Ο διχασμός της κοινωνίας

Ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν ήταν η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, ακόμη και εάν δεν είχε μία διαχρονικά ανεπαρκή, ανίκανη, καθώς επίσης διεφθαρμένη πολιτική, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει υπό τις σημερινές συνθήκες στην παγκοσμιοποίηση – ούτε στη μικρογραφία της, την ΕΕ, με τη βιομηχανία της αποψιλωμένη και με την ξεπερασμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της. Πόσο μάλλον με τα μνημόνια που της επιβάλλουν οι δανειστές της, τα οποία οδηγούν τους ‘Έλληνος κατ’ ευθείαν στην κόλαση – ενώ παράλληλα κορυφώνονται τα μεταναστευτικά και εθνικά της προβλήματα. Εύλογα λοιπόν οφείλει να σκέφτεται κανείς την έξοδο της από την ΕΕ, με στόχο τη λήψη μέτρων προστασίας της οικονομίας και της κοινωνίας της – εκτός εάν πάψει να εφαρμόζεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, καθιστώντας έτσι συμβατή τη Δημοκρατία τόσο με τον προστατευτισμό, όσο και με την παγκοσμιοποίηση.

Η απομάκρυνση των Η.Π.Α. από το νεοφιλελεύθερο δόγμα

Δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα καμία οικονομική ιδεολογία που να έχει προκαλέσει τόσο δραματικές ζημίες στην κοινωνία, όσο ο νεοφιλελευθερισμός – ο οποίος αποτυγχάνει συνεχώς, όταν είναι αντιμέτωπος με προκλήσεις, όπως είναι οι οικονομικές κρίσεις που καθιστούν απαραίτητη την επέμβαση του κράτους. Μεταξύ άλλων, ο φορολογικός ανταγωνισμός εκφυλίσθηκε σε έναν οικονομικά καταστροφικό αγώνα προς τα κάτω, σύμφωνα με την πρόσφατη περιγραφή της υπουργού οικονομικών των Η.Π.Α. – όπου χώρες όπως η Ολλανδία, η Ιρλανδία ή το Λουξεμβούργο και μικρά νησιά όπως οι Βερμούδες, πλούτισαν εις βάρος των άλλων, απλά και μόνο μειώνοντας τη φορολογία για να προσελκύουν τις μεγάλες πολυεθνικές. Ο αγώνας αυτός είχε ως αποτέλεσμα οι Αμερικανικές εταιρίες να πληρώνουν λιγότερο φόρο από ποτέ μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, ως ποσοστό του ΑΕΠ – εις βάρος του κοινού καλού. Το γεγονός αυτό, είχε ως συνέπεια ένα επόμενο δράμα – την κατάρρευση των δημοσίων υποδομών των Η.Π.Α., σε επίπεδα υποανάπτυκτης χώρας, αφού το κράτος δεν είχε χρήματα από φόρους για να τις βελτιώσει. Εν προκειμένω, κατά την Allianz Research, απαιτούνται 866 δις $ κρατικές επενδύσεις για να έχει το αμερικανικό σιδηροδρομικό δίκτυο την ίδια ποιότητα με αυτό της Ολλανδίας, για παράδειγμα – ενώ περί τα 300 δις $ για την ασφάλεια του ηλεκτρικού δικτύου, με πρόσφατα τα προβλήματα που σημειώθηκαν στο Τέξας. Συνολικά δε για τις υποδομές, πάνω από 1,4 τρις $.

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Το βιβλίο «Κόβιντ 19 – Η Μεγάλη Επανεκκίνηση» συζητήθηκε αρκετά ως στοιχείο σε μία φωτογραφία του πρωθυπουργού εντούτοις λίγες είναι οι συζητήσεις γι’αυτό. Συγγραφείς του είναι οι Κλάους Σβάμπ και Τιέρυ Μάλλερετ. 

 
Ο Κλάους Σβάμπ (Klaus Schwab) είναι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και ο Τιέρυ Μάλλερετ είναι ο συνιδρυτής του Μηνιαίου Βαρομέτρου. Συνεπώς οι απόψεις τους έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιδιαίτερα εάν σκεφθούμε ότι αρκετές από τις πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται φαίνονται να έχουν ως βάση το συγκεκριμένο βιβλίο.

Σταχυολόγησα κάποια στοιχεία που θεωρώ ότι είναι σημαντικά. Οι συγγραφείς ήδη από την εισαγωγή αναφέρονται σε στοιχεία όπως είναι η έλλειψη δικαιοσύνης και συνεργασίας και η αποτυχία παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Το λιντσάρισμα ενός προέδρου

Ο Τραμπ είναι απλά ένας αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης μέσα στην καρδιά του συστήματος. Παρά κάποιες αντιφάσεις στις πολιτικές του, αρνήθηκε να επικυρώσει τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Σχέση (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που είχε προετοιμάσει το δίδυμο Ομπάμα – Μπάιντεν. Αναθεώρησε τη Συμφωνία Διεθνούς Εμπορίου (NAFTA) μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικού. Απέσυρε την Αμερική από τη Συνεργασία των δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TTP). Επέβαλλε δασμούς σε μια σειρά προϊόντων, προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή από τον αθέμιτο ανταγωνισμό της Κίνας, της Γερμανίας (ΕΕ) και άλλων χωρών. Επεδίωξε τον επαναπατρισμό των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ για να ενισχύσει την εγχώρια απασχόληση. Τέλος προώθησε την κατασκευή ενός τείχους στα σύνορα με το Μεξικό προκειμένου να μη μεταναστεύσει η μισή Λατινική Αμερική στις ΗΠΑ. Αυτή η ύβρις κατά των ανοιχτών συνόρων, δηλαδή, της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων, αγαθών και ανθρώπων, που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση, έπρεπε πάση θυσία όχι μόνο να διορθωθεί αλλά να εξασφαλιστεί ότι ποτέ δε θα επαναληφθεί.

Σπύρος Στάλιας : Η Παγκοσμιοποίηση και ο Προέδρος Τράμπ

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Όπως σε όλο τον κόσμο, έτσι και εδώ, ασχοληθήκαμε με τις αμερικανικές εκλογές, αφού αναδεικνύουν, όχι μόνο των Πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και τον Πλανητάρχη. Σκοπός μου εδώ δεν είναι να ασχοληθώ ή να κρίνω τις προτιμήσεις του καθ’ ενός, υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Θέλω να κρίνω ένα ισχυρισμό, των εκτός ΗΠΑ συμπαθούντων τον απερχόμενο Πρόεδρο Τράμπ, ότι όλα τα χρόνια της Προεδρίας του υπήρξε ο Ηγέτης της Μάχης κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ήτοι κατά της Παγκοσμιοποίησης.
 

Αυτός ο ισχυρισμός μου προκάλεσε έκπληξη και σκέψεις. Μετά από δέκα χρόνια νεοφιλελεύθερων μνημονίων, την πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού, και δεκαοκτώ χρόνια στην ευρωζώνη, που συνιστά την ουσία της παγκοσμιοποίησης στην πιο άγρια μορφή της ήτοι νομισματική και δημοσιονομική λιτότητα, αναρωτήθηκα κατά πόσο αυτός ο ισχυρισμός πως μπορεί να σταθεί;

Γιατί το μπλοκ της παγκοσμιοποίησης πολέμησε τον Τραμπ

Για ποιο λόγο μεγάλα αμερικανικά κανάλια διέκοψαν το διάγγελμα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, όταν αναφέρθηκε σε παράνομες επιστολικές ψήφους που έδωσαν τη νίκη στο Μπάιντεν; Γιατί το twitter και το facebook επανειλημμένα λογοκρίνουν μηνύματα του; Για ποιο λόγο οι Δημοκρατικοί σε συνεργασία με τα παγκοσμιοποιητικά Μίντια και ένα χορό από σελέμπριτις και χολιγουντιανούς σταρς τον βρίζουν 24 ώρες το 24ωρο; Γιατί δέχονται ομαδικό μπούλινγκ ακόμη και οι συνεργάτες του;

Για ποιο λόγο οι Δημοκρατικοί σε συνεργασία με το βαθύ κράτος προσπάθησαν, αρχικά με την υπόθεση της δήθεν ανάμειξης των Ρώσων στην εκλογή του και μετά με την υπόθεση της Ουκρανίας, να τον καθαιρέσουν από το αξίωμα του; Ποιοι μηχανισμοί βάζουν ακόμη και "πεταλουδίτσες" της νύχτας να καταγγέλλουν "σεξουαλική παρενόχληση" από τον Τραμπ που έγινε πριν 20-30 χρόνια;

Η παραβίαση του λογισμικού της ζωής

Παραθέτοντας στην ανάλυση που ακολουθεί σοβαρές πηγές για το θέμα του εμβολίου εναντίον του COVID-19 και της «πανδημίας», καθώς επίσης κατανοώντας τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που έχουν μεγάλες οικονομικές επιτυχίες στη ζωή τους, τεράστια δύναμη και ανυπολόγιστη περιουσία, με αποτέλεσμα να νοιώθουν Θεοί, είναι λογικό να προβληματιζόμαστε – πόσο μάλλον σε συνδυασμό με την παγκόσμια διακυβέρνηση που προωθείται, η οποία είναι αδύνατη χωρίς τον έλεγχο των μαζών που μάλλον προϋποθέτει την επέμβαση στα γονίδια τους. Μπορεί λοιπόν να αντιπαθούμε όσο τίποτα άλλο τις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά η αλήθεια είναι πως οι συνδυασμένες προσπάθειες των δισεκατομμυριούχων, των κρατών και των επιστημόνων είναι ξεκάθαρες – ενώ το κλείδωμα των οικονομιών και η χειραγώγηση των κοινωνιών από τα ΜΜΕ, εφοδιασμένων με καλοπληρωμένους επιστήμονες «τύπου Τσιότρα» παγκοσμίως, δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις μίας αδιαμαρτύρητης αποδοχής του εμβολίου που θα τροποποιεί μόνιμα το ανθρώπινο DNA, ακόμη και με τον καταναγκασμό εκ μέρους του στρατού.

Η Παγκοσμιοποίηση του Φόβου

Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορνικάντης 

Ο φόβος είναι ένα από τα επτά βασικά συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος στη ζωή του, ο οποίος τον ακολουθεί μαζί με τις ‘’αδερφές’’ του, τις φοβίες*. Ο πρώτος πηγάζει από τα αρχέγονα ένστικτα και την πραγματική ανάγκη του ανθρώπου για ασφάλεια και προστασία ενώ οι δεύτερες έχουν πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και προέρχονται κυρίως από ψυχολογικούς και κοινωνικούς λόγους. ‘’Φοβάμαι τον θάνατο’’, ‘’Φοβάμαι μην μείνω μόνος στη ζωή μου’’, ‘’Φοβάμαι να μην αποτύχω’’ κ.α. αποτελούν φόβοι των ανθρώπων λόγω της άγνωστης πορείας του μέλλοντος.

Η Υψοφοβία, Κλειστοφοβία, Αγοραφοβία κ.α. αποτελούν φοβίες των ανθρώπων λόγω μιας υπαρκτής ψυχολογικής κατάστασης του παρόντος αλλά επί της ουσίας ‘’ανύπαρκτης’’ στην πραγματικότητα.

Η υγειονομική απειλή ως όπλο ελέγχου των μαζών

Υπάρχουν πολλές καταγγελίες σχετικά με την έλλειψη διαφάνειας – όσον αφορά τις συνέπειες και το περιεχόμενο των εμβολίων. Πόσο μάλλον όταν ένα από τα πιο δυσμενή συστατικά που υπάρχουν στα εμβόλια είναι ο υδράργυρος που έχει απαγορευθεί παγκοσμίως – καθώς επίσης η θιμεροσάλη, μία ισχυρή νευροτοξίνη. Τα τελευταία χρόνια πάντως τα παιδιά έχουν λάβει μέσω εμβολίων δόσεις υδραργύρου, περί τις 250 φορές υψηλότερες από το ασφαλές όριο για τον ανθρώπινο οργανισμό, χωρίς κανένα λόγο – ενώ η μεγάλη αύξηση του αυτισμού είναι ίσως ένα επακόλουθο, μία παρενέργεια των εμβολίων. Εν προκειμένω, η συχνότητα αυτισμού στις Η.Π.Α. το 1978 ήταν μία ανά 15.000 παιδιά – ενώ το 2014, όπου κάθε παιδί εμβολιαζόταν 46 φορές (!), ήταν μία ανά μόλις 50 παιδιά. Όσον αφορά τώρα τον κορωναϊό και την πανδημία που προκάλεσε, για την οποία υπάρχουν αρκετά τεκμηριωμένες θεωρίες, όπως ότι ο ιός είναι ένα βιολογικό όπλο, αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία στήριξης του νέου εγχειρήματος του Bill Gates και των συνοδοιπόρων του – ενώ το γεγονός ότι, κατηγορείται δημόσια από τον R. Kennedy, μάλλον αποκλείει τη θεωρία συνωμοσίας. 

Κ. Γρίβας : Ο κορονοϊός γκρεμίζει την παγκοσμιοποίηση, πυροδοτεί «αθόρυβο» πόλεμο

Μετά τoν Covid 19 και την γεωπολιτική κοσμογονία που επιταχύνεται λες και έχεις μαζί, Μάη του 68, Βιετνάμ, Πτώση του τείχους στο Βερολίνο, κραχ του 1929 και του 2008 , είναι προφανές ότι ένας «αθόρυβος» πόλεμος έχει ήδη ξεσπάσει μεταξύ των δυνάμεων της λογικής των εθνών-κρατών , συνόρων και λελογισμένων παγκόσμια σχέσεων και των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης και του α-εθνικού , λέει στον 98.4 ο καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας. 

Γ. Τράγκας: Ο ιός κατάργησε σε πρώτη φάση την παγκοσμιοποίηση αλλά μπορεί να γεννήσει μια καινούργια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης

Ο κοροναϊός θα αφήσει πίσω του απέραντη πείνα και πελώρια κύματα ανεργίας

Ενδεχομένως να έχουμε αριθμό θυμάτων από τον κορονοιό που να θυμίζει ανθρώπινες απώλειες σε περίοδο παγκοσμίου πολέμου έτσι είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ. Οι άνθρωποι έπαιζαν στα εργαστήριά τους με τους ιούς. Ουδείς γνωρίζει αν αυτός ο ιός είναι πραγματικά ιός από νυχτερίδα ή από νυχτερίδα και ανθρώπινο χέρι. Ο χειρότερος ιός δεν έχει έρθει. Ακολουθεί τον κορονοιό. Είναι αυτός που χτυπάει τον πνεύμονα της σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας. Την ελευθερία και τη δημοκρατία. Είναι ο ιός της φοβίας που κυοφορεί αστυνομικά μέτρα και φασισμό. Ο ιός από νυχτερίδα ή από ότι άλλο θέλετε, ακολουθείτε από ό,τι χειρότερο έρχεται στη σύγχρονη ανθρωπότητα. Η παγκόσμια ζούγκλα από πείνα. Από ανεργία. 80% αυξήθηκαν οι πωλήσεις όπλων στις ΗΠΑ. Ουδείς μπορεί να καταλάβει πως ένας ιός που έλεγαν ότι είναι γλυκούλης και της γρίπης, προκαλεί αιμοπτύσεις, αιματουρία, πολυοργανική ανεπάρκεια με ρυθμό και δύναμη καταρράκτη.

Open Society – Τζορτζ Σόρος: Κάλυψη παρατυπιών στην Ελλάδα;

Η Solidarity Now ελέγχεται από το ίδρυμα Open Society Center του γνωστού χρηματιστή Τζορτζ Σόρος (και άκρως δραστήριου στο μεταναστευτικό-προσφυγικό) δημιουργούνται πολύ αρνητικές εντυπώσεις στους Έλληνες πολίτες.

Στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων στις 14 Οκτωβρίου 2019 η δημοτική παράταξη «Αθήνα για την Ελλάδα» είχε φέρει προς συζήτησή το ότι η ΜΚΟ Solidarity Now, που ανήκει στο διεθνές δίκτυο του κ. Σόρος, παραπλανά το κοινό, αφού σε σχετική πινακίδα της ανέφερε ότι υπό την αιγίδα της βρίσκεται και η Υπηρεσία Ασύλου, όπως αναφέρει το defencepoint.gr

των Γιώργου Καραμπελιά και Γιάννη Ξένου

Σύμφωνα με το ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ: «Σύμφωνα με καταγγελία πολίτη που απευθύνθηκε στον δημοτικό μας συνδυασμό η ΜΚΟ Solidarity Now στο κτήριο του Φρουραρχείου, που της έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο Αθηναίων, παρουσιάζει σε σχετική πινακίδα της την Υπηρεσία Ασύλου, ως υπηρεσία που παρέχεται από την ίδια! (Επισυνάπτουμε σχετική φωτογραφία). 

Ο διχασμός της κοινωνίας

Ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν ήταν η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, ακόμη και εάν δεν είχε μία διαχρονικά ανεπαρκή, ανίκανη, καθώς επίσης διεφθαρμένη πολιτική, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει υπό τις σημερινές συνθήκες στην παγκοσμιοποίηση – ούτε στη μικρογραφία της, την ΕΕ, με τη βιομηχανία της αποψιλωμένη και με την ξεπερασμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της. Πόσο μάλλον με τα μνημόνια που της επιβάλλουν οι δανειστές της, τα οποία οδηγούν τους ‘Έλληνος κατ’ ευθείαν στην κόλαση – ενώ παράλληλα κορυφώνονται τα μεταναστευτικά και εθνικά της προβλήματα. Εύλογα λοιπόν οφείλει να σκέφτεται κανείς την έξοδο της από την ΕΕ, με στόχο τη λήψη μέτρων προστασίας της οικονομίας και της κοινωνίας της – εκτός εάν πάψει να εφαρμόζεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, καθιστώντας έτσι συμβατή τη Δημοκρατία τόσο με τον προστατευτισμό, όσο και με την παγκοσμιοποίηση.

Το τοξικό δίδυμο του καπιταλισμού-καζίνο

Τόσο η παγκόσμια οικονομία, όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κινούνται με τους τελευταίους τοξικούς ατμούς της παγκοσμιοποίησης και της χρηματιστικοποίησης – ενώ γίνεται μεν προσπάθεια να δημιουργηθούν νέες καταναλωτικές μάζες μη χρεωμένου και φθηνού εργατικού δυναμικού, με τη μαζική μετανάστευση στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά δεν θα αποδώσει. Στα πλαίσια αυτά μπορεί μεν να πιστεύουμε ακόμη πως οι κεντρικές τράπεζες είναι παντοδύναμες, με θεϊκές ικανότητες, αλλά πρόκειται για μία από τις συνήθεις ανθρώπινες ουτοπίες – σημειώνοντας πως όταν παύουν να υπάρχουν θηράματα, οι κυνηγοί στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Ακριβώς τότε το σύστημα διαλύεται και καταρρέει παταγωδώς – χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει την ακριβή χρονική στιγμή που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μόνο πως θα συμβεί οπωσδήποτε.

Η κατ’ επίφαση αναθεώρηση του Συντάγματος

Στο θέμα του Συντάγματος, διαπιστώνεται αμέσως πως αποτελεί μία αγωνιώδη προσπάθεια διατήρησης του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος – το οποίο θέλει να νομιμοποιήσει τις εγκληματικές του ενέργειες, επικαλούμενο κάθε φορά την κατ’ επίφαση αριστερά. Το ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, που πρόδωσε τόσο την Ελλάδα, όσο και την ιδεολογία του. Το γεγονός αυτό φαίνεται σε όλες τις επιτροπές της Βουλής, όπου η ΝΔ αιτιολογεί το ξεπούλημα ή όλα τα άλλα μέτρα που υιοθετεί κατ’ εντολή των επιτηρητών της χώρας, λέγοντας μονότονα πως το ίδιο έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ – σαν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα! Αυτό που χρειάζεται όμως η Ελλάδα δεν είναι η επανάληψη του ίδιου πειράματος για πολλοστή φορά, με τα ίδια σάπια υλικά, περιμένοντας ανόητα ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, αλλά ένας νέος τρόπος οργάνωσης του κράτους.

Το τέταρτο κύμα

Η επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση, δεν είναι πανίσχυρη όπως νομίζουν πολλοί. Έχει και αυτή την αχίλλειο πτέρνα της, ένα ευάλωτο σημείο. Ενώ θέλει ανοιχτά εθνικά κράτη, για την απρόσκοπτη ικανοποίηση των συμφερόντων της, ταυτόχρονα στηρίζει την ύπαρξή και τη δράση της σε κλειστά συγκεντρωτικά εθνικά πολιτικά συστήματα, για να τα ελέγχει εύκολα, με τη συνεργασία πάντα της εσωτερικής «πέμπτης φάλαγγας» δηλαδή των απόλυτα ταυτισμένων εθνικών ολιγαρχών. Η λύση εδώ, που είναι και το αντίπαλο δέος της παγκοσμιοποίησης, είναι η αποκέντρωση της εξουσίας εντός των κρατών προς τα χέρια των πολιτών. Μιλάμε δηλαδή για ουσιαστική δημοκρατία. Η διεθνής ελίτ ελέγχει εύκολα έναν πρωθυπουργό και μέσω αυτού την κυβέρνησή του και την στρατευμένη πλειοψηφία στη Βουλή. Αν όμως η πολιτική εξουσία διαχεόταν μέσα στην κοινωνία, τότε δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί εύκολα ολόκληρος λαός.

Πολιτική ελευθερία και παγκόσμιος ολοκληρωτισμός

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας

Στην τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης», ο Προμηθέας, ως σύμβολο του ελευθερόφρονος πνεύματος, παρότι αλυσοδεμένος, δεν διστάζει να τα βάλει με τον «Πατέρα θεών και ανθρώπων» Δία, εγκαλώντας τον για δεσποτικές πρακτικές και για εμμονή στη χειραγώγηση της παγκόσμιας τάξης θεών και ανθρώπων. Ο Προμηθέας γίνεται η ενσάρκωση της πολιτικής ελευθερίας έναντι μιας παγκόσμιας φίμωσης που είχε θρησκευτικό και πολιτικό περιεχόμενο. Απέναντι σε μια πανίσχυρη δύναμη, ο αλυσοδεμένος Προμηθέας παραμένει ελεύθερος. Η αρχαία Αθήνα, αμιγώς ελεύθερη πολιτικά, μπορούσε να αντιληφθεί τη σημασία του Αισχύλειου συμβολισμού. Οι σύγχρονοι άνθρωποι μάλλον όχι…

Ο Ασυμβίβαστος

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Η εποχή της παγκοσμιοποίησης επιβάλλει την ομοιομορφία στον τρόπο σκέψης, ομιλίας, συμπεριφοράς ακόμα και ένδυσης. 

Η πλήρης συμμόρφωση με το πλήθος είναι σχεδόν επιβεβλημένη ενώ αυτοί που δεν συμβιβάζονται με τις επικρατούσες ιδέες και την ομοιομορφία θεωρούνται «επικίνδυνοι», μία απειλή που η κοινωνία οφείλει να εξουδετερώσει. 

Θεωρείται ότι οι ασυμβίβαστοι θεωρούνται απειλή γιατί είναι διαφορετικοί, μοναδικοί και κυρίως δημιουργικοί. Δημιουργούν τις δικές τους ιδέες και προσωπική ζωή και έχουν δική τους αντίληψη για την πραγματικότητα. 

Νεοκυνισμός, πολιτική ορθότητα και σύγχρονος ακτιβισμός

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας

Πολλοί εκπλήσσονται όταν διαπιστώνουν πως ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, παρά τη διαφαινόμενη επικράτηση της ελευθερίας λόγου, φαίνεται να θεοποιεί μια πολύ συγκεκριμένη μορφή «γλωσσικού» δόγματος που εκφράζει, υποτίθεται, μια αντίστοιχη «αλήθεια». Επιπλέον, μοιάζει να συντηρεί μια εικόνα προκλητικής αμφισβήτησης κάθε διαφορετικής άποψης που αντιβαίνει τον γλωσσικό αυτόν κώδικα. Η στάση αυτή πολλές φορές φτάνει στα όρια της ακρότητας και της υπερβολής – κάποτε ακόμα και βίαιης.

Κι όμως, αυτή η εικόνα δεν είναι καινούργια. Στην αρχαιότητα, υπήρξε ένα κίνημα που επικράτησε αιώνες ολόκληρους στον τότε γνωστό κόσμο. Ένα κίνημα, οι αρχές του οποίου έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την περίφημη πολιτική ορθότητα της εποχής μας, τον σύγχρονο ακτιβισμό και την επιχειρούμενη επιβολή μιας παγκόσμιας «κουλτούρας». Το κίνημα αυτό ονομαζόταν «Κυνικό», οι απαρχές του βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα και ιδρυτής του θεωρείται ο Αντισθένης.

Ο εμπορικός πόλεμος διαλύει τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης

Οι εταιρείες, σε παγκόσμιο επίπεδο, στρέφονται σε μια τάση περιφερειοποίησης 

Από ένα γραφείο στην Τιχουάνα του Μεξικό, ο Roberto Durazo αξιοποιεί μία από τις μεγαλύτερες μετατοπίσεις του παγκόσμιου εμπορίου, από το τέλος του ψυχρού πολέμου.

Η εταιρεία του, Ivemsa, βοηθά δεκάδες εταιρείες να μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους από την Κίνα και άλλα μέρη της Ασίας στο Μεξικό πουλώντας εμπορεύματα στην εγχώρια αγορά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Λειτουργώντας στον κλάδο που είναι γνωστός ως «βιομηχανία καταφυγίων», επιχειρήσεις όπως η Ivemsa βοηθούν τις διεθνείς εταιρείες να έχουν πρόσβαση στο Μεξικό χωρίς να διατηρούν νομική οντότητα.