Θεσμική κατρακύλα που φέρνει εθνικό ακρωτηριασμό-Θέμης Τζήμας

Την οικονομική κατρακύλα της χώρας την ακολουθεί η θεσμική κατάρρευση. Όσα συμβαίνουν στην χώρα σε επίπεδο λειτουργίας βασικών θεσμών είναι πρωτάκουστα. Ο Θέμης Τζήμας, δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλά χωρίς ενδοιασμούς για την παρακμή μας που αποτυπώνεται ακόμη και στην διαχείριση των σοβαρών εθνικών θεμάτων.

 

«Υπάρχει μια κατάσταση εσωτερικής αποικιοποίησης στη χώρα. Έχουμε ένα σύστημα εξουσίας του οποίου έχει τα λεφτά είτε είναι έξω, είτε σε παρασιτικές δραστηριότητες εντός της χώρας.

 

«Η παρακμή θα καταλήξει νομοτελειακά σε τραγωδία»-Παν. Γερογλής

Γράφει ο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΡΟΓΛΗΣ

 

Απλά σταχυολογώντας , κάποια από τα ελάχιστα που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες…

 

Ο υπουργός Υγείας (έτσι νομίζει αυτός…αλλά το χειρότερο είναι ότι έτσι νομίζουν και πολλοί εκ των υπολοίπων..), ανακοίνωσε προ ολίγων ημερών, μια σπάνια “εφεύρεση”, αυτή των απογευματινών χειρουργείων!!…

 

Η παρακμή των εξουσιών και η θεσμική κρίση σε Κράτος - Αυτοδιοίκηση και Κοινωνία

Στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023, για την εικόνα παρακμής όλων των εκφάνσεων εξουσίας στην Ελλάδα, την κοινωνική απραξία έως συναίνεση στα φαινόμενα κρίσης , την θεσμική ατροφία και την μετατροπή των αποκεντρωμένων μορφών αυτοδιοίκησης σε ιμάντα κρατικής μεταβίβασης αποφάσεων,  σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο οικονομικής και πολιτικής λειτουργίας.
 
- Κρίση μοντέλων εξουσίας, κρίση εκπροσώπησης και κρίση συλλογικών και κοινωνικών αποφάσεων από την πιο απλή μορφή αυτεξούσιου των κοινωνιών έως την κορυφή της πυραμίδας του πολτιικού συστήματος;

Nέα Νομισματική Τάξη: Η επιστροφή του κανόνα του χρυσού και η παρακμή του δολαρίου – Οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού

Ο ρόλος του χρυσού στη μετάβαση σε μια νέα νομισματική τάξη χωρίς κεντρικό αποθεματικό νόμισμα 

 

Η αποδολαριοποίηση δεν είναι μια διαδικασία που συμβεί εν μία νυκτί αλλά εντάσσεται σε έναν ευρύτερο οικονομικό κύκλο και δεύτερον ένα πολυπολικό νομισματικό καθεστώς δεν θα έχει σε καμία του διάσταση την εικόνα της σημερινής κυριαρχίας του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος.
 

Αυτά είναι όσα μας λέει η κοινή λογική για τις νομισματικές εξελίξεις σύμφωνα με τους ειδικούς.
 

Από την άλλη πλευρά ένα νέο νομισματικό καθεστώς δεν θα είναι δυνατόν να στηριχθεί στο πληθωριστικό χρήμα που εκτυπώνουν οι... μηχανές της Federal Reserve και της Ευρωπαιϊκής Κεντρικής Τράπεζας και έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια μέγγενη χρέους αλλά τα νομίσματα θα θεμελιώνουν την αξία τους στο χρυσό και στα εμπορεύματα – όπως επιθυμούν οι αναπτυσόμενες χώρες και ο παγκόσμιος Νότος προκειμένου να διαμορφωθεί εάν περισσότερο δίκαιο οικονομικό σύστημα.

Η συνεχής πορεία παρακμής των Ελλήνων

Είναι αδύνατον να καταλάβουμε γιατί δεν ενδιαφέρεται καμία κυβέρνηση για την παραγωγή πλούτου – χωρίς την οποία η Ελλάδα θα λεηλατηθεί εντελώς από τους δανειστές της, με τα Υπερταμεία τους κοκ., με τελικό αποτέλεσμα να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας. Όταν διαπιστώνει βέβαια κανείς πως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές το βασικό θέμα της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι οι βίλες των πολιτικών, απογοητεύεται εντελώς  – αφού σημαίνει πως έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, παρά το ότι έχουν την τύχη να ζουν σε μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα. Σε μία χώρα που θα μπορούσε να πετύχει θαύματα – απλά και μόνο με μία συνετή, ορθολογική και δίκαιη διαχείριση των οικονομικών της.

.

Γιατί δύει ο δυτικός πολιτισμός – Τα σημάδια της παρακμής

Οι προηγμένες χώρες της Δύσης δίνουν, ήδη, μια αδιάψευστη εικόνα για το γεγονός ότι ο δυτικός πολιτισμός έχει εισέλθει σε φάση παρακμής σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής. Και, ακριβώς στη φάση αυτή, η Δύση εστιάζει στις αρχές και τα χαρακτηριστικά της, για να υποστηρίξει, όσο πιο σθεναρά γίνεται, ότι μόνο αυτή εκπροσωπεί την ιδεώδη και μοναδική υποθήκη στον κόσμο.
 

Όπως όλα δείχνουν, πρόκειται για τον προάγγελο του τέλους εποχής της δυτικής ηγεμονίας, όπως συνέβη και με όλες τις προηγούμενες που ακολούθησαν την ίδια προδιαγεγραμμένη διαδρομή. Δηλαδή, αναδύονται, μεσουρανούν και πεθαίνουν. Το κείμενο που ακολουθεί επικυρώνει αυτή τη διαπίστωση: «Η μέση διάρκεια ζωής των μεγαλύτερων πολιτισμών του κόσμου μας είναι 200 χρόνια. Μεγάλα έθνη αναπτύσσονται και στη συνέχεια παρακμάζουν. Οι λαοί περνούν από τη δουλεία στην πνευματική ανάπτυξη και στην τόλμη, στη συνέχεια από την τόλμη στην ελευθερία, από την ελευθερία στην αφθονία, από την αφθονία στον εγωισμό, από τον εγωισμό στην αυτοϊκανοποίηση, από την αυτοϊκανοποίηση στην απάθεια, από την απάθεια στην εξάρτηση, και από την εξάρτηση στην επιστροφή στη δουλεία».

Η παρακμή της Δύσης

Οι δηλώσεις έχουν παύσει να γίνονται πιστευτές από το 1974, όταν οι γκάνγκστερ του «Αττίλα» βίαζαν την Κύπρο

Πολλά τα λόγια συμπαράστασης, αλλά ούτε ένας Ευρωπαίος εθελοντής δεν εμφανίστηκε για να καταταγεί στον ουκρανικό στρατό και να πολεμήσει εναντίον των Ρώσων. Φυσικά και δεν υπάρχει πρόθεση να… ματώσουν οι καλοζωισμένοι, εκ του ασφαλούς «ανθρωπιστές», υπέρ των Ουκρανών.

Πολλές οι δηλώσεις και οι αυστηρές προειδοποιήσεις για κυρώσεις, αλλά οι Ρώσοι κυκλοφορούν ανεμπόδιστοι στην Ουκρανία. Οι απειλές για χρήματα που θα χάσουν δεν τους τρομάζουν ιδιαίτερα – ειδικά από τη στιγμή που γνωρίζουν το «πάνω χέρι» το οποίο έχουν στο πολεμικό, αλλά τύποις αναίμακτο παίγνιο της ενέργειας.

Η ελληνική παρακμή

Οι Τούρκοι ηδονίζονται να μας προκαλούν, για να απογυμνώνεται η παραλυτική ανημπόρια μας, η γύμνια από φίλους, συμ-μάχους. Το ερευνητικό σκάφος της Τουρκίας πλέει ανενόχλητο στις ελληνικές θάλασσες – εμείς «το παρακολουθούμε»! Σε κάθε πρόκληση τουρκική, η απάντηση είναι αοριστολογίες «φίλων» μας υπουργών της Ε.Ε. Ωσάν να μην έχουμε καταλάβει ότι χώρα της Ε.Ε. δεν θα έρθει ποτέ σε σύγκρουση με την Τουρκία για χάρη μας. Θα επιβιώσουμε μόνο αν αντισταθούμε μόνοι, αλλά αποφασισμένοι.Μοιάζει να μη διανοείται κανείς ένοπλη άμυνα – δεν συζητάμε ούτε καν για μερική επιστράτευση, κορδακιζόμαστε σαν «ετοιμοπόλεμοι», επειδή παραγγέλνουμε σε «συμμάχους» μας πλοία, αεροπλάνα ή πυραύλους που θα μας παραδοθούν ύστερα από χρόνια – όταν πια το Αιγαίο θα είναι λίμνη τουρκική. Είναι ολοφάνερο: δεν μας λείπει ο εξοπλισμός ή το χρήμα για τον εξοπλισμό, μας λείπει η σοβαρότητα. Δεν έχουμε τι να υπερασπίσουμε, γι’ αυτό και παραδίδουμε το υπουργείο Παιδείας από τον κ. Γαβρόγλου στην κυρία Κεραμέως – από έναν συνεπή μηδενιστή σε μια κατεξοχήν ανυποψίαστη για την «ελληνική διαφορά», τον ελληνικό «τρόπο» ή πολιτισμό. Θανατερός εχθρός και επίβουλος, πριν και από τους Τούρκους, είναι η πολιτική μας παρακμή

Εθνική αποχαύνωση

Είναι υπερβολικά ανόητη η επιμονή της κυβέρνησης μας, σύμφωνα με την οποία για την επίλυση του μεταναστευτικού στηρίζεται στην αλληλεγγύη της Ευρώπης που ευρίσκεται η ίδια σε πορεία παρακμής – όταν η μεταναστευτική εισβολή στην Ελλάδα, ο εποικισμός της καλύτερα στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου που έχει κηρύξει η Τουρκία εναντίον μας είναι σε εξέλιξη, ενώ υπάρχουν λύσεις που θα έπρεπε να τεθούν σε εφαρμογή αμέσως

“Oι δυτικές χώρες είναι δίπλα στο σημείο μηδέν – λίγο πριν από την τελική τους διάλυση σαν κοινωνίες. Ο δήμαρχος του Λονδίνου είναι πακιστανός, πολλοί τζιχαντιστές προέρχονται από την Ευρώπη, είναι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, ενώ οι Βρυξέλες, η έδρα της ΕΕ, έχουν εξελιχθεί στην τζιχάντ πρωτεύουσα της ηπείρου μας. Με ένα πρώτο συμπέρασμα, δεν είναι δυνατόν να αφομοιώσεις στοιχεία, τα οποία είναι εντελώς ξένα και διαφορετικά μεταξύ τους.

Αντίθετα αυτοί, οι παράνομοι ισλαμιστές μετανάστες δηλαδή, θα εντάξουν τους ευρωπαϊκούς λαούς στη δική τους αντίληψη και κοσμοθεωρία – ενώ ο λόγος είναι πως η δική τους ταυτότητα μπορεί να θεωρείται εντελώς στρεβλή και οπισθοδρομική, αλλά είναι εξαιρετικά ισχυρή. Σε αντίθεση με την ταυτότητα του μέσου Ευρωπαίου μη εξαιρούμενων των Ελλήνων – οι οποίοι έχουν χάσει την δική τους ταυτότητα εδώ και δεκαετίες.

Η απίστευτη ελληνική παρακμή

Η παρακμή είναι αναμφισβήτητη, όταν ψηφίζονται από το κοινοβούλιο νόμοι, που αμνηστεύουν κατάφωρες παρανομίες των διαχειριστών της εξουσίας, εγκλήματα κλοπής ή κατάχρησης του κοινωνικού χρήματος. Παρακμή υπάρχει, όταν αποφαίνεται δημόσια Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι «ένας πρωθυπουργός δεν παραπέμπεται ποτέ στη Δικαιοσύνη, απλώς ξαποστέλνεται σπίτι του» – είναι παρακμή να αλληλοκαλύπτουν εγκλήματα ή πομπές τους οι επαγγελματίες της εξουσίας. Είναι σίγουρα σύμπτωμα παρακμής, εκπεσμού και σήψης μιας κοινωνίας, να μονοπωλούν την πολιτική οι διαφημιστές, η μονοκρατορία των «εντυπώσεων», να κατευθύνεται η ψήφος των πολιτών από χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα.

Η απειλή του ολοκληρωτισμού

Με δεδομένο το ότι η κρίση υπερχρέωσης της Δύσης κλιμακώνεται, παρά τις αντίθετες ανακοινώσεις, η Δημοκρατία δεν φαίνεται να έχει μέλλον. Εν τούτοις, παρά το ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φαίνεται να μπορούν να καταλάβουν και να διατηρήσουν την εξουσία, με ελεύθερες εκλογές πλέον και όχι βίαια, δεν έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν την ευημερία στους λαούς – η οποία προϋποθέτει την ελευθερία, εντός ενός Κράτους Δικαίου, την οποία δεν μπορούν φυσικά να εγγυηθούν οι πάσης φύσεως δικτάτορες. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία όμως έχει πεθάνει, οπότε δύσκολα θα επανέλθει – είτε το θέλουμε, είτε όχι. Η μοναδική λύση λοιπόν που φαίνεται στον ορίζοντα, η οποία μπορεί παράλληλα να επιλύσει την σχεδόν νομοτελειακή διαφθορά του συστήματος, είναι η άμεση δημοκρατία – αφού οι απολυταρχικές αγορές δεν μπορούν να διαφθείρουν, να εξαγοράσουν και να χρηματίσουν μία ολόκληρη κοινωνία, όπως συνηθίζουν με την πολιτική της ηγεσία.

Ο Erdogan οδηγεί την Τουρκία σε κατάρρευση όμοια με των λατινικών χωρών

Το πρόβλημα είναι ότι η επιστροφή σε καλές πολιτικές έχει πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος 

Για κίνδυνο κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας προειδοποίησε η Ashmore Group, η οποία παρομοίωσε τις ενέργειες του τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan με τα λαϊκιστικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής. 

Όπως αναφέρει η Ashmore Group, ο Erdogan ωθεί την οικονομία της Τουρκίας σε οικονομική κατάρρευση παρόμοια με εκείνη που παρατηρείται στη Λατινική Αμερική υπό τα λαϊκιστικά καθεστώτα. 

Η κυριαρχία του Ισλάμ στη Γαλλία

Ο συμβολισμός της καταστροφικής πυρκαγιάς της Παναγίας των Παρισίων είναι αναμφίβολος. Μοιάζει σαν ο ίδιος ο Θεός να ήθελε να μας προειδοποιήσει με τον πιο αναμφισβήτητο τρόπο ότι, ο δυτικός Χριστιανισμός είναι στις φλόγες, καίγεται. Και μαζί με αυτόν ο δυτικός πολιτισμός.

«Οι χριστιανικές εκκλησίες στη Γαλλία είναι άδειες. Ο αριθμός των ιερέων μειώνεται διαρκώς, ενώ οι εν ενεργεία ιερείς στη χώρα είτε είναι υπερήλικοι, είτε προέρχονται από την Αφρική ή τη Λατινική Αμερική. Η θρησκεία που κυριαρχεί σήμερα στη Γαλλία είναι το Ισλάμ. Κάθε χρόνο κατεδαφίζονται εκκλησίες για να δημιουργηθεί χώρος κατασκευής εμπορικών κέντρων ή παρκινγκ αυτοκινήτων. Σε όλη τη χώρα ανεγείρονται τζαμιά που είναι πάντα γεμάτα. Μόνο το 2018 δέχτηκαν επιθέσεις 800 εκκλησίες στη Γαλλία». 

Γενικευμένη επικίνδυνη παρακμή

Του Χρίστου Αλεξόπουλου

Σε ομιλία, που έκανε ο γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Jürgen Habermas στην διάσκεψη «Νέες προοπτικές για την Ευρώπη», που διοργάνωσε το Κολλέγιο Επιστημών του Ανθρώπου του πανεπιστημίου Goethe της Φρανκφούρτης στις 21.9.2018, εκφράζεται η ανησυχία για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο.

«Δεν έχω να πω νέα και η κατάσταση αποσύνθεσης, στην οποία βρίσκεται σήμερα, στην εποχή του Trump, ακόμη και ο πυρήνας της Ευρώπης, με κάνει να έχω για πρώτη φορά αμφιβολίες για το βάσιμο των παλαιών προοπτικών, που μέχρι τώρα, διαρκώς και αταλάντευτα, επαναλάμβανα, ότι ανοίγονται μπροστά μας».

O Γυμνός Μύθος της Δυτικής Δημοκρατίας

Του Paul Graig Roberts

Πως τα καταφέρνει η Δύση να την γλυτώνει παριστάνοντας πως είναι μια συμμαχία μεγάλων δημοκρατιών, στις οποίες η κυβέρνηση είναι υπηρέτης του λαού;

Πουθενά στην Δύση, εκτός ίσως στην Ουγγαρία και στην Αυστρία, η κυβέρνηση δεν υπηρετεί τον λαό.

Ποιον υπηρετούν οι Δυτικές κυβερνήσεις; Η Ουάσιγκτον υπηρετεί το Ισραήλ, το Σύμπλεγμα Συμφερόντων Στρατιωτικών και Ασφάλειας, το Χρηματιστήριο, τις μεγάλες τράπεζες και τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων.

Η ακραία παρακμή της Ελλάδας

Επειδή ο οικονομικός πόλεμος είναι αθέατος, σε αντίθεση με το συμβατικό, είναι εύλογη η δειλία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων – ειδικά όταν η χώρα έχει δεθεί χειροπόδαρα και οι Πολίτες μοιάζουν με φυλακισμένους που δέχονται τεράστιες πιέσεις από έναν παντοδύναμο κατασταλτικό μηχανισμό.

«Δεν μπορώ πια να βλέπω την αξία να ζητιανεύει, τα μηδενικά να κορδώνονται από ξιπασιά, την τιμή περιφρονημένη, την αρετή εμπορευμένη, την τελειότητα παραπεταμένη, την δύναμη σακατεμένη, το τάλαντο να παίρνει μαθήματα από την βλακεία, την αλήθεια γελοιοποιημένη, το καλό υποδουλωμένο στο κακό. Τα λόγια αυτά αποδίδονται στο Σαίξπηρ, χωρίς να προσδιορίζεται όμως σε ποιο από τα έργα του αναφέρονται. 

Μνημόνια: 8 χρόνια πόνου και καταστροφής που τα ακολουθούν δεκαετίες απαξίωσης και παρακμής...

Η Ελλάδα μετά από οκτώ χρόνια πρωτοφανούς, ευρύτερης και βαθύτερης οικονομικής καταστροφής από αυτή που υπέστη στον Β'ΠΠ, με απώλεια του 1/3 του ΑΕΠ της και του 10% του πληθυσμού της, όπως ακριβώς στην δεκαετία του Β'ΠΠ και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε βγαίνει αύριο από τα Μνημόνια σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που είχε όταν εισήλθε.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ Ή ΑΝΑΤΑΣΗ;

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους γενικότερα, δεν είναι απλά μια οικονομική αστοχία. Είναι πρόβλημα παρακμής. Παρακμή σε όλους τους τομείς. Μια παρακμή που ξεκινά από τους θεσμούς και φθείρει αναπόδραστα ολόκληρη την κοινωνία και το έθνος. 

Αν το πρόβλημά μας ήταν απλά μια οικονομική αστοχία σε μια καλοκουρδισμένη οικονομική μηχανή, τότε ίσως τα γιατροσόφια της τρόϊκας θα ήταν αρκετά να κάνουν τη μηχανή να δουλέψει και πάλι. Όμως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται περί επιταχυνόμενης παρακμής σε όλους τους τομείς. Τίποτε δεν μένει όρθιο. Η παρακμή έχει ως αφετηρία τους θεσμούς οι οποίοι έχουν διαβρωθεί πλήρως και δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον τίποτα το υγιές. Αυτή η παρακμή εξαπλώθηκε στην πολιτική, στην οικονομία και στον πολιτισμό. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να υπάρξει πάτος στο βαρέλι. Η οικονομική ύφεση κάποτε βρίσκει πάτο, η παρακμή ποτέ, μέχρι να διαλύσει μια κοινωνία.

Οι επιπτώσεις της λιτότητας ήταν σαν πόλεμος για την Ελλάδα, γράφει η γερμανική Der Freitag

Η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδας Der Freitag κάνει μια αναλυτική αναφορά στην κατάσταση στην Ελλάδα επικρίνοντας την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. 

«Η βοήθεια προς την Ελλάδα είχε ως πρωταρχικό στόχο τη σωτηρία των γερμανικών, γαλλικών και άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών που τα θαλάσσωσαν με ελληνικά κρατικά ομόλογα» γράφει, «κι αφού το κατάφεραν συνέχισαν επιβάλλοντας σκληρή πολιτική λιτότητας στους οφειλέτες. Τελικά οι σκληροπυρηνικοί στο Eurogroup, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να αποδεχθούν ελάφρυνση του χρέους», γράφει η εφημερίδα και αναδημοσιεύει η Deutsche Welle 

Οι στυγνοί εκβιασμοί των Ελλήνων

Οι απειλές ποινικών διώξεων εναντίον όσων διαμαρτύρονται, πλειστηριασμών για να σωθούν οι τράπεζες και κουρέματος καταθέσεων για να επιβληθούν οι πλειστηριασμοί λίγο πριν τα Χριστούγεννα, τεκμηριώνουν πως όσο πιο πολύ σκύβει κανείς το κεφάλι, τόσο μεγαλύτερη η βία που του ασκείται – ηχητικό.

Άποψη

Όταν κυβερνάται μία χώρα κυριολεκτικά ερήμην των Πολιτών της, αφού άλλα ψηφίζουν (=προεκλογικές δεσμεύσεις) και άλλα εφαρμόζονται, από μία κατοχική κυβέρνηση η συμπεριφορά της οποίας θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως «γενιτσαρισμός», με την έννοια ότι άλλαξε στρατόπεδο πολιτικών αντιλήψεων υιοθετώντας τις ακριβώς αντίθετες βασιλικότερα του βασιλιά, τότε δύσκολα μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον της – παρά το ότι θα το ήθελε, τουλάχιστον στην περίοδο των Χριστουγέννων.