ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ-2021 ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ “ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥΣ”

( John.k - Σαν να μην πέρασε μια μέρα )

ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ-2021 ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ “ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥΣ”

 

Με συνταγή… ναζί οι σχέσεις Βερολίνου – Αγκυρας

Η Ιστορία και δεν τελειώνει ποτέ και επαναλαμβάνεται. Το βασικό είναι όμως να τη μαθαίνουμε. Και, δυστυχώς, η περίπτωση της διάβρωσης των δυτικογερμανικών κρατικών υπηρεσιών από τους ναζί έμεινε καλά κρυμμένη…

Η Γερμανία ουδέποτε αποναζιστικοποιήθηκε. Απλώς προσάρμοσε τα μέσα επιβολής στις απαιτήσεις των καιρών…

(Φωτό: H υπογραφή της συνθήκης φιλίας μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της Τουρκίας το 1941)

Την Τρίτη που μας πέρασε αυτός ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών με το τσουλούφι που μοιάζει σαν τσαλαπετεινός θεώρησε σωστό να διευκρινίσει τις θέσεις της κυβέρνησής του απέναντι στην Τουρκία. Λες και δεν τις καταλάβαμε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, που κατέληξε σε πανηγυρική ελληνική ψυχρολουσία.

Η «ουδέτερη» Τουρκία συνεργάστηκε επωφελώς με τους ναζί στην περίοδο 1939-1944

Υπό τα φανταχτερά λάβαρα της ναζιστικής σβάστικας
και της τουρκικής ημισελήνου, οι διπλωματικές
αντιπροσωπείες Τουρκίας-Γ’ Ράιχ υπογράφουν
το Σύμφωνο φιλίας των δύο χωρών.
Γράφει ο Πέτρος Μακρής

Γράφει ο Πέτρος Μακρής

 

Ο τίτλος του σημερινού κειμένου μου αφιερώνεται στον επίδοξο νεο-σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την έστω και φρούδα ελπίδα της ανάνηψής του από τις κατά συρροήν πολιτικές του αυταπάτες, στις οποίες ανοήτως προσπαθεί να παρασύρει δεκάδες εκατομμύρια πενόμενων Τούρκων και άλλων ταλαίπωρων μουσουλμάνων…

Στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, το διπλό ελληνικό έπος, του ’40 και της εθνικής αντίστασης 1941-1944, χαρακτηρίστηκαν μαζί με τον αντιφασιστικό αγώνα των ενωμένων συμμαχικών δυνάμεων της ίδιας περιόδου, ως ο τάφος του μουσολινο-χιτλερικού φασισμού. Η απουσία της Τουρκίας, στην ενωμένη τότε πανευρωπαϊκή αλλά και υπερατλαντική αντιφασιστική αντίσταση, ήταν συνειδητή επιλογή της τότε τουρκικής ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι η δήθεν ουδετερότητα της γείτονος χώρας ανέδειξε την Τουρκία στον πιο ύπουλο και οικονομικά φιλάργυρο συνοδοιπόρο του εγκληματικού Γ’ Ράιχ!

Η «τέχνη της προπαγάνδας» όπως τη δίδαξε στο σύγχρονο κόσμο ο Γιόζεφ Γκαίμπελς

Μπορεί να έδρασε στη ναζιστική Γερμανία, οι πρακτικές του όμως διατηρούνται άσβεστες μέχρι και σήμερα.

Καταλύοντας τη δημοκρατία και αναλαμβάνοντας τα ηνία της εξουσίας, ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισε να στήσει ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν το Υπουργείο Προπαγάνδας, αναμφίβολα ό,τι πιο ειλικρινές έκανε στα χρόνια που βρισκόταν στην εξουσία.

Υπουργός, ο κατ’ εξοχήν εμπνευστής της πρακτικής της προπαγάνδας, Joseph Goebbels (Γιόζεφ Γκαίμπελς), στον οποίο το ναζιστικό κόμμα όφειλε μεγάλο μέρος της δημοτικότητας και της επιτυχίας του.

Κοινό μήνυμα Βερολίνου-Άγκυρας σε Αθήνα: Καθίστε στο τραπέζι και παραχωρήστε τον εθνικό σας πλούτο

( John.k - Επίσης το Βερολίνο τόνισε πως αν οι Έλληνες πολίτες έχουν ανήλικα τέκνα και θέλουν, θα τα αγοράσουν με τιμές ανθρώπινες , καί όχι ζώου … )

Γράφει: Άρης Δημητρακόπουλος

 

Το Βερολίνο χαρακτήρισε «εμπόδια» την Ελλάδα & την Κύπρο!

Τελικά μόνο τυχαίες δεν ήταν οι χθεσινές δηλώσεις «ίσων αποστάσεων» της Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, καθώς τα ίδια ακριβώς δήλωσαν σήμερα σε κοινή συνέντευξη Τύπου, ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Χάικο Μαας και ο Τούρκος ομόλογός του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στο Βερολίνο, καλώντας την Αθήνα να έρθει σε έναν «δίκαιο διάλογο», δηλαδή να μοιράσει τον εθνικό πλούτο της Ελλάδας.

Στη συνέντευξη τυπου ο κ. Μάας ανακοίνωσε ότι στόχος της γερμανικής προεδρίας στην ΕΕ, είναι να ξεπεραστούν τα «εμπόδια» που παρεμποδίζουν μία συνεννόηση της ΕΕ με την Άγκυρα, «δείχνοντας» ουσιαστικά την Ελλάδα & την Κύπρο.

Γερμανικές αποζημιώσεις: Το άρθρο του Πούτιν μήνυμα αντίστασης στην παραχάραξη της ιστορίας

«Το βαρυσήμαντο άρθρο του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν για την 75η επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου στο National Interest θέτει επί τάπητος σημαντικά ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν όχι μόνο τους ιστορικούς αλλά και τους πολιτικούς της εποχής μας» επισήμανε σε δηλώσεις του, που δημοσιεύθηκαν την Παρασκευή 26 Ιουνίου στην εφημερίδα Πράβδα και στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, ο Πρόεδρος του Κόμματος «ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» και Καθηγητής Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς. 

Η αναβίωση του Ναζισμού

Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου τη δεκαετία του 1990, εμφανίσθηκε ένα νέο κύμα επανεξέτασης της Ιστορίας του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου – ενώ σήμερα, με την επέλαση του ακροδεξιού λαϊκισμού στη Γερμανία, η πολιτική των αναμνήσεων λαμβάνει μία καινούργια, εντελώς διαφορετική, εκρηκτική δύναμη. Δεν είναι μόνο οι σχεδόν καθημερινές ειδήσεις που διαβάζουμε για ρατσιστικές και ακροδεξιές επιθέσεις εναντίον των νόμιμων και μη μεταναστών στη χώρα – αφού στο γερμανικό κοινό φαίνεται να εκδηλώνεται όλο και περισσότερο ένας μη συμπλεγματικός ρεβανσισμός του ναζιστικού παρελθόντος. Οι Γερμανοί νοιώθουν πια υπερήφανοι για το ναζιστικό παρελθόν τους, χωρίς κανένα σύμπλεγμα όπως μέχρι πρόσφατα – σημειώνοντας πως ο ρεβανσισμός είναι ένας πολιτικός και κοινωνικός όρος, ο οποίος υποδηλώνει τη στάση που καλλιεργείται υπό το πνεύμα της αντεκδίκησης, μετά από μία ήττα. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί μετά από 75 χρόνια από το τέλος του τοξικού κληροδοτήματος της κυριαρχίας των Ναζί, εμφανίζεται να έχει η συγκεκριμένη ιδεολογία μία τέτοια ισχύ.

Τα χρέη της Γερμανίας και οι πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα που δεν πληρώθηκαν ποτέ

Στις 23 Φεβρουαρίου 1953, υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του τεράστιου γερμανικού χρέους που προέκυψε κυρίως από το αιματοκύλισμα της Ευρώπης ύστερα από δύο παγκόσμιους Πολέμους.Με την υπογραφή της συμφωνίας η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα «οικονομικού θαύματος» Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:

Το σχέδιο Schlotterer για την οικοδόμηση της Ευρώπης της Γερμανίας του Ράιχ

Μιχάλης Κάχρης

Το Ράιχ αντιλαμβανόταν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σαν μια διαδικασία στην οποία όλα τα άλλα έθνη της Ευρώπης, έπρεπε να προωθούν την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας. Όπως υποστήριξε το στέλεχος του Υπουργείου Οικονομικών και αξιωματικός των SS Gustaw Schlotterer, η διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης σε οικονομική βάση που θα εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα,θα μπορούσε να αρχίσει με την σύνδεση των εθνικών οικονομιών.

Αϊτή η ιδέα έγινε αργότερα η βάση για τη σύγχρονη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Επιτροπή Schlotterer συνέταξε επίσης σχεδία για μια μελλοντική ευρωπαϊκή τράπεζα με έδρα τη Βιέννη.To Σχεδιο Schlotterer μεταξύ των άλλων έκανε λόγο για μια Πανευρώπη (Μεγαλύτερη Ευρώπη),που δεν θα συνεπαγόταν συγχώνευση κρατών άλλα ένωση εθνικών οικονομιών. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα των συζητήσεων όπως ανέφερε ο Schlotterer επικεντρωνονταν στα ακόλουθα σημεία:

Γερμανικές αποζημιώσεις στο Δίστομο μέσω Ιταλίας

Γράφει ο Νότης Μαριάς*

Η υπ΄ αρίθμ. 21995/3-9-2019 Απόφαση του Πολιτικού Τμήματος του Ιταλικού Ακυρωτικού με την οποία δόθηκε το τελικό πράσινο φως για εκτέλεση εις βάρος των Γερμανικών Σιδηροδρόμων της γνωστής Αμετάκλητης υπ΄ αρίθμ. 137/25-9-1997 Απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς που δικαίωσε τα θύματα του Διστόμου, αναμφίβολα αποτελεί σημαντική ιστορική εξέλιξη στο ζήτημα της διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων εκ μέρους της Πατρίδας μας.

Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών – Η εξόντωση των πληβείων του ναζισμού

Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης 

«Η Γερμανία έχει πάψει να είναι σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Επανήλθε σε μεσαιωνικές συνθήκες. Δυσοίωνο χαρακτηριστικό της σημερινής κατάστασης είναι η αγριότητα και η περιφρόνηση όλων των νομικών κανόνων που αποτελούν το ιερό και το απαραβίαστο κάθε πολιτισμένου κράτους. Βαθύτερη σημασία είναι η αυταρέσκεια με την οποία αντιμετωπίζεται η προσφυγή σε φρικιαστικές, μεσαιωνικές πολιτικές μεθόδους». 

75 χρόνια από την εξέγερση της Βαρσοβίας

Ένα χρόνο μετά την εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας ακολούθησε την 1η Αυγούστου του 1944 η εξέγερση 53.000 Πολωνών που θέλησαν να αποτινάξουν τον ναζιστικό ζυγό.

Οι ναζί απάντησαν με περίπου 200.000 νεκρούς.

Λίγους μήνες πριν εισέλθει θριαμβευτικά ο Κόκκινος Στρατός στην Βαρσοβία, περίπου 53.000 εξεγέρθηκαν την 1η Αυγούστου του 1944 κατά των ναζί με την ελπίδα ότι θα κατάφερναν να τους διώξουν μια ώρα αρχύτερα από την Πολωνία. Η εξέγερση έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση των Πολωνών ως σύμβολο μιας ισχυρής και ανεξάρτητης Πολωνίας.

Όταν προκάτοχος της Ούρσουλα είχε προσκυνήσει τον ναζισμό

Το ότι η διαφθορά και η αδιαφάνεια έχει θριαμβεύσει ακόμα και στους τεχνοκρατικούς θεσμούς της ΕΕ έχει αποδειχτεί. Η Κομισιόν του Σαντέρ είχε καταρρεύσει το 1999 υπό το βάρος των σκανδάλων. Ωστόσο, ίσως η πιο σκοτεινή προεδρία στην ιστορία της Κομισιόν υπήρξε εκείνη του πρώτου Κομισιονάριου, του τρομερού Βάλτερ Χάλσταϊν. Σκοτεινή, όχι λόγω κάποιου σκανδάλου ή κακοδιαχείρισης, αλλά επειδή επικεφαλής της υπήρξε ένα από τα διαπρεπέστερα νομικά μυαλά κατά τη ναζιστική περίοδο και αξιωματικός της Βέρμαχτ. 

Στο «φως» ιστορικά έγγραφα για τη συμφωνία Στάλιν - Χίτλερ

Ένα μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Ιστορικής Μνήμης της Ρωσίας, σε συνεργασία με το ιστορικό αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας, έδωσαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τα έγγραφα του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης.

Η συμφωνία υπεγράφη από τον υπουργό Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας, Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, και τον υπουργό Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Βιατσεσλάβ Μιχάηλοβιτς Μόλοτοφ, στις 23 Αυγούστου 1939.

Το ξέπλυμα των χρημάτων των ναζί

Η γερμανική βιομηχανία ήταν κατά τη διάρκεια του εθνικοσοσιαλισμού στενά συνδεδεμένη με το ναζιστικό καθεστώς, έχοντας ως εκ τούτου αποκομίσει τεράστια κέρδη – μέσω της καταναγκαστικής απασχόλησης εργαζομένων από τις κατεχόμενες χώρες, της «ενσωμάτωσης» των εργοστασίων και των πρώτων υλών των κατεχομένων κρατών, καθώς επίσης του εξοπλισμού του γερμανικού στρατού. Στα χρήματα αυτά, μαζί με τα κλοπιμαία από τις άλλες χώρες, στηρίχθηκε το γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα – όχι μόνο στη διαγραφή των χρεών του 1953.

Ανάλυση

Εάν θέλει κανείς να είναι ρεαλιστής, θαύματα δεν γίνονται, όπως αυτά που περιμένουμε για την Ελλάδα. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να έχουμε ανάπτυξη, αύξηση δηλαδή του ΑΕΠ κατά 2,3% σύμφωνα με τις προβλέψεις, όταν όλοι οι συντελεστές του (ΑΕΠ = Κατανάλωση + Ιδιωτικές Επενδύσεις + Δημόσιες δαπάνες + Εμπορικό ισοζύγιο) είναι αρνητικοί – όπως οι εξαγωγές, η αύξηση καλύτερα του εμπορικού ελλείμματος, η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής που καταγράφηκαν το πρώτο τρίμηνο. Φυσικά τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, ύψους περί το 1 δις €, το μοίρασμα μέρους των κλοπιμαίων καλύτερα, θα αυξήσουν την κατανάλωση, αλλά αυτή ακριβώς οδήγησε στην υπερχρέωση της χώρας το 2009 -κάτι που σημαίνει πως το πάθημα δεν μας έγινε ακόμη μάθημα, μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης.

Μπόρις Τζόνσον: «Η ΕΕ μοιάζει σε πολλά με ναζιστική αυτοκρατορία - Ηταν σχέδιο των Ναζί από το 1942»!

Ο Μπόρις Τζόνσον, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, βουλευτής των Συντηρητικών και πρώην δήμαρχος του Λονδίνου και ηγέτης της πτέρυγας του BREXIT, παρομοίασε την ΕΕ με μια «ναζιστική αυτοκρατορία», αναφερόμενος στις αποκαλύψεις του ευρωβουλευτή του UKIP, Gerard Batten, ο οποίος παρουσίασε ντοκουμέντα πώς η ΕΕ είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο της ναζιστικής ηγεσίας της Γερμανίας από το 1942!

Ο μάγος του χρήματος

Εάν η Ελλάδα είχε έναν τέτοιο υπουργό οικονομικών και κεντρικό τραπεζίτη, όπως ο H. Schacht του 3ου Ράιχ, καθώς επίσης λιγότερο εθελόδουλες και ξενομανείς εγχώριες ελίτ, θα μπορούσε να επιτύχει θαύματα – σταματώντας την εξευτελιστική πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων των τελευταίων δεκαετιών.

«Ενώ οι Γερμανοί σήμερα, έχοντας προσαρμόσει στο παρελθόν το ευρώ στα δικά τους μέτρα και στη δική τους μερκαντιλιστική πολιτική, μας υφαρπάζουν ότι έχουμε και δεν έχουμε με έναν πανέξυπνο τρόπο (πηγή), τα ελληνικά κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο αυτονόητο: στη μη παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας.

Η αναβίωση του γερμανικού εφιάλτη

Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό, φτάνοντας στο γερμανικό αεροδρόμιο – όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς.

Αρκετοί νομίζουν πως η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, επειδή έχει ως νόμισμα το ευρώ – το οποίο είναι φυσικά δυσεύρετο για την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε μία χώρα που η μεσαία τάξη, βασικό στήριγμα της Δημοκρατίας, καταρρέει υπό το βάρος των γερμανικών μνημονίων. 

Η οικονομική ιστορία του Εθνικοσοσιαλισμού

Επειδή οι νικητές γράφουν πάντοτε την ιστορία, σπάνια αναφέρεται κανείς σε εκείνους τους οικονομολόγους που διαχειρίσθηκαν τη γερμανική οικονομία μετά την άνοδο του Χίτλερ – γεγονός που θεωρούμε λάθος, αφού έτσι χάνεται σημαντική εμπειρία.

«Έχοντας αναφερθεί στο παρελθόν στην οικονομική θεωρία του εθνικοσοσιαλισμού, με δύο ανάλογα κείμενα, θεωρήσαμε σωστό να την ανανεώσουμε/συμπτύξουμε, για να έχουν μία καλύτερη εικόνα αυτοί που ενδιαφέρονται – πιστεύοντας επί πλέον πως η σημερινή πολιτική της Γερμανίας, ο ορθολογικός φιλελευθερισμός, η οποία διαφέρει από όλα τα άλλα κράτη, αποτελεί μία σύγχρονη συνέχεια του παρελθόντος«.

Η σύγκρουση της Πολωνίας με τη Γερμανία

Ανεξάρτητα από την Ελλάδα, η οποία δεν μπορεί πλέον να διεκδικήσει τίποτα έχοντας μετατραπεί σε γερμανική αποικία, το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που έχει προκύψει με την Πολωνία δεν είναι καθόλου ασήμαντο – αφού θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή της ΕΕ που είναι απαραίτητη για την εξέλιξη της στο 4ο γερμανικό Ράιχ.

«Η ανατολική Γερμανία (DDR) διαδραμάτισε έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στην ειρήνη που επικράτησε στην Ευρώπη, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – επειδή συνετέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην καταστροφή του παλαιού πρωσικού καθεστώτος. Ταυτόχρονα, δεν επέτρεψε τον πολλαπλασιασμό του «πρωσικού τύπου» ανθρώπου – εκείνου του ναζιστικά πειθαρχημένου και παθολογικά μεθοδικού ατόμου, οι πράξεις του οποίου ορίζονται και κατευθύνονται από το υπερεγώ του.