ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΡΑΧΜΗ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΥΡΩ

Με το εθνικό μας νόμισμα δεν είχαμε άγχος για την πορεία του κράτους και των ατομικών μας εισοδημάτων και περιουσιών. Δεν είχαμε άγχος για την Άμυνα, για την Υγεία, για τους μισθούς και τις συντάξεις, για τις καταθέσεις και τα ακίνητα κ.λ.π. Δυσκολίες και παράπονα μπορεί να είχαμε, όχι όμως άγχος και αβεβαιότητα. Ξέραμε ότι μπορούσαμε και καλύτερα. 

Σε κάθε περίπτωση ήμασταν το ισχυρότερο κράτος στα Βαλκάνια.

Η διπλή σκέψη και τα δόγματα της υποταγής

Η πρώτη προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης, είναι το να έχουν οι φτωχοί το συναίσθημα της αδυναμίας τους να αντιδράσουν – ενώ η Ελλάδα αποτελεί το πειραματικό εργαστήριο που επιτρέπει τις δοκιμές των μεθόδων, μέσω των οποίων μπορεί να επιτευχθεί η κάμψη των αντιδράσεων των Πολιτών.

«Η παρούσα ανάλυση προέρχεται από τη συνένωση δύο προηγουμένων, ενώ ο στόχος της είναι να δώσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα – πιστεύοντας πως η επανάληψη είναι απαραίτητη, για την κατανόηση τόσο πολύπλοκων πειραμάτων«.

ΚΑΖΑΚΗΣ : Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκτά και επίσημα χαρακτήρα υπερκράτους πολλών ταχυτήτων, όπως ήταν πάντα οι αυτοκρατορίες…

Οι ηγέτες των τεσσάρων μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ – ερήμην φυσικά των λαών και των κοινοβουλίων τους – τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Αυτό αποφάσισαν στη συνάντηση που είχαν τη Δευτέρα (6 Μαρτίου) με σκοπό να δουν το πώς θα προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit, την άνοδο του λαϊκισμού και την αβέβαιη στρατηγική των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη.

Οι άχρηστοι υπηρέτες

Το δημόσιο χρήμα θεοποιήθηκε αφού κατά βάση ήταν το καύσιμο των μηχανισμών διάσωσης – ενώ οι θύτες κρύφθηκαν μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την κατακραυγή των θυμάτων που καθημερινά πολλαπλασιάζονταν.

Άρθρο

Η εκλογή Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ σηματοδοτεί την αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης της μεγαλύτερης υπερδύναμης με βασικό άξονα τον παραμερισμό των πολιτικών.

Ο επιχειρηματικός κόσμος παύει πλέον να διοικεί από τα παρασκήνια και πλέον βρίσκεται στην εκτελεστική εξουσία.

Το βαρύ πυροβολικό της αντιπολίτευσης

Όλοι γνωρίζουν πλέον τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί το «δημοκρατικό» σύστημα, όχι μόνο στην Ελλάδα: Οι πολιτικοί διαπλέκονται με την οικονομική εξουσία, αφενός μεν επειδή τους χρηματοδοτεί/χρηματίζει, αφετέρου λόγω του ότι τη φοβούνται. 

Διαπλέκονται επίσης με τα ΜΜΕ που χρηματοδοτούνται μέσω των διαφημίσεων από την οικονομική εξουσία ή που της ανήκουν μετοχικά. Η αιτία είναι πως από τα ΜΜΕ εξαρτάται η εκλογή τους, αφού δεν έχουν καμία πρόθεση να προσφέρουν κάτι στους συμπολίτες και στην πατρίδα τους, ενδιαφερόμενοι μόνο για τον εαυτό τους και την καρέκλα τους. 

Το τέρας που καταβροχθίζει τις ανθρωπιστικές ιδέες

«Η δημοκρατία είναι μια ισχυρή οικονομική δύναμη από μόνη της. Και μια επιτυχημένη οικονομία έχει ως επίκεντρο τους ανθρώπους. Δεν μπορείτε να κάνετε μια οικονομία να ανακάμψει κάνοντας τους ανθρώπους να υποφέρουν. Πιστεύω ότι είναι διανοητικά, οικονομικά και πολιτικά λάθος».

2011- Ólafur Ragnar Grímsson- 5 φορές εκλεγμένος Πρόεδρος της Ισλανδίας

Άποψη

Παρακάτω παρουσιάζονται δύο λεξικά βασικών πολιτικών εννοιών, καθώς οι έννοιες μεταλλάσσονται και αποδομήθηκαν από το τέρας του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να υποβοηθηθεί η κατανόηση του κειμένου.

Η ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΒΡΗΚΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Η μονοπολική νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση των διεθνών οικονομικών ολιγαρχών, των πολυεθνικών και των golden boys, η οποία επιζητεί την πλήρη άλωση και αλλοίωση των εθνικών κρατών, για στυγνή εκμετάλλευση των αντίστοιχων λαών, όπως ήταν επόμενο δημιούργησε αντίδραση και άρχισε να αποκτά αντίπαλο. Κάθε δράση στην πολιτική προκαλεί αντίδραση και κάθε δημιουργούμενο κενό καλύπτεται αμέσως. 

Η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα.

Η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα. Στην ουσία της είναι ένα ολόκληρο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Για του λόγου το αληθές, απλά δείτε τι έγινε στα δύο ακραία κοινωνικοοικονομικά συστήματα που εφαρμόστηκαν στον πλανήτη. Αυτό του υπαρκτού σοσιαλισμού και το ισχύον σήμερα του νεοφιλελευθερισμού.

Και στις δύο περιπτώσεις, η δημοκρατία, με την έννοια της συμμετοχής των απλών πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, δεν ήταν και δεν είναι συμβατή. Γιατί άραγε; Μα γιατί η δημοκρατία είναι ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, μη συμβατό με τα δύο προηγούμενα. Δηλαδή, ούτε αυτό της κομματικής ολιγαρχίας, ούτε αυτό της οικονομικής ολιγαρχίας.

Αυτό που βιώνουμε δεν είναι κρίση. Είναι παρακμή.

Αυτό που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας δεν είναι μια κρίση λόγω κάποιας οικονομικής αστοχίας. Αυτό που ζούμε είναι παρακμή. Παρακμή σε όλους τους τομείς, στο κέντρο της οποίας αναγκαστικά βρίσκεται η λειτουργία του πολιτεύματος στην Ελλάδα. 

Τα πολιτεύματα που ισχύουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη είναι τρία: Της Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της Προεδρικής δημοκρατίας και της Κυβερνώσας Βουλής. Αν όμως διαβάσει κάποιος τα διάφορα σχόλια στο διαδίκτυο ή συμμετέχει σε σχετικές συζητήσεις, θα διαπιστώσει ότι ο κάθε Έλληνας έχει στο μυαλό του τη δική του πρόταση για ένα νέο πολίτευμα.

Πώς επιβάλλεται και πώς γκρεμίζεται μία κοινοβουλευτική δικτατορία

Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί τα χρόνια που οι δικτάτορες προσπαθούσαν να επιβάλλουν την εξουσία τους με τα τανκς. Ακόμη και στην Λατινική Αμερική οι δικτάτορες έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι παλιές μορφές τυραννίας είναι μη αποδοτικές και διαρκούν λίγο. 

Μόνον στην Αφρική οι μαύροι δικτάτορες χρησιμοποιούν ακόμη ωμή βία κατά των συμπατριωτών τους διότι δεν έχουν φροντίσει να μάθουν τις τελευταίες τεχνικές στην τεχνολογία της δικτατορίας. 

Η επανάσταση του καναπέ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Οι λόγοι της κοινωνικής αδράνειας ποικίλλουν, όπως έχω αναφέρει σε σειρά άρθρων μου, από τη χειραγώγηση, την οικονομική εξάρτηση μέχρι την έλλειψη μιας νέας ιδεολογίας στην οποία θα αναφερθώ στο παρόν άρθρο. 

Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα έχει «τσιμενταριστεί» από τα κόμματα. Οι Έλληνες, πολλές φορές από την εφηβική τους ηλικία, γίνονταν ( και γίνονται) μέλη κομμάτων. Ως μέλη κόμματος μαθαίνουν να πειθαρχούν και να πιστεύουν τυφλά στην όποια ιδεολογία, αρχηγό κτλ. 

Η συνέχεια του εφιάλτη

Η δήμευση του παρόντος και του μέλλοντος της χώρας, με τη βοήθεια των σύγχρονων χρηματοπιστωτικών όπλων – τα οποία είναι αθόρυβα, οπότε δεν γίνονται αντιληπτά, ενώ δεν καταστρέφουν τον υλικό πλούτο της, αλλά τον «περιττό» ανθρώπινο πληθυσμό της.

Ανάλυση 

Σύμφωνα με μία δημοσιευμένη στατιστική στις αρχές του έτους, οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη διαθέτουν μία χρηματική περιουσία ύψους 1,76 τρις $ – όσο δηλαδή ο μισός φτωχότερος παγκόσμιος πληθυσμός, αποτελούμενος από περίπου 3,6 δισεκατομμύρια άτομα. 

2016. ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΤΑΞΗΣ

Πολλοί Έλληνες ταπεινώνονται, οι αξίες τους και οι ικανότητές τους δεν αναγνωρίζονται, μειώνονται κοινωνικά και παραμερίζονται. Αρκετοί σπρώχνονται στην απόγνωση, στην απομόνωση και ενίοτε στην αυτοκτονία.

Εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους και εξαθλιώνονται, συνταξιούχοι ζουν με τον τρόμο της περαιτέρω βίαιης μείωσης της σύνταξης τους και οι ασθενείς δεν έχουν ελπίδα, αν δεν διαθέτουν δικά τους χρήματα. Ελεύθεροι επαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες και αγρότες, στοχοποιούνται ως φοροκλέφτες, για να προκληθεί κοινωνικός κανιβαλισμός εναντίον τους και να διευκολυνθεί η οικονομική τους αφαίμαξη. 

Το μέλλον της υπερδύναμης

Οι εργαζόμενοι στις Η.Π.Α. μάλλον δεν θα αμειφθούν με νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, αλλά με ένα πρόγραμμα λιτότητας – ενώ, όταν η χώρα βυθιστεί στον πληθωρισμό, τότε θα εμφανισθούν τα προβλήματα των πολιτών της, οι αποταμιεύσεις του 60% των οποίων δεν υπερβαίνουν τα 1.000 $.

«Δυστυχώς οι υποστηρικτές της κυρίας Clinton δεν συνειδητοποίησαν πως το ήμισυ περίπου των Πολιτών ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, αγωνιζόμενοι να επιβιώσουν. Αδιαφόρησαν εντελώς για τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία στις Η.Π.Α. που καλύπτεται από τις χειραγωγημένες στατιστικές, για τον τεράστιο αριθμό των αστέγων, για τα 50 σχεδόν εκατομμύρια που ζουν με κουπόνια διατροφής, καθώς επίσης για όλους εκείνους που δεν καταγράφονται από τις επίσημες στατιστικές – έχοντας καταντήσει ζωντανοί πεθαμένοι.

Ανόητοι, καθυστερημένοι ή/και προδότες;

Ακόμη και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει πως όταν μία χώρα βιώνει την απόλυτη χρεοκοπία, έχοντας ταυτόχρονα εχθρούς που επιβουλεύονται την εδαφική της ακεραιότητα, το ελάχιστο που απαιτείται είναι η συνεργασία όλων των κομμάτων μεταξύ τους – η οποία ασφαλώς δεν διευκολύνεται από τα σενάρια συνομωσίας που κυκλοφορεί η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε από τη διχαστική ρητορική της κυβέρνησης.

«Ο Θεός να φυλάει την Ελλάδα με αυτούς που έχουμε μπλέξει – άλλη ελπίδα δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα«. 

Το κίνημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης (global governance).

Τους επόμενους μήνες αναμένονται νέες πολιτικές εξελίξεις και μεταβολές. Το 2017 η πύκνωση του πολιτικού χρόνου θα συνεχιστεί, επιταχυνόμενη. Με αφορμή τις μεταβολές στο σύνολο του ευρωατλαντικού χώρου και στο εσωτερικό της Ε.Ε, επαναφέρω, ελαφρώς αναπροσαρμοσμένη, μια παλαιότερη ανάλυση που είχα γράψει πριν από περίπου 1,5 χρόνο για το κίνημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης (global governance). Το κείμενο είναι επίκαιρο και εξετάζει τη μεγάλη αυτή δομή, με την οποία έμμεσα ή άμεσα σχετίζονται -ή στην οποια μπορούν να ενταχθούν- ορισμένες από αυτές τις πολιτικές μεταβολές. 

Aπο την Κοσμοϊδιογλωσσία:

Η ισόβια καγκελάριος

Με κρυφό όπλο της την παντοδυναμία των αγορών και το σύστημα του χρέους που έχουν επιβάλλει, υπερχρεώνοντας τον πλανήτη, η κυρία Merkel έχει καταφέρει να εξουσιάζει απολυταρχικά την Ευρώπη, απομυζώντας τους πάντες – οπότε είναι αυτονόητη η επανεκλογή της.

«Η γερμανική βιομηχανία, καθώς επίσης οι χρηματοπιστωτικές αγορές, δεν θα μπορούσαν να έχουν κανέναν πιο πιστό υπηρέτη τους στην καγκελαρία, από την κυρία Merkel – μία γυναίκα που όχι μόνο δεν αναίρεσε τα υπερβολικά δώρα που παρείχε στις επιχειρήσεις ο προκάτοχος της αλλά, αντίθετα, μείωσε ακόμη περισσότερο τη φορολογία εταιρικού εισοδήματος από το 25% στο 15%, ενώ κατήργησε ουσιαστικά το φόρο κληρονομιάς στους απογόνους των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων.

Η αριστερή προδοσία

Αυτό που έχει ουσιαστικά σημασία, όσον αφορά ένα πολίτευμα, είναι ο ηγέτης ή/και η κυβέρνηση που το εφαρμόζει – οπότε είναι ασφαλώς καλύτερα να κρίνει κανείς από τις πράξεις, παρά από τις «ταμπέλες» που τοποθετούν τα κόμματα στον εαυτό τους.

«Νομικά, η προδοσία ορίζεται ως το έγκλημα της απιστίας ενός ατόμου απέναντι στο Έθνος ή στο κράτος του – ενώ προδότης θεωρείται αυτός που υπαναχωρεί όσον αφορά έναν όρκο του, μία υπόσχεση και μία δέσμευση του που αφορά την πατρίδα του, συνεργαζόμενος εκούσια και εσκεμμένα με έναν εχθρό της. Στις Η.Π.Α. η προδοσία ορίζεται στο άρθρο 3 του Συντάγματος – ενώ συνηθίζεται η έκφραση, σύμφωνα με την οποία: πολλοί αγάπησαν την προδοσία, αλλά τον προδότη κανένας«.

Οδύνη δίχως τέλος

Δεν υπάρχει πια καμία απολύτως δυνατότητα κοινοβουλευτικής, ειρηνικής άμυνας των Ελλήνων – ενώ περιττεύουν οι αναλύσεις και οι διαπιστώσεις, αφού μοιάζουν πια με νεκροψία και όχι με συνταγές ανάρρωσης του ασθενούς.

«Εάν περιμένει κανείς ότι η χώρα θα σωθεί από μία επόμενη κυβέρνηση-υποχείριο, απλά και μόνο με την αλλαγή του «μίγματος πολιτικής», όπως συνέβαινε όλο το προηγούμενο διάστημα μετά την επιβολή των μνημονίων, τότε απλά αυταπατάται – αφού φαίνεται πλέον ολοκάθαρα πως δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον, υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Πραξικόπημα στις ΗΠΑ? (το βίντεο που έγινε VIRAL) Με Ελληνικούς υπότιτλους

Credits @PressResetEarth

Γίνεται μια φιλότιμη προσπάθεια αντίστασης από τους πατριώτες της Αμερικής. Μια προσπάθεια που αν πετυχει, θα είναι ανακούφιση για τους λαούς και βαθύτατη ενόχληση για το τραπεζικό, νεοταξικό, σατανικό κατεστημένο.

Μακάρι να παραδειγματιστούν και οι Ελληνες πατριώτες για να γίνει επιτέλους μια συντονισμενη προσπάθεια με όλους ενωμένους σε ένα στόχο. Την αποτίναξη του ανυπόφορου συστήματος που μας σκοτώνει όλους, αργά και σταθερά.