Ποιες είναι οι ενέργειες που επιβάλλεται να κάνει μετά την υποτιθέμενη και μάλιστα «καθαρή έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια»
Άποψη
Οι γερμανικές κυβερνήσεις ευθύνονται μετά το ξέσπασμα της κρίσης στον συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό, για να μη γράψω αποκλειστικά, για την καταστροφή της χώρας μας και της κοινωνίας, χάριν και των άχρηστων τελικά πάντα υπάκουων, ιδιοτελών δικών μας πολιτικών και κυβερνήσεων και ακόμα δεν λέει αυτή η κυρία με τα «έγχρωμα ταγέρ», προφανώς σχεδιασμένα πάντα από τον ίδιο «σχεδιαστή» γυναικείας μόδας και η κυβέρνηση της να σταματήσουν τον ωμό, απροκάλυπτο και θρασύτατο εκβιασμό απέναντι στη χώρα μας, που εφαρμόζει συστηματικά αυτή και οι υπουργοί της, κυρίως των οικονομικών, εδώ και πάνω από οκτώ χρόνια.
Το έχω γράψει πολλές φορές, ότι και το εδώ και πολλά χρόνια κακόφημο ΔΝΤ λόγω των δημοσιονομικών μέτρων και της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που πάντοτε επιβάλει με ωμό και απροκάλυπτο εκβιασμό στις χώρες που έχει κληθεί να βοηθήσει και κυρίως λόγω της οικονομικής καταστροφής που έχει επιφέρει τελικά στην οικονομία και ιδιαίτερα στην κοινωνία όλων αυτών των χωρών, φρόντισε προσωπικά αυτή η κυρία με τα «ωραία ταγέρ» να βάλει στο «ελληνικό πρόγραμμα εξυγίανσης της οικονομίας» για να μην φορτωθεί η εξαγωγική υπερδύναμη της Γερμανίας και η ίδια προσωπικά την ρετσινιά που λέμε, δηλαδή τις ευθύνες και την αρνητική εικόνα για τα αποτελέσματα που θα επιφέρουν όλα αυτά τα προδήλως καταστροφικά δημοσιονομικά μέτρα στην ίδια την χώρα και στη κοινωνία της χώρας μας.
Άλλωστε καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν θα είχε την πολιτική δύναμη να βάλει ή να επιβάλει το ΔΝΤ στην ΕΖ – σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΖ και όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο σε μία χώρα – παρά μόνο η Γερμανία και η γερμανική κυβέρνηση, ούτε καν η Γαλλία και φυσικά θα το άκουγα μόνο ως αστείο ότι θα μπορούσε να το κάνει αυτό η Ελλάδα και η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα σε κατάσταση επαπειλούμενης πτώχευσης και πλήρους αδυναμίας, πέραν του γεγονότος ότι δεν έφταναν τα χρήματα που θα μπορούσε να διαθέσει το ΔΝΤ στη χώρα μας το 2010 ούτε για μια πρώτη ανάσα.
Έτσι έβαλε η Frau Merkel για τους παραπάνω λόγους το ΔΝΤ και για όλες τις άλλες οικονομικά προβληματικές χώρες στην Ευρωζώνη.
Γεγονός που εύρισκε μάλιστα αρχικά αντίθετο τον Γερμανό τέως υπουργό οικονομικών Wolfgang Schaeuble, ο οποίος δεν ήθελε το ΔΝΤ μέσα στα πόδια του.
Αργότερα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να πάρει την εκάστοτε αναγκαία έγκριση για τις εγγυήσεις υπέρ της χώρας μας από το γερμανικό κοινοβούλιο ώστε να μπορεί να δανείζεται η χώρα μας στη πραγματικότητα από τις αγορές μέσω των μηχανισμών στήριξης (EFSF & μετά ESM) με τις εγγυήσεις της Γερμανίας και των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης.
Άλλωστε η δημοσιονομική πολιτική και όλα αυτά τα προδήλως καταστροφικά μέτρα υπέρμετρης λιτότητας ήταν ακριβώς αυτά που ήθελε ο Schaeuble να εφαρμοστούν στη χώρα μας και σε όλες τις υπόλοιπες οικονομικά προβληματικές χώρες της ΕΖ και όχι μόνο σε αυτές.
Είναι επίσης σημαντικό και πρέπει να αναφερθεί ότι η γερμανική κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο παραπάνω υπουργός της των οικονομικών χρησιμοποίησε την Ελλάδα με προφανή τιμωρητική διάθεση που επιδείκνυε μάλιστα με κάθε ευκαιρία και με τις συνεχείς δηλώσεις του σε βάρος της εικόνας της χώρας μας, με σκοπό τον παραδειγματισμό και ως παράδειγμα προς αποφυγήν με σκοπό την τρομοκράτηση και όλων των υπόλοιπων οικονομικά προβληματικών χωρών της ΕΖ, όπως και όποιων άλλων που κινδύνευαν να γίνουν προβληματικές, κυρίως όμως των χωρών του ευρωπαϊκού νότου.
Το αποτέλεσμα ήταν πέραν όλων των άλλων η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού στους πολίτες της ΕΖ και γενικότερα της ΕΕ, όπως και των ευρωφοβικών και ακροδεξιών κομμάτων των περισσότερων χωρών και πρώτα στην ίδια την Γερμανία.
Με αυτή την συστηματική συμπεριφορά της γερμανικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του παραπάνω Γερμανού υπουργού των οικονομικών σε βάρος της χώρας μας και όλων των άλλων οικονομικά προβληματικών χωρών της ΕΖ επιδίωκε η γερμανική κυβέρνηση και κατάφερε να μεταφερθούν μέχρι σήμερα και κατά τη διάρκεια της κρίσης τεράστια κεφάλαια λόγω ανασφάλειας των καταθετών από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου κυρίως στις γερμανικές τράπεζες με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, ώστε να μπορούν να δανείζονται οι γερμανικές επιχειρήσεις με πολύ χαμηλά επιτόκια και να αυξάνεται έτσι η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας σε βάρος των οικονομιών των εταίρων της.
Αντίστοιχες μεταφορές υπήρχαν και στα επενδυτικά κεφαλαία σε βάρος των Χρηματιστηρίων όλων αυτών των χωρών και προς όφελος των γερμανικών.
Επίσης είχε αυτή η συστηματική συμπεριφορά του Γερμανού υπουργού των οικονομικών και της γερμανικής κυβέρνησης ως συνέπεια να ανέβουν τα spreads των ομολόγων και έτσι τα επιτόκια για τον δανεισμό από τις αγορές όλων των παραπάνω χωρών, με πρώτη τη χώρα μας και να πέσουν αντίστοιχα τα γερμανικά, με συνέπεια τον πάμφθηνο δανεισμό της Γερμανίας ως κράτος από τις αγορές λόγω της μεγαλύτερης ασφάλειας των κεφαλαίων τους που επιδίωκαν οι επενδυτές.
Έτσι προέρχονται τα τεράστια εξαγωγικά πλεονάσματα της Γερμανίας – η οποία έγινε τα τελευταία χρόνια πρωταθλήτρια κόσμου σε αυτό τον τομέα με πάνω από 300 δις ευρώ ετησίως, ξεπερνώντας ακόμα και την πρώτη χώρα παγκοσμίως στις εξαγωγές, την Κίνα – κυρίως από τα αντίστοιχα εξαγωγικά ελλείμματα των εταίρων της στην Ευρωζώνη.
Πλην ελάχιστων χωρών κατάφερε έτσι η Γερμανία να είναι οι περισσότερες χώρες της ΕΖ ελλειμματικές σε ότι αφορά τις εξαγωγές.
Και κάτι ακόμα σε ότι αφορά αυτό που ακούγεται χρόνια τώρα, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ ως η χώρα με την μεγαλύτερη συμμετοχή στα κεφάλαια του ΔΝΤ (με περίπου το 17% του συνόλου των κεφαλαίων) ελέγχει το ΔΝΤ, τα μέτρα που επιβάλει και γενικότερα τις αποφάσεις του.
Η πραγματικότητα είναι ότι με συνολική συμμετοχή στα κεφάλαια του ΔΝΤ εκ μέρους της ΕΕ, μαζί με την Μεγ. Βρετανία ύψους 30%, έχει η ΕΕ στο σύνολό της αποφασιστικό ρόλο στο ΔΝΤ.
Και ποιος ελέγχει την ΕΕ ; Μα φυσικά η Γερμανία.
Συνεπώς μπορεί η Γερμανία ως ΕΕ να επηρεάσει τουλάχιστον όσο οι ΗΠΑ τις αποφάσεις του ΔΝΤ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν έχει κανέναν λόγο, πολιτικό ή οικονομικό η χώρα μας να μην κάνει όσα αναφέρω παρακάτω σε σχέση με την Γερμανία το αργότερο μετά την δήθεν «έξοδο της από τα μνημόνια» !
Δεν θα βρεθεί επιτέλους ένας Έλληνας πολιτικός, ένας Έλληνας Πρωθυπουργός – ο οποίος αγαπάει αυτό τον όμορφο, στη πραγματικότητα πλούσιο, πλην όμως δύσμοιρο τόπο, χάριν των πολιτικών μας και της ιδιοτέλειας τους, τουλάχιστον τόσο όσο τον εαυτούλη του – που θα αποδείξει στον δύσμοιρο ελληνικό λαό, ότι δικαίως φοράει τα παντελόνια που φοράει ;;;
Η όποια ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει εδώ και χρόνια τις εξής ενέργειες και είναι καιρός να τις κάνει επιτέλους τώρα :
1) Να σύρει την Γερμανία και ιδιαίτερα τον τέως υπουργό των οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schaeuble και την ίδια την Μέρκελ ως Καγκελάριο της χώρας της και προϊστάμενη του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αρμόδιο για θέματα της ΕΕ ή σε όποιο άλλο αρμόδιο δικαστήριο για ανάλογα θέματα, μια που δεν είμαι ειδικός και ούτε νομικός, κατηγορώντας τους για απροκάλυπτη συνεχή εκβίαση των ελληνικών κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης, με την απειλή στέρησης της χρηματοδότησης της χώρας μας από την ΕΖ ή με την βοήθεια ή εγγύηση της ΕΖ από τις αγορές και επίσης με την απειλή της εξώθησης της από την ΕΖ και την ΕΕ, λόγω της δύναμης που της παρέχει η οικονομική ισχύς της Γερμανίας στην ΕΕ και στην ΕΖ και επειδή λόγω του ενιαίου νομίσματος της ΕΖ, του ευρώ, δεν έχει η χώρα μας ως μέλος της ΕΖ όπως και καμία άλλη χώρα της ΕΖ τη δυνατότητα εκτύπωσης του κοινού ή άλλου νομίσματος.
Έτσι ήταν αναγκασμένη η Ελλάδα να υποκύπτει συνεχώς, παρά τη θέληση των ελληνικών κυβερνήσεων, από θέση ανάγκης που βρίσκονταν και να εφαρμόζει τα προδήλως καταστροφικά δημοσιονομικά μέτρα που της επέβαλαν όλα τα χρόνια της κρίσης οι γερμανικές κυβερνήσεις, πάντοτε με Καγκελάριο την Angela Merkel και υπουργό οικονομικών από το 2009 μέχρι το 2017 τον Wolfgang Schaeuble, με την βοήθεια και του ΔΝΤ και να υποστεί η χώρα μας και η ελληνική κοινωνία ανεπανόρθωτη καταστροφή και την απώλεια, όχι μόνο της κυριαρχίας της ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά και ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας της, την οποία φρόντισε ο συγκεκριμένος τέως υπουργός των οικονομικών της Γερμανίας να δεσμεύσει για 99 χρόνια μέσω του λεγόμενου υπέρταμείου, με ωμό και απροκάλυπτο εκβιασμό ως εγγύηση κυρίως για τις εγγυήσεις (ούτε καν για την χρηματοδότηση) που έδωσαν αναλογικά με το ΑΕΠ τους όλες οι χώρες της ΕΖ και η Γερμανία ως μεγαλύτερη οικονομικά χώρα με συμμετοχή περίπου κατά 27%, όπως το έκανε αναγκαστικά και η ουσιαστικά πτωχευμένη χώρα μας για τις υπόλοιπες οικονομικά προβληματικές χώρες της ΕΖ που έπρεπε να χρηματοδοτηθούν.
Από τη στιγμή που έχει δεσμευθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία της χώρας μας για 99 χρόνια, μάλιστα όχι μόνο ως εγγύηση, αλλά με σκοπό και το ξεπούλημα της μπιρ παρά και υπάρχουν έτσι τα εχέγγυα τουλάχιστον για να καλυφθούν οι όποιες τυχών απαιτήσεις της Γερμανίας που θα προκύψουν από την ενεργοποίηση στο μέλλον αυτών των εγγυήσεων τους και των όποιων άλλων χωρών δορυφόρων της Γερμανίας, είναι νομικά, φυσικά και ηθικά τελείως αβάσιμη η υποχρέωση της χώρας μας να ακολουθεί οκτώ χρόνια τώρα τα όποια μνημόνια, τα οποία άλλωστε βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό, αν όχι στο σύνολο τους, σε πλήρη αντίθεση με το ελληνικό Σύνταγμα και να βρίσκεται τα επόμενα 60 και πλέον χρόνια υπό ξένη κυριαρχία και ουσιαστικά την γερμανική.
Ανάλογες στη προκειμένη περίπτωση δανειακές συμβάσεις, οι οποίες στη περίπτωση της χώρας μας συνοδεύονταν κάθε φορά και από ένα ανάλογο μνημόνιο με πολύ σκληρά και προδήλως καταστροφικά δημοσιονομικά μέτρα, θα έπρεπε κατά την ταπεινή μου εκτίμηση και με τις όποιες νομικές μου γνώσεις, να θεωρούνται στα πλαίσια του αστικού κώδικα ως λεόντειες, αποικιοκρατικές, ετεροβαρής και αγγλιστί ως «unconscionable contracts «.
Που ακούστηκε να ζητά π.χ. μια τράπεζα από έναν δανειολήπτη να υπογράψει μια δανειακή σύμβαση στα πλαίσια της οποίας, εκτός από τις απαραίτητες και τελείως δικαιολογημένες εμπράγματες ασφάλειες, όπως υποθήκες ή προσημειώσεις σε ακίνητα ή σε άλλα περιουσιακά στοιχεία αντίστοιχης αξίας με το δάνειο, του ζητά να υπογράψει και μια σύμβαση για συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα που πρέπει να πάρει κάθε φορά πριν την εκταμίευση της κάθε δόσης του δανείου στην οικογένεια ή την επιχείρηση του, αν υποθέσουμε ότι θα το παίρνει και με δόσεις, πράγμα και αυτό ασυνήθιστο.
Ο σχετικός νόμος αναφέρεται στο άρθρο 138 του γερμανικού Αστικού Κώδικα ως «Sittenwidriges Rechtsgeschäft – Wucher » («Ανήθικη νομική συναλλαγή»). Η λέξη Wucher που χρησιμοποιείται εδώ στο τέλος του γερμανικού νομικού τίτλου αυτού του άρθρου ως νομικός όρος ταιριάζει περισσότερο με την ελληνική έννοια της τοκογλυφίας, έχει όμως στη Γερμανία ως νομικός όρος ευρύτερη χρήση.
Και μεταφράζω εννοιολογικά τα όσα αναφέρει αυτό το άρθρο του γερμανικού Αστικού Κώδικα για να καταλάβετε τι εννοώ:
Άρθρο 138 «Ανήθικη νομική συναλλαγή»
«Παραγρ.1) Μια νομική συναλλαγή που προσβάλλει τα χρηστά ήθη είναι άκυρη».
«Παραγρ.2) Άκυρη είναι ιδιαίτερα μια νομική συναλλαγή με την οποία κάποιος που εκμεταλλεύεται την δύσκολη θέση, την απειρία, την έλλειψη κρίσης ή την σημαντική αδυναμία βούλησης κάποιου άλλου, ζητά από αυτόν να του υποσχεθεί (μέσω μιας σύμβασης ή συμφωνίας) ή να του παράσχει στον ίδιο ή σε τρίτο ( ή τρίτους) για μια παροχή (ή υπηρεσία) περιουσιακά οφέλη τα οποία παρουσιάζουν εμφανή δυσαναλογία έναντι της παροχής (ή της υπηρεσίας)».
Μια που έχουμε να κάνουμε με την Γερμανία και το αναφέρω για ευνόητους λόγους, θα ήθελα να επισημάνω εδώ το γεγονός ότι η χώρα μας αντέγραψε στην ουσία το 1952 τον αστικό κώδικα της Γερμανίας και αν δεν κάνω λάθος τον εφαρμόζει με τις όποιες αλλαγές και προσθήκες ακόμα και σήμερα.
Το γνωρίζω αυτό συμπτωματικά από τον τέως Γερμανό καθηγητή μου και διακεκριμένο νομικό συνταγματολόγο Prof. Dr. Dr. h.c. mult. Klaus Stern, που ζει ακόμα σε ηλικία 86 ετών, ο οποίος όπως μου είχε αναφέρει προσωπικά κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, συμμετείχε στη συγκεκριμένη ελληνογερμανική επιτροπή νομικών μαζί με τον αείμνηστο δικό μας διακεκριμένο νομικό, καθηγητή συνταγματολόγο και για δέκα χρόνια (1994-2004) ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρη Θ.Τσάτσο, που ήταν και πολύ καλοί φίλοι.
Αν συγκρίνουμε το παραπάνω άρθρο 138 του γερμανικού Αστικού Κώδικα με το άρθρο 179 του ελληνικού, φαίνεται αυτό ξεκάθαρα, το οποίο αναφέρει:
Άρθρο 179
«Άκυρη ως αντίθετη προς τα χρηστά ήθη είναι ιδίως η δικαιοπραξία με την οποία δεσμεύεται υπερβολικά η ελευθερία του προσώπου ή η δικαιοπραξία με την οποία εκμεταλλεύεται κάποιος την ανάγκη, την κουφότητα ή την απειρία του άλλου και πετυχαίνει έτσι να συνομολογήσει ή να πάρει για τον εαυτό του ή τρίτο, για κάποια παροχή, περιουσιακά ωφελήματα, που, κατά τις περιστάσεις, βρίσκονται σε φανερή δυσαναλογία προς την παροχή».
Στην ουσία πρόκειται για «καταχρηστική σύμβαση» !
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε αυτή η νομοθεσία να χρησιμοποιηθεί για την περίπτωση μιας ολόκληρης χώρας και όχι μόνο για ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
Σίγουρα θα μπορούσε να μας ενημερώσει καλύτερα κάποιος φίλος νομικός.
Ας συνεχίσω όμως με τις αναγκαίες ενέργειες από την πλευρά της χώρας μας έναντι της Γερμανίας:
2) Να προετοιμάσει νομικά σωστά με τους καλύτερα για ανάλογα θέματα καταρτισμένους στο διεθνές δίκαιο νομικούς και να σύρει την Γερμανία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κατόπιν εκτεταμένης καλά οργανωμένης πανευρωπαϊκής ενημερωτικής καμπάνιας των πολιτών και της κοινωνίας όλων των χωρών της ΕΖ και της ΕΕ, με πρώτους του ίδιους τους Γερμανούς πολίτες, με κατάλληλο οπτικοακουστικό υλικό (ντοκιμαντέρ κλπ.), μαρτυρίες τυχών επιζώντων αυτόπτων μαρτύρων και αν υπάρχουν ιδιαίτερα Γερμανών και επίσημα αδιάψευστα στοιχεία για την τεράστια ανεπανόρθωτη καταστροφή που επέφερε η Γερμανία του 3ου Ράιχ στη χώρα μας και στην κοινωνία της χώρας μας, κυρίως κατά την γερμανική κατοχή, γεγονός που συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό και για την πορεία της οικονομίας της Ελλάδος και μετά τον Β’ ΠΠ.
Σίγουρα δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδίσουμε αυτό το δικαστήριο και όχι επειδή δεν είναι το δίκιο ηθικά και νομικά με την πλευρά μας, αλλά επειδή δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι δικαστές αυτού του δικαστηρίου θα πάρουν τις αποφάσεις τους με βάση το διεθνές δίκαιο και την συνείδηση τους ως δικαστές και ως άνθρωποι και όχι με βάση τις εντολές που θα έχουν πάρει από τον οργανισμό που τους τοποθετεί σε αυτό το πόστο και αυτός είναι ο ΟΗΕ.
Όπως όμως γνωρίζουμε οι ΗΠΑ δεν «φιλοξενούν» μόνο την έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αλλά είναι και ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του και τον ελέγχει σε μεγάλο βαθμό. Σε κάθε περίπτωση πάντως μπορούν οι ΗΠΑ να επηρεάσουν για σημαντικά θέματα τις αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου, όταν μάλιστα υπάρχει κίνδυνος, μετά από μια ενδεχόμενη θετική απόφαση υπέρ της χώρας μας και σε βάρος της Γερμανίας να πάρουν σειρά και άλλες χώρες αξιώνοντας τεράστιες αποζημιώσεις σε βάρος της Γερμανίας. Ήδη έχει γίνει επανειλημμένα γνωστό ότι ο Πούτιν συζητά για 4 τρισ δολάρια σε ότι αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις για την Σοβιετική Ένωση ή τώρα τη Ρωσία.
Αυτό εξαρτάται από το πόσο πράγματι θέλει να συνεχίσει ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump τον εμπορικό και οικονομικό πόλεμο απέναντι στην ΕΕ και στην ουσία απέναντι στην εξαγωγική υπερδύναμη και παγκόσμια πρωταθλήτρια στα εξαγωγικά πλεονάσματα, την Γερμανία.
Από αυτή την άποψη έχει η χώρα μας τώρα ίσως τις καλύτερες προοπτικές να δικαιωθεί.
Υπάρχει μόνο μια επιφύλαξη και αυτή είναι ο ενδεχόμενος φόβος των ΗΠΑ, μήπως μια θετική για τη χώρα μας απόφαση και σε βάρος της Γερμανίας ανοίξει την όρεξη και άλλων χωρών για ανάλογες προσφυγές στο ίδιο δικαστήριο αξιώνοντας πολεμικές αποζημιώσεις σε βάρος της Αμερικής και δεν αποκλείεται να είναι και αρκετές.
«Τα λεφτά για τη χώρα μας είναι όμως πολλά μα πάρα πολλά» και ανέρχονται πλέον, σύμφωνα με την επίσημη «απόρρητη» έκθεση της ειδικής επιστημονικής επιτροπής της βουλής του 2014, σε περίπου 333 δισ ευρώ (συγκεκριμένα 332.842.200.623), περιλαμβανομένου του κατοχικού δανείου και αξίζει να τα διεκδικήσουμε επιτέλους εν όψη της απελπιστικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και θα βρίσκεται έτσι όπως το σχεδίασαν, το αποφάσισαν, το εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το εφαρμόζουν οι Γερμανοί, για πάρα πολλά χρόνια, άσχετα με τα ασύστολα ψέματα των κυβερνώντων. Μόνο το ποσό που προσδιορίστηκε από την Συνδιάσκεψη των Παρισίων του 1946/1947 ανέρχεται πλέον, σύμφωνα με αυτή την απόρρητη έκθεση (και δεν καταλαβαίνω γιατί χαρακτηρίστηκε ως απόρρητη), σε 310.118.539.534 ευρώ.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι η γερμανική κυβέρνηση και η Γερμανία γενικότερα θα ταρακουνηθούν συθέμελα μόλις κατατεθεί η κατάλληλα νομικά προετοιμασμένη σχετική προσφυγή της χώρας μας και όχι μόνο η Γερμανία αλλά σε έναν βαθμό ολόκληρη η ΕΖ, αυτή για καθαρά οικονομικούς λόγους.
Αυτός είναι ο άσσος που κρατάει πράγματι η χώρα μας στο μανίκι της που λέμε και όχι οι ανοησίες του Βαρουφάκη, τον οποίο πρέπει να τον ρίξει στο τραπέζι και αυτό όχι ως εκβιασμό, αλλά ξεκάθαρα ως επίμονη και ανυποχώρητη απαίτηση απέναντι στη Γερμανία, της οποίας η πολιτική και η οικονομική ελίτ δεν έχει βάλει ακόμα μυαλό, αλλά αντιθέτως έχει και πάλι αποθρασυνθεί προκλητικά και σε βαθμό αηδίας.
Πιθανότατα να υποστεί η χώρα μας κάποιες απώλειες σε ότι αφορά τον τουρισμό από Γερμανία.
Σε ότι όμως αφορά την ίδια την Γερμανία αυτό που ανέφερα παραπάνω δεν θα γίνει μόνο λόγω των τεράστιων πολεμικών αποζημιώσεων που θα κινδυνεύει να κλιθεί να καταβάλει στη χώρα μας, αλλά τόσο για το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όσο όμως και λόγω όλων των άπλυτων της εξαγωγικής υπερδύναμης που θα βγουν πανευρωπαϊκά και παγκοσμίως με αυτόν τον τρόπο αναπόφευκτα στη φόρα, μια που όχι μόνο στην ίδια την Γερμανία γνωρίζει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των Γερμανών τι ακριβώς έκαναν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στη χώρα μας και γενικά όλα τα υπόλοιπα που αναφέρω, αλλά πολύ λιγότερα γνωρίζουν οι πολίτες των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ και θα εκπλαγούν.
Μπορεί όμως η ευρύτατη πανευρωπαϊκή ενημερωτική καμπάνια που θα προηγηθεί να αυξήσει τον τουρισμό για τη χώρα μας απ’ όλες ή τουλάχιστον τις περισσότερες χώρες της ΕΖ και γενικότερα της ΕΕ.
Αν και δεν αποκλείεται να μη συμβεί αυτό που αναφέρω πιο πάνω σε ότι αφορά τον τουρισμό και από την Γερμανία εφόσον προηγηθεί μια εκτεταμένη ενημέρωση των Γερμανών πολιτών μέσα στην ίδια τη χώρα τους για το τι ακριβώς έγινε κατά τη διάρκεια της κατοχής στη χώρα μας από τα γερμανικά στρατεύματα του Χίτλερ και όλα τα υπόλοιπα που αναφέρω εδώ, που είναι πολύ σημαντικό και απαραίτητο να γίνει πριν την όποια προσφυγή, τη στιγμή μάλιστα που ζήτημα το 5% των Γερμανών γνωρίζει τι ακριβώς έγινε τότε κατά τη διάρκεια της κατοχής και όλα τα υπόλοιπα μετά την κατοχή και μετά τον Β’ ΠΠ.
Η χώρα μας έχει επιπλέον έναντι όλων των άλλων ενδεχόμενων χωρών που θα μπορούσαν να προβάλουν κάποιες αξιώσεις, είτε απέναντι στη Γερμανία είτε ενδεχομένως ακόμα απέναντι στις ΗΠΑ, τέσσερα σημαντικά νομικά πλεονεκτήματα :
(α) Την απόφαση της διασυμμαχικής επιτροπής και της Συνδιάσκεψης για την Ειρήνη των Παρισίων του 1946/1947 που δεν παραγράφεται, η οποία άπτεται του διεθνούς δικαίου.
(β) Το κατοχικό δάνειο αποτελεί μια ξεκάθαρη απαίτηση της χώρα μας που δεν μπορεί να την αμφισβητήσει νομικά, φυσικά και ηθικά κανείς.
(γ) Την συμφωνία του Λονδίνου του 1953 που αναφέρει ρητά το τι θα γίνει με τις πολεμικές υποχρεώσεις της Γερμανίας μετά την γερμανική επανένωση, που δεν εφαρμόστηκε με υπαιτιότητα της Γερμανίας ποτέ. Και αυτή άπτεται ξεκάθαρα του διεθνούς δικαίου.
(δ) Η Γερμανία δεν έχει καταβάλει μέχρι σήμερα ούτε τσακιστή δεκάρα για όλα αυτά και φυσικά δεν μπορεί, παρά τους ανόητους ισχυρισμούς της, να αποδείξει τίποτα από τις ανοησίες που ισχυρίζεται περί της καταβολής κάποιων αποζημιώσεων και ότι το θέμα έχει λήξει.
Το θέμα αυτό δεν έχει λήξει ποτέ και το γνωρίζει η γερμανική κυβέρνηση πολύ καλά.
3) Να ενημερώσει επίσης τους πάντες με ποιον τρόπο και πάντοτε εν γνώσει και με την παράλληλη πίεση των εκάστοτε γερμανικών κυβερνήσεων λάδωναν για πολλά χρόνια μετά τον Β’ ΠΠ συστηματικά κυρίως γερμανικές πολυεθνικές και γενικά γερμανικές εξαγωγικές εταιρείες Έλληνες δημόσιους λειτουργούς, αξιωματούχους και πολιτικούς προκειμένου να εξασφαλίζουν έτσι μεγάλες παραγγελίες του ελληνικού κράτους για δημόσιες προμήθειες, την κατασκευή δημοσίων έργων και κυρίως αμυντικών εξοπλισμών, υπερχρεώνοντας έτσι συστηματικά τη χώρα μας, την οποία για τον σκοπό αυτό χρηματοδοτούσαν αλόγιστα με τις πλάτες των γερμανικών και γαλλικών κυβερνήσεων, ιδιαίτερα γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, τις οποίες φρόντισαν κατά το ξέσπασμα της κρίσης να προστατέψουν, μεταφέροντας το ρίσκο στις πλάτες των Γερμανών και των Γάλλων φορολογουμένων, όπως και των φορολογουμένων όλων των άλλων εγγυητριών χωρών της ΕΖ, μέσω των εγγυήσεων που μας παρείχαν προκειμένου να μπορεί να δανειστεί η χώρα μας από τις αγορές μέσω των μηχανισμών στήριξης EFSF και ESM, εκτός του αρχικού σχετικά μικρού διμερή δανεισμού από τις ίδιες τις χώρες μέχρι να δημιουργηθεί ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης της ΕΖ (EFSF) και αυτό με έμμεσο τρόπο λόγω της ρήτρας «bail out» και σε ότι αφορά την Γερμανία μέσω μιας κρατικά ελεγχόμενης αναπτυξιακής τράπεζας, της KFW.
Ενημερώνοντας επίσης τους πάντες ότι στα πλαίσια του παραπάνω αναφερόμενου συστηματικού λαδώματος εκ μέρους των γερμανικών εταιρειών Ελλήνων κρατικών αξιωματούχων και πολιτικών, όπως και πολλών άλλων χωρών του πλανήτη διατηρούσε η Γερμανία για 64 ολόκληρα χρόνια ειδικό φορολογικό νόμο του Χίτλερ του 1934 μέχρι και το τέλος του 1998, μια που από 1/1/1999 θα εισέρχονταν η Γερμανία στην Ευρωζώνη με ενιαίο νόμισμα το ευρώ και επειδή αρκετοί πολυεθνικοί γερμανικοί κολοσσοί ήθελαν να εισέλθουν στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης για να κατακτήσουν έτσι πιο εύκολα την τεράστια αμερικανική αγορά και αυτό θα ήταν αδύνατο αφού γνώριζαν για πολλά χρόνια οι αμερικανικές αρχές και κυρίως η πανίσχυρη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) την ύπαρξη αυτού του απαράδεκτου νόμου.
Ο νόμος αυτός παρείχε τη δυνατότητα σε όλες τις γερμανικές εξαγωγικές εταιρείες να διατηρούν εταιρείες «γραμματοκιβώτια» («Briefkastenfirmen») (Offshore ή υπεράκτιες) σε φορολογικούς παραδείσους με σκοπό να διοχετεύονται μέσω αυτών τα λαδώματα και να μη μπορεί κανείς να βρει σχετικά στοιχεία, αλλά κυρίως να εκπίπτουν στα πλαίσια των εξαγωγικών δραστηριοτήτων τους όλες αυτές οι εταιρείες αυτά τα «επωφελή έξοδα» από τα φορολογητέα τους κέρδη, στα πλαίσια ενός ποσοστού επί του συνολικού τζίρου αυτών των εταιρειών, δηλαδή και του τζίρου που πραγματοποιούσαν εντός Γερμανίας.
Φυσικά απαγορεύονταν ταυτόχρονα τα λαδώματα δια ροπάλου εντός Γερμανίας.
Το εξωφρενικό είναι ότι αυτές οι γερμανικές εταιρίες είχαν τόσο καλομάθει να αναπτύσσονται και να θησαυρίζουν τόσα χρόνια σε βάρος άλλων χωρών και της πλάτης των φορολογουμένων αυτών των χωρών που συνέχισαν απτόητες αυτό το βρόμικο παιγνίδι και μετά την κατάργηση αυτού του κατάπτυστου νόμου και φυσικά το γνώριζαν αυτό και πάλι όλες οι γερμανικές κυβερνήσεις και έκαναν απλά τα στραβά μάτια, χάριν της ανάπτυξης των γερμανικών εξαγωγών και έτσι της γερμανικής οικονομίας, αφήνοντας όλες αυτές τις εταιρείες να κάνουν έτσι ουσιαστικά και φοροδιαφυγή στην ίδια την Γερμανία, μια που ο νόμος αυτός είχε καταργηθεί.
Η ύπαρξη και λειτουργία για 64 ολόκληρα χρόνια αυτού του νόμου βοήθησε σε πολύ σημαντικό βαθμό την τόσο σύντομη και αλματώδη ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας και μετά τον Β’ ΠΠ, με συνέπεια να μιλούν όλοι για το περιβόητο γερμανικό οικονομικό θαύμα (Das deutsche Wirtschaftswunder).
Έτσι ξεκίνησε η αμερικάνικη επιτροπή κεφαλαιαγοράς (SEC ) – που γνώριζε ότι το πάρτυ συνεχίζονταν από τους γερμανικούς πολυεθνικούς κολοσσούς και μετά την κατάργηση αυτού του νόμου – να ξεσκεπάζει τα σκάνδαλα αυτού του είδους, τα οποία στις ΗΠΑ διώκονται δια ροπάλου και με τεράστια πρόστιμα, για όλες τις ήδη εισηγμένες στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με πρώτη την γνωστή υπόθεση της Siemens, που εισήλθε το 2001 στο χρηματιστήριο της Wall Street. Έτσι ξεσκεπάστηκε και στην Ελλάδα το 2006 αυτό το τεράστιο σκάνδαλο που αφορούσε περίπου 60 χώρες. Για τον τρόπο που μεθοδεύτηκε η αποκάλυψη αυτού του τεράστιου σκανδάλου από τους Αμερικανούς μέσω ενός σύγχρονου αλλά ζωντανού «δούρειου ίππου», θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο !
4) Να ενημερώσει επίσης τους πάντες για τις επίσημες – σύμφωνα με το διεθνές δίκιο και το δίκαιο πολέμου, που αποτελεί μέρος του διεθνούς δικαίου – ακόμα και σήμερα ισχύουσες αποφάσεις, που δεν επιδέχονται καμία νομική παραγραφή και έχουν παρθεί τα πρώτα χρόνια μετά τον Β’ΠΠ από την αρμόδια διασυμμαχική επιτροπή και την Συνδιάσκεψη για την Ειρήνη των Παρισίων του 1946/1947 σχετικά με τις αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στη χώρα μας, μαζί με το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο μέσω της Τραπέζης της Ελλάδος, από το οποίο η Γερμανία του Χίτλερ είχε καταβάλει και την πρώτη δόση που όφειλε, αναγνωρίζοντας έτσι φυσικά και με αυτό τον τρόπο τις σχετικές νόμιμες απαιτήσεις της χώρας μας απέναντι στη Γερμανία.
5) Να ενημερώσει τους πάντες με ποιόν τρόπο κατάφερε η Γερμανία στα πλαίσια της Συμφωνίας του Λονδίνου, όχι μόνο να διαγραφεί περίπου το 60%, κυρίως του προπολεμικού χρέους της ενωμένης τότε Γερμανίας, που έφτανε και πριν τον Α’ ΠΠ, αλλά αφορούσε κυρίως όσα δανείστηκε ο Χίτλερ κυρίως για την διεξαγωγή του Β’ ΠΠ, όπως και του σχετικά μικρού χρέους που δημιούργησε η Δυτική Γερμανία μετά τον Β’ ΠΠ μέχρι το 1953.
Να ενημερώσει τους πάντες ότι αυτό έγινε με τις πλάτες των Αμερικανών για δικούς τους συγκεκριμένους γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους, τις συνέπειες των τελευταίων, δηλαδή «των γεωοικονομικών», τις αντιμετωπίζουν πλέον εδώ και αρκετά χρόνια όλες οι χώρες της ΕΖ και της ΕΕ από την «γερμανική οικονομική μπότα», οι οποίοι φρόντισαν να αποκλείσουν στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας την αξίωση και την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων προς οποιαδήποτε χώρα που όφειλε η Γερμανία μέχρι την επανένωση των δύο Γερμανίων.
6) Να ενημερώσει επίσης τους πάντες με ποιόν απαράδεκτο τρόπο απέφυγε η Γερμανία – χωρίς καμία νομική κάλυψη στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, αλλά με το «δίκιο του οικονομικά ισχυρού» – να εφαρμόσει όσα προέβλεπε αυτή η Συμφωνία του Λονδίνου για τις γερμανικές πολεμικές υποχρεώσεις, με τις πλάτες και πάλι των Αμερικανών, μέσω της περιβόητης και πρωτόγνωρης στα χρονικά Συμφωνίας «2+4» και ότι ενώ 37 ολόκληρα χρόνια απαντούσε κατά κάποιο τρόπο κάθε φορά στη χώρα μας, όταν αξίωνε την καταβολή αυτών των αποζημιώσεων, ότι «είναι πολύ νωρίς», μια που δεν είχε πραγματοποιηθεί η γερμανική επανένωση, ενώ όταν αυτή πραγματοποιήθηκε τελικά τον Οκτώβριο του 1990, απαντούσε κάθε φορά ότι τώρα «είναι πολύ αργά», με πρόσχημα την απαράδεκτη και σε ότι αφορά τις αποζημιώσεις τελείως έωλη «Συμφωνία 2+4», την οποία άλλωστε είχαν υπογράψει μόνο οι δύο Γερμανίες (Δυτική & Ανατολική) και οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις του Β’ ΠΠ (ΗΠΑ, η καταρρέουσα τότε Σοβιετική Ένωση, η Αγγλία και η Γαλλία, εξού και η ονομασία αυτής της «συμφωνίας») και αφορούσε μόνο θέματα που είχαν να κάνουν με την γερμανική επανένωση, ενώ δεν είχε καμία σχέση με την Συμφωνία Ειρήνης που όφειλε, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Συμφώνου του Λονδίνου του 1953, να υπογράψει η Γερμανία μετά την επανένωση της με όλες τις χώρες που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, αλλά τυπικά και μέχρι την επανένωση των δύο Γερμανιών και να ρυθμίσει με όλες αυτές τις χώρες και τις πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλε η Γερμανία.
Έτσι ακόμα και μέχρι σήμερα δεν έχει υπογράψει η Γερμανία καμία συμφωνία ειρήνης με όλες αυτές τις χώρες, όπως φυσικά και με τη χώρα μας. Μπορεί με βάση το διεθνές δίκαιο να επέρχεται στην ουσία ειρήνη μεταξύ δύο χωρών όταν αυτές για πολλά χρόνια συνεργάζονται στον εμπορικό και οικονομικό τομέα, αλλά σε σχέση με τις πολεμικές αποζημιώσεις έχει ιδιαίτερη και νομικά βαρύνουσα σημασία η υπογραφή ενός συμφώνου ειρήνης μεταξύ της Γερμανία και της χώρας μας, όπως αυτό ακριβώς προβλέπονταν στη συμφωνία του Λονδίνου για το κούρεμα του γερμανικού χρέους και το απέφυγε η Γερμανία επιμελώς μέσω της συμφωνίας 2+4 για όλες τις χώρες.
Συνεπώς με μια χώρα που εξαιτίας της, μια που το απέκλεισε η ίδια με τον παραπάνω τρόπο (συμφωνία 2+4), είμαστε ακόμα και τώρα τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση, αλλά και στη πραγματικότητα είμαστε οικονομικά υπό την κατοχή της, δεχόμενοι οκτώ και πλέον χρόνια τώρα την ανελέητη επίθεση της με προδήλως καταστροφικά οικονομικά μέτρα, που μας επιβάλει με ωμό απροκάλυπτο εκβιασμό, με απόλυτα καταστροφικές συνέπειες σε βάρος της χώρας μας και της κοινωνίας της και από τη στιγμή που συνεχίζει αυτή η χώρα συστηματικά να μας εκβιάζει απροκάλυπτα και θρασύτατα και να μας καταστρέφει, δεν έχουμε κανέναν λόγο να μη μπούμε σε έναν ανοιχτό νομικό πόλεμο εναντίον της.
Το χρωστάμε στον τόπο μας, στα παιδιά και στα εγγόνια μας και δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα μια που τα έχουμε ήδη χάσει όλα. Έχουμε μόνο να κερδίσουμε και μάλιστα πολλά και το λιγότερο την αξιοπρέπεια μας και τον σεβασμό ολόκληρου του κόσμου !
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου