ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΦΕΛΕΙΣ

Δεν πρόλαβε να χαρεί τους πανηγυρισμούς του ο κ. Τσίπρας και ήρθε ο κ. Σόϊμπλε για να ορίσει ρητά και κατηγορηματικά ότι, πρώτα θα δούμε το αποτέλεσμα της εφαρμογής των μέτρων και μετά συζητάμε για χρέος και QE. 

Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Σημαίνει πως, αν τα μέτρα δεν αποδώσουν, τότε φυσικά θα πάμε σε νέα μέτρα. Αν όμως τα μέτρα αποδώσουν, τότε δεν υπάρχει λόγος διευθέτησης του χρέους, αφού αυτό θα έχει καταστεί βιώσιμο. Τι δεν καταλαβαίνεις; 

Μας φόρτωσαν με χρέη 563 δις στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017!

Ο κρατικός προϋπολογισμός που συντάχθηκε για το οικονομικό έτος 2017, αναφέρει κάτι το οποίο έχει διαφύγει σε όλους και είναι εξοργιστικά παράλογο και εξωφρενικό. Τα έσοδα αυτού του τακτικού προϋπολογισμού αναφέρεται ότι ανέρχονται στο κολοσσιαίο ποσό των….614 δις ευρώ, αν είναι ποτέ δυνατόν. Μάλιστα, διαβάσατε πολύ καλά το ως άνω νούμερο, δεν είναι ορθογραφικό λάθος, οφθαλμαπάτη, φάρσα ή εικονική πραγματικότητα.

Το χρέος στα χρόνια του ευρώ περίπου ίσο με αυτό των 100 προηγούμενων χρόνων

Επιμένουν οι ευρωραγιάδες και τα παπαγαλάκια τους ότι, εμείς οι χαραμοφάηδες και σπάταλοι Έλληνες φταίμε για το τεράστιο χρέος της χώρας μας. Οι Έλληνες πολιτικοί είναι όλοι λαμόγια και μας οδήγησαν στην άκρη του γκρεμού. Ενώ οι Ευρωπαίοι είναι …άγγελοι με φτερά ! Αφού φταίμε, πρέπει να πληρώσουμε. Καλά να πάθουμε που θέλαμε να ζούμε καλά, ενώ είμαστε τεμπέληδες και ανεπρόκοποι. Με το πολύ το ψέκασμα, τελικά συνηθίσαμε στο μαστίγωμα και ακόμα χειρότερα, στο αυτομαστίγωμα… 

ΕΛΣΤΑΤ: Στα 314,89 δισ. ευρώ αυξήθηκε το ελληνικό χρέος στο τέλος του 2016 - Από 311,668 δισ. ευρώ το 2015

Τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθαν σε 25,508 δισ. ευρώ από 28,076 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο 2015 Στα 314,897 δισ. ευρώ ανήλθε το δημόσιο χρέος στο τέλος του δ' τριμήνου 2016 από 311,668 δισ. ευρώ στο τέλος του αντίστοιχου τριμήνου του 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τους τριμηνιαίους μη χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης.

Από τα ίδια στοιχεία προκύπτουν επίσης τα εξής:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ Ή ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΘΕΙ ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ;

Επειδή η προπαγάνδα του συστήματος πετάει πολλούς αριθμούς πάνω σε οικονομικά μοντέλα που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ας δούμε τι ακριβώς υπογράφει η κυβέρνηση. 

Υπογράφει λοιπόν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για κάθε χρόνο και για πολλά χρόνια.

Αλήθεια, έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτό; 

Ευρώ & Μνημόνια: Ισόβια δεσμά μέχρι να διαλυθούμε

Βασικό θέμα στη διεθνή επικαιρότητα γίνεται και πάλι, με θλιβερό τρόπο, η Ελλάδα. Η υπόθεση για την ελάφρυνση του χρέους και η “σύγκρουση” μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων αποκτά πολιτικά χαρακτηριστικά και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, με τους δανειστές να ράβουν κοστούμι νέου μνημονίου που θα το φορέσουν στην Ελλάδα για 20 και 30 χρόνια. Υπό τον κίνδυνο του Brexit, το οποίο προχωρά, φαίνεται πώς κινητοποιούνται οι “μεγάλες” δυνάμεις προκειμένου να βρεθεί μία λύση στο θέμα της ελληνικής κρίσης χρέους, αλλά αυτό δεν είναι καθ' όλου βέβαιο πως θα είναι θετικό... 

Με την παγίδα χρέους στην ευρωζώνη κατακλέβουν τη χώρα μας

Οι δανειστές μας φυλάκισαν στην παγίδα χρέους και στο ευρώ και τώρα κατακλέβουν και εξοντώνουν τη χώρα

Συνεχίζεται το μεγάλο παραμύθι στη χώρα του «πάση θυσία στο ευρώ» ότι, το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν. ‘Ότι τι είμαστε υπεύθυνοι για εθνικό πλιάτσικο και αφού μαζί τα φάγαμε, μαζί πρέπει να πληρώσουμε τώρα και τον λογαριασμό. Εκτός από τους εντεταλμένους αργυρώνυτους δημοσιογραφούντες και τηλεπερσόνες των συστημικών ΜΜΕ, υπάρχουν ακόμα και απλοί πολίτες που δέχονται ότι εμείς φταίμε για το τεράστιο χρέος που οφείλουμε να πληρώσουμε με αίμα και δάκρυα. 

Βαρουφάκης: «Το 3ο μνημόνιο θα μείνει στην ιστορία ως το πιο αποικιοκρατικό χαρτί που υπέγραψε ποτέ ελληνική κυβέρνηση»

«Το Δημόσιο από τη »συρρικνούμενη πίτα» της οικονομίας και της ιδιωτικής αγοράς κατάφερε να έχει μεγαλύτερο πλεόνασμα. Αυτό είναι λόγος για να βγούμε στους δρόμους. Είναι λόγος για πανεθνικό πένθος.Υπάρχει μία οικτρή αύξηση των φορολογικών συντελεστών, βλ. ΦΠΑ και αύξηση φόρου εισοδήματος στους φτωχούς. Όταν βρίσκεσαι υπό καθεστώς δουλοπαροικίας, δεν μπορείς να λες «κατάφερα». Τι καταφέραμε; Να συρρικνώσουμε την οικονομία; Να διώχνουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό; Δεν μπορούμε να μιλάμε για κατορθώματα…» δήλωσε, μιλώντας στον FOCUS 103,6, o πρώην υπουργός Οικονομίας, Γιάνης Βαρουφάκης. 

Η αδηφάγος πρωσική οικονομική τακτική

Με εξαίρεση τον κ. Σόιμπλε, την ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση, ορισμένα ΜΜΕ και κάποιους Έλληνες, όλοι οι άλλοι πιστεύουν πως χωρίς την ονομαστική διαγραφή του 50% του δημοσίου χρέους δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα – η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουν πως η οικονομία της Ευρώπης είναι βαθιά διαιρεμένη – οπότε η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων αποτελεί μία αναμφίβολη πραγματικότητα. Το πόσο βαθιές όμως είναι οι διαφορές των κρατών μεταξύ τους φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο αποτυπώνει τις αλλαγές στο ποσοστό της ανεργίας στις 11 σημαντικότερες χώρες της Ευρωζώνης – λίγο από το ξεκίνημα του ευρώ, το 1998, έως τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (μπλε στήλες), καθώς επίσης από το 2008 και μετά (πορτοκαλί).

Η βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του πλανήτη

Εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς τις συνέπειες της αύξησης των βασικών επιτοκίων, η οποία ξεκίνησε από τη Fed, σε έναν τρομακτικά υπερχρεωμένο πλανήτη – καθώς επίσης τους κινδύνους ενός παγκοσμίου κραχ, αφού τα χρέη δεν μπορούν να κλιμακώνονται επ’ άπειρον (ηχητικό)

«Ασφαλώς έχει μεγάλα προβλήματα η Ελλάδα, όπως η ανεργία, η χρεοκοπία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποψίλωση του παραγωγικού της ιστού, η φτώχεια, το ασφαλιστικό κοκ. Το μεγαλύτερο μέρος τους όμως οφείλεται στην εγκληματική πολιτική που μας επιβλήθηκε από την Τρόικα η οποία, εάν ακυρωθεί και αντικατασταθεί από μία εντελώς διαφορετική, σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρέους, θα δημιουργήσει ένα επενδυτικό κλίμα αισιοδοξίας, προκαλώντας ανάπτυξη – χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος μας από την κρίση.

"Ζαλίζει" το παγκόσμιο χρέος! Εφθασε τα 215 τρισεκ. δολάρια

Το 325% του παγκόσμιου ΑΕΠ έφθασε το παγκόσμιο (σ.σ. ιδιωτικό και δημόσιο) χρέος το 2016, το οποίο στο σύνολό του ανήλθε σε 215 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με μια έκθεση του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (Institute for International Finance, IIF), σύμφωνα με την οποία η βασική αιτία της ταχείας αύξησής του ήταν η έκδοση χρεογράφων από μέρους των αναπτυσσόμενων οικονομιών. 

«Η Ελλάδα χρειάζεται κούρεμα χρέους όπως το 1953 η Γερμανία»

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Με αφορμή τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις για να κλείσει η αξιολόγηση η εφημερίδα Handelsblatt επαναφέρει τη συζήτηση στη δυσεπίλυτη διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, διαφωνία που δυσκολεύει την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στους δανειστές και την Αθήνα. 

Επικαλούμενη διεθνείς οικονομολόγους, όπως τον γάλλο Τομά Πικετί και τον αμερικανό Τζέφρι Σαξ, η εφημερίδα υπενθυμίζει τη Συμφωνία του Λονδίνου, το 1953, με την οποία διαγράφηκαν τα χρέη της Γερμανίας και υποστηρίζει ότι η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας θυμίζει σε πολλά εκείνη της μεταπολεμικής Γερμανίας, όταν η χώρα δεν μπορούσε να ξεπληρώσει τα χρέη της. 

ΚΑΖΑΚΗΣ : Τι οφείλουμε να κάνουμε με το δημόσιο χρέος;

Τελευταία έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση περί εθνικού νομίσματος. Αρκετοί πλέον είναι αυτοί που υποστηρίζουν τη μετάβαση σε μια νέα δραχμή. Ακούμε πολλές περί διαγραμμάτων προτάσεις, που στον αδαή φαντάζουν πολύ περισπούδαστες, αλλά δεν ακούμε λέξη για τα πιο κορυφαία ζητήματα. 

Τι θα κάνουμε με το χρέος της χώρας; Το δημόσιο χρέος δεν είναι ένα απλό δημοσιονομικό μέγεθος. Αντίθετα είναι το βασικό μέσο καθυπόταξης της χώρας και επιβολής ενός καθεστώτος που επίσημα στη διεθνή νομολογία χαρακτηρίζεται ως καθεστώς κατοχής. Πώς μπορούμε να πάμε σε ένα νέο εθνικό νόμισμα, σε μια νέα δραχμή, αν πρώτα και κύρια δεν ξεμπερδέψουμε με το χρέος; 

Εισοδήματα και δημόσιο χρέος

Tο χρέος της Ελλάδας έχει διπλασιαστεί συγκριτικά με το 2010 τόσο σε σχέση με τα εισοδήματα των Ελλήνων, όσο και με τα περιουσιακά τους στοιχεία – οπότε είναι αδιανόητο να τάσσεται κανείς υπέρ της πολιτικής των μνημονίων, όταν έχει προηγηθεί αυτή η βιβλική καταστροφή.

Ανάλυση 

Απλουστευμένα, το πραγματικό εισόδημα προσδιορίζεται από το ποσοστό του ονομαστικού εισοδήματος, το οποίο διατίθεται είτε για την κάλυψη των καταναλωτικών αναγκών, είτε για «ίδιες» επενδύσεις ή/και για αποταμίευση. Εάν λοιπόν το ποσοστό του ονομαστικού εισοδήματος, το οποίο διατίθεται για την κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αναγκών μειώνεται, με την παράλληλη αύξηση αυτού που οδηγείται στην επί πλέον κατανάλωση, στις επενδύσεις και στις αποταμιεύσεις, τότε το πραγματικό εισόδημα καλυτερεύει. 

Αποκάλυψη-βόμβα - Ντ.Τραμπ προς Α.Μέρκελ: «Χρωστάς 350 δισ. € από τη συμμετοχή σου στο ΝΑΤΟ»!

ΒΕΡΟΛΙΝΟ: «ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ»! 

του Πάνου Σπαγόπουλου 

Δεν είναι μόνο η χειραψία που αρνήθηκε να δώσει ο αμερικανός πρόεδρος στην Γερμανίδα Καγκελάριο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Ουάσιγκτον την περασμένη εβδομάδα, αλλά υπήρξε παρασκήνιο και μάλιστα έντονο. 

ΚΑΖΑΚΗΣ : Εν αρχή ην το χρέος!

Κανείς δεν μπορεί να μιλά για διέξοδο, αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι στο χρέος. 

Όποιος τα μασάει στο ζήτημα του χρέους, ή όποιος το μεταχειρίζεται ως ένα δευτερεύων ζήτημα, τότε επιδιώκει – ηθελημένα ή αθέλητα – να πάρει στο λαιμό του τον κόσμο και τη χώρα. 

Στις 19 Μαρτίου ημέρα Κυριακή οργανώνεται στο Royal Olympic η πρώτη και μοναδική στο είδος της ημερίδα για την αντιμετώπιση του χρέους. Σ’ αυτήν θα αναλυθεί ο χαρακτήρας του χρέους και θα εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα οφείλει να μην το αναγνωρίσει και να το διαγράψει στο σύνολό του. Γιατί στο σύνολό του; Διότι πολύ απλά τα ελληνικά νοικοκυριά δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν ούτε καν το 1% του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους της χώρας. Μόνο με νέες φοροεπιδρομές και άγρια λιτότητα μπορεί να εξυπηρετηθεί έστω και ελάχιστο μέρος του χρέους. 

Το τοξικό ελληνικό δίλημμα

Όταν αρνείται κανείς να επιλέξει ανάμεσα στις ρεαλιστικά υφιστάμενες λύσεις των προβλημάτων του ή δεν επιλέγει κάποια από αυτές έγκαιρα, υφίσταται δυστυχώς όλα τα μειονεκτήματα τους, χωρίς το παραμικρό πλεονέκτημα – κάτι που κοστίζει τελικά πανάκριβα.

«Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ σύντομη, η επιστήμη ατελείωτη, ο χρόνος λίγος, η πείρα λανθασμένη και η απόφαση γεμάτη ευθύνες» (Ιπποκράτης).

Η παγίδα χρέους και η υφαρπαγή της χώρας

Η ένταξή της Ελλάδας στην ευρωζώνη έγινε με την προϋπόθεση ότι πληρούσε ορισμένες βασικές προϋποθέσεις, η κυριότερη από τις οποίες ήταν να υπάρχουν αποδεκτά όρια δημόσιου και εξωτερικού χρέους. Κατά συνέπεια, χωρίς να αρνείται κανείς ευθύνες κυβερνητικής κακοδιαχείρησης, πολύ δύσκολα μπορεί να υποστηριχθεί ότι, σήμερα πάνω απ’ όλα πληρώνουμε αμαρτίες χρεών του απώτερου παρελθόντος. Αλλά και τα μαζικά δάνεια που μας χορήγησαν οι Εταίροι μετά την ένταξή μας στο ευρώ, δόθηκαν στη βάση μιας επαρκούς πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας την οποία υποτίθεται ότι είχαν ελέγξει οι δανειστές. Με άλλα λόγια, οι ευθύνες για τις συνέπειες αυτών των δανείων είναι δική μας αλλά και δική τους. 

Η ασθένεια της παγκοσμιοποίησης

Όπως ο εχθρός του οικονομικού εθνικισμού είναι ο υπερπληθωρισμός, έτσι το αδύναμο σημείο των ανεξέλεγκτα ανοιχτών διεθνών αγορών είναι ο αποπληθωρισμός – ο οποίος είναι ταυτόχρονα η Αχίλλειος πτέρνα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

«Μία αποπληθωριστική «εκκαθάριση» του χρέους είναι ένας κύκλος του διαβόλου, ένας φαύλος κύκλος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να οδηγήσει την οικονομία πίσω, στο σημείο ισορροπίας της. Το πλοίο θα γέρνει όλο και περισσότερο, μέχρι να ανατραπεί (ας ελπίσουμε πως θα το αποφύγει τελικά η Ελλάδα).

Ο αποπληθωρισμός δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό, όταν δεν εμφανίζεται σε εποχές που υπάρχει ταυτόχρονα ένας υψηλός όγκος απλήρωτων υποχρεώσεων. Μόνο σε συνδυασμό με συνθήκες υπερχρέωσης, ο αποπληθωρισμός εξελίσσεται σε μία καταστροφική δύναμη, αφού αυξάνει συνεχώς τα χρέη» (Irving Fisher).

Φως στο τούνελ

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλες οι κρίσεις κάποια στιγμή τελειώνουν, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση – ενώ ακόμη και αν δεχθούμε πως είμαστε μία χώρα υπό γερμανική κατοχή, έχοντας χάσει εντελώς την εθνική μας κυριαρχία, στο χέρι μας είναι τόσο να απελευθερωθούμε, όσο και να ανακτήσουμε αυτά που χάσαμε.

«Υπάρχουν ασφαλώς πολλές λύσεις στη διάθεση μας, αρκεί να μην ξεχνάει κανείς τα δεδομένα – τις συνθήκες δηλαδή που, καλώς ή κακώς, έχουν σήμερα δημιουργηθεί και οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν, πολύ περισσότερο με την προ ευρώ εποχή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ρεαλισμός, ψυχραιμία, κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη, προσπάθεια και αισιοδοξία – χωρίς να ξεχνάμε ότι ζούμε σε αυτό το μέρος της γης πάνω από 4.000 χρόνια, ενώ δεν έχει καταφέρει κανείς να μας διώξει, έχοντας βιώσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις.