Πώς από τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) ήρθε η Συνθήκη της Λωζάνης (1923);

Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αμέσως μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου , ο Ελευθέριος Βενιζέλος , εν όψει της υπογραφής συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, με μια σειρά από ταξίδια και προσωπικές επαφές στο εξωτερικό , προσπάθησε και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό , την ικανοποίηση των ελληνικών αιτημάτων. Οι νικητές Σύμμαχοι , αποφάσισαν η καθεμία από τις ηττημένες χώρες να υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης . Τελευταία υπογράφτηκε η συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία . Οι συνομιλίες έγιναν στις Σέβρες (Sevr) , προάστιο του Παρισιού και η υπογραφή της συνθήκης έγινε 22 μήνες μετά τη λήξη του πολέμου, στις 28 Ιουλίου 1920. Στη διάσκεψη μετείχαν 18 χώρες . Επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Από οθωμανικής πλευράς , υπέγραψαν ο γερουσιαστής στρατηγός Χαμδί πασά, ο γερουσιαστής Ρίζα Τεβφίκ Μπέης και ο Ρεσάτ Ναλίς Μπέης . Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Der Spiegel: Τα διδάγματα του 1919 για το 2019

Der Spiegel: Τα διδάγματα του 1919 για το 2019

Το 1919 ήταν μία τις μεγάλες, σημαντικές χρονιές της παγκόσμιας ιστορίας, ακόμα κι αν δεν συγκαταλέγεται στις ιστορικές χρονολογίες όπως το 1789 ή το 1945. Είχε μόλις τελειώσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η παγκόσμια τάξη είχε καταρρεύσει.

Τέσσερις μεγάλες αυτοκρατορίες είχαν εξαφανιστεί: Η Γερμανική Αυτοκρατορία, η Αυστρο-Ουγγαρία, η Τσαρική Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο παλιός κόσμος ήταν σε ερείπια, αλλά παράλληλα νέες, μεγάλες ελπίδες φύτρωναν: Οι μπολσεβίκοι στη Ρωσία είχαν διατυπώσει μια νέα μαγική λέξη: το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Οι λαοί πρέπει να αποφασίζουν για τον εαυτό τους, σε ποιο κράτος επιθυμούν να ζήσουν.

Η Μεσόγειος απειλεί με παγκόσμιο κραχ τις αγορές – Τουρκία λόγω λίρας, Ιταλία λόγω ομολόγων, Τυνησία λόγω ΔΝΤ και Ελλάδα λόγω ασυνέπειας.

Δέκα χρόνια από την τελευταία κρίση που συγκλόνισε τον κόσμο είναι πολλά στην οικονομική ιστορία… και όλοι ετοιμάζονται για την επόμενη κρίση. Και αυτή μάλλον θα πυροδοτηθεί από τη γειτονιά μας… τη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα βρισκόταν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης από την πρώτη στιγμή.

Μάλιστα κάποια στιγμή η χώρα πιθανότατα θα γινόταν η θρυαλλίδα της διάλυσης της Ευρωζώνης όπως την ξέρουμε σήμερα.

Γιατί δεν θα γίνει ελάφρυνση του χρέους

Του Διονύση Χιόνη

Δεν είναι μόνο οι καταστατικές συνθήκες της Ευρωζώνης και οι ιδρυτικές πράξεις της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και του ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) αλλά και τα εγγενή προβλήματα της ΕΕ που δεν μας επιτρέπουν να περιμένουμε πολλά πράγματα από τις συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους. Είναι να απορεί κανείς πώς σε μια οικονομική ένωση ευρωπαϊκών κρατών δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την διαχείριση κρίσεων χρέους. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης είναι η adhoc διαμόρφωση των πολιτικών. 

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η διαχείριση του ελληνικού χρέους από το 2011 και εντεύθεν όπου η ευρωπαϊκή πολιτική βάδιζε σύμφωνα με την ελληνική ρήση βλέποντας και κάνοντας. Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την ενσωμάτωση των κατάλληλων πολιτικών αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας-μέλους.

ΠΕΡΙ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ

Το δικό μας πολιτικό σύστημα κρατάει ένα κομμάτι χαρτί μιας παλιάς συνθήκης με κάποιες υπογραφές πολιτικών που έχουν αποβιώσει εδώ και εκατό χρόνια και το επισείει αυτό το χαρτί ως προστατευτική ασπίδα έναντι των Τούρκων.

Φυσικά δεν έχει κάτι άλλο καλύτερο να κάνει και καλώς πράττει πλέον. Το γνωρίζει όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά μάλλον παριστάνει πως δεν το γνωρίζει, ότι οποιαδήποτε συνθήκη εξακολουθεί να ισχύει μόνο όσο ο ισχυρός της συνθήκης θέλει να ισχύει. Μόλις ο ισχυρός της συνθήκης αρχίσει να την αμφισβητεί, τότε απλά δεν υπάρχει συνθήκη. 

Αυτά Τα Νησιά Πήραμε Από Τους Ιταλούς – Τι Δείχνουν ΧΑΡΤΕΣ Του 1929. ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ 20 ΝΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Τα Δωδεκάνησα είχαν περάσει στην στυγνή Ιταλική Κατοχή το 1912 ως το 1947, που αποδόθηκαν από τους Συμμάχους πανηγυρικά στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδας, νικήτριας της Ιταλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων στις 10-2-1947! 

Συγκεκριμένα στο άρθρο 14, παράγραφος 1, αναφέρεται ρητά:

«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον,Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας»!

Πώς από τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) ήρθε η Συνθήκη της Λωζάνης (1923);

Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αμέσως μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου , ο Ελευθέριος Βενιζέλος , εν όψει της υπογραφής συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, με μια σειρά από ταξίδια και προσωπικές επαφές στο εξωτερικό , προσπάθησε και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό , την ικανοποίηση των ελληνικών αιτημάτων. Οι νικητές Σύμμαχοι , αποφάσισαν η καθεμία από τις ηττημένες χώρες να υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης . Τελευταία υπογράφτηκε η συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία . Οι συνομιλίες έγιναν στις Σέβρες (Sevr) , προάστιο του Παρισιού και η υπογραφή της συνθήκης έγινε 22 μήνες μετά τη λήξη του πολέμου, στις 28 Ιουλίου 1920. Στη διάσκεψη μετείχαν 18 χώρες . Επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Από οθωμανικής πλευράς , υπέγραψαν ο γερουσιαστής στρατηγός Χαμδί πασά, ο γερουσιαστής Ρίζα Τεβφίκ Μπέης και ο Ρεσάτ Ναλίς Μπέης . Η Συνθήκη των Σεβρών , σήμανε τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ Άρθρο 104 παρ. 1

«Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών - μελών... προς κοινοτικά όργανα ή οργανισμούς, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών-μελών· επίσης, απαγορεύεται να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς, η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».

Οι ιαπωνικές παραδοξότητες

Ένα δημόσιο χρέος ύψους 250% του ΑΕΠ χρηματοδοτείται εσωτερικά, με μηδενικό επιτόκιο – ενώ οι επιχειρήσεις είναι τόσο μη παραγωγικές, ώστε να πιέζουν τους εργαζομένους τους για συνεχείς υπερωρίες, με αποτέλεσμα είτε να πεθαίνουν από την κούραση, είτε να αυτοκτονούν.

Άρθρο 

Είναι σε όλους γνωστό πως το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας (περί το 250% του ΑΕΠ, γράφημα) είναι «μη βιώσιμο με τις παρούσες πολιτικές», όπως διατυπώνεται από το ΔΝΤ (πηγή) – με το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας να ευρίσκεται στο 4% του ΑΕΠ της, ενώ δεν φαίνεται να έχει καμία δυνατότητα ανάπτυξης, αφού η ανεργία είναι σχεδόν μηδενική. Εν τούτοις, τα επιτόκια δανεισμού του δημοσίου της είναι από τα χαμηλότερα παγκοσμίως, επειδή το 90% σχεδόν των χρεών της είναι εσωτερικά – χρηματοδοτούνται δηλαδή από τις μεγάλες αποταμιεύσεις των Πολιτών της, από τις εγχώριες τράπεζες, από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, καθώς επίσης από την κεντρική της τράπεζα που ανήκει στο κράτος.