Οι 154 ελληνικές εταιρίες που κάνουν lobbying στις Βρυξέλλες

Περισσότερες από 13.000 επιχειρήσεις συμμετέχουν στο γαϊτανάκι των αποφάσεων - Στον κατάλογο της βιομηχανίας επηρεασμού της Ε.Ε. και η αμαρτωλή ΜΚΟ «HumanRights360»

 

Η πραγματική βιομηχανία των Βρυξελλών είναι η πολιτική και η επιρροή. Το lobbying δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο που οι μεγάλες εταιρίες και οργανισμοί επιχειρούν να είναι κοντά στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ή και να την επηρεάζουν.

• Από τον Βασίλη Γαλούπη

Το ίδιο το σύστημα είναι έτσι δομημένο από τις Βρυξέλλες ώστε να είναι γραφειοκρατικό και «γκρίζο». Η διαδικασία του lobbying είναι νόμιμη. Για τις εταιρίες που το ασκούν αποτελεί μια επένδυση. Για τους πολιτικούς της Ε.Ε. και τους αξιωματούχους μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στην υπόθεση του Κατάρ, να αποτελεί ακόμα έναν τρόπο να βγάζουν λεφτά.

 

Τουρκία και Κυρώσεις (Παρουσίαση-Ανάλυση από IISCA)

Κυρώσεις, Τουρκία και πιθανές επιπτώσεις.

Slide 1

Το ζήτημα της Τουρκίας δεν μας είναι άγνωστο ούτε κάτι καινούριο, όμως είναι η πρώτη φορά που έχει επιλέξει η Ελλάδα να ακολουθήσει ένα δρόμο πιέσεων προς επιβολή κυρώσεων έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η εχθρικότητα της γειτονικής χώρας. Πόσο όμως αυτό μπορεί να φέρει αποτέλεσμα θα το δούμε παρακάτω.

 

Η πολιτική της αυτοκτονίας

Οι άνθρωποι είναι σαν τα πρόβατα, τα οποία ακολουθούν τον αρχηγό του κοπαδιού, όπου και αν τους οδηγήσει. Πολύ περισσότερο, θα προτιμούσαν να τον ακολουθήσουν ακόμη και στο θάνατο, παρά να σκεφθούν από μόνοι τους – πόσο μάλλον να σηκωθούν από τους καναπέδες τους, να αποτινάξουν τη μιζέρια και να πολεμήσουν για το βιοτικό επίπεδο, κυρίως δε για την ελευθερία τους. Ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφθούν ή πρόθυμοι να αναζητήσουν τις κατάλληλες πηγές, έτσι ώστε να σχηματίσουν τη δική τους άποψη. Επειδή όμως όλοι θέλουν να έχουν άποψη, δεν απομένει παρά να ενστερνισθούν έτοιμες απόψεις άλλων – αντί να κουραστούν οι ίδιοι, δημιουργώντας τις δικές τους. Το γεγονός αυτό είναι απολύτως κατανοητό τόσο στην Τρόικα, όσο και στα ΜΜΕ, τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά την ευκολία, με την οποία χειραγωγείται ο όχλος – αρκεί να του σερβιριστούν απόψεις, από ένα κατάλληλα επιλεγμένο πάνελ άβουλων καθηγητών, ετερόφωτων πολιτικών, φημισμένων δημοσιογράφων ή διανοουμένων «μισθοφόρων», με την ετικέτα «κοινώς αποδεκτές».

Υπό αμφισβήτηση η πολιτική ανεξαρτησία της ΕΚΤ

Του Erik Jones

IISS.ORG

Η πολιτική ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βασίζεται σε τρεις υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι η ΕΚΤ θα εφαρμόσει καλύτερη πολιτική μακροπρόθεσμα από αυτή που θα υπαγόρευαν πολιτικές σκοπιμότητες βραχυπρόθεσμα. Η δεύτερη είναι ότι το κόστος των αποφάσεων νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ δεν θα πέσει στις ίδιες ομάδες. Η τρίτη είναι ότι οι διαφωνίες εντός της ΕΚΤ και του δ.σ. της είναι ουσιαστικά τεχνικές και όχι πολιτικές, που σημαίνει ότι αφορούν στο πώς λειτουργεί πραγματικά η οικονομία και πώς μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα, και όχι στο ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από μια απόφαση νομισματικής πολιτικής στην άλλη.

Μελέτη ΕΚΤ: Ελλάδα και Πορτογαλία έχουν τα πιο ευάλωτα ομόλογα

Σύμφωνα με τη μελέτη, «σε ορισμένες πιο μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, κυριαρχούν διαρκώς αυξημένα επίπεδα νευρικότητας» όσον αφορά στην πορεία των κρατικών τίτλων τους. Μάλιστα, η χώρα μας και η Πορτογαλία αλληλοεπηρεάζονται.

Ωστόσο, η νευρικότητα που εμφανίζουν δεν μεταδίδεται σε κανένα άλλο κράτος-μέλος της ευρωζώνης. Βεβαίως, στην παρούσα φάση οι ελληνικοί τίτλοι συμπαρασύρονται κυρίως από τις εξελίξεις στην Ιταλία, οι οποίες δεν έχουν δημιουργήσει σοβαρά και παρατεταμένα προβλήματα στις υπόλοιπες οικονομίες της ευρωζώνης.

Οι μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις

Από τις ανανεώσιμες πηγές στους ενεργειακούς πολέμους και τον κίνδυνο της εθνικής απώλειας – η αυξανόμενη αστάθεια στην Ανατολική Μεσόγειο, συντελεί σε τεκτονικές αλλαγές που οφείλουν να μας διατηρούν σε διαρκή επαγρύπνηση.

Ανάλυση 

– του Δρ. Κωνσταντίνου Κατσαρού

Πολλές φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, γεγονότα που εκ πρώτης όψεως ήταν μικρής σημασίας, στην συνέχεια προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις και παγκόσμιες αναταράξεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η κύρια αλληλουχία γεγονότων ξεκίνησε το 2009 μετά την απόφαση του Προέδρου Πούτιν να διακόψει για μια εβδομάδα την παροχή φυσικού αερίου προς την Ουκρανία (ενδιάμεσος διαμετακομιστικός κόμβος προς την Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία), λόγω χρεών. Η ενέργεια αυτή, ώθησε την Γερμανία να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις παροχής αερίου, οπότε στράφηκε προς το Κατάρ που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου (LΝG) στον κόσμο.

Υβριδικές εξελίξεις

Η Ευρώπη χρειάζεται απαραίτητα μία ισχυρή Γαλλία, η οποία να είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τη Γερμανία – κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν, αφού η χώρα κυβερνιόταν από αδύναμους και ανίκανους πολιτικούς, με αποτέλεσμα να είμαστε αντιμέτωποι με μία γερμανική πλέον ΕΕ. 

Άποψη 

Σύμφωνα με τον P.C. Roberts, γνωστό επικριτή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η κυρία Le Pen είναι ο μοναδικός υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία που εκπροσωπεί πραγματικά τη Γαλλία – χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά πως είναι ακροδεξιός, πόσο μάλλον φασίστας. Απορεί δε με το ότι, οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν το προφανές αυτό γεγονός, αφού γνωρίζουν πολύ καλά πως ο τελευταίος ανεξάρτητος πρόεδρος τους ήταν ο C.d. Gaulle – τον οποίο εχθρεύονταν οι Η.Π.Α., επειδή δεν ήθελε να είναι η Γαλλία υποτελής της αμερικανικής αυτοκρατορίας. 

Το αμερικανικό πολιτικό ρίσκο

Παρά το ότι σύσσωμο το «καθεστωτικό σύστημα» των Η.Π.Α. τάσσεται υπέρ της υποψηφιότητας της κυρίας Clinton, τα αποτελέσματα δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν – ενώ αρκετές χώρες του πλανήτη αγωνιούν, τόσο όσον αφορά τα γεωπολιτικά επακόλουθα για τις ίδιες, όσο και τα οικονομικά.

Υπάρχουν πάρα πολλές χώρες, εκτός από τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές και τους ελίτ της υπερδύναμης, οι οποίες αγωνιούν και ανησυχούν για τα αποτελέσματα των εκλογών στις Η.Π.Α. – για το πολιτικό ρίσκο. Από γεωπολιτικής πλευράς, οι πλέον ανήσυχες είναι ασφαλώς η Ρωσία (άρθρο), η Κίνα και το Ιράν – ενώ δεν πρέπει να υποτιμώνται η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία. 

Το τέλος της γερμανικής ηγεμονίας

Χωρίς κανείς να το παρατηρήσει ιδιαίτερα, η εσωτερική ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη έχει μετακινηθεί. Η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας, η οποία φαινόταν απόλυτη ύστερα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, σταδιακά αποδυναμώνεται – με ευρείες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φυσικά, από την άποψη της ήπιας ισχύος, και μόνο το γεγονός πως οι άνθρωποι θεωρούν τη Γερμανία δύναμη, ενισχύει την εικόνα και τη στρατηγική θέση της χώρας.