Ο ορισμός του τυράννου

Πρόκειται για έναν ναρκισσιστή «κοινωνιοπαθή» χαρακτήρα που έχει μία εξαιρετικά μεγαλοπρεπή άποψη για τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι είναι υπεράνω όλων των κανόνων μίας κοινωνίας – ότι δεν δεσμεύεται δηλαδή από εκείνους τους κανονισμούς που ισχύουν για τους υπόλοιπους ανθρώπους, επειδή είναι ανώτερο ον.

«Είναι πεπεισμένος πως μπορούν να τον καταλάβουν μόνο οι σημαντικοί, υψηλού επιπέδου και κοινωνικής καταξίωσης άνθρωποι – οπότε είναι υποχρεωμένος να επιλέξει την καριέρα ενός φημισμένου πολιτικού, κάνοντας πράγματα, ακόμη και εγκληματικά, που δεν θα έκανε κανένας άλλος, απλά και μόνο για την ενίσχυση της φήμης του» (πηγή).

Είσαι Απείθαρχος; Είσαι Ελεύθερος

Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,…

Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα…

Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!»

Αντώνης Σαμαράκης – Ζητείται Ελπίς

Γιατί ο άνθρωπος υπακούει σε πολιτικές ιδεολογίες και μένει απαθής; Το ερώτημα αυτό είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Τα δοκίμια του ψυχολόγου, κοινωνιολόγου και φιλοσόφου Εριχ Φρομ στο βιβλίο «Πειθαρχία και Ελευθερία» δίνουν αρκετές απαντήσεις. 

Ψυχολογικές Τεχνικές Επηρεασμού

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

O Βανς Πάκαρντ (Vance Packard) ήταν ένας Αμερικανός δημοσιογράφος ο οποίος άσκησε κριτική στον καταναλωτισμό. Στο βιβλίο του «The hidden persuaders» (θα το αποδίδαμε στα ελληνικά ως οι «κρυμμένοι επηρεαστές») που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1957 ερευνά τις ψυχολογικές τεχνικές που χρησιμοποιούν οι διαφημιστές για να επηρεάσουν τον καταναλωτή αλλά και οι πολιτικοί για να επηρεάσουν τον πολίτη. Οι τεχνικές αυτές βασίζονται στις ψυχολογικές ανάγκες των καταναλωτών/πολιτών. Το βιβλίο αυτό του Πάκαρντ, κατά την άποψή μου, απετέλεσε και τη βάση για το Νευρομάρκετινγκ που δημιουργήθηκε πολλά χρόνια αργότερα. 

Ανησυχητική αύξηση των ψυχοδραστικών φαρμάκων στη χώρα μας

Το κώδωνα του κινδύνου “κρούουν” οι ειδικοί για την κατάχρηση των ψυχοδραστικών φαρμάκων με ηρεμιστικές, υπνωτικές, αγχολυτικές, αντισπασμωδικές, αναισθητικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητες. 

Τα σκευάσματα αυτά, γνωστά κι ως βενζοδιαζεπίνες, έχουν ένδειξη συνταγογράφησης για την αντιμετώπιση του άγχους και χορηγούνται για βραχέα χρονικά διαστήματα.

Το φαινόμενο του φωτοστέφανου

Εάν θεωρήσουμε με την πρώτη ματιά πως ένα άτομο είναι καλό σε κάτι, αφενός μεν υποθέτουμε ότι είναι σε όλα καλό, αφετέρου πολύ δύσκολα αλλάζουμε την άποψη μας, ότι και αν κάνει.

Επενδύσεις & Αγορές 

Το φαινόμενο αυτό, γνωστό ως «Halo-effect» (από το αγγλικό halo που αναφέρεται στο φωτοστέφανο των Αγίων), αναγνωρίσθηκε από πολύ καιρό τώρα – έχοντας σχέση με την υπόθεση πως όταν οι άνθρωποι είναι καλοί στο να κάνουν το Α, θα είναι καλοί στο να κάνουν επίσης το Β, το Γ ή το Δ. Το αντίθετο του είναι το φαινόμενο των «διαβολικών κεράτων» – σύμφωνα με το οποίο όταν οι άνθρωποι είναι κακοί στο να κάνουν το Α, θα είναι επίσης κακοί στο Β, Γ ή Δ. 

Βασικά Εργαλεία Μνημονιακής Χειραγώγησης

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη, 

Τα Μνημόνια, εκτός των άλλων, φρενάρουν τη συναισθηματική μας εξέλιξη, προκαλώντας συνθήκες συναισθηματικής εξάρτησης που μας στρέφουν σε φανταστικούς ιδεοληπτικούς κόσμους -ακόμη και μιας κάποιας «αριστερής διακυβέρνησης»- καθοδηγούμενοι από την ατομική ανάγκη ανακούφισης των ενδοψυχικών συγκρούσεων και αφήνοντας, εν τέλει, στην άκρη τις πραγματικές ανάγκες του Λαού και του τόπου.

Το τελικό αποτέλεσμα της Μνηνονιακής χειραγώγησης είναι η παθητικοποίηση, η αδράνεια και το «πάγωμα» ακόμη και των στοιχειωδών εντικτώδικων αντιδράσεων αυτοσυντήρησης του λαού μας που εξοντώνεται «υπομονετικά» περιμένοντας τη σειρά του

Το Φαινόμενο του Τρίτου Προσώπου

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Το φαινόμενο του Τρίτου Προσώπου είναι αρκετά ενδιαφέρον και σίγουρα το έχουμε βιώσει όλοι μας. Το θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμο ειδικότερα σε όσους ενδιαφέρονται να επηρεάσουν την κοινή γνώμη για εμπορικούς ή και πολιτικούς σκοπούς. 

Ο Ντέιβισον (Davison) ήταν αυτός που το 1983 ανέφερε το φαινόμενο αυτό σύμφωνα με το οποίο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι επηρεάζονται λιγότερο από τους άλλους όσον αφορά το μήνυμα που λαμβάνουν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή από τα ηλεκτρονικά μέσα. 

Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν ένα αρνητικό ή αντιφατικό μήνυμα μεταδίδεται όπως είναι οι διαφημίσεις για τον τζόγο, οι πολιτικές διαφημίσεις, το πορνογραφικό περιεχόμενο και οι ειδήσεις βίας. 

Φωτιά και μανιώδης οργή

Πρόκειται για μία συμμορία συνενόχων, οι οποίοι ακολουθούν έναν αρχηγό, τον πρόεδρο Trump που ο καθένας τόσο φοβάται, όσο και περιφρονεί ή απεχθάνεται – ενώ στην πραγματικότητα όλοι τον θεωρούν ανίκανο να κυβερνήσει.

«Ολόκληρη η ζωή μου διέπεται από δύο ισχυρά χαρακτηριστικά μου: από την ψυχική μου σταθερότητα και από το γεγονός πως είμαι πραγματικά έξυπνος…. Κατάφερα από έναν πολύ επιτυχημένο επιχειρηματία να αναδειχθώ σε έναν κορυφαίο τηλεοπτικό αστέρα και στην προεδρία των Η.Π.Α. με την πρώτη μου κάθοδο. Νομίζω πως αυτό δεν τεκμηριώνει πως είναι μόνο έξυπνος, αλλά μία ευφυΐα. Μία ψυχικά σταθερή ιδιοφυία».

Σαν παραμύθι...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα.

Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση.

Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του.

Η Γενιά Χ θα αλλάξει τον κόσμο

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Η γενιά Χ δηλαδή αυτοί που είναι γεννημένοι το 1965-1980 είναι μία γενιά που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας γιατί τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Πάνος Καμμένος ανήκουν σε αυτή. Είναι η μικρότερη πληθυσμιακά γενιά συγκρινόμενη με τη γενιά που προηγήθηκε (τη γενιά του Πολυτεχνείου/baby boomers) και την επόμενη τη Γενιά Υ (δύο άκρως ατομικιστικές γενιές). 

Η θεωρία των σπασμένων παραθύρων ( Broken Windows theory ) και η συμβολή της στην εγκληματολογία

Γράφει ο Κοκκινογέννης Ιωάννης 

Εισαγωγή

Μετά από τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο και ιδίως από την εποχή της δεκαετίας του 60, συγκεκριμένες κοινωνικές εξελίξεις, έφεραν στο προσκήνιο νέες «ανορθόδοξες» κοινωνιολογικές θεωρίες και ευνόησαν στην εγκληματολογία τάσεις για μια νέα θεώρηση συναφών προβλημάτων. Οι τάσεις αυτές, παρά τις μεταξύ τους διαφορές, θα μπορούσαν να ομαδοποιηθούν κάτω από τον όρο «νεωτεριστική» εγκληματολογία ( new Criminology, social reaction approach, radical criminology), σε αντιδιαστολή με την «παραδοσιακή». 

Η ψηφιακή γενιά Ζ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Οι νεότερες γενιές κατηγορούνται για απάθεια από τις προηγούμενες χωρίς όμως, στις όποιες συζητήσεις να λαμβάνονται υπόψη αφενός τα χαρακτηριστικά των νεότερων γενεών, αφετέρου ο μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν μπορούμε να ζητάμε αντίδραση με βάση τις συνθήκες των προηγούμενων γενεών, η κοινωνία μετασχηματίζεται και οφείλουμε να κατανοούμε (όχι όμως απαραίτητα και να ασπαζόμαστε) τις αλλαγές αυτές. 

Το όπλο του συμπλέγματος κατωτερότητας

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι ξένοι, οι οποίοι καλώς ή κακώς κάνουν τη δουλειά τους εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τους, αλλά η πέμπτη φάλαγγα εντός των τειχών – η οποία κάνει τα πάντα για να καταστρέψει την αυτοπεποίθηση μας.

Άποψη 

Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός οικονομολόγος στον πλανήτη που να μην αναγνωρίζει ότι, τα μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα – ενώ ακόμη και το ΔΝΤ έχει αποδεχθεί τα τεράστια λάθη του πολλές φορές στο παρελθόν, καθώς επίσης πρόσφατα (πηγή). Εξαίρεση αποτελεί παραδόξως ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, οι οποίοι πιστεύουν πως τα μνημόνια δεν είχαν αποτέλεσμα επειδή δεν τα εφάρμοσαν σωστά οι κυβερνήσεις μας – ενώ την ίδια στιγμή κατηγορούν τη σημερινή, η οποία τα υπηρετεί βασιλικότερα του βασιλέως, με τη (σαθρή) αιτιολογία ότι, έχει υιοθετήσει ένα εσφαλμένο μείγμα πολιτικής. 

Γιατί δεν υπάρχει όραμα;

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Ποιος είναι ο σύγχρονος συντηρητικός και ποιος ο φιλελεύθερος ή με άλλους όρους ποιος είναι ο σύγχρονος δεξιός και ποιος ο αριστερός; Πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο όραμα για κοινωνική κινητοποίηση και πραγματική αλλαγή;

Η πάλη των τάξεων σήμερα, όπως έγραψε και ο Σλαβόι Ζίζεκ, θα είναι πολιτισμική και όχι οικονομική. Από τη μία, οι σύγχρονοι συντηρητικοί (ή κατ’άλλους δεξιοί) ακολουθούν πρότυπα όπως είναι η επιστροφή σε αξίες του παρελθόντος, η προστασία της οικογένειας, ο σεβασμός στα ήθη και στα έθιμα του έθνους και στα ατομικά δικαιώματα ενώ οι φιλελεύθεροι (ή αριστεροί) υποστηρίζουν το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, την ανοχή στη διαφορετικότητα κάθε είδους ενώ θεωρούν την κλασική οικογένεια και τις παραδόσεις μάλλον παρωχημένες και προσπαθούν να τις επαναπροσδιορίσουν (όπως συμβαίνει με τον επαναπροσδιορισμό της ιστορίας και όχι μόνο). Οι φιλελεύθεροι δίνουν περισσότερη έμφαση στην προστασία των αδύναμων μελών της κοινωνίας και λιγότερο σε έννοιες όπως η πατρίδα, το έθνος κτλ. Να τονίσω εδώ ότι σε σχέση με το εξωτερικό, στην Ελλάδα, υπάρχουν μικρά τμήματα της αριστεράς που διαφοροποιούνται από τη γενική τάση και πιστεύουν στην έννοια της πατρίδας κτλ. 

Μαζάνθρωπος και Αλλοτρίωση

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

«Αλλά αυτοί οι μάταιοι και ανωφελείς δημαγωγοί κινούνται σε όλες τις κατευθύνσεις εξοπλισμένοι με τα θανατηφόρα παράδοξα τους, υποσκάπτοντας τα θεμέλια της πίστης, εκμηδενίζοντας την αρετή. Γελούν με περιφρόνηση για όλες εκείνες τις λέξεις της πατρίδας και της θρησκείας κι αφιερώνουν το ταλέντο και τη φιλοσοφία τους στην καταστροφή και τον εξευτελισμό οποιουδήποτε ιερού πράγματος μεταξύ των ανθρώπων. Βασικά δεν μισούν ούτε τις αρετές, ούτε τα δόγματα μας. Είναι η κοινή γνώμη στην οποία αντιτίθενται». 

Ζαν Ζακ Ρουσσώ

Διάλειμμα από το ευρώ;

Οι Έλληνες, ευρισκόμενοι μεταξύ της εγχώριας Χάρυβδης και της ξένης Σκύλλας, έχουν χάσει μεν την εμπιστοσύνη τους στην Ευρωζώνη, αλλά δεν είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή – εν τούτοις, επιθυμούν ακράδαντα την κατάρρευση της νομισματικής ένωσης.

Ανάλυση

Το ΔΝΤ «πιστεύει» και δηλώνει ότι, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό αλλά καθαρά πολιτικό – έχοντας την άποψη πως τόσο η κυβέρνηση, όσο και η κοινωνία, δεν θέλουν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις που το ίδιο θεωρεί απαραίτητες. Εν τούτοις, δεν αναφέρει τα τεράστια «λάθη» που έκανε στο παρελθόν – τα οποία το ίδιο παραδέχθηκε (άρθρο). 

Απάθεια και συλλογική δράση...

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ενώ η κρισιμότητα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (που εξελίσσεται δυστυχώς και σε εθνική κρίση) είναι τόσο μεγάλη, οι Έλληνες παρ'όλα αυτά δεν αντιδρούν. Είναι όμως έτσι; Υπάρχει συλλογική απάθεια ή έρχεται ο καιρός της συλλογικής δράσης;

Σύμφωνα με μελέτες, πριν ξεκινήσει η συλλογική δράση, οι άνθρωποι διανύουν μία περίοδο που μοιάζει κάπως με τη σημερινή. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι ανταλλάσσουν απόψεις, ακούν τους άλλους και εκφράζουν τη δική τους άποψη. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Κάποια άτομα ξεχωρίζουν από το πλήθος και είναι αυτά που προτείνουν με σαφή τρόπο την ανάληψη δράσης. Από τη στιγμή που τα άτομα καταλάβουν τι συμβαίνει τότε καταλήγουν στη συλλογική δράση, η οποία συμφωνεί με την άποψη ενός από τους ανθρώπους που ξεχώρισαν από το πλήθος.