ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Του Πέτρου Χασάπη

Αρχίζει πλέον να διαφαίνεται καθαρά η στόχευση της διεθνούς οικονομικής ελίτ του 1% για τη διοικητική μορφή που θα έχει η παγκοσμιοποίηση. Κάποιος Έλληνας πρωθυπουργός, έλεγε πρόσφατα ότι χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και ότι τη χρειαζόμαστε τώρα. Τι είδους όμως θα είναι αυτή η παγκόσμια διακυβέρνηση;

Η διεθνής νεοφιλελεύθερη ελίτ, με τη βοήθεια και της κατά τόπους νεοαριστεράς, στοχεύει σε μια διακυβέρνηση σοβιετικού τύπου, όπου μια ελίτ θα είναι στην κορυφή της εξουσίας και όλοι οι πολίτες του κόσμου θα είναι ισοπεδωμένες καταναλωτικές μηχανές, μέσα σε ανίσχυρες επαρχίες - πρώην κυρίαρχα εθνικά κράτη. Η διαφορά θα είναι ότι στην ηγεσία δεν θα είναι μια κομματική νομενκλατούρα, αλλά η διεθνής νεοφιλελεύθερη οικονομική ελίτ του 1% και στη βάση, μετά την εξόντωση της μεσαίας τάξης που είναι το στήριγμα των εθνικών κρατών, θα είναι ισοπεδωμένες και χωρίς πολιτικά δικαιώματα καταναλωτικές μηχανές, που θα εργάζονται σκληρά για να έχουν τη δυνατότητα να καταναλώνουν τα φαντασιακά αγαθά που θα δημιουργεί η ελίτ, μέσω των υπηρετούντων το σύστημα επιστημόνων.

Η χρηματοπιστωτική καταστολή

Εάν η διαδικασία συνεχισθεί ως έχει, χωρίς να επιδιωχθεί μία συμφωνία μείωσης των χρεών παγκοσμίως, αφενός μεν η Δημοκρατία θα αποτελέσει παρελθόν, αφετέρου θα προκληθούν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις – οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει από τη Γαλλία.

«Όταν η μεσαία τάξη μίας χώρας ευημερεί, ενώ η κατώτερη (πάντοτε με εισοδηματικά κριτήρια) δεν δυσκολεύεται να επιβιώσει, τότε το πολίτευμα που επιλέγεται είναι συνήθως ο φιλελευθερισμός –με περισσότερο ή λιγότερο κοινωνικό πρόσωπο, ανάλογα με τις κοινωνικές ευαισθησίες και τον παραγόμενο πλούτο, σε καθεστώς Δημοκρατίας. Χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Σουηδία κοκ. επιβεβαίωναν έως πρόσφατα τον κανόνα – είτε επιλέγοντας συντηρητικά, είτε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με κριτήριο το δικαιότερο μοίρασμα του πλούτου, μεταξύ άλλων μέσω της ποιότητας του κράτους προνοίας. 

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

Του Πέτρου Χασάπη

Ζούμε σε μια εποχή που δεν μοιάζει με άλλες προηγούμενες. Έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και θέλει τα δικά της αντίδοτα. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις νέες προκλήσεις με γιατροσόφια του χθες. Τι συμβαίνει όμως ακριβώς σήμερα και τι πρέπει να γίνει;

Η ιστορία μας διδάσκει πως όποιος έχει την εξουσία έχει το πάνω χέρι. Είναι αυτός που ρυθμίζει τα πράγματα και τις ζωές των ανθρώπων. Η εξουσία στις διάφορες εποχές πηγάζει κυρίως από τις κυρίαρχες οικονομικές διαδικασίες. Όσοι είναι κάτοχοι αυτών των κυρίαρχων οικονομικών διαδικασιών είναι και οι πραγματικοί εξουσιαστές.

Τα δεσμά του εχθρού μας είναι η Ψευτοδημοκρατία

Ο Κοινοβουλευτικός Αντιπροσωπευτισμός ΔΕΝ έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία σχόλιο Γ.Θ : Οφείλουμε να έχουμε πολιτική σκέψη και άποψη και να ενδιαφερόμαστε για το σπίτι-Πατρίδα μας.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2015 η νικήτρια μερίδα του ελληνικού πληθυσμού πανηγύριζε την εκλογική νίκη του αγαπημένου της κόμματος. Συγκεκριμένα, με σχεδόν 50% αποχή, λευκά και άκυρα, το 19,4% των ψηφοφόρων γιόρταζε τη διθυραμβική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνοντας στους δρόμους, περιχαρείς και γελαστοί όλοι τους, για την τρομερή επιτυχία του νέου εθνάρχη Τσίπρα.

ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΑ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ;

Του Πέτρου Χασάπη 

Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάψευση των κομμουνιστικών οραμάτων για μια κοινωνία πλήρους ισότητας, επικράτησε απόλυτα ο καπιταλισμός, που είναι η κατ’ εξοχήν έκφραση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ο καπιταλισμός όμως, όχι έτσι όπως τον ξέραμε, δηλαδή είτε με τη μορφή της εξουσιάζουσας εθνικής αστικής τάξης, είτε με την επεκτατική μορφή του, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού.

Η παγίδα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας

Τα περισσότερα σημερινά πολιτικά κόμματα δεν διαφέρουν ιδιαίτερα μεταξύ τους, ούτε σε σχέση με τις εμπορικές επιχειρήσεις, – αφού οι επαγγελματίες πολιτικοί προσπαθούν ανάλογα να πουλήσουν τα εμπορεύματα τους στο κοινό, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, των δημοσίων συγκεντρώσεων ή/και των επιλεγμένων «χειραγωγών» της κοινής γνώμης.

«Η αποτυχία της Ελλάδας, μετά από τρεις δανειακές συμβάσεις που δεν έχει πάρει ποτέ κανένα κράτος στην παγκόσμια ιστορία, συνοδευόμενες από τρία διαδοχικά μνημόνια, με ένα αθέατο τέταρτο, σηματοδοτεί την επιτυχία του «κομματικού συστήματος» να διαφυλάξει τα «κεκτημένα» του: τη διαφθορά και το πελατειακό κράτος».

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΕΣ ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ.

Μετά την μόνιμα κυλιόμενη χρεοκοπία και τον εκφοβισμό μας, για να παραμένουμε αδρανείς, η δεύτερη φάση του σχεδίου είναι να αλλάξει ιδιοκτήτες η Ελλάδα, μέσω των κατασχέσεων των πλειστηριασμών και των αναγκαστικών εκποιήσεων λόγω χρεών που μας επιβάλουν το βίαιο κράτος και οι τράπεζες. 

Μετά φυσικά θα έρθουν επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά δεν θα φορά εμάς, που τότε θα είμαστε απλοί εργάτες και ζήτουλες μέσα στην παλιά πατρίδα μας και που τώρα που την έχουμε ακόμα στα χέρια μας, δεν την υπολογίζουμε.

ΜΑΣ ΕΣΤΙΑΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ. ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Το 1% κάποιων Ελλήνων κατέχει το 57% του πλούτου της Ελλάδας, σύμφωνα με διεθνή έρευνα. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί που αποτελούν την άρχουσα οικονομική ελίτ; Δεν είναι 100-200 άτομα, όπως ίσως θα νόμιζε κάποιος, αλλά είναι 100.000 Έλληνες!!! οι οποίοι προφανώς δεν υπολογίζουν καθόλου τις έννοιες της πατρίδας και του έθνους, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους (και πράγματι είναι) κοσμοπολίτες, μέρος της διεθνούς οικονομικής ελίτ που ηγείται της παγκοσμιοποίησης.

Μπορεί στην ουσία αυτή η ελίτ, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, να είναι μια διεθνοξιπασμένη ελίτ, όμως αυτό είναι ακόμα χειρότερο για τον ελληνικό λαό.

Το 10% τώρα κάποιων Ελλήνων, κατέχει το 90% του πλούτου της χώρας. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί; Είναι 1.000.000 Έλληνες. Όλοι αυτοί, μαζί με τις οικογένειές τους και τους παρατρεχάμενους, καθώς και τους βολεμένους από το σύστημα, ξεπερνούν εύκολα τα 1.500.000 - 2.000.000 Έλληνες.

Το παιχνίδι τελειώνει

Ο νεοφιλελευθερισμός θα καταρρεύσει αφενός μεν από τις τεράστιες εισοδηματικές διαφορές που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ του ανώτατου 10% και του υπόλοιπου πληθυσμού, αφετέρου από τα βουνά των δημοσίων και ιδιωτικών χρεών – ραδιοφωνική συνέντευξη.

Επικαιρότητα 

Τα περισσότερα προβλήματα είναι απλά μεν όσον αφορά την ερμηνεία τους, αλλά πολύ δύσκολα ως προς την επίλυση τους. Για παράδειγμα η σημερινή κρίση που απειλεί να καταστρέψει τη Ευρώπη και ολόκληρη τη Δύση – η οποία έχει δύο κεντρικές αιτίες: 

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Η υπανάπτυξη και η δρομολογηθείσα διάλυση της Ελλάδας δεν οφείλονται σε ανικανότητα του λαού της. Δεν είναι έστω κάποιο λάθος. Είναι επιλογή της ελίτ της.

Ο λαός, βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση και αισθανόμενος ότι πνίγεται, θέλει να αντιδράσει αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να αντιδράσει, γιατί το συγκεκριμένο πολίτευμα της επαγγελματικής πολιτικής ολιγαρχίας που έχουμε, του έχει δεμένα τα χέρια.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ Ή ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάψευση των κομμουνιστικών οραμάτων για μια κοινωνία πλήρους ισότητας, επικράτησε απόλυτα ο καπιταλισμός, που είναι η κατ’ εξοχήν έκφραση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ο καπιταλισμός όμως, όχι έτσι όπως τον ξέραμε, είτε με τη μορφή της εξουσιάζουσας εθνικής αστικής τάξης, είτε με την επεκτατική μορφή του, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού.

Το σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων

Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζονται πως το μαγικό ραβδί για την ανάπτυξη της Ελλάδας είναι η εκποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων – ενώ τα πρόβατα παρακολουθούν σιωπηλά τη ληστεία της χώρας, χωρίς να ενημερώνονται για το τι έχει συμβεί σε άλλα κράτη.

Ανάλυση

Στα πλαίσια της υφαρπαγής των περιουσιακών μας στοιχείων μέσω των καταναγκαστικών ιδιωτικοποιήσεων που μας επιβάλλονται, ελάχιστοι κατανοούν τη σημερινή ληστεία της πατρίδας μας, όπως στο παράδειγμα των αεροδρομίων – όπου η γερμανική, κρατική σε μεγάλο βαθμό, FRAPORT, (α) εξαγόρασε σε μία εξευτελιστική τιμή μόνο τα 14 κερδοφόρα αεροδρόμια, αφήνοντας μας τα ζημιογόνα, (β) με μία αποικιοκρατική σύμβαση (ανάλυση) και (γ) με το δανεισμό της από ελληνικές τράπεζες, τις οποίες εμείς διασώσαμε αφελληνίζοντας τες ταυτόχρονα και επιτρέποντας τες σήμερα να μας πλειστηριάζουν ηλεκτρονικά τα σπίτια μας, ενώ θα χρειαστεί να τις διασώσουμε ξανά.

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.

Όπως γνωρίζουμε όλοι, βασική αρχή της δημοκρατίας είναι η αρχή της πλειοψηφίας.

Σήμερα όμως ενοχλεί η αρχή της πλειοψηφίας. Κατηγορείται ως "δικτατορία της πλειοψηφίας" και δημοκρατία πλέον θεωρείται η προστασία των δικαιωμάτων της μειοψηφίας σε βάρος των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές, δικαιωμάτων άνευ οποιωνδήποτε υποχρεώσεων προς το κοινωνικό σύνολο. Πρόκειται δηλαδή καθαρά για δικτατορία της μειοψηφίας.

Η θλιβερή αγέλη προβάτων

Η Ελλάδα βομβαρδίζεται ανηλεώς για οκτώ συνεχή χρόνια, με αποτέλεσμα να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο – όταν την ίδια στιγμή δεν υπάρχει κάτι που να επιτρέπει μία έστω αμυδρή ελπίδα πως ο βομβαρδισμός θα σταματήσει κάποια στιγμή στο μέλλον.

«Η πρώτη προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης, είναι το να έχουν οι φτωχοί το συναίσθημα της αδυναμίας τους να αντιδράσουν» (M. Barres)

Άποψη 

Στις πολιτικές συζητήσεις της παγκόσμιας ελίτ, ο λαός παρομοιάζεται συχνά με μία αγέλη προβάτων, η οποία διακρίνεται από την έντονη τάση της προς τις παράλογες συναισθηματικές αντιδράσεις – από έναν ανορθόδοξο παρορμητισμό, ο οποίος οφείλει να ελέγχεται. 

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΕΙ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Σήμερα, η αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικού συστήματος και κοινωνίας είναι άνιση υπέρ του διαπλεκόμενου με την οικονομική ολιγαρχία (εγχώρια και διεθνή) πολιτικού συστήματος.

Η κοινωνία έχει σπρωχτεί στο περιθώριο και ιδιωτεύει, ενώ το «τέρας» του αντιδημοκρατικού πολιτικού συστήματος, με όπλο του τη βία του κρατικού μηχανισμού, αφυδατώνει και διαλύει την εθνική κοινωνία και εθνική οικονομία για να διατηρείται στη ζωή το ίδιο και να εξυπηρετεί τους προστάτες του δανειστές. Είναι η «εποχή των τεράτων».

Οι βουλευτές πληρώνουν 40 φορές λιγότερο φόρο από τους πολίτες!

Οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου πληρώνουν 40 φορές λιγότερο φόρο από τους υπόλοιπους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας. 

Συγκεκριμένα βλέπουμε στη παραπάνω φωτογραφία σε ένα εισόδημα 109.458 € το χρόνο ο φόρος που καλείται να πληρώσει ο βουλευτής ανέρχεται σε 1.212,00 €, ήτοι ποσοστό 1,11%, ενώ ένας μισθοτός θα πρέπει να καταβάλλει 41.2032,00 € φόρο, ήτοι ποσοστό 37,67%…

Η ελληνική Ολιγαρχία

Όταν μια ολόκληρη πολιτική τάξη στέλνει ομοθύμως το λογαριασμό της λεηλασίας στο εξωτερικό, για να δώσουν οι ξένοι λύση στο εσωτερικό πρόβλημα, αντί να λάβει έστω την τελευταία στιγμή τα αναγκαία μέτρα για την ανάταξη της χώρας, το τίμημα θα είναι αναπόφευκτα βαρύ.

Ξένη δημοσίευση

– του Γιώργου Κοντογιώργη

Θεωρίες συνωμοσίας, διάχυση ευθύνης και «ισχυρή Ελλάδα».

Αυτό που συνάγεται αβίαστα από την κρίση που μαστίζει τη χώρα είναι ότι η πολιτική τάξη, στην οποία εμπιστεύθηκε η κοινωνία εν λευκώ τις τύχες της, λεηλάτησε ακόμη και την εθνική άμυνα. Δεν δίστασε δηλαδή να υπονομεύσει την ίδια τη δυνατότητα της χώρας να προστατεύσει την ελευθερία της.

Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική ολιγαρχία

H όλη υπόθεση του χειρισμού του Σκοπιανού από την πολιτική ελίτ της χώρας μας, ανέδειξε κατά τον καλλίτερο τρόπο τον χαρακτήρα του πολιτεύματός μας – το οποίο, κατά τη γνώμη μου, ουδεμία σχέση έχει με τη Δημοκρατία.

Επικαιρότητα

Το επίπεδο των αναγνωστών μας και γενικότερα ενός μεγάλου αριθμού Ελλήνων που δυστυχώς δεν προβάλλονται ή/και αποφεύγουν να συμμετέχουν στα κοινά, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά πόσο βρώμικο είναι το κομματικό-πελατειακό κράτος και δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους (ανάλυση), φαίνεται από την κατωτέρω επιστολή που λάβαμε – για την οποία ευχαριστούμε δημόσια το συγγραφέα της, ελπίζοντας να χρησιμεύσει ως το ξεκίνημα ενός εποικοδομητικού δημοσίου διαλόγου σε σχέση με το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελλάδας: με το πολίτευμα της.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΦΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΟΙ “ΑΓΟΡΕΣ”;

Του Πέτρου Χασάπη

Το κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία αναρωτιούνται, για ποιο λόγο θα πρέπει να γίνονται πλέον εκλογές, αφού τελικά πάντα γίνεται αυτό που θέλουν οι “αγορές”;

Αυτό είναι ήδη ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για τη δημοκρατία και την ανθρωπότητα γενικά. Το ζήσαμε εμείς εδώ στην Ελλάδα όπου άλλα άλλα θέλει ο λαός, άλλα ψηφίζουμε και άλλα εφαρμόζονται, το ζουν σήμερα και οι Ιταλοί όπου η πλειοψηφία του λαού δεν δικαιούται να διαθέτει ούτε τον υπουργό που επέλεξε.

ΤΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Το υπάρχον μνημόνιο τελειώνει, μας λένε στο τέλος Αυγούστου 2018. Θυμηθείτε λοιπόν αυτές εδώ τις γραμμές. Θα υπάρξει και νέο σκληρότερο μνημόνιο (έστω και συγκαλυμμένα και με άλλο όνομα) και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πότε θα πάμε έτσι. Και το χειρότερο στην υπόθεση είναι ότι δεν θα υπάρξει νέο μνημόνιο επειδή θα το επιβάλει η τρόϊκα, αλλά επειδή το θέλει διακαώς το ελληνικό εξουσιαστικό πολιτικοοικονομικό σύστημα. 

Δανειστές και τα εγχώρια «τσανάκια» τους, εγκλώβισαν τεχνηέντως τον ελληνικό λαό μέσα στο «τρίγωνο του διαβόλου» από το οποίο δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει και μέσα στο οποίο έχει αδρανοποιηθεί. Στη μια πλευρά του τριγώνου βρίσκεται το τεράστιο δημόσιο χρέος και η αδυναμία εξυπηρέτησής του που μας πέταξε έξω από τις αγορές. Στην άλλη βρίσκεται η απειλή εξόδου από το ευρώ και ίσως και από την ΕΕ. Στην τρίτη πλευρά βρίσκεται η συνειδητοποίηση όλων μας ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, όλων εκείνων που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Αν σπάσει μία από τις τρεις πλευρές αυτόματα θα σπάσει και ο εγκλωβισμός.