Η Κομματοκρατία ως μηχανισμός εξουσίας

H κομματοκρατία αποτελεί την οργάνωση του πολιτεύματος που παρέχει τον έλεγχο της κοινωνίας μέσα από τα κόμματα. Με την κομματοκρατία ως τρόπο διακυβέρνησης έχουν ασχοληθεί πολλοί πολιτικοί επιστήμονες όπως, ο Mauro Calise στην Ιταλία από τον 1994 ακόμα που εισήγαγε τον όρο partitocrazia ο Κοντογιώργης στην Ελλάδα και άλλοι.

 

Του Παναγιώτη Χατζηπλή

 

Ουσιαστικά την εξουσία την ελέγχουν όσοι ελέγχουν τα κόμματα όχι δηλαδή οι πολίτες που απλά ψηφίζουν τους υποψηφίους που παρουσιάζουν τα κόμματα. Όπως γράφει ο Γιανναράς «Το πολυκομματικό σύστημα παύει να είναι αντιπροσωπευτικό, τα κόμματα αυτονομούνται από την κοινωνία των πολιτών, συγκροτούν καθεστώς ολιγαρχίας. Στυγνή ολιγαρχία ανεξέλεγκτων «Διευθυντηρίων», που νομιμοποιείται τυπικά κάθε τέσσερα χρόνια, με την ψήφο του λαού. Για την υφαρπαγή της ψήφου επιστρατεύονται οι υπερσύγχρονες τεχνικές του «μάρκετιγκ» – τεχνικές πλύσης εγκεφάλου των μαζών, πληρωμένες με μυθώδη ποσά για την κατασκευή ψευδαισθητικών εντυπώσεων….. Στην πράξη σήμερα η πολιτική είναι ένα επάγγελμα, που μπορεί να το ασκήσει ακόμη και ένας αφοσιωμένος στον αρχηγό αφισοκολλητής – δεν χρειάζονται ικανότητες και καλλιέργεια, προσόντα σχεδιασμού, συντονισμού, δημιουργικής φαντασίας…»  (πηγή)

 

Κομματικό κράτος, αυτή η πληγή

Απόστρατοι και αποτυχημένοι πολιτευτές θα στελεχώσουν τις διοικήσεις των νοσοκομείων

Βασική προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν το γκρέμισμα του κομματικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρέλειψε ωστόσο να διευκρινίσει ότι σκοπός ήταν το κομματικό κράτος της προηγούμενης κυβέρνησης να αντικατασταθεί από αυτό της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του έκαναν προεκλογική τους σημαία το επιτελικό κράτος και την επιλογή των «αρίστων» για τη στελέχωση του δημοσίου.

Αναθεώρηση Συντάγματος: Κοινό τόπο σε έξι σημεία βρήκαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ

Συνολικά τέσσερα άρθρα που προτείνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία, μεταξύ αυτών το άρθρο 32 για την αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την διάλυση της Βουλής.

Με κοινό τόπο σε έξι σημεία ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος από την Βουλή των Ελλήνων.

Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο

Για μία ακόμη φορά οι Έλληνες αντιμετωπίζονται σαν ανόητοι κομπάρσοι που όλοι προσπαθούν να κλέψουν την ψήφο τους, με κάθε είδους τέχνασμα.

Επικαιρότητα

Η ΝΔ τάσσεται υπέρ των μνημονίων, επικαλούμενη ένα άλλο μείγμα πολιτικής που όμως δεν επιτρέπεται από τους δανειστές. Την ίδια στιγμή διακηρύσσει πως θα σεβαστεί τη συνέχεια του κράτους και άρα όλα όσα έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση. Επομένως πιστεύει πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για την Ελλάδα. Στην ουσία λοιπόν μιμείται το ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια πως προσπαθεί με κενές προεκλογικές υποσχέσεις να υφαρπάξει την ψήφο των Ελλήνων. 

Το δικομματικό πολιτικοοικονομικό σύστημα

Το σύστημα αυτό είναι εκείνο που αύξησε τα δημόσια χρέη, που εκτόξευσε τα επιτόκια δανεισμού μας στις αρχές του 1990, που την υποχρέωσε να συμμετέχει στην Ευρωζώνη για να τα μειώσει αποφεύγοντας τότε την πτώχευση και που τοποθέτησε τα θεμέλια των θηριωδών διδύμων ελλειμμάτων μας – της υπερχρέωσης του 2009, καθώς επίσης της χρεοκοπίας του 2011 που συνεχίζεται.

”Ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργήθηκε από το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, για να ακυρώσει και να διαστρέψει τις ευεργετικές επιπτώσεις του κλασσικού φιλελευθερισμού επί της κοινωνίας. Είναι παράγωγο προϊόν μιας «συνωμοτικής ελίτ» με στόχο την εξολόθρευση του ανταγωνισμού της οικονομίας, ακριβώς με την επίκληση του. Η ουσιαστικά άρνηση του νεοφιλελευθερισμού να υποστηρίξει τον ζωοποιό και άκρως ευεργετικό για την παραγωγική οικονομία ανταγωνισμό, είναι η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του κλασσικού φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού. 

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΕΙΤΕ ΕΠΙΖΗΤΕΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΕΊΤΕ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ "ΚΟΥΚΛΕΣ" ΤΟΥ.

Η κομματοκρατία στην Ελλάδα έχει καταστρέψει και διαφθείρει πρώτα απ’ όλα τον ίδιο το λαό και έπειτα τη χώρα. Όσοι όμως απορρίπτουν συλλήβδην τα κόμματα, είτε επιζητούν κάποιον δικτάτορα, είτε παίζουν με τις «κούκλες» τους. Δηλαδή τις πολιτικές φαντασιώσεις τους.

Ο λαός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να φτιάχνει ενώσεις προσώπων (κόμματα) που στόχο έχουν την κατάκτηση της εξουσίας. Ακόμα και στην Αθηναϊκή δημοκρατία, ο λαός ήταν χωρισμένος σε δύο παρατάξεις.

ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΣΟΒΙΕΤΙΑΣ

Πρωταθλήτρια η Ελλάδα στους φόρους μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, έδειξε η σχετική έκθεση του οργανισμού. 

Στην ουσία, τα εισοδήματα και τα ακίνητα των δύστυχων Ελλήνων πολιτών ανήκουν πλέον στο κράτος μιας νέας μεταμοντέρνας σοβιετίας, όπου το κράτος – δικτάτορας εξαθλιώνει το λαό του για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα, όχι μιας κομματικής νομενκλατούρας, αλλά εκείνα των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας.

Το διεφθαρμένο κομματικό κράτος

Έχει ενδιαφέρον η δήλωση της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία το χρέος της δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να «κουρευτεί» – όταν την ίδια στιγμή τάσσεται υπέρ των μνημονίων που δεν προβλέπουν «κούρεμα» ούτε του μη βιώσιμου ιδιωτικού χρέους, ούτε του επίσης μη βιώσιμου δημοσίου, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η Ελλάδα να αλλάξει οριστικά ιδιοκτησιακό καθεστώς.

«Τα κόμματα έχουν εξελιχθεί κυριολεκτικά σε εγκληματικές συμμορίες που πολεμούν μεταξύ τους, με στόχο την εκμετάλλευση της χώρας – όπως οι συμμορίες της Μαφίας για το έλεγχο των περιοχών τους. Την ίδια στιγμή οι μάχες μαίνονται στο εσωτερικό τους, εμποδίζοντας παράλληλα την πρόσβαση στην πολιτική όλων των ικανών και έντιμων Ελλήνων – ενώ η Ελλάδα έχει φτάσει στο σημείο να υποφέρουν 10.500.000 Πολίτες από τους 1.000 πολιτικούς που υπέγραψαν ενδοτικά τα μνημόνια, παραμένοντας ατιμώρητοι στο απυρόβλητο. 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΗΣ ΣΑΠΙΑΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη στο ισχύον σύστημα της κομματοκρατίας. Ό,τι και να κάνουν οι πολίτες, όσο και να διαμαρτυρηθούν, όσο και να διαδηλώσουν, η μόνη δυνατότητα που τους παρέχει το ισχύον σύστημα εξουσίας είναι μόνο η ψήφος τους στις κάλπες την ημέρα των εκλογών.

Όμως εκεί τους περιμένει το δόκανο του πολύ καλά στημένου συστήματος της σάπιας κομματοκρατίας.

Αναγκαστικά η ψήφος θα πέσει στο «καλάθι» ενός εκ των συστημικών κομμάτων και στην ουσία σε ένα κοινό «καλάθι» της ίδιας διακομματικής διαχειριστικής λογικής και της πάγιας αντίληψης ότι το κράτος έχει συνέχεια και επομένως το ένα κόμμα αναγκαστικά εφαρμόζει ό,τι έχει θεσπίσει το προηγούμενο.

Το σύνταγμα της Ελλάδας

Ορισμένα βασικά άρθρα που τεκμηριώνουν πως είμαστε όμηροι του κομματικού κράτους, ενώ δίνουμε λευκή επιταγή στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα.

Ξένη δημοσίευση 

Σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας μας τα εξής:

(1) Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.

Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.

(2) Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.

Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.

(3) Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες σε διεθνή όργανα.

Άρθρο: 28 Παράγραφος 2.

Ο,ΤΙ ΚΑΚΟ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ, ΤΟ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ” ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ

Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να γράψω αυτό το άρθρο. Συνήθως στρέφομαι εναντίον του συστήματος και αφήνω εμάς τους πολίτες απέξω, ως μη έχοντες κάποια ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν. Κυρίως λόγω της ανυπαρξίας οποιασδήποτε θεσμικής δυνατότητας για παρέμβαση των πολιτών.

Υπάρχει όμως μια διάταξη μέσα στο ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας, η οποία, αν και δεν μας υποδεικνύει πρακτικά τρόπο αντίδρασης, στην ουσία μας καθιστά απόλυτα προσωπικά υπεύθυνους για οτιδήποτε μας συμβαίνει ή κάνει σε βάρος μας το εξουσιαστικό σύστημα, τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στα εθνικά θέματα.

ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε όλοι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας, διαφορετικά, αν δεν το αντιληφθούμε αυτό, δεν θα μπορέσουμε ποτέ, ούτε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για μια κοινή δράση, ούτε φυσικά θα μπορέσουμε ποτέ να διεκδικήσουμε κάτι συγκεκριμένο και να το επιτύχουμε. Θα πρέπει με άλλα λόγια να ξέρουμε τι ζητάμε.

Το πραγματικό πρόβλημα, σπεύδω να πω, είναι η πλήρης διάσταση μεταξύ κράτους και κοινωνίας, δηλαδή η πλήρης αυτονόμηση του πρώτου και η καταδυνάστευση της δεύτερης.

Που διαφέρει η ελληνική από την κρίση στη Δύση

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Η ολιγαρχική κομματοκρατία, που συμβολίζει ακριβώς την οπισθοδρομική εκδοχή του κράτους, διασφάλισε διαχρονικά την ιδιοποίησή του, με αποκορύφωμα τη μεταπολίτευση. Η περίοδος αυτή σηματοδοτεί την ολική επαναφορά της χώρας στο καθεστώς της πλέον απεχθούς φαυλοκρατίας που καταγράφεται τον 19ο αιώνα. Όντως, στη μεταπολίτευση διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις και τα αντίστοιχα ιδεολογήματα για την κρίση που βιώνουμε σήμερα: για την ολική αποδόμηση και την απόλυτη ιδιοποίηση του κράτους, για την υπερχρέωσή του, για τον παρασιτικό εκφυλισμό της οικονομίας και για την πελατειακή προσομοίωση της κοινωνίας.

Ο ρόλος της Αριστεράς στο ζήτημα αυτό υπήρξε καταλυτικός. Τα ανωτέρω υποδηλώνουν ότι η σημερινή ελληνική κρίση παρουσιάζει μια θεμελιώδη ιδιαιτερότητα σε σχέση με την γενικότερη δυτική κρίση. Είναι πρωτογενώς πολιτική, δημιούργημα εξ ολοκλήρου του πολιτικού συστήματος. Η δυτική κρίση είναι εξίσου πρωτογενώς πολιτική. Όμως, με την έννοια ότι προέκυψε όχι από την ιστορική αναντιστοιχία του πολιτικού συστήματος προς την κοινωνία, αλλά ως αποτέλεσμα της μη εναρμόνισής του με την εν γένει ανθρωποκεντρική εξέλιξη του κόσμου της νεοτερικότητας. Εξέλιξη, η οποία χρεώνεται την εκτροπή του δόγματος της αυτορύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

ΗΛΙΘΙΑ ΑΠΟΡΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ;

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν υπάρχει ή γιατί δεν δημιουργείται ένα Εθνικό Σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα σηκώσει τη χώρα, αλλά τουναντίον συνεχίζεται μετά μανίας, από το σύστημα, η μοναδική λογική των δημοσιονομικού τύπου παρεμβάσεων.

Το ερώτημα αυτό δεν είναι σημερινό, αφορά όλη την μεταπελευθερωτική Ελλάδα. Η απάντηση είναι πολύ απλή και μόνο ηλίθιοι δεν την γνωρίζουν.

O Πρόεδρος που θα κάνει την έκπληξη.

Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​​δημοκρατία στην Eλλάδα σήμερα είναι μια γελοιώδης παρωδία δημοκρατίας. Mας ενοχλεί η διαπίστωση, προσπαθούμε να την ξορκίσουμε με μικρονοϊκά επιχειρήματα ή (το ευκολότερο) να διασύρουμε σαν αναξιόπιστο όποιον την υπενθυμίζει.

Mας ενοχλεί η διαπίστωση, γιατί μας φοβίζει. Φοβόμαστε τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αλήθεια, για το επίπεδο της ατομικής μας καλοπέρασης. Στην Eλλάδα της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» (όταν από τη χούντα των συνταγματαρχών περάσαμε στον ηδονικό ολοκληρωτισμό της κομματοκρατίας) απαλείφθηκε μεθοδικά από τα «κοινωνικά αυτονόητα» ο πατριωτισμός. O πατριωτισμός ξεριζώθηκε, διότι αποτελούσε το ισχυρότερο έρεισμα λαϊκής αντίστασης στον διεθνισμό του Iστορικού Yλισμού, μαρξιστικού ή των «Aγορών» – το ίδιο κάνει.

Γ.Κοντογιώργης: Πηγή δεινών η κομματοκρατία

O καθηγητής στο Πάντειο Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη, αναφέρθηκε στη διαχρονική παθογένεια του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος και το ιδιότυπο όπως είπε καθεστώς της κομματοκρατίας που ακόμα και στα μεγάλα Εθνικά και εσωτερικά ζητήματα της χώρας είναι η πηγή όλων των δεινών για τον Ελληνισμό.

Η «εκλόγιμη μοναρχία» και ο «καθεστωτικός άνθρωπος»

Το σημερινό εκπαιδευτικό καθεστώς χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς που “διδάσκουν” την πολιτική παιδεία. Το ίδιο και τα ΜΜΕ. Έτσι συγκροτείται ο καθεστωτικός άνθρωπος. Κάθε Πολιτεία έχει τη δική της πολιτική παιδεία. Οι θεράποντες της “μοναρχικής Πολιτείας” (της “εκλόγιμης μοναρχίας”) επιχειρούν να πείσουν τους υπηκόους τους ότι είναι πολίτες και ότι το σύστημα είναι δημοκρατικό. Ό,τι επομένως εάν αμφισβητήσουν το σύστημα αυτό θα είναι υπόλογοι φιλικών αισθημάτων προς τη δικτατορία. 

Προφανώς και δεν αναμένεται να ομολογήσουν ότι το κρατούν γενικώς παντού σημερινό σύστημα είναι αυθεντικά ολιγαρχικό. Όχι τόσο γιατί εντρέπονται να αποδεχθούν ότι είναι θεράποντες της ολιγαρχίας, αλλά επειδή θα απωλέσουν τη νομιμοποίησή του. Καθένας τότε θα αρχίσει να σκέφτεται πώς θα φέρει τη δημοκρατία.