Η μεταμνημονιακή παγίδα, οι ευρωεκλογές και το επερχόμενο σοκ

Μετά την Κομισιόν και το ΔΝΤ έριξε προειδοποιητικές βολές προς την κυβέρνηση Τσίπρα. Οι δανειστές ανησυχούν για τις δεδομένες προεκλογικές παροχές, αλλά το πρόβλημα είναι ευρύτερο και μεγαλύτερο απ’ όσο μας το παρουσιάζουν οι «εισαγγελείς» και του ευρωιερατείου και του Ταμείου. Όπως όλα δείχνουν, οι ευρωεκλογές θα προκαλέσουν πολιτικό σοκ και ως εκ τούτου θα είναι σημείο καμπής για την ΕΕ.

Οι άλλοτε βαρετές εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο αυτή τη φορά αποκτούν κρίσιμη πολιτική βαρύτητα, λόγω της αναμενόμενης επέλασης των αντισυστημικών κομμάτων, κυρίως ευρωσκεπτικιστικού και ακροδεξιού προσήμου. Με άλλα λόγια είμαστε στα πρόθυρα μίας πανευρωπαϊκής σχεδόν δοκιμασίας, αν όχι κρίσης. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Όλι Ρεν: Έρχεται εξασθένηση της οικονομίας της ευρωζώνης

«Πρόσφατα δεδομένα δείχνουν μια εξασθένηση της οικονομίας της ευρωζώνης», δήλωσε ο Όλι Ρεν, τονίζοντας πως τα επιτόκια θα παραμείνουν στο σημερινό επίπεδο μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι της νομισματικής πολιτικής.

Μιλώντας στη γερμανική Handelsblatt, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Φινλανδίας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σημείωσε πως τα πιο πρόσφατα δεδομένα δείχνουν μια εξασθένηση της οικονομίας.

Economist: Η ευρωζώνη επιστρέφει στα πρόθυρα της ύφεσης

«Η ευρωζώνη επιστρέφει στα πρόθυρα της ύφεσης, γεγονός που δεν πρέπει να μας εκπλήσσει και μετά από δύο δεκαετίες χαμηλής απόδοσης. Πολύ γρήγορα το #euroboom μετατράπηκε #eurogloom και τα στοιχεία για το ΑΕΠ που επίκεινται προς δημοσίευση αργότερα αυτόν το μήνα θα επιβεβαιώσουν ότι κατά τους τελευταίους τρεις μήνες του 2018 η οικονομία της Ιταλίας συρρικνώθηκε για το δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο καλύπτοντας έτσι τις τεχνικές προϋποθέσεις της ύφεσης.

«Η Γερμανία φαίνεται πως έχει αποφύγει -παρά τρίχα- την ύφεση και η ευρωζώνη που διαμορφώθηκε τον Ιανουάριο του 1999 μπορεί να περάσει την επέτειό της στα πρόθυρα μιας άλλης κάμψης», εκτιμά το βρετανικό περιοδικό Economist.

Οι τέσσερις απειλές της Ευρωζώνης

Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι επακόλουθα θα είχε μία επόμενη παγκόσμια κρίση του μεγέθους που προβλέπεται για χρεοκοπημένα κράτη, όπως η Ελλάδα – αφού θα έμοιαζε με έναν μετασεισμό κατά πολύ μεγαλύτερο από τον κύριο του 2008, σε μία περιοχή που τα σπίτια είναι ήδη μισογκρεμισμένα, χωρίς να έχουν επισκευασθεί καθόλου.

 Ανάλυση 

Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει φτάσει ήδη στα όρια του – αφού έχουν δημιουργηθεί φούσκες σε όλα τα πάγια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα κλπ.), τα περισσότερα κράτη της Δύσης είναι υπερχρεωμένα, με τα χρέη σε επίπεδα ρεκόρ (όπως των Η.Π.Α., όπου από 8 τρις $ το 2008 έχουν φτάσει στα 21 τρις $) και τα νοικοκυριά επίσης, λόγω της μη ισορροπημένης αναδιανομής των εισοδημάτων.

Ο γερμανικός παραλογισμός

Όταν ξεσπάσει η επόμενη κρίση στον πλανήτη, από όπου και αν αυτή προέλθει, η κατάρρευση της Ευρωζώνης θα είναι κάτι περισσότερο από εκκωφαντική – οπότε σωστά η καγκελάριος παρομοιάζεται με το κοριτσάκι που παίζει με τα σπίρτα, στην κυριολεξία σε μία μπαρουταποθήκη.

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα

Ο ευρωπαϊκός κύκλος του διαβόλου

Οι δύο χώρες που τελικά τα έχουν καταφέρει, όσον αφορά το μηδενισμό των δομικών ελλειμμάτων τους, δεν είναι άλλες από τη Γερμανία και την Ελλάδα – την πατρίδα μας που μπορεί μεν να τη χρεοκοπήσει ξανά το πείραμα, αλλά αποτελεί μετά το 2016 τον υποδειγματικό μαθητή της Γερμανίας.

«Έχω την εντύπωση πως στο τέλος θα μείνουμε εμείς και η Γερμανία στο ευρώ – ο ένας γιατί έχει εγκλωβιστεί και απονεκρωθεί, ενώ ο άλλος γιατί είναι αχόρταγος και δεν θέλει να χάσει την πηγή του πλούτου του«.

Το μέλλον της Ευρωζώνης

Φαίνεται πως η διάλυση της ζώνης του ευρώ είναι μάλλον αναπόφευκτη – κάτι που δεν θα συμβεί πιθανότατα ξαφνικά αλλά σταδιακά, με την υιοθέτηση ελέγχων κεφαλαίων που είναι ασύμβατοι σε μία νομισματική ένωση, καθώς επίσης παράλληλων νομισμάτων.

Ανάλυση

Για να είμαστε σωστοί και να μην θεωρηθεί πως κατηγορούμε άδικα τους Γερμανούς, η συμμετοχή στην Ευρωζώνη διέπεται από ορισμένους κανόνες που έχουν ψηφιστεί από τις κυβερνήσεις όλων των μελών της – ενώ ασφαλώς δεν υποχρεώθηκε κανένα κράτος να υιοθετήσει το ευρώ, ούτε να υπογράψει τους νέους κανόνες που συμπλήρωσαν την ευρωπαϊκή συμφωνία του Μάαστριχτ. Είναι δε απαράδεκτη η στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων που πρώτα υπογράφουν τους κανόνες της Ευρώπης, τα μνημόνια και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις, ενώ μετά δεν τηρούν τα υπογραφέντα – διαπραγματευόμενες εκ των υστέρων, οπότε εύλογα χάνουν την εμπιστοσύνη των πάντων, καταστρέφοντας επί πλέον την οικονομία μας. 

«Ο εκβιασμός - Η Ιταλία επιτίθεται»

«Ο εκβιασμός - Η Ιταλία επιτίθεται. Η Ευρώπη απειλείται με την επόμενη κρίση χρέους». Με αυτό το πρωτοσέλιδο, «βαμμένο» στα χρώματα της ιταλικής σημαίας, κυκλοφορεί το νέο τεύχος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel.

Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα για την ιταλική κρίση που έχει τίτλο «Τα χρέη ως όπλο», αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Ο φόβος της ευκρωκρίσης επιστρέφει. Εάν η Ιταλία δεν κάνει πίσω στη διαμάχη με τις Βρυξέλλες, τότε ελλοχεύει κίνδυνος αλυσιδωτών αντιδράσεων. Στο τέλος θα μπορούσε να επέλθει έξοδος της χώρας από τη νομισματική ένωση, (μια εξέλιξη) με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υπόλοιπη Ευρώπη».

Το ύπουλα στημένο παιχνίδι

Δεν έχουμε δυστυχώς καταλάβει ακόμη πως η Ελλάδα είναι αθεράπευτα χρεοκοπημένη – με μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, ούτε ιδιωτικό, με μη βιώσιμες τράπεζες, με μη βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, με μη βιώσιμο πολιτικό σύστημα και με ελάχιστες κερδοφόρες επιχειρήσεις που όμως εγκαταλείπουν η μία μετά την άλλη την ελληνική επικράτεια.

Ανάλυση 

Το δημόσιο χρέος μίας χώρας, όπου της Ελλάδας σήμερα είναι 360 δις € έναντι ΑΕΠ της τάξης των 180 δις €, άρα στο 200%, μειώνεται είτε μέσω του πληθωρισμού, είτε με τη βοήθεια της ανάπτυξης ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, είτε με την ονομαστική διαγραφή του. 

Σενάρια τρόμου στην Γερμανία για διάλυση της ευρωζώνης!

Έντονη ανησυχία επικρατεί στους γερμανικούς οικονομικούς κύκλους για ενδεχομένη νέα επιδείνωση της κρίσης στην ευρωζώνη, καθώς το πολιτικό θρίλερ στην Ιταλία προκάλεσε μαζικές εκροές κεφαλαίων τον Μάιο, με αποτέλεσμα να διευρυνθούν σοβαρά οι ανισορροπίες στο σύστημα πληρωμών της ευρωζώνης, το Target2.

Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ της έγκυρης οικονομικής εφημερίδας “Handelsblatt”, τον Μάιο καταγράφηκε μεγάλη διόγκωση της καθαρής επενδυτικής θέσης της Γερμανίας, στα 1,9 τρισ. ευρώ. Περίπου το ήμισυ αυτής της θέσης είναι οι απαιτήσεις της Bundesbank, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού συστήματος πληρωμών, Target2, οι οποίες τον Μάιο έχουν διογκωθεί κατά ποσό που ξεπερνά τα 50 δισ. ευρώ.

Η νομοτελειακή χρεοκοπία της Ιταλίας

Το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας αγγίζει το 160% του ΑΕΠ της, χωρίς την ενδεχόμενη κεφαλαιοποίηση των τραπεζών της που τα κόκκινα δάνεια τους άρχισαν ξανά να αυξάνονται – οπότε η μοναδική βιώσιμη λύση της είναι η επιστροφή στη λιρέτα, ταυτόχρονα με τη μετατροπή των χρεών της στο δικό της νόμισμα και τη διαπραγμάτευση μίας μεγάλης διαγραφής τους.

«Η Ιταλία αποχώρησε από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών το 1992 για να υποτιμήσει τη λιρέτα, επιστρέφοντας το 1996 – οπότε παραχώρησε τη νομισματική της κυριαρχία στην ΕΚΤ, με αντάλλαγμα το χαμηλό κόστος του πληθωρισμού και του δανεισμού, ο οποίος από 12% του ΑΕΠ μειώθηκε στο 5% (κάτι αντίστοιχο ισχύει επίσης για την Ελλάδα, τα επιτόκια της οποίας είχαν πλησιάσει στο 25%). 

Σενάρια διάλυσης της Ευρωζώνης

Η έξοδος της Ιταλίας δεν είναι μία λαϊκίστικη προτροπή των δύο κομμάτων της νέας συγκυβέρνησης της, αλλά η μοναδική βιώσιμη λύση των προβλημάτων της – για την αντιμετώπιση των οποίων δεν υπάρχουν ουσιαστικά εναλλακτικές δυνατότητες, όσο πρόθυμη και αν είναι η Ευρώπη να στηρίξει τη χώρα.

Ανάλυση

Το σωστό ερώτημα που πρέπει να θέτει μία χώρα στον εαυτό της ψύχραιμα, είναι εάν τη συμφέρει η παραμονή της σε μία νομισματική ένωση, όπως σε διακρατικές εμπορικές συμφωνίες (TTIP, TISA κλπ.) ή σε στρατιωτικές συμμαχίες (ΝΑΤΟ) – τεκμηριώνοντας όμως ρεαλιστικά τα συμπεράσματα της. Όσον αφορά την ίδια τη νομισματική ένωση από την πλευρά της, το σωστό ερώτημα είναι το κόστος της εξόδου ενός μέλους της – έτσι ώστε να είναι σε θέση να του προσφέρει τα ανταλλάγματα που απαιτεί και που ενδεχομένως τη συμφέρουν καλύτερα.

Παγκόσμια έκρηξη: Αν σκάσει η Ιταλία δεν θα σωθεί ούτε η Γερμανία Τι λέει Γερμανός αναλυτής

Παγκόσμια έκρηξη: Αν σκάσει η Ιταλία δεν θα σωθεί ούτε η Γερμανία Τι λέει Γερμανός αναλυτής 

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Focus ο πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας Μαρσέλ Φράτσερ έδωσε την πλήρη εικόνα της οικονομικής κατάστασης στην Ιταλία και πώς μπορεί να επηρεάσει τη Γερμανική και κατ” επέκταση την Ευρωπαϊκή οικονομία.

Δήλωσε ότι η πολιτική κρίση στην Ιταλία είναι πολύ σοβαρή απειλή για τη Γερμανική οικονομία διότι η Ιταλία είναι τόσο μεγάλη και σημαντική που μπορεί να συμπαρασύρει και τη Γερμανία σε μια δίνη ιδιαίτερα βαθιάς ύφεσης χωρίς προηγούμενο. 

Οι ευθύνες, οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες του κ. Τσίπρα

Η γερμανική κυβέρνηση, η οποία έχει συνθλίψει ήδη το κόμμα του, είναι έτοιμη να τον αντικαταστήσει, διαισθανόμενη πως δεν είναι πια σε θέση να υπερασπίσει σωστά τα συμφέροντα της – επειδή αφενός μεν χάνει σταδιακά τη στήριξη των εκλογέων του, αφετέρου κάποια στιγμή θα αντιδράσει.

Επικαιρότητα 

Παρά το ότι πιστεύω στην κοινωνική, ελεύθερη οικονομία, όπου όμως η οικονομία οφείλει να λειτουργεί προς όφελος των Πολιτών και όχι μίας μικρής μειοψηφίας των εκάστοτε ελίτ, οπότε δεν έχω καμία σχέση με το πολίτευμα που στηρίζει το κυβερνητικό κόμμα, είναι άδικο να ενοχοποιείται ο σημερινός πρωθυπουργός με τα εγκλήματα των προηγουμένων – μεταξύ άλλων επειδή τότε η Ελλάδα, σε αντίθεση με σήμερα, είχε άπειρες λύσεις στη διάθεση της. 

Γιατί δεν θα γίνει ελάφρυνση του χρέους

Του Διονύση Χιόνη

Δεν είναι μόνο οι καταστατικές συνθήκες της Ευρωζώνης και οι ιδρυτικές πράξεις της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και του ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) αλλά και τα εγγενή προβλήματα της ΕΕ που δεν μας επιτρέπουν να περιμένουμε πολλά πράγματα από τις συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους. Είναι να απορεί κανείς πώς σε μια οικονομική ένωση ευρωπαϊκών κρατών δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την διαχείριση κρίσεων χρέους. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης είναι η adhoc διαμόρφωση των πολιτικών. 

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η διαχείριση του ελληνικού χρέους από το 2011 και εντεύθεν όπου η ευρωπαϊκή πολιτική βάδιζε σύμφωνα με την ελληνική ρήση βλέποντας και κάνοντας. Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την ενσωμάτωση των κατάλληλων πολιτικών αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας-μέλους.

Η αναγκαιότητα διάλυσης της Ευρωζώνης

Εάν η Ιταλία δεν αντιδράσει (με τη Γαλλία δεν υπάρχει καμία ελπίδα αφού όλοι οι πρόεδροι της υποτάσσονται στη Γερμανία), τότε η μοναδική ελπίδα είναι οι Η.Π.Α. – η οικονομία των οποίων ζημιώθηκε σε μεγάλο βαθμό από την ανατίμηση του δολαρίου σε σχέση με το ευρώ.

«Ένα λάθος δεν γίνεται αλήθεια επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπει κανείς» (Μαχάτμα Γκάντι)

ΕΚΤ: Πρώτη από τους... τελευταίους η Ελλάδα σε ανάπτυξη

Τον χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης μεταξύ των χωρών της ΕΕ είχε η Ελλάδα το 2017, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση της ΕΚΤ που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Συγκεκριμένα, το ελληνικό ΑΕΠ ανήλθε στο 1,4%, έναντι 2,3% μέσου όρου στην ευρωζώνη, ενώ ξεχωρίζει η περίπτωση της Ιρλανδίας με ποσοστό 5%.

Αιτίες, σύμφωνα με την έκθεση, η ιδιωτική κατανάλωση στην Ελλάδα που αυξήθηκε μόνο κατά 0,1% το 2017, έναντι μέσης αύξησης στο 1,6% στα υπόλοιπα κράτη της ευωζώνης. Παράλληλα, καταγράφεται συρρίκνωση και της κρατικής δαπάνης κατά 1,1% στην Ελλάδα, όταν κατά μέσο όρο αυξήθηκε κατά 1,2% στην ευρωζώνη.

Τρόμος έχει καταλάβει το Βερολίνο και το Ευρωϊερατείο από την συντριπτική τους ήττα στην Ιταλία

Τρόμος και φόβος έχει καταλάβει το Ευρωπαίκό κατεστημένο, το Ευρωϊερατείο, το Βερολίνο και τη Νέα Τάξη από τα ανατρεπτικά αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία, όπου το 60-70% του εκλογικού σώματος ψήφισε ενάντια στην ευρωζώνη και στη φιλομεταναστευτική πολιτική της ΕΕ.



Τα γκεμπελικά δημοσιογραφικά κύμβαλα της ελληνικής και διεθνούς διαπλοκής αποκαλούν “λαϊκιστές”, και “ακροδεξιούς” ολόκληρο αυτό το τεράστιο εκλογικό ρεύμα, όταν δεν εξαφανίζουν την ύπαρξή του.Πολύ βολικό όσο και αστείο ταυτόχρονα.Κανονικοί, σωστοί άνθρωποι, δημοκράτες και αριστεροί δηλ. σύμφωνα και με απόψεις που υποστηρίζει και ο “δημοκράτης” Τζώρτζ Σόρος είναι μόνο το 20% των Ιταλών που ψήφισαν φιλοευρωπαϊκά. 

Eurostat: Σταθερή στο 20,9% η ανεργία στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2017

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα

Σταθερή στο 20,9% παρέμεινε η ανεργία στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2017, σε σχέση με τον Οκτώβριο, ενώ αυξήθηκε το ποσοστό ανεργίας των «νέων κάτω των 25», από 42% σε 43,7%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τη Eurostat, μεταξύ Νοεμβρίου 2016 και Νοεμβρίου 2017 το επίπεδο της ανεργίας στην Ελλάδα, μειώθηκε από 23,3% σε 20,9%, καταγράφοντας τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση στην ΕΕ μέσα σε ένα χρόνο.

Οι προτάσεις αλλαγής της Ευρωζώνης

Έχουμε δυστυχώς την εντύπωση ότι, η πρόθεση των ισχυρών κρατών και δη της Γερμανίας δεν είναι η βιώσιμη ολοκλήρωση της – αλλά η μετατροπή των υπολοίπων σε αποικίες τους, μέσω της εξαγοράς των περιουσιακών στοιχείων τους σε εξευτελιστικές τιμές όταν αντιμετωπίζουν νομοτελειακά προβλήματα, μεταξύ άλλων λόγω της ίδιας της δομής της νομισματικής ένωσης.

«Η δημιουργία του ευρώ υποτίθεται ότι ήταν ένα ακόμη θριαμβευτικό βήμα στο ευρωπαϊκό σχέδιο – στο οποίο η οικονομική ολοκλήρωση χρησιμοποιήθηκε για την προώθηση της πολιτικής ολοκλήρωσης και της ειρήνης. Ένα κοινό νόμισμα, όπως ένας κοινός τρόπος σκέψης, θα δέσμευε την ήπειρο ακόμη πιο πολύ, θα συνέδεε τα κράτη πιο στενά μεταξύ τους.