Η οικονομική κατοχή και αντίσταση

Κάθε φορά που αγοράζουμε ένα ξένο προϊόν ή από ένα ξένο κατάστημα, διώχνουμε ένα παιδί μας στο εξωτερικό – όταν τα 500.000 που έχουν φύγει μέχρι σήμερα, κόστους εκπαίδευσης άνω των 100 δις €, μειώνουν το ΑΕΠ μας κατά 25 δις € ετησίως.

Άποψη 

Συνοψίζοντας δύο πρόσφατα σχόλια, όταν μία χώρα έχει παραχωρήσει τη νομοθετική της εξουσία μέσω των (παράνομων) μνημονίων και τον εισπρακτικό της μηχανισμό σε ξένους (υπουργείο οικονομικών, αρχή δημοσίων εσόδων, υπερταμείο κλπ.), διοικούμενη από κυβερνήσεις που ακολουθούν πιστά έξωθεν εντολές χωρίς δικό τους σχέδιο, ενώ δεν τηρείται καν το σύνταγμα της, τότε ασφαλώς είναι υπό «οικονομική κατοχή» και δεν δικαιούται να λαμβάνει αποφάσεις για το μέλλον της. 

Σημειώνουμε εδώ πως αφού οι σημερινοί πόλεμοι είναι οικονομικοί και όχι στρατιωτικοί, ανάλογα διαμορφώνονται οι συνθήκες κατοχής των υποδουλωμένων χωρών – ενώ ένα κράτος υπό κατοχή, οπότε νομοτελειακά με κατοχική κυβέρνηση, πόσο μάλλον κάποιο που ηττήθηκε αμαχητί όπως η Ελλάδα, ασφαλώς δεν κυβερνάται δημοκρατικά, ούτε είναι ελεύθερο. 

Ως εκ τούτου, το να διαμαρτύρονται ειρηνικά οι Πολίτες του σε σχέση με τους κεφαλικούς φόρους που τους επιβάλλονται, με τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής τους περιουσίας ή με τις παραχωρήσεις που απαιτούν οι δυνάμεις κατοχής, όπως στο θέμα της Μακεδονίας, είναι μεν θεμιτό, αλλά δεν έχει κανένα νόημα – αφού η χαμένη εθνική κυριαρχία δεν ανακτάται ποτέ με τέτοιου είδους ενέργειες. Απλά εκτονώνεται η οργή του πλήθους, του ετερόκλητου όχλου κατά την ορολογία της κυβέρνησης, έτσι ώστε να μην προκαλούνται προβλήματα στους κατακτητές – οι οποίοι δεν θέλουν να χάνουν άσκοπα το χρόνο τους. 

Όσον αφορά τα εκάστοτε κόμματα που διαδέχονται το ένα το άλλο, όταν κρίνουν οι δυνάμεις κατοχής πως δεν εξυπηρετούν πια τα συμφέροντα τους, κυρίως όταν δεν εξασφαλίζουν την κοινωνική ηρεμία, τη συλλογική αποχαύνωση δηλαδή, δεν έχουν κανένα πρόβλημα – αφού το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι τα οικονομικά τους οφέλη, τα οποία δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. 

Σταδιακά πάντως οι ιθαγενείς συνηθίζουν στα νέα δεδομένα, οπότε σταματούν ακόμη και να διαμαρτύρονται – ενώ κατηγορούν αυτούς που αναδεικνύουν την εξαθλίωση τους και τα αίτια της, ισχυριζόμενοι πως δεν τους προτείνουν εκείνες τις λύσεις που οι ίδιοι γνωρίζουν μεν, αλλά δεν θέλουν ούτε να τις ακούν, προσποιούμενοι πως δεν καταλαβαίνουν. 

Τα μέτρα λιτότητας τώρα τελείωσαν και δεν πρόκειται να ληφθούν πολλά άλλα – αφού έχουν συμφωνηθεί μειώσεις συντάξεων για το 2019, περιορισμός αφορολογήτου για το 2020 ή ενωρίτερα, υπερβολικά υψηλοί φόροι, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως το 2022 και 2% έως το 2060, οπότε αυτόματες μειώσεις δαπανών/αυξήσεις φόρων εάν δεν επιτυγχάνονται, καθώς επίσης το τέλος της επιτήρησης/μνημονίων όταν εξοφληθεί το 75% των δανείων της Τρόικα. 

Τα ανταλλάγματα έχουν επίσης τελειώσει, αφού έχει δοθεί η δημόσια περιουσία για τα επόμενα 99 χρόνια, ξεπουλήθηκαν οι τράπεζες που μας κόστισαν πάνω από 40 δις € όπως και η ονομασία της Μακεδονίας, τα μεγάλα πολιτικά κόμματα εξαγοράσθηκαν ήδη και είναι συμφωνημένες οι αποκρατικοποιήσεις – ενώ μέσω των χρεών των νοικοκυριών/επιχειρήσεων απέναντι στο κράτος και των κόκκινων δανείων στις τράπεζες, είναι εξασφαλισμένη η υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων. 

Αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι το αποτέλεσμα των μέτρων, το οποίο θα βιώνουμε σταδιακά τα επόμενα χρόνια – αφού επιλέχθηκε μία οδύνη δίχως τέλος με την κυλιόμενη χρεοκοπία, αντί ένα οδυνηρό τέλος. Για αυτόν ακριβώς το λόγο τονίζουμε πως δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα – εάν βέβαια παραμείνουμε αδρανείς, με σκυμμένο δουλικά το κεφάλι και χωρίς την παραμικρή αντίδραση. 

Για να γίνει κατανοητό τι εννοούμε, τα προηγούμενα χρόνια φορούσαμε τα ρούχα ή τα παπούτσια που είχαμε και ήταν ακόμη καινούργια, χρησιμοποιούσαμε τις καταθέσεις μας, μέναμε στα σπίτια μας που ήταν επισκευασμένα ή δεν είχαν κατασχεθεί αφού δεν είχαμε χρεωθεί, είμαστε ασφαλισμένοι κοκ. – ενώ όλα αυτά σύντομα θα τελειώσουν χωρίς να μπορούμε να τα ανανεώσουμε, οπότε θα βιώσουμε εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. 

Μπορεί δε ακόμη κάποιοι να αποφεύγουν την πληρωμή των φόρων κρύβοντας τα εισοδήματα τους, οπότε να είναι σε θέση να διατηρούν το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά και αυτό θα τελειώσει – αφού οι έλεγχοι εκ μέρους των ξένων θα γίνουν σταδιακά πολύ πιο αυστηροί, εάν όχι απάνθρωποι. 

Εκτός αυτού, είναι ορθάνοικτο το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, με την επιστροφή στη δραχμή, αφού μόνο ένας ανόητος θα πίστευε στην καθαρή έξοδο στις αγορές – πόσο μάλλον εάν χάσουμε το τραίνο της ονομαστικής διαγραφής του χρέους που πρότεινε διαρκώς το ΔΝΤ, λόγω των εξελίξεων στην Ιταλία και στην Ισπανία. Επί πλέον, κάτι τέτοιο θα συνέφερε αυτούς που θα υφαρπάξουν τα περιουσιακά μας στοιχεία – εξαιτίας της κατάρρευσης των τιμών τους. 

Με δεδομένο πάντως το ότι, αυτά που κατακτώνται στρατιωτικά ανακτώνται, ενώ εκείνα που πωλούνται πολύ δύσκολα, μπορεί να καταλάβει κανείς εύκολα πού οδηγούμαστε – μεταξύ άλλων μέσω της αναπλήρωσης του πληθυσμού, όπου οι Έλληνες ήδη μεταναστεύουν μαζικά, ενώ η θέση τους καταλαμβάνεται από τους παράτυπους μετανάστες. Τέλος, το πλέον θλιβερό είναι το γεγονός ότι, οι ελληνικές ελίτ δεν πιστεύουν μόνο πως θα αποφύγουν τη ληστεία, αλλά επίσης πως θα ωφεληθούν – ενώ όταν διαπιστώσουν την πλάνη τους, χάνοντας και αυτοί ότι έχουν και δεν έχουν, θα είναι ήδη πολύ αργά. 

Η οικονομική αντίσταση 

Συνεχίζοντας, με δεδομένη τώρα την οικονομική μας κατοχή η αντίσταση, ο οικονομικός ανταρτοπόλεμος στη δική μας περίπτωση, έχει πολλές διαστάσεις. Εν πρώτοις, ως Πολίτες πρέπει να απέχουμε από τη στήριξη όλων εκείνων των κομμάτων που μας πρόδωσαν – είτε υπογράφοντας μνημόνια, είτε υποστηρίζοντας την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, είτε σκύβοντας το κεφάλι. Άλλωστε, με οποιοδήποτε μικρό κόμμα χειρότερα δεν γίνεται. 

Παράλληλα, ως καταναλωτές ή επιχειρηματίες, δεν πρέπει να αγοράζουμε προϊόντα από τις χώρες που μας επιβάλλουν τα μνημόνια ή/και μας εξευτελίζουν – γερμανικά κυρίως και ολλανδικά, ούτε βέβαια από γερμανικά καταστήματα, όπως η LIDL ή ο ΟΤΕ, χωρίς να έχουμε τίποτα εναντίον των συμπαθέστατων αυτών εταιρειών. Προφανώς οφείλουμε να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, ακόμη και όταν είναι πιο ακριβά – ενώ όταν δεν παράγονται στην Ελλάδα, όπως τα αυτοκίνητα ή μηχανήματα, αγοράζουμε ιταλικά, αφού η Ιταλία ήταν ανέκαθεν η πρώτη εξαγωγική μας χώρα. Για ταξίδια, επιλέγουμε κράτη μη εχθρικά, όπως η Ισπανία, η Γαλλία ή η Ιταλία – επίσης για σπουδές ή για άλλου είδους υπηρεσίες. 

Περαιτέρω, αντιστεκόμαστε στο ξεπούλημα των κοινωφελών επιχειρήσεων, όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ ή η ΕΥΑΘ, πλημμυρίζοντας τους δρόμους – ενώ οι επιχειρηματίες οφείλουν να ιδρύσουν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις στον ΟΠΑΠ, στην (κινητή) τηλεφωνία ή σε ότι άλλο μας υφαρπάξουν οι ξένοι. 

Όσον αφορά την Τουρκία που απήγαγε τους δύο στρατιωτικούς μας φυλακίζοντας τους παράνομα, δεν πρέπει να αγοράζουμε κανένα προϊόν της, ούτε να ταξιδεύουμε στις πόλεις της – ενώ η τροχαία οφείλει να ελέγχει συνεχώς τα φορτηγά αυτοκίνητα της, καθυστερώντας τα όσο περισσότερο μπορεί και τηρώντας κατά γράμμα το νόμο, χωρίς να περιμένει καμία εντολή από την κυβέρνηση. 

Σχετικά με τα Σκόπια, ξανά ως Πολίτες πρέπει να διακόψουμε κάθε επαφή – ενώ οι 400 ελληνικές επιχειρήσεις οφείλουν να αποχωρήσουν, επιλέγοντας άλλες χώρες εγκατάστασης τους. Εάν δε η κυβέρνηση θελήσει να ενδώσει στο όνομα χωρίς δημοψήφισμα, οφείλουμε να κατασκηνώσουμε στο Σύνταγμα για να μην το τολμήσει. 

Ταυτόχρονα πρέπει να εργαστούμε για να καταστήσουμε το δημόσιο χρέος βιώσιμο, καθώς επίσης για να ανακτήσουμε τις τιμές των περιουσιακών μας στοιχείων – αφού μετά το PSI και το τρίτο μνημόνιο είμαστε εγκλωβισμένοι στο ευρώ και δεμένοι χειροπόδαρα. Κανένας δεν απαιτεί να αποπληρώσουμε το χρέος, αλλά να το εξυπηρετούμε – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν αυξάναμε το ΑΕΠ μας, εκμεταλλευόμενοι τους τρεις πυλώνες μας (ο πρωτογενής μπορεί γρήγορα να μας αποδώσει 25 δις €, η ναυτιλία επίσης, ενώ ο τουρισμός 20 δις €), στα 250 δις €, τότε το χρέος θα περιοριζόταν στο 130% του ΑΕΠ χωρίς να ξεπουλήσουμε τίποτα. 

Όσον αφορά τα ακίνητα, έχουμε χάσει πάνω από 600 δις €, λόγω της ύφεσης, τα οποία μπορούμε να ανακτήσουμε εάν αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης. Το ίδιο θα συνέβαινε με τα ακίνητα του δημοσίου (300 δις €) και με τις χρηματιστηριακές τιμές (200 δις €). Τέλος, πρέπει να αποφεύγουμε τις τράπεζες που έχουν αφελληνισθεί ή/και πλειστηριάζουν πρώτες κατοικίες, επιλέγοντας άλλες. Με μία ικανή κυβέρνηση πάντως και με τα 100 δις καταθέσεων πίσω, μπορούμε να πετύχουμε θαύματα – ειδικά εάν επιστρέψουν οι 500.000 ‘Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό κόστους εκπαίδευσης άνω των 100 δις €, αυξάνοντας αυτόματα το ΑΕΠ μας κατά 25 δις € ετήσια (η μέση παραγωγικότητα είναι 50.000 € ετήσια ανά άτομο). 

Αγοράζω ελληνικά 

Ορισμένοι από αυτούς που τους αρέσει μόνο να κατηγορούν ή/και να διαμαρτύρονται, ισχυρίζονται πως η χώρα μας δεν παράγει τίποτα – οπότε ότι δεν έχουν νόημα οι αναφορές στην υποχρέωση μας να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα. Εν προκειμένω υπενθυμίζουμε τα εξής: 

Ας σκεφτούμε επιτέλους σαν καταναλωτές πως για να βγούμε από την παγίδα, στην οποία έχουμε οδηγηθεί, πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις – να αγοράζουμε με σχολαστικότητα μόνο προϊόντα που έχουν την ξεκάθαρη ένδειξη «Ελληνικό προϊόν», ώστε μόνοι μας να δημιουργήσουμε ζήτηση, απασχόληση, ασφαλιστικά και φορολογικά έσοδα για το κράτος, περιορισμό του χρέους με την μείωση των εισαγωγών κλπ. 

Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζουμε εισαγόμενα Pampers όταν υπάρχουν τα Ελληνικής παραγωγής Babylino, Sani και άλλα υποκατάστατα που φέρνουν την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» και μάλιστα πολύ φθηνότερα. Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζουμε εισαγόμενα προϊόντα της Nestle ή της Παυλίδης που εξαγοράστηκε από την πολυεθνική Κraft Foods και παράγει μέσα στην Ελλάδα μερικά μόνο από τα δεκάδες προϊόντα με τα οποία πλημμυρίζει χιλιάδες σημεία πώλησης μέσα στην χώρα μας. Χάθηκε η ΙΟΝ, το αυθεντικό διαμάντι της Ελληνικής σοκολατοποιίας που απασχολεί και 1.000 εργαζόμενους; 

Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζουμε Coca Cola, Fanta, Sprite που δεν γράφουν την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» όταν στην Ελλάδα υπάρχει η Green Cola που παράγεται στην Ορεστιάδα, η Λούξ που παράγεται στην Πάτρα, η ΕΨΑ στον Βόλο και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις αναψυκτικών σε ολόκληρη την Ελλάδα που φέρουν υπερήφανα την Ελληνική σημαία επάνω στην συσκευασία τους! Δεν υπάρχει λόγος να χρυσοπληρώνουμε Lipton όταν στην Κομοτηνή παράγεται το μοναδικό αναψυκτικό «tou vounou,» ένα κρύο τσάι του βουνού με φρεσκοστυμμένα λεμόνια, ανθόμελο και μαύρη ζάχαρη! 

Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζουμε εισαγόμενα τσιγάρα ξένων πολυεθνικών με διάφορα σήματα. Έχουμε την ΚΑΡΕΛΙΑΣ, την μακροβιότερη ελληνική καπνοβιομηχανία, την Συνεταιριστική ΣΕΚΑΠ ακόμα και την Παπαστράτος που εξαγοράστηκε μεν το 2003 από την Philip Morris International αλλά παράγει στην Ελλάδα και απασχολεί κάπου 800 εργαζόμενους. 

Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζουμε πανάκριβα εισαγόμενα απορρυπαντικά, είδη καθαρισμού, υγρά πιάτων μιας χούφτας πολυεθνικών που με συνεχή πλύση εγκεφάλου μέσα από την καθημερινή διαφήμιση, μας κάνουν να χρυσοπληρώνουμε τα εισαγόμενα προϊόντα τους όταν υπάρχουν σε όλες αυτές τις κατηγορίες πολύ φθηνότερα προϊόντα και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας που φέρουν την ένδειξη «Ελληνικό Προϊόν»! Δεν αξίζει τον κόπο να ψάξουμε λίγο πιο προσεκτικά στις άκρες και στο κάτω-κάτω μέρος των ραφιών των αλυσίδων λιανικής (όλα τα προνομιακά ράφια των αλυσίδων λιανικής έχουν καταληφθεί από ελάχιστες πολυεθνικές που μας πουλάνε τα πανάκριβα, εισαγόμενα προϊόντα τους) για να βρούμε αντίστοιχα προϊόντα Ελληνικής παραγωγής που είναι και πολύ φθηνότερα; 

Τα ίδια και στα σαπούνια, τα αφρόλουτρα και τα είδη προσωπικής φροντίδας. Μια χούφτα πολυεθνικών έχει πλημμυρίσει τα πάντα με πανάκριβα, εισαγόμενα προϊόντα την ίδια στιγμή που υπάρχουν πολλά αντίστοιχα είδη τα οποία φέρουν την μαγική ένδειξη «Ελληνικό προϊόν», παράγονται στην Ελλάδα και είναι φθηνότερα! 

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγοράζουμε εισαγόμενες μπύρες και να διευρύνουμε απερίσκεπτα το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου όταν η Ελλάδα διαθέτει εκατοντάδες ετικέτες Ελληνικής μπύρας με την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν», οι οποίες ικανοποιούν πλήρως όλες ανεξαιρέτως τις κατηγορίες καταναλωτών. Ιδιαίτερα οι επαγγελματίες του τουρισμού έχουν υποχρέωση να προσφέρουν Ελληνική μπύρα στα εκατομμύρια των ξένων επισκεπτών της χώρας μας που θέλουν, εκτός από τις φυσικές ομορφιές, να γνωρίσουν και τα προϊόντα του τόπου μας! 

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για το Ελληνικό κρασί, τα Ελληνικά αλκοολούχα ποτά και τα φυσικά μεταλλικά νερά. Ένας μυθικός αμπελώνας που μας χαρίζει απλόχερα εκατοντάδες κρασιά σπάνιας ποιότητας, αποστάγματα που είναι διάσημα σε ολόκληρο τον κόσμο – και όμως εμείς θέλουμε να πληρώνουμε συνάλλαγμα για εισαγωγές ξένων κρασιών και… ουίσκι! Λες και δεν έχουμε αυθεντικό ούζο, τσίπουρο, τσικουδιά, ρακόμελο, απόσταμα μαστίχας Χίου ή ΜΕΤΑΧΑ και μερικές χιλιάδες ετικετών εξαιρετικού Ελληνικού κρασιού από ολόκληρη την Ελλάδα! Τα ίδια με το φυσικό μεταλλικό νερό. Χρυσοπληρώνουμε την Nestle και σπαταλάμε πολύτιμο συνάλλαγμα αγοράζοντας τα νερά Perrier, Vittel, Contrex και San Pellegrino λες και μας «ξινίζουν» τόσα και τόσα καταξιωμένα σήματα Ελληνικού φυσικού μεταλλικού νερού (Σουρωτή, Ζαγόρι, Βίκος, Υδρία, Σέλι, Κορπί, Αύρα κ.ο.κ.ε.). 

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αγοράζουμε εισαγόμενα γαλακτοκομικά προϊόντα Ολλανδίας, Δανίας ή Γερμανίας. Διαθέτουμε μια πλούσια παραγωγή γάλακτος και τυριών – δεν χρειάζεται να χρυσοπληρώνουμε τα διάφορα γάλατα, τα διάφορα Milner, Fino, Lurpak κοκ. που έχουν καταλάβει με συνεχή διαφημιστική πλύση εγκεφάλου τα ψυγεία και το τραπέζι μας. Διαλέγουμε Δέλτα, Όλυμπο, Δωδώνη, ΕΒΟΛ και κάθε άλλο γαλακτοκομικό προϊόν που γράφει επάνω στην συσκευασία του την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν». Ορισμένες πολυεθνικές μας παραπλανούν κιόλας βάζοντας οικεία σήματα (π.χ. Βούτυρο τύπου Κερκύρας) ενώ είναι εισαγόμενα και απλά συσκευάζονται στην Ελλάδα! Βάζουν μάλιστα επιδεικτικά και τον κωδικό που αρχίζει από 520 ο οποίος όμως φυσικά, δεν σημαίνει πως το προϊόν παράγεται υποχρεωτικά μέσα στην Ελλάδα! 

Δεν υπάρχει λόγος να ψωνίζουμε εισαγόμενα προϊόντα (κυρίως Κινέζικα) από τα διάφορα Praktiker, Ikea ή Zara. Αν ψάξουμε, ασφαλώς θα βρούμε αντίστοιχα Ελληνικά προϊόντα που σίγουρα είναι καλύτερα ποιοτικά και πολλές φορές όχι ακριβότερα. Γνωρίστε τα εξαιρετικά προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα από την ΠΥΡΑΜΙΣ (Eξοπλισμός Kουζίνας, Μαγειρικά σκεύη, Συστήματα μπάνιου, Ηλιακοί Θερμοσίφωνες) την Helmi (γυναικεία ρούχα που σχεδιάζονται και παράγονται στην Ελλάδα), την Αναστασία (Shoes by Anastasia) μια βιοτεχνία που φτιάχνει πάμφθηνα, χειροποίητα παπούτσια από δέρμα στο Κερατσίνι, την ARMO με ανδρικά ενδύματα στο κέντρο της Αθήνας, την ΕΒΕ (Ελληνικό Βιοτεχνικό έπιπλο με πλούσιες ιδέες για το σπίτι) και εκατοντάδες άλλες επιχειρήσεις που παράγουν Ελληνικά προϊόντα σε ολόκληρη την χώρα! 

Επίλογος 

Όταν πολλές φορές αγοράζουμε ένα φθηνότερο εισαγόμενο προϊόν νομίζουμε πως κάνουμε οικονομία. Στην ουσία καταστρέφουμε την Εθνική παραγωγή και μαζί της την Εθνική μας οικονομία. Αν σε αυτό προσθέσουμε το γεγονός πως αγοράζουμε απερίσκεπτα εισαγόμενα προϊόντα που είναι ακριβότερα, όταν υπάρχουν Ελληνικά τα οποία είναι συνήθως καλύτερα και φθηνότερα, καταλαβαίνουμε γιατί σταδιακά φθάσαμε στο σημείο να έχουμε τέτοια εξάρτηση από τις εισαγωγές και τις διαθέσεις των ξένων. Αν εμείς οι ίδιοι δεν φροντίσουμε τη χώρα μας, περιμένουμε να την φροντίσουν οι ξένοι; 

Πριν κάνουμε λοιπόν ακόμη και την πιο απλή αγορά οφείλουμε να ψάχνουμε να βρούμε την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» επάνω στην συσκευασία κάθε προϊόντος που αγοράζουμε. Είναι η μόνη ασφαλής ένδειξη ότι το προϊόν που αγοράζουμε είναι Ελληνικής παραγωγής. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε καθόλου την ένδειξη του EAN BAR CODE που αρχίζει από 520 γιατί μπαίνει νόμιμα και σε εισαγόμενα προϊόντα. Υπάρχουν χιλιάδες Ελληνικές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και βιομηχανίες σε ολόκληρη την χώρα, με εξαιρετικά προϊόντα τα οποία τις περισσότερες φορές είναι και καλύτερα και φθηνότερα. Η καθημερινή συνήθεια «Αγοράζουμε Ελληνικά!» είναι ο μόνος ασφαλής και σύντομος δρόμος για να ξανασυναντήσουμε την ευημερία και την χαμένη μας αξιοπρέπεια

Πηγή : https://analyst.gr