν η διαδικασία συνεχισθεί ως έχει, χωρίς να επιδιωχθεί μία συμφωνία μείωσης των χρεών παγκοσμίως, αφενός μεν η Δημοκρατία θα αποτελέσει παρελθόν, αφετέρου θα προκληθούν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις – οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει από τη Γαλλία.

«Όταν η μεσαία τάξη μίας χώρας ευημερεί, ενώ η κατώτερη (πάντοτε με εισοδηματικά κριτήρια) δεν δυσκολεύεται να επιβιώσει, τότε το πολίτευμα που επιλέγεται είναι συνήθως ο φιλελευθερισμός –με περισσότερο ή λιγότερο κοινωνικό πρόσωπο, ανάλογα με τις κοινωνικές ευαισθησίες και τον παραγόμενο πλούτο, σε καθεστώς Δημοκρατίας. Χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Σουηδία κοκ. επιβεβαίωναν έως πρόσφατα τον κανόνα – είτε επιλέγοντας συντηρητικά, είτε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με κριτήριο το δικαιότερο μοίρασμα του πλούτου, μεταξύ άλλων μέσω της ποιότητας του κράτους προνοίας. 

Το μέλλον της Γερμανίας

Το οικονομικό μοντέλο της χώρας πλησιάζει στη δύση του, ενώ ο κατήφορος της θα επιταχυνθεί από την προβλεπόμενη παγκόσμια ύφεση, από τους ενδεχόμενους δασμούς των Η.Π.Α., από το BREXIT, καθώς επίσης από την παραμονή ή μη της Ιταλίας στο ευρώ – όπου ασφαλώς η παραμονή της θα τη μετατρέψει σε γερμανική αποικία αντίστοιχη της Ελλάδας, παράλληλα με τη Γαλλία, την Ισπανία κοκ.

Ανάλυση 

Παραδόξως οι δύο χώρες που αναμίχθηκαν επιθετικά στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία και η Ιαπωνία, στη συνέχεια αναπτύχθηκαν ξανά με επιθετικό τρόπο – αυτή τη φορά οικονομικό, εις βάρος των υπολοίπων. Πρώτη η Ιαπωνία, η οποία όμως μετά το «χαστούκι» των Η.Π.Α. (ραγδαία ανατίμηση του γεν, σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων και του χρηματιστηρίου), μείωσε αναγκαστικά τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της – αν και στη συνέχεια τα αύξησε ξανά, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό (γύρω στο +4%). 

Ελλάδα και προστάτες… Πολιτική κανονιοφόρων, αποκλεισμοί, πείνα, εξευτελισμοί

Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, οι μεγάλες δυνάμεις επενέβησαν και πάλι, επιλέγοντας τον μονάρχη της Ελλάδας, τον πολιτικά ακίνδυνο πρίγκιπα της Βαυαρίας, Όθωνα. Από το 1832 που ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα, ο Όθωνας επιχείρησε να ισορροπήσει μεταξύ των πολιτικών των τριών, κυρίως, «προστάτιδων» δυνάμεων, εκμεταλλευόμενος τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και βασιζόμενος στα εν Ελλάδι ενεργούμενα των δυνάμεων αυτών, τους εκπροσώπους των τριών ξενικών κομμάτων.

Το μέλλον του πλανήτη

Εάν η παγκόσμια δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου καταφέρει τελικά να κερδίσει τον πόλεμο εναντίον της συνείδησης μας, κάτι εξαιρετικά πιθανό, τότε θα έλθει το οριστικό τέλος του Διαφωτισμού και των δημοκρατικών ιδεολογιών. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει κάτι εντελώς διεστραμμένο: n ζούγκλα, στην οποία θα κερδίζει πάντοτε ο ισχυρότερος.

Ανάλυση

Σε διεθνές επίπεδο προφανώς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τεκμηριωμένα τους πολυεθνικούς ομίλους, για την έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής ή να τους θεωρήσει υπεύθυνους για τις συνεχείς αποτυχίες των κυβερνήσεων – οι οποίες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με την αποστολή τους για πολλές διαφορετικές αιτίες, όπως είναι η ανικανότητα, η ανεπάρκεια, η πολιτική διαφθορά, η διαπλοκή, η αμετροέπεια, η ιδιοτέλεια κοκ. 

Μ.Θεοδωράκης: «Η κυβέρνηση είναι τυφλό όργανο του ΝΑΤΟ, δεν εκπροσωπεί τον λαό, γι' αυτό δεν προχώρησε σε δημοψήφισμα»

Σε νέα παρέμβαση προχωρά ο Μίκης Θεοδωράκης κατηγορώντας την κυβέρνηση ως «τυφλό όργανο του ΝΑΤΟ δεν εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, γι' αυτό και δεν προχώρησε σε δημοψήφισμα» με αφορμή την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών με 153 ψήφους στην Βουλή.

Αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι χρησιμοποιείται η Ελλάδα από τους ξένους ως βάση εξόντωση της Ρωσίας και του ρωσικού λαού!

«Βλέπω ένα μέρος από τους απόγονους των συντρόφων και των συναγωνιστών μου να δέχονται να γίνει η χώρα μας βάση για την εξόντωση της Ρωσίας. Και επιπλέον να βοηθούν να καταστούν τα Σκόπια βάση θανάτου για την εξόντωση του ρωσικού λαού».

Η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζεται

Το μέλλον της Ευρωζώνης και της ΕΕ θα κριθεί από τη Γαλλία – η οποία είτε θα υιοθετήσει την εσωτερική υποτίμηση καταπνίγοντας την εξέγερση των κίτρινων γιλέκων που όμως θα βυθίσει την Ευρώπη σε μία χρόνια ύφεση, ανάλογη της Ιαπωνικής, συνοδευόμενη από μαζικές χρεοκοπίες, είτε δεν θα τα καταφέρει.

«Εάν η Γερμανία συνεχίσει να φέρεται όπως στο παρελθόν, θα οδηγηθούμε στο εξής δίλημμα: είτε η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία θα εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη, θα υποτιμήσουν το νόμισμα τους και θα εξαφανίσουν με μία κίνηση τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που εξασφάλισε εις βάρος τους η Γερμανία, είτε θα ακολουθήσουν την ίδια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης – με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ευρωζώνη σε μία «χρόνια ύφεση», ανάλογη της Ιαπωνικής». 

Η οικονομική αποικιοκρατία

Πώς η μεγαλύτερη παραγωγική μηχανή του πλανήτη, η Κίνα, μετατρέπει τα κράτη της Αφρικής σε αποικίες της – όταν κάτι ανάλογο συμβαίνει με τη αντίστοιχη παραγωγική μηχανή της Ευρώπης, με τη Γερμανία, στην οικονομική κατοχή της οποίας βρίσκονται ήδη η Ελλάδα, η Πορτογαλία κοκ.

Ανάλυση 

Η μετατροπή κρατών σε αποικίες με οικονομικά όπλα στην Ευρώπη διενεργείται από την παραγωγική μηχανή της, από τη Γερμανία – όπου πολλοί από όσους τάσσονταν υπέρ της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπως εμείς, εύλογα αντιδρούν πλέον, επειδή είναι αντίθετοι με τη γερμανική πια ΕΕ και με το γερμανικό ευρώ. Μπορεί δηλαδή να αναγνωρίζουμε τα πλεονεκτήματα μίας ενωμένης Ευρώπης με ένα κοινό νόμισμα για την ειρήνη και την ευημερία, αλλά κανένας δεν θέλει να είναι υποδουλωμένος στη Γερμανία – εκτός από εκείνους που αποτελούν ήδη υποχείρια της και έμμισθους υπηρέτες της, όπως είναι ορισμένα κόμματα και πολιτικοί.

Η γερμανική ΕΕ, ο ESM και η απειλή της δραχμής

Ενώ έχουν τοποθετηθεί ήδη στο στόχαστρο η Γαλλία και η Ιταλία, δεν φαίνεται δυστυχώς να συνειδητοποιεί κανένας πού οδηγείται η πατρίδα μας και η Ευρώπη, από τους μελανούς χιτώνες που την έχουν ήδη καταλάβει – αυτή τη φορά με οικονομικά όπλα.

«Πρέπει να σας συγχαρώ για το κουράγιο σας. Αν πιστεύετε κάποια από τα πράγματα που έχουν γραφτεί ή ακουστεί για τις απόψεις μου σχετικά με την Ευρώπη, είναι σαν να καλέσατε τον Genghis Khan να σας μιλήσει για τις αρετές της ειρηνικής συνύπαρξης. 

Το ευρώ ως φυλακή κρατών

Η Γερμανία ρισκάρει τα πάντα υιοθετώντας το γνωστό «ή όλα ή τίποτα», όπως ακριβώς όταν κήρυξε το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – ενώ πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό της εξωτερικής της πολιτικής των τελευταίων 150 ετών, με το οποίο κέρδιζε μεν πάντοτε όλες τις μάχες, αλλά έχανε τον πόλεμο.

Ανάλυση 

Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν φυλακές μόνο για ανθρώπους, ως τιμωρία για τις εγκληματικές τους πράξεις. Όπως φαίνεται όμως, υπάρχουν εξελίξεις στον τομέα, με τη δημιουργία μίας φυλακής για κράτη – τα οποία κατηγορούνται για εγκληματική συμπεριφορά από έναν και μόνο αυστηρό δικαστή: από τη Γερμανία που νομίζει πως της ανήκει αυτό το δικαίωμα. 

Η υφαρπαγή του ευρώ από το 4ο Ράιχ

Έχουμε φτάσει ήδη στο σημείο όπου η ΕΚΤ, η Γερμανία ουσιαστικά που την ελέγχει, είναι πια σε θέση να αποφασίσει ποιό κράτος θα παραμείνει στη γερμανική Ευρωζώνη και ποιο μπορεί να φύγει ή/και να εκδιωχθεί – χωρίς τον κίνδυνο κατάρρευσης του κοινού νομίσματος, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αγορών.

Ανάλυση 

Ανέκαθεν οι χώρες εγκατέλειπαν μία νομισματική ένωση, όταν ήταν αδύνατον πλέον να επιλύσουν τα προβλήματα τους εντός της – κάτι που σύντομα θα ανακαλύψει η Ελλάδα, μετά την εγκληματική διαχείριση της κρίσης που ξεκίνησε το 2009, από όλες τις κυβερνήσεις της (η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Λιθουανία και η Φινλανδία, όπου σχεδόν το 20% του χρέους τους εάν όχι παραπάνω βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ, είναι επίσης σε δύσκολη θέση – ενώ η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Γαλλία, ίσως βρεθούν σύντομα στην ίδια κατάσταση).

Η μάχη για την ηγεμονία του πλανήτη

Όταν η Κίνα αντιμετωπίζει αδιέξοδα στον εμπορικό πόλεμο που της έχουν κηρύξει οι Η.Π.Α., δραστηριοποιείται έμμεσα η Ρωσία – ενώ η Γερμανία προσπαθεί να συμβαδίσει μέσω της ΕΕ, όπως με το πρόσφατο θηριώδες πρόστιμο στη Google, ύψους 4,34 δις $.

Ανάλυση 

Παρά το ότι φαίνεται πως οι σχέσεις των προέδρων Trump και Putin βελτιώνονται, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών η Ρωσία μείωσε δραστικά και απότομα τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε ομόλογα της υπερδύναμης – από 100 δις $ στα 15 δις $, εντός του 2018 (γαλάζια καμπύλη στο γράφημα). Μία τόσο μεγάλη μείωση δεν έχει συμβεί ποτέ – ούτε καν στα τέλη του 2014, όπου η ρωσική κεντρική τράπεζα, λόγω της κρίσης της Κριμαίας, προσπάθησε να σταματήσει την κατάρρευση του ρουβλίου, επεμβαίνοντας στις αγορές συναλλάγματος και πουλώντας μαζικά δολάρια. 

Δολάριο, η μάχη της Σαουδικής Αραβίας

Ο γεωπολιτικός σεισμός που προκάλεσε η επίσκεψη του Σαουδάραβα βασιλιά στη Ρωσία, ιδίως οι επενδύσεις ύψους 10 δις $ που συμφώνησε και η αγορά των S-400, σηματοδοτεί την αρχή του τέλους των πετροδολαρίων – όπου οι Η.Π.Α, εάν χάσουν τον πόλεμο στη Μ. Ανατολή, θα απολέσουν την ηγεμονία τους από την Κίνα.

«Όποια πετρελαιοπαραγωγός χώρα θέλησε να παρακάμψει το δολάριο, χρησιμοποιώντας άλλο νόμισμα, όπως το Ιράκ υπό τον Σ. Χουσεΐν, ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε ευρώ, οδηγήθηκε στην καταστροφή – ενώ από την αποκάλυψη των μηνυμάτων της κυρίας Clinton εκ μέρους των Wiki Leaks γνωρίζουμε πως η ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη από τις Η.Π.Α. και τη Γαλλία οφειλόταν στην πρόθεση του να μη σεβαστεί το σύστημα των πετροδολαρίων, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης για να στηρίξει ένα παναφρικανικό νόμισμα (περί τα 4,6 εκ. ουγγιές χρυσού εξαφανίσθηκαν μετά το θάνατο του Καντάφι)».

Το ΟΧΙ του Σόιμπλε

Αφού ο Macron δρομολόγησε τις μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, υποσχόμενος τη μεγαλύτερη συνοχή της Ευρώπης με έναν κεντρικό προϋπολογισμό και με έναν κοινό υπουργό οικονομικών, εισέπραξε την άρνηση του Γερμανού – ο οποίος μένει σταθερός στην πρόθεση του για τη μετατροπή της ηπείρου μας στο 4ο Ράιχ.

«Ενώ εμείς στην Ελλάδα συζητάμε σκόπιμα αποπροσανατολισμένοι για την αλλαγή φύλου εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης στην ιστορία μας, με τον πληθυσμό μας να μειώνεται σταθερά μετά την κρίση, ο κ. Σόιμπλε πλησιάζει όλο και περισσότερο το στόχο του – ο οποίος φυσικά δεν εξαρτάται από την παραμονή του ή μη στο υπουργείο οικονομικών της χώρας του, αφού η γερμανική πολιτική δεν αλλάζει από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.