The blame game theory: Πρόκειται για το θεώρημα, σύμφωνα με το οποίο ψάχνει κανείς την ενοχή για μία ποινικά κολάσιμη πράξη στο θύμα, αντί στο θύτη. Στα πλαίσια αυτής της θεωρίας και σε σχέση με την Ελλάδα τα εξής:
(α) Ούτε η Γερμανία, ούτε η Ολλανδία θέλουν να δώσουν στην Ελλάδα το παραμικρό «κόκκαλο» συμβιβασμού, φοβούμενες τις επιπτώσεις στις επερχόμενες εκλογές. Είναι άλλωστε πολύ πιο εύκολο για την Ευρωζώνη να προσποιείται πως όλα λειτουργούν ομαλά.
(β) Ο Σόιμπλε επιθυμεί από καιρό τώρα να διώξει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, αλλά ούτε μπορεί, ούτε θέλει να αναλάβει την ευθύνη/ενοχή. Αντί αυτού, ο Γερμανός θα προτιμούσε να μεταβιβάσει την ενοχή είτε στο ΔΝΤ, είτε στους Έλληνες.
(γ) Το ΔΝΤ δεν θέλει φυσικά να ενοχοποιηθεί το ίδιο. Ως εκ τούτου υιοθετεί την παράλογη στάση, σύμφωνα με την οποία το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν είναι μεν βιώσιμο, αλλά είναι βιώσιμο ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% στο διηνεκές, μέσω του οποίου το χρέος θα γινόταν βιώσιμο – παρά το γεγονός ότι, έχει τονίσει πολλές φορές πως το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι εφικτό.
(δ) Προσποιούμενο τώρα το ΔΝΤ ότι, υποστηρίζει ένα ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% στο διηνεκές, μπορεί να ισχυρίζεται πως δεν τάσσεται μονομερώς υπέρ της Ελλάδας.
(ε) Παρά το γεγονός ότι, το ΔΝΤ είναι περισσότερο υπέρ της Ελλάδας και λιγότερο με την πλευρά της Γερμανίας ή με την αντίστοιχη των πιονιών της στην Ευρωζώνη, η ελληνική κυβέρνηση το μισεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιμένει στη μη εμπλοκή του στη διάσωση της χώρας της – οπότε παρακάμπτει την κοινή λογική και τις ευκαιρίες που προσφέρει, καθώς επίσης το πλεονέκτημα Trump (σύγκρουση με τη Γερμανία).
(στ) Εναλλακτικά στο προηγούμενο, οφείλει κανείς να εξετάσει το ενδεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο η ελληνική κυβέρνηση θέλει να βγει από την Ευρωζώνη, αλλά κανένα από τα μέλη της δεν είναι πρόθυμο να αναλάβει την ευθύνη. Αντί αυτού, επιθυμεί να έχουν το φταίξιμο, την ευθύνη/ενοχή δηλαδή, είτε το ΔΝΤ, είτε η Γερμανία – οπότε περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να «αδράξει» την ευκαιρία του GREXIT, χωρίς να έχει η ίδια ευθύνη.
Ενδεχομένως δε κρίνοντας από τον καιροσκοπισμό της, να σχεδιάζει να τη μεταβιβάσει στους Έλληνες Πολίτες με ένα δημοψήφισμα – αφού προηγουμένως θα έχει πείσει έμμεσα την πλειοψηφία για τα «οφέλη» της δραχμής.
Τα σημεία α, β, γ και δ είναι σίγουρα, πέραν κάθε αμφιβολίας – ενώ από τα (ε) και το (στ) μπορεί κανείς να επιλέξει ένα από τα δύο, ανάλογα με το τι πιστεύει. Ως εκ τούτου, παρά τον προφανή παραλογισμό των αντικρουόμενων απόψεων, η «blame game theory» τις ερμηνεύει σωστά – ενώ δυστυχώς αυτοί που θα πληρώσουν το βαρύ τίμημα θα είναι οι Πολίτες.
Analyst Team
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου